Του Παντελή Σαββίδη
Εδώ και χρόνια διάφοροι επιστήμονες –και στην Ελλάδα– κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την κλιματική αλλαγή και προτείνουν μέτρα που θα έπρεπε να πάρει το κράτος. Το κράτος, όμως, αδιαφόρησε στη λήψη μέτρων με αποτέλεσμα να παρακολουθούμε την τραγωδία των ημερών και την πολιτεία ανήμπορη να την αντιμετωπίσει. Οι φωτιές δύσκολα σβήνονται αν δεν τις προλάβεις. Αντιμετωπίζονται, όμως, με πρόληψη. Και στον τομέα αυτό η Ελληνική Πολιτεία δεν τα πάει καλά.
Ο κύριος σκοπός του κράτους είναι να παρέχει ασφάλεια στους πολίτες του αλλά η έννοια αυτή αποτελεί πολυτέλεια για την Ελλάδα.
Ακούμε, επίσης, κάτι για υβριδικούς πολέμους, την υπονόμευση, δηλαδή, μιας κρατικής οντότητας χωρίς προσφυγή στα όπλα και στις κλασικές πολεμικές μεθόδους αλλά και εδώ, όπως δείχνουν τα πράγματα, είμαστε ουραγοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ύπνος στον οποίο μας έπιασε η Τουρκία με τα drones και η αγχώδης –και αγωνιώδης– προσπάθεια της Ελλάδας να καλύψει ένα μικρό, έστω, μέρος του κενού.
Δεν υπάρχει λογική εξήγηση γι’ αυτήν την αδιαφορία.
Όταν συνειδητοποιείται το κενό, και το πρόβλημα που δημιουργεί, λαμβάνονται κάποιες εξοπλιστικές αποφάσεις που επιβάλλουν αλλαγή της γενικότερης αντίληψης αποτροπής στην οποία οι αρμόδιοι θεσμοί είτε δεν προσαρμόζονται είτε προσπαθούν να προσαρμοσθούν νωχελικά. Ο κίνδυνος, όμως, της νωχελικότητας παραμονεύει.
Ανεξαρτήτως της αιτίας των πυρκαγιών (μερικές εκδοχές που κυκλοφόρησαν τις τελευταίες ημέρες στο διαδίκτυο ήταν: Τούρκοι ή Ρώσοι πράκτορες, μετανάστες, κεραυνός εν αιθρία, οικονομικές σκοπιμότητες κτλ.) εκείνο που αποδείχθηκε είναι οι επιχειρησιακές αδυναμίες των θεσμών του κράτους. Και εδώ προβάλλει το ερώτημα: όταν η εικόνα που δίνει ο κρατικός μηχανισμός είναι αυτή που βλέπουμε, τι μας εγγυάται ότι στο άλλο, σοβαρότερο επίπεδο του άμεσου κινδύνου από την γειτονική χώρα θα τα πάμε καλύτερα; Μπορεί κάποιος να το εγγυηθεί; Ο πόλεμος δεν είναι υπόθεση, μόνο, του στρατού. Ο στρατός διεξάγει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Ο πόλεμος είναι υπόθεση του κράτους. Το κράτος έχει πείσει ότι είναι έτοιμο να κάνει έναν πόλεμο αν χρειαστεί; Στα λόγια ναι. Όπως ο πρωθυπουργός στην αρχή της αντιπυρικής περιόδου όταν δήλωνε: «Είμαστε έτοιμοι με σχέδιο για την αντιπυρική περίοδο». Δεν είχε καν την προνοητικότητα να κρατήσει κάποιες επιφυλάξεις. Στην πράξη;
Έχουμε εισέλθει, ήδη, σε μια νέα περίοδο όπου οι έννοιες του τι είναι πολιτεία, τι είναι πολίτης και ποια η σχέση πολίτη-πολιτείας έχουν αλλάξει. Τα πάντα μετριούνται με το χρήμα.
