του Δημήτρη Μακροδημόπουλου
Αν η αγορά πολεμικού εξοπλισμού από τη Γαλλία στοχεύει να ενισχύσει την διαπραγματευτική θέση της χώρας μας έναντι της Τουρκίας, ως ενέργεια έχει τη λογική της, αν και το τεράστιο κόστος των εξοπλισμών παραπέμπει την ανάπτυξη της χώρας στις καλένδες. Όμως η συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής που υπεγράφη μεταξύ Ελλάδας – Γαλλίας αποδομεί αυτό το επιχείρημα. Διότι η Γαλλία παραμένει ιμπεριαλιστική δύναμη με αποικιοκρατικά συμφέροντα σε ένα ευρύτατο πεδίο σε Εγγύς και Μέση Ανατολή και Αφρική όπου βρίσκεται σε μόνιμη αντιπαράθεση άσκησης επιρροής με την Τουρκία ενώ οι ελληνοτουρκικές διαφορές εξαντλούνται στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Δηλαδή η αμοιβαιότητα της αμυντικής συνδρομής μας εμπλέκει σε περιοχές πέρα από τις διαφιλονικούμενες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (άρθρο 18 της συμφωνίας). Πού οφείλονται οι επιφυλάξεις μας, πέραν της εμπλοκής μας στην υποσαχάρια ζώνη (Σαχελ, που αναφέρεται ρητά) και σε άλλες περιοχές γαλλικού ενδιαφέροντος; Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε φορά που ισχυρές δυνάμεις διαμεσολαβούν μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις επιδεινώνονται. Διότι επιδιώκουν και καλλιεργούν την όξυνση αφού αυτή τους δίνει τη δυνατότητα πρόσβασης στην περιοχή. Στη Γαλλία συμφέρει η συνεχής όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, τώρα μάλιστα η συμφωνία νομιμοποιεί τις παρεμβάσεις της.
Όμως, τί μπορεί να αποκομίσει η Ελλάδα από αυτή τη συμφωνία; Είθισται στην εξωτερική πολιτική μιας χώρας να αξιοποιείται τυχόν σύμπλευση των εθνικών συμφερόντων της με τα συμφέροντα των ισχυρών κρατών στην περιοχή με την προσδοκία της εκπλήρωσής τους. Όμως επειδή οι σχέσεις αυτές είναι ετεροβαρείς (όπως π.χ. Ελλάδας – ΗΠΑ, Ελλάδας – Γαλλίας, κοκ) οι εξελίξεις δεν οριοθετούνται εκεί όπου εκπληρώνονται τα εθνικά συμφέροντα αλλά των ισχυρών, γιαυτό συνήθως είναι καταστροφικές. Και για έναν πρόσθετο λόγο. Διότι από ένα σημείο και πέρα τα συμφέροντα των ισχυρών είναι ανταγωνιστικά και ως αδύναμη χώρα εμπλέκεσαι στη δίνη τους. Αυτό συνέβη στη Μικρασιατική Καταστροφή με τη Γαλλία, την Ιταλία και τη Βρετανία, συμμάχους μας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που μας απέστειλαν εκεί με τη Συμφωνία των Σεβρών και εν συνεχεία Γαλλία και Ιταλία μας εγκατέλειψαν λόγω του ανταγωνισμού τους με τη Βρετανία για τα πετρέλαια της Μοσούλης. Ανταγωνισμός που υπερέβαινε τα ελληνικά συμφέροντα και δεν αφορούσε τη χώρα μας.. Αυτό συμβαίνει και σήμερα με τη Γαλλία που ανταγωνίζεται την Τουρκία και αξιοποιεί τις ελληνοτουρκικές διαφορές ως εφαλτήριο για την επίτευξη των στόχων της. Ως εκ τούτου, επειδή τα γαλλικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή εξυπηρετούνται μόνον από την όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων το χάσμα με τη γείτονα θα διευρύνεται διαρκώς
Πού οφείλεται αυτός ο εναγκαλισμός της χώρας μας από τη Γαλλία; Με δεδομένη την μετατόπιση του κέντρου βάρους των παγκόσμιων εξελίξεων ολοένα και ανατολικότερα είναι σαφές ότι γεωπολιτικά η Δυτική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, απαξιώνεται. Γιαυτό το Παρίσι αναζητά ένα εφαλτήριο προς ανατολάς και οι ελληνοτουρκικές διαφορές εξυπηρετούν αυτές τις σκοπιμότητες. Είναι χαρακτηριστική η απάντηση του πρώην ΥΠΕΞ της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ σε παλαιότερη συνέντευξή του στην εφημερίδα Zeit, σε ερώτηση σχετικά με το αν θα πρέπει να παραμείνουν και οι 17 (τότε) χώρες στην Ευρωζώνη: «Δεν γνωρίζω εάν θα πρέπει να είναι όλοι μέσα, είπε. Καλά θα κάναμε, συνέχισε, να κρατήσουμε τους Έλληνες εντός. Ως πρώην υπουργός Εξωτερικών λέω το εξής: H σημασία της Ελλάδας για τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο θα παραμείνει».
Ο Ρόμπερτ Κάπλαν γράφει στο βιβλίο του «Η εκδίκηση της Γεωγραφίας» ερμηνεύοντας τις επιπτώσεις της μετατόπισης του κέντρου βάρους της ΕΕ ανατολικά με τις διευρύνσεις: «Η συνεχιζόμενη μετατόπιση ισχύος στο εσωτερικό της ΕΕ προς ανατολάς, από τις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο προς το Βερολίνο – από την ΕΕ προς της Γερμανία – θα είναι κομβικής σημασίας για τη διεθνή πολιτική. Διότι, είναι στη Γερμανία, στη Ρωσία και, ναι, στην Ελλάδα με τα μόνον ένδεκα εκατομμύρια πληθυσμού, που ξεδιπλώνεται το μέλλον της Ευρώπης». Και συνεχίζει: «Ασφαλώς σήμερα η Ευρώπη στρέφεται τόσο προς ανατολάς, καθώς υποδέχεται στις τάξεις της ΕΕ πρώην κομμουνιστικά έθνη, όσο και προς νότο, καθώς ασχολείται με την πολιτική και οικονομική σταθεροποίηση της νότιας ακτής της Μεσογείου στη Βόρεια Αφρική. Και ανάμεσα σε όλους αυτούς τους ανασχηματισμούς, η Ελλάδα, από όλα τα μέρη, είναι αυτή που θα αποτελέσει το ασφαλέστερο κριτήριο για την ομαλή λειτουργία του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Η Ελλάδα είναι το μοναδικό μέρος των Βαλκανίων που έχει πολλαπλή θαλάσσια πρόσβαση στη Μεσόγειο και ως εκ τούτου είναι αυτή που συνδέει δύο ευρωπαϊκούς κόσμους. Η Ελλάδα βρίσκεται γεωγραφικώς σε ίση απόσταση από τις Βρυξέλλες και τη Μόσχα και είναι πολιτισμικά κοντά τόσο στη Ρωσία όσο και στην Ευρώπη, χάρη στον Ανατολικό Ορθόδοξο Χριστιανισμό, ο οποίος είναι με τη σειρά του κληρονομιά του Βυζαντίου». Ποιά είναι η γεωπολιτική αξία της Γαλλίας σήμερα; Χωρίς υπερβολή μηδενική. Γιαυτό αναζητά εφαλτήρια, όπως η χώρα μας, για να αναπληρώσει την γεωπολιτική της ανυπαρξία και να πραγματοποιήσει τους στρατηγικούς της στόχους.
Ο Ούλριχ Μπεκ έλεγε ότι «σε όλες τις μέχρι τώρα δημοκρατίες υπάρχουν δύο είδη εξουσίας. Η μία πηγάζει από το λαό, η άλλη από τον εχθρό». Γιαυτό τα ελληνοτουρκικά προτάσσονται καθημερινά κάθε είδησης επικαλύπτοντας τα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία αποπροσανατολίζοντας το λαό. Όμως η πολιτική ηγεσία της χώρας ας μη ξεχνά ότι: «Αν πρόκειται τα στρατιωτικά συμφέροντα να θέσουν τα όρια, τότε οι διεκδικήσεις δεν θα έχουν τελειωμό, γιατί τα στρατιωτικά σύνορα είναι κατ’ ανάγκη λανθασμένα σύνορα και δεν βελτιώνονται παρά με προσάρτηση καινούργιων εδαφών και επί πλέον δεν είναι δυνατόν να χαραχτούν οριστικά και δίκαια, διότι τα επιβάλλει ο κατακτητής στον κατακτημένο και φέρουν, επομένως, μέσα τους το σπέρμα καινούργιων πολέμων» (Μαρξ). Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη σύγκρουση Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας που άλλαξε για άλλη μια φορά το χάρτη του Νοτίου Καυκάσου. Στον προηγούμενο πόλεμο, το 1992 – 1994, η Αρμενία είχε κατορθώσει να αποσπάσει όχι μόνο τον έλεγχο του Ναγκόρνο Καραμπάχ που αποτελεί διεθνώς αναγνωρισμένο έδαφος του Αζερμπαϊτζάν, αλλά και επτά γειτονικών αζερικών επαρχιών, μέσω των οποίων εξασφάλιζε την εδαφική συνέχεια με το Ναγκόρνο Καραμπάχ. Με τη τελευταία σύρραξη οι επτά επαρχίες επέστρεψαν στο Αζερμπαϊτζάν, το οποίο κατέλαβε και ένα τμήμα του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Και ασφαλώς έπεται συνέχεια μελλοντικά. Τί είναι αυτό που μετέβαλε για άλλη μια φορά τα σύνορα των δύο κρατών; Ασφαλώς ο συσχετισμός δυνάμεων των δύο εμπόλεμων που διαφοροποιήθηκε έναντι του πολέμου το 1992 – 1994. Διότι οι ξένες δυνάμεις που θέλουν να προωθήσουν τα συμφέροντά τους στην περιοχή, σε κάθε περιοχή, αξιοποιούν τις τοπικές διαφορές ως φορέα διείσδυσης των συμφερόντων τους. Γιαυτό οι χώρες που γειτονεύουν είναι καταδικασμένες να βρουν τρόπο να ζήσουν ειρηνικά. Επομένως, Ελλάδα και Τουρκία, ως γειτονικές χώρες είναι “αιχμάλωτες της γεωγραφίας”, και δεν έχουν άλλη επιλογή. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Γαλλίας με τη Γερμανία που μετά τον Γαλλοπρωσικό πόλεμο του 1870 και τους δύο παγκοσμίους πολέμους σήμερα στα πλαίσια της ΕΕ συμπορεύονται ειρηνικά μέσω του γαλλογερμανικού άξονα. Γιατί αυτό είναι αδύνατο για Ελλάδα και Τουρκία;
Και η αξιωματική αντιπολίτευση; Αφού χαρακτηρίζει στρατηγικά ορθή την επιλογή τόσο της ενίσχυσης του Πολεμικού Ναυτικού όσο και των υπογραφών στο Παρίσι για τη στρατιωτική συνδρομή, εστιάζει την κριτική της στο “κατ’ αρχήν θετικό άρθρο 2”, όπως το χαρακτηρίζει, το οποίο όμως προβλέπει αμυντική συνδρομή μόνο στην περίπτωση επίθεσης κατά της “επικράτειας”, αφήνοντας εκτός κάλυψης ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Μα, έχουν οριοθετηθεί η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο το οποίο διαρκώς επικαλούμαστε ως υποβολέα της εξωτερικής πολιτικής μας; Ποιός θα υποκαταστήσει τη Χάγη; Το Παρίσι και η Αθήνα; Εξ άλλου η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ δεν ανήκουν στην επικράτεια ενός κράτους ώστε να έχει εφαρμογή το άρθρο 2 της συμφωνίας αμοιβαίας συνδρομής Ελλάδας – Γαλλίας αλλά το κράτος έχει μόνον λειτουργικά δικαιώματα που περιορίζονται στην αποκλειστική εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων ( Χρήστος Ροζάκης – Ευάγγελος Βενιζέλος).
Το βέβαιο είναι ότι θα πρέπει οι εκατέρωθεν μαξιμαλισμοί, όπως διακηρύσσονται με τη Γαλάζια Πατρίδα από την Άγκυρα, και το Καστελόριζο από την Αθήνα, που ο ένας μαξιμαλισμός “στηρίζει” τον άλλον οδηγώντας σε αδιέξοδα, να παραχωρήσουν άμεσα τη θέση τους στο Διεθνές Δίκαιο και στη Χάγη. Στην Ιστορία θα μείνουν οι πολιτικοί που συνέβαλαν στην ειρηνική επίλυση των διαφορών των δύο χωρών και όχι όσοι αναπαράγουν τα αδιέξοδα τροχοπεδώντας το μέλλον της χώρας.
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412
4/10/2021
Symfwnw!
Tha mporouses oso pio hpia ginetai wste na mhn agriepsei o oikodespoths, na ekshghseis th stash Olga ayths this stratiwtikhs omadas, Mazhs, Kalenteridis, Filhs, Grivas Kai loipous ths idiomorfhs meas yened ti akrivws theloun?
Eyxaristw
Stephanos
Για μένα Στέφανε, ένας επιστήμονας για να υπηρετεί την επιστήμη θα πρέπει να απεκδυθεί την εθνικότητά του για να μπορέσει να να φθασει αμερόληπτα σε συμπεράσματα και στην αλήθεια. Η αλήθεια είναι αυτή που θα μας καθοδηγήσει και θα μας οδηγήσει σε ενέργειες που θα εξασφαλίσουν την ειρήνη. Εσύ είσαι στο εξωτερικό, ο γιός μου είναι στο εξωτερικό, τα ωπαιδιά των φίλων μου εργάζονται στο εξωτερικό, πού θα πάει αυτή η ιστορία;
Καλή συνέχεια
“Γιατί αυτό είναι αδύνατο για Ελλάδα και Τουρκία;”
Ίσως θα έπρεπε να ανανεώσεις το ρεπερτόριό σου, διότι “παραφορέθηκε” πια. Έχεις γράψει αυτό το “παράδειγμα” καμιά 20αριά φορές και σού έχω απαντήσει ότι συγκρίνεις μήλα με τομάτες, επειδή και τα δύο είναι κόκκινα. Απλούστατα, πρόκειται για διαφορετικές περιπτώσεις και καταστάσεις. Να τα ξαναπώ για τελευταία φορά:
α) Διεκδικεί κάτι η Γαλλία από την Γερμανία, ή αντιστρόφως;
β) Έχει θέσει casus belli η Γαλλία στην Γερμανία, ή αντιστρόφως, για να την εμποδίσει ν’ ασκήσει ένα νόμιμο δικαίωμά της;
γ) Παραβιάζει τα σύνορα τής Γερμανίας η Γαλλία, ή αντιστρόφως;
δ) Δημιουργεί καταστάσεις, όπως αυτήν των Καστανιών ή μία στην άλλη;
ε) Γενικώς, απειλεί με χρήση βίας η μία την άλλη;
Τι δεν καταλαβαίνεις, δηλαδή;
Αλλά όταν βέβαια χαρακτηρίζεις μαξιμαλισμό (sic) τής Ελλάδος το Καστελλόριζο, δηλαδή την προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, τι να καταλάβεις; Ας πάμε τα κεκτημένα μας στην Χάγη να τελειώνομε, μην και πάθει ζημιά η περιουσία σου στην Αλεξανδρούπολη, που με τόσο κόπο έχεις φτιάξει, όπως μάς έχεις επανειλημμένως ενημερώσει. Είσαι κι εσύ τής εσφαλμένης νοοτροπίας τού ΓΑΠ “καλύτερα λίγα στρέμματα λιγότερα απ’ αυτά που δικαιούμαστε και να μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι”…
Σαφέστατα δεν είμαι της νοοτροπίας του ΓΑΠ. Όταν τον Ιούλιο του 2019 η Λευκωσία είχε τη δυνατότητα να ρίξει γέφυρα προς τους τουρκοκύπριους μετά