Επειτα από μήνες ανάλυσης φωτογραφιών από την επιφάνεια της Σελήνης, επιστήμονες εντόπισαν το σημείο πρόσκρουσης ξεχασμένου τμήματος πυραύλου, το οποίο συνετρίβη στη σκοτεινή πλευρά του δορυφόρου μας τον Μάρτιο.

Το μυστήριο με το θραύσμα του πυραύλου ξεκίνησε τον Ιανουάριο, όταν ο Μπιλ Γκρέι, δημιουργός αστρονομικού λογισμικού, εντόπισε το τμήμα πυραύλου, που έμοιαζε να βρίσκεται σε πορεία συντριβής με την επιφάνεια της Σελήνης και συγκεκριμένα τη σκοτεινή πλευρά του δορυφόρου της Γης. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Γκρέι, το θραύσμα προέρχεται από το δεύτερο στάδιο πυραύλου SpaceX Falcon 9, που έθεσε σε τροχιά το διαστημικό παρατηρητήριο κλίματος DSCOVR τον Φεβρουάριο του 2015. Εκανε, όμως, λάθος.

Πρόκειται για τμήμα κινεζικού πυραύλου, ο οποίος εκτοξεύθηκε τον Οκτώβριο του 2014 και συνετρίβη στη σκοτεινή πλευρά του δορυφόρου της Γης.

Επιστήμονες της NASA διέψευσαν τους υπολογισμούς του Γκρέι, ο οποίος κατέληξε ότι το συντρίμμι πυραύλου προήλθε από κινεζικό πύραυλο Μεγάλη Πορεία, που εκτοξεύθηκε τον Οκτώβριο του 2014. Κινέζος κρατικός αξιωματούχος διέψευσε, πάντως, την αμερικανική επιστημονική ομάδα, λέγοντας ότι ο συγκεκριμένος πύραυλος επανήλθε στην ατμόσφαιρα, όπου και ανεφλέγη κατά τη διαδικασία επανόδου, παρά τους αξιόπιστους υπολογισμούς των Αμερικανών.

Παρότι το παρατηρητήριο Lunar Recon Orbiter έχει αποτυπώσει φωτογραφικά σχεδόν το σύνολο της σεληνιακής επιφάνειας, ορισμένα σημεία «διέφυγαν» την προσοχή του. Οπως αποδείχθηκε, τελικά, το σημείο συντριβής βρισκόταν σε μία από αυτές τις «γκρίζες ζώνες». Ενθυμούμενος τον γνωστό νόμο του Μέρφι (σύμφωνα με τον οποίο ό,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει στραβά), ο δρ Ρόμπινσον θυμάται να αναφωνεί: «Ξέρω ακριβώς πού θα πέσει».

Ο διαφορετικός φωτισμός στις εικόνες του Lunar Recon Orbiter, ωστόσο, δεν επέτρεψε στους επιστήμονες να χρησιμοποιήσουν λογισμικό σύγκρισης εικόνων. «Καθίσαμε κάτω και ψάξαμε οι ίδιοι αυτό που αναζητούσαμε ανάμεσα σε εκατομμύρια pixel φωτογραφιών», εξηγεί ο δρ Ρόμπινσον. Ο φοιτητής Αλεξ Ζόνκε, τεταρτοετής στη γεωλογική σχολή του Πανεπιστημίου της Αριζόνας, θυμάται ότι δαπάνησε περισσότερες από 50 ώρες σκυμμένος πάνω από τις εικόνες. «Παρά τη ζάλη μου, εντόπισα σειρά εικόνων που έδειχναν την ύπαρξη ξεχωριστού γεωλογικού μορφώματος. Κόντεψα να πέσω από την καρέκλα μου και προσπάθησα να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου, παρότι ήξερα ότι είχαμε βρει αυτό που ψάχναμε», σχολιάζει ο Ζόνκε.

“Καθημερινή”