Υπάρχουν μεγάλες χώρες στις οποίες το δόγμα είναι εάν το κόστος κατάσβεσης μιας πυρκαγιάς υπερβαίνει το όφελος, αφήστε την φωτιά να κάψει. Τα αποκαΐδια θα ανοικοδομηθούν και θα κινηθεί η οικονομία. Δεν γνωρίζω αν η Ελλάδα ανήκει στην χορεία των κρατών αυτών. Πάντως, οι φωτιές έχουν για την Ελλάδα και άλλες επιπτώσεις. Γιατί θεωρείται δεδομένο ότι οι τουρίστες θα καταφθάνουν κάθε χρόνο στη χώρα ανεξαρτήτως της ποιότητας των υπηρεσιών που τους προσφέρονται, ανεξαρτήτως των τιμών και της συμπεριφοράς απέναντί τους, ανεξαρτήτως του εάν θα υπάρχουν πυρκαγιές ή όχι;
Μάλλον δεν έχουμε καταλάβει καλά τι συμβαίνει. Η ζημιά που έχει γίνει στο συλλογικό τουριστικό υποσυνείδητο θα πάρει χρόνια να επουλωθεί.
Το εάν οι φωτιές είναι αποτέλεσμα τυχαίων ή εξ αμελείας περιστατικών ή υβριδικού πολέμου είναι ένα ζήτημα το οποίο πρέπει να απασχολήσει σοβαρά την πολιτεία.
Η χώρα δίνει την εντύπωση ανοχύρωτης πολιτείας, μιας ρευστής, υπόστασης με διάτρητα εξωτερικά σύνορα, αν πιστέψει κανείς την ΕΛΑΣ η οποία ανακοίνωσε πως συλλαμβάνει ημερησίως περί τους 900 μετανάστες που εισέρχονται στο εσωτερικό της. Πόσοι άλλοι θα της έχουν διαφύγει; Το γεγονός αποκαλύπτει μια αντικειμενική αδυναμία.
Η συνοριοφυλακή δεν μπορεί να καλύψει τις πιέσεις που δέχεται, ο στρατός έχει χαμηλή πληρότητα, ακόμη και στα σύνορα σε σχέση με τις ανάγκες του, και τα σύνορα έχουν γίνει σουρωτήρι.
Αποτέλεσμα, οι αγανακτισμένοι πολίτες να παίρνουν το νόμο στα χέρια τους κάτι επικίνδυνο για μια, υποτίθεται, ευνομούμενη πολιτεία.
Και εδώ ερχόμαστε σε ένα σοβαρό ζήτημα που αφορά στο στρατό.
Ενώ η χώρα βρίσκεται επί ξηρού ακμής στις σχέσεις της με την Τουρκία οι μονάδες είναι υποστελεχωμένες, με ένα σημαντικό τμήμα τους να βρίσκεται στις νότιες περιοχές της χώρας. Όπου βρίσκονται, και τα Κέντρα Εκπαίδευσης.
Σε αντίθεση με τις γλαφυρές και εκτός τόπου και χρόνου δηλώσεις του υπουργού Άμυνας για tablet στους στρατιώτες, αν η πολιτεία επιθυμεί να δημιουργήσει αξιόπιστη δύναμη αποτροπής, πρέπει η θητεία να αυξηθεί στους 12 μήνες και ο στρατιώτης στους μήνες αυτούς να εκπαιδεύεται σοβαρά. Ο ενιαύσιος κύκλος δίνει τη δυνατότητα εκπαίδευσης σε όλες τις καιρικές συνθήκες. Η στράτευση πρέπει να γίνεται στα 18 χρόνια, για να υπηρετούν όλοι και να μην διαχέονται με τις αναβολές επί των αναβολών οι στρατεύσιμοι. Όσοι επιθυμούν να ακολουθήσουνε σπουδές σε ανώτατες σχολές θα δίνουν εξετάσεις, θα κρατείται η θέση τους εκεί που επιτυγχάνουν και θα συνεχίζουν τις σπουδές τους μετά το πέρας της στρατιωτικής θητείας τους, πλην των γιατρών οι οποίοι θα υπηρετούν αμέσως μετά τη λήξη των σπουδών τους. Για να έχει το στράτευμα γιατρούς που τους χρειάζεται.
Τα Κέντρα Εκπαίδευσης θα πρέπει να κατανεμηθούν ανά περιφέρεια –και όχι ως ρουσφέτια των πολιτικών– για να μην παρουσιάζεται το φαινόμενο στρατιώτες από τον Έβρο να εκπαιδεύονται στην Πελοπόννησο. Τα Κέντρα θα είναι ανεξάρτητα από τις μονάδες.
Θα πρέπει να δοθεί λύση και στο θέμα της ασφάλειας των μονάδων χωρίς να απασχολείται με αυτό ο στρατιώτης. Η σκοπιά δεν αποτελεί εκπαίδευση. Και οι μονάδες που βρίσκονται στην Αττική ή όπου αλλού δεν χρειάζεται, να μετακινηθούν εκεί που η άμυνα της χώρας το επιβάλλει.
Στο θέμα της ασφάλειας των στρατοπέδων υπάρχουν ιδέες και προτάσεις αλλαγής φιλοσοφίας με τη δημιουργία τμημάτων ασφαλείας εγκαταστάσεων και στρατοπέδων αξιοποιώντας τους μεγαλύτερης ηλικίας επαγγελματίες οπλίτες, σε συνδυασμό με μέσα επιτήρησης και περιπόλους. Η τεχνολογία έχει μεγάλη ανάπτυξη στον τομέα αυτό και ιδιωτικές εγκαταστάσεις αξίας δισεκατομμυρίων ασφαλίζονται/φυλάσσονται με λιγότερο κόστος είτε σε ανθρώπινο δυναμικό είτε σε χρήματα. Ιδέες και εμπειρίες υπάρχουν.
Για την υπεράριθμη παρουσία του στρατού στην Αττική ορισμένοι προβάλλουν το επιχείρημα των υποδομών που έχουν αναπτυχθεί, αλλά υποδομές κατασκευάζονται και εκεί που χρειάζεται ο στρατός. Στην Ελλάδα, πρώτα αποφασίσθηκε που θα εγκατασταθεί ο στρατός και μετά διαμορφώθηκαν τα διάφορα δόγματά του. Έστω κι αν ο τόπος της εγκατάστασης έρχεται σε αντίθεση με τη στρατιωτική λογική.
Σήμερα, υπάρχει μια αντιδικία μεταξύ του Πολεμικού Ναυτικού και της ηγεσίας του στρατεύματος για τη μεταφορά των ναυτών σε ναύσταθμο στον Αλμυρό Βόλου. Το επιχείρημα της ηγεσίας είναι ότι από εκεί συντελούνται καλύτερα οι επιχειρήσεις ενώ το Πολεμικό Ναυτικό επικαλείται τις σημερινές υποδομές του στην Αττική.
Οι πολίτες θέλουν να γνωρίζουν εάν ο Αλμυρός ενδείκνυται ως καταλληλότερη επιλογή γιατί μέχρι σήμερα δεν είχαν εγκατασταθεί εκεί τα στρατεύματα; Δεν αποτελούσε αυτό επικίνδυνη ολιγωρία της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας;
Και στο θέμα της καθημερινής διατροφής των στρατιωτών θα πρέπει να εξετασθεί το catering. Ο Ελληνοαμερικανός Αντιστράτηγος William Gus Pagonis υπηρέτησε ως διευθυντής της αμερικανικής επιμελητείας κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου του 1991 και σίτιζε ημερησίως, με catering 750.000 στρατού.
Αυτές είναι μερικές από τις ήπιες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο στράτευμα, παράλληλα με την προσαρμογή στα νέα δεδομένα που επιβάλλουν οι προμήθειες νέων οπλικών συστημάτων.
Υπάρχει μια ανησυχία στην κοινή γνώμη για την αποδοτικότητα των θεσμών ασφαλείας του κράτους η οποία εκτονώνεται με την αναζήτηση ευθυνών εκεί που, ενδεχομένως, να μην υπάρχουν. Φθάσαμε στο σημείο για όλα να φταίνε οι μετανάστες.
Η εικόνα διάλυσης θα αποτελέσει αφορμή για ριζικές αλλαγές; Δεν διαφαίνεται καμιά αισιόδοξη απάντηση.
Μακεδονία
Έχω και εγώ προτάσεις ”για τον στρατό” ως υπηρετήσας τα περισσότερα χρόνια στην Χωροφυλακή , η οποία παλιά αποτελούσε ”ΌΠΛΟ” του Στρατού Ξηράς , με στρατιωτική πειθαρχία και τον οποίον ακολουθούσε σε όλες τις εθνικές εξορμήσεις-και στην βιαστική και άτυχη Μικρασιατική επέμβαση -και ήταν ενταγμένη ολόκληρη και στο Μετοχικό Ταμείο Στρατού, αλλά θα περιμένω τους συναδέλφους εν ενεργεία και αποστρατεία αξιωματικούς , ”λόγω πείρας κτηθείσης εν τω στρατεύματι” και θα επανέλθω, γιατί το θέμα είναι εθνικό και πάντως δεν θα λυθεί με την 12μηνη θητεία.
Υ.Γ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΕΠΕΒΑΛΛΕΤΟ ΑΠΟ ΧΘΕΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ- ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΘΕΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ- ΕΙΝΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ (ΜΕ ΤΗΝ ΟΧΙ ΤΥΧΑΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 1984 ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΕΛ.ΑΣ) , Η ΟΠΟΙΑ ΜΑΧΕΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΩΣ ΗΤΤΑΤΑΙ .
Σταύρος Αθαν.Ναλμπάντης ,Ταξίαρχος Αστυνομίας ε. α
Με συνταγές του 1940 δεν φτιάχνεται ο στρατός του 2040. Η λύση είναι 100% επαγγελματικός στρατός. Το να φαινόμαστε πολλοί δεν είναι η λύση, αφού η έννοια της θητείας έχει ακυρωθεί στις συνειδήσεις των περισσότερων νέων και των οικογενειών. Με ταμπλετ και θητεία τύπου οαεδ δεν βγαίνει άκρη.
Επιτέλους. Πέστα ρε Πέτρο, γιατί θα τρελαθούμε.
Χρησιμοποιεί τους φαντάρους ο κάθε αγράμματος Δίκας, για να κάνει τις δουλειές του να πούμε.
Όσο για το αξιόμαχο του στρατεύματος, το είδαμε ξεκάθαρα όσοι υπηρετούσαμε τότε στα Ίμια.
O “Πέτρος” έχει γράψει ξανά το σχόλιο αυτό, αλλά μόνον ως προς ένα έχει δίκιο: Ότι τα Ελληνόπουλα δεν ενδιαφέρονται να υπηρετήσουν, πολλώ μάλλον να πολεμήσουν.
Ως προς το αν ένας στρατός μπορεί να σταθεί μόνον με ΕΠΟΠ, υπέδειξα να κοιτάξομε τι κάνει το Ισραήλ, ένα κράτος το οποίο αναμφίβολα έχει μελετήσει το θέμα καλύτερα από κάθε άλλον. Εκεί, λοιπόν, ισχύει 3τής υποχρεωτική θητεία για τούς άνδρες και 2τής για τις γυναίκες, χωρίς εξαιρέσεις και αναβολές. Δεν έχει άραγε σύγχρονο οπλισμό η χώρα αυτή; Δεν χρησιμοποιεί και ΕΠΟΠ; Σιγουρότατα. Όμως διατηρεί την υποχρεωτική θητεία. Κάποιος μού είπε ότι αυτοί είναι “αλλιώς”, διότι ζούν συνεχώς στον περιβάλλονται από εχθρούς και κινδυνεύουν συνεχώς. Πρώτον, αυτό δεν ισχύσει πια. Από ποιον κινδυνεύουν, αφού τα έχουν καλά με όλα τα αραβικά κράτη. Μόνο το Ιράν τούς απειλεί και το παραμάγαζό του, η Συρία, στην οποία το Ιράν πάει να στήσει κάθε τόσο βάσεις, που τού τις βομβρδίζει το Ισραήλ. Δεύτερον, μήπως και η Ελλάς δεν κινδυνεύει και μάλιστα συνεχώς από την Τουρκία κι έχει προβλήματα με το παραμάγαζό της, την Αλβανία;
Καλύτερα να είμαστε πιο επιφυλακτικοί και να μην σπεύδομε να κρίνομε τόσο εύκολα. Ο καθαρώς επαγγελματικός στρατός ίσως αρκεί για χώρες όπως η Ολλανδία και το Βέλγιο, όχι όμως για την χώρα μας.
Προφάσεις εν αμαρτίαις.
Αν νομίζεις ότι θα σε σώσουν οι φαντάροι μετά από επιστράτευση, θα πρέπει να το ξανασκεφτείς.
Μικρότερος στρατός απαιτείται, από 100% σοβαρούς επαγγελματίες και όχι καφενεία που παντρεύονται και καμιά αστυνομικό και αράζουν στη Λήμνο, μέχρι να πάρουν σύνταξη.
Στην Ελλάδα του Δημοσίου, απαιτείται επαγγελματικός στρατός ο οποίος θα αποτελείται από κομάντα. Ένας ΟΥΚ, ισοδυναμεί με ένα τάγμα πεζικού. Αυτοί λοιπόν θα πηγαίνουν σε ασκήσεις στον Καναδά, στην Ινδονησία και αλλού, όπως οι Εγγλέζοι. Θέλουμε σοβαρό στρατό, όχι ΔΥ. Φθηνότερα θα μας στοιχίσει. Χαζοί ήταν στην Αγγλία που κατήργησαν το national service μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο; Λες να μην είχαν κάνει την άσκηση κόστος/όφελος;
Πρέπει να αποφασίσουμε αν θα έχουμε στρατό για τις καφετέριες και τα σουβλατζίδικα ή για την πραγματική άμυνα της χώρας.
Χθες ο κ. Σαββίδης στην εκπομπή, ανέφερε (ορθότατα) τι δουλειά έχουν τα στρατόπεδα στην Αττική. Τι δουλειά έχει η πτέρυγα μάχης στον Πύργο ή τα κέντρα στην Πελοπόννησο γενικά;
Το θέμα δεν είναι αν πρέπει να κάνουμε επαγγελματικό στρατό – και αυτός χρειάζεται λόγω των συχνών τεχνικών εξελίξεων – αλλά πως θα κάνουμε φιλόπατρεις τους νέους Έλληνες (αγαπάς την Ελλάδα ,απόδειξέ το με την στράτευσή σου), γιατί από το 1982 οι νέοι μας ή είναι ”ισόβιοι” φοιτητές, ή μεταπτυχιακοί και διδάκτορες με αναβολή στρατεύσεως μέχρι τα 45 χρόνια τους, οπότε και καθίστανται ανίκανοι για στράτευση και για τον σωματότυπό τους .
Ας αναμένουμε και τους αφυπηρετήσαντες στρατηγούς ,που αρθρογραφούν συχνά στις Ανιχνεύσεις ,γιατί με ψευδώνυμα δεν θα μας διαβάσουν -ενώ πρέπει – οι ενδιαφερόμενοι στο Στρατό και στο Κράτος.
Είναι καλύτερα να βλέπουμε το πρόβλημα παρά να εθελοτυφλούμε. Το να βασιστεί η άμυνα της Ελλάδας σε μη ενδιαφερομένους μάλλον είναι σοβαρό θέμα.
Όταν το κράτος δεν αγαπά και δεν φροντίζει για την ευημερία των πολιτών του γιατί ο πολίτης (ελληνική οικογένεια) να ενδιαφερθεί για το κράτος δίνοντας τα παιδιά της.
Το κράτος δημιούργησε διαχρονικά την απαρέσκεια και τη μη φιλοπατρία και ψάχνει τώρα με τη θεωρία του μαζί τα φάγαμε να συνεγείρει τις συνειδήσεις.
Το πουλάκι πέταξε μαζί με το φαγοπότι των 300 δις.
Όταν ο Σημίτης έδωσε τα Ίμια το 90% της Ελληνικής κοινής γνώμης συμφώνησε, τώρα που θα δώσει ο Μητσοτάκης το Αιγαίο θα συμφωνήσει το 100%.
Πικρές αλήθειες αλλά αληθινές. Το κομματικό και πελατειακό κράτος κατέστρεψε και την φιλοπατρία του Έλληνα, τώρα τρέχατε ποδαράκια μου με τάμπλετ και μαϊμού θητεία.
Στην οπισθοδρομική Τουρκία η Θητεία είναι 6 μήνες εξαγοράσιμη.
Η Τουρκία πέτυχε στην αποτροπή και η Ελλάδα ψάχνει τον Μενέντεζ.
Δηλαδή φίλε στρατιωτικέ -γιατί το Ξιφολόγχες υποκρύπτουν στρατιωτικό και πεζικού μάλιστα -οι πάπποι και οι γονείς μας στρατεύονταν, επιστρατεύονταν και πολεμούσαν από το 1912- 1949 γιατί το χρεωκοπημένο τότε κράτος έδινε περισσότερα στους ίδιους και στις οικογένειες τους ;;;.
Η φιλοπατρία υπάρχει ,αλλά έπαψε να καλλιεργείται από τις μάνες, από τους δασκάλους και δυστυχώς και από τους παντός βαθμού ηγήτορες των Ενόπλων Δυνάμεων.
ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΕ ΠΡΟΘΥΜΟΥΣ ΚΑΙ ΜΩΡΟΦΙΛΟΔΟΞΟΥΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ, ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙΜΗΤΕΣ.
Φιλοπατρία για να υπάρξει, χρειάζεται να υπάρχει ενδιαφέρον για τον πλησίον. Κι αυτό σημαίνει μια κοινωνία που να δίνει προτεραιότητα, να θεωρεί νόημα ζωής, την πρόοδο της πόλης, της συνολικής κοινωνίας και όχι, όπως γίνεται τα πολλά τελευταία χρόνια, να καταξιώνει την ατομική ευμάρεια. Το 1940 οι πολίτες, με την κήρυξη του πολέμου, βγήκαν στους δρόμους και πανηγύριζαν. Αντίθετα στην κρίση των Ιμίων αδειάσαν τα σούπερ μάρκετ. Άλλες προτεραιότητες, άλλες αξίες, άλλες εποχές. Για να αλλάξουμε και να ξαναβρούμε το χαμένο νόημα ζωής μας, πρέπει να γίνουν πολλά από το σχολείο, την τηλεόραση, το διαδίκτυο την κυβέρνηση και την Πολιτεία. Θέλουμε όμως;
Συμφωνῶ μέ τό σχόλιο τοῦ ἤ τῆς Πα. Ὅμως ἀτομική εὐμάρεια ὑπῆρχε καί παλιότερα. Τό 1821 οἱ πλούσιοι Ἕλληνες ἔδωσαν τά πλούτη τους στόν ἀγώνα γιά τήν ἀπελευθέρωση καί πολλοί ἔμεναν σέ ξένες περιοχές καί ἦρθαν γιά νά συνδράμουν μέ τίς δυνάμεις τους.
Συμφωνῶ καί μέ τόν ἤ τήν Ξιφολόγχες. ¨ Το κράτος δημιούργησε διαχρονικά την απαρέσκεια και τη μη φιλοπατρία και ψάχνει τώρα με τη θεωρία του μαζί τα φάγαμε να συνεγείρει τις συνειδήσεις. ¨
Ὁ πόλεμος ἀπό τήν ἀρχαιότητα ἦταν γιά τούς Ἕλληνες ἀγώνας γιά τήν ἐλευθερία, ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν, πρῶτα ὑπέρ πίστεως καί μετά ὑπέρ πατρίδος. Ἦταν πάντα ἀγώνας γιά τήν ἀθανασία. Ὅπως καί ὅλος ὁ βίος, ἄθλημα ἀθανασίας ἦταν. Τώρα τί ἱερό ὑπάρχει; Ποιός εἶναι ὁ τρόπος ζωῆς; Μιά καλή σύνδεση ίντερνετ χρειάζεται, μιά ἀναπαυτική καρέκλα καί ἡ κοινωνικότητα τά πολλά likes σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο. Ποιός ἀσχολεῖται μέ τό τί γίνεται στήν γειτονιά;
Χα!
Ποιο 1821 και ποιο 1940; Ούτε καν η δεκαετία του ’80 που μεγάλωσα εγώ, δεν έχει σχέση με το 2023. Μια και μιλάτε για Internet, αν πέσει το Wi-Fi, το παιδί θα πάθει κατάθλιψη που δεν μπορεί να μπει στο Instagram. Έχουμε την απαίτηση να πάει θητεία όπως είναι αυτή δομημένη; Να γίνει είλωτας του κράτους, να μαζεύει σκουπίδια, να καθαρίζει τουαλέτες, σκοπιά 2-4 τη νύχτα κλπ όταν το 70% γύρω του είναι ΤΣΑΤΣΟΙ και με τον α’ ή β’ τρόπο είναι εξαφανισμένοι;
Να τρέχεις σε φωτιές, σε σεισμούς, σε καταποντισμούς ή όπως στα χιόνια της Αττικής Οδού, επειδή το κράτος του Δημοσίου στο Ελλαδιστάν είναι της πλάκας; Σοβαρά τώρα;
Χθες ο κ. Λεοντάρης ανέφερε στην εκπομπή του κ. Σαββίδη ότι κανονικά ο στρατός δε θα έπρεπε να φυλάει τα σύνορα. Απολύτως ορθό. Στην Αμερική π.χ. όντως υπάρχει Συνοριοφυλακή. Δε φυλάει τα σύνορα με το Μεξικό, ο στρατός των ΗΠΑ.
Αλλά τι λέω; Όσο πιθανό είναι να γίνω εγώ αστροναύτης, άλλο τόσο πιθανό είναι ν’ αλλάξει η κατάσταση.
18 μήνες πήγα και μόνο στρατός δεν ήταν αυτό!
Με 50% ανεργία στους νέους και μισθούς 700 ευρώ (όσοι βρουν δουλειά) κάποιοι ονειρεύονται την φιλοπατρία. Αλλά ούτε και ποιοτικός επαγγελματικός στρατός μπορεί να γίνει με 12.200 μονάδες η σχολή ευελπίδων και 13.000 η σχολή του ναυτικού
δεν μιλάμε για τον… συνταγματικό πατριωτισμό των αριστερών και των λαθρομεταναστών.
Εδώ παραιτήθηκαν σε μια νύχτα 43 στελέχη του ναυτικού και μιλάμε για αύξηση θητείας, κράτος και φιλοπατρία; Τώρα ισχύει ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Οι πολιτικοί αφού έσωσαν τα τομάρια τους και των παιδιών τους ψάχνουν τα κορόιδα της φιλοπατρίας.
Αν δεν φύγουν οι οθωμανικοί κοτζαμπάσηδες (οι νταβατζήδες του Κωστάκη) δεν σώζεται η Ελλάδα. Αυτοί ελέγχουν, αγοράζουν και πουλούν το κράτος, τους πολιτικούς και την πλειοψηφία των πολιτών. Η μειοψηφία των πολιτών σκέφτεται, προβληματίζεται αλλά την τρώει το σύστημα.
Εσάς, εμάς γιατί δεν μας τρώει το σύστημα;;; .
Αυξήθηκε το κατά κεφαλήν οικονομικό εισόδημα ,αλλά μειώθηκε το κατά κεφαλήν πνευματικό ”εισόδημα” .
Η πλειοψηφία των πολιτών μόνο στις τελευταίες εκλογές ”σκέφτηκε” .
Στις προηγούμενες -από το 1981- οι Έλληνες πολίτες ψήφιζαν με δυο κύρια συνθήματα.
1.- Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΕΞΙΑ ,
2.-ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΑΛΙ ΠΑΣΟΚ Ή ΣΥΡΙΖΑ-”ΤΗΝ ΟΥΡΑ ΤΟΥ”.
Ενδιάμεσα το 1989-90 ,”μπάφιασαν” με το σκάνδαλο Κοσκωτά και το 2004 με το Χρηματιστήριο ,τα Ίμια ,Μαδρίτη και Ελσίνκι και ψηφισαν Νέα Δημοκρατία, αλλά το 2009 εκείνο το ”λεφτά υπάρχουν ”του Γιωργάκη δεν άφησε σε κανένα περιθώριο να σκεφτεί .
ΜΕΤΑ την πτώχευση του 2010 μια 10ετία θύμωσαν και ψήφιζαν ότι τους ερχότανε.
ΤΩΡΑ ΘΑ ΠΑΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ Κ.ΤΣΙΠΡΑ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΚΑΝΕΝΑΣ ”ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ” .
Μην παρασύρεστε από τις… ανησυχίες των αριστερών (“Πέτρος”, “Γιάννης”, “Τάσος” κ.ο.κ.), αυτοί μετά την συντριβή του συριζα στις εκλογές έχουν χάσει και τον τελευταίο κροίκο που τους συνδέει με την χωρα.
Φυσικά και δεν αποτελεί λύση ο επαγγελματικός στρατός. Οι δημοκρατίες θέλουν πολίτες – οπλίτες.
Βέβαια όπως έχω τονίσει στο παρελθόν, θεωρώ ότι οφείλουμε να έχουμε ξένους αξιωματικούς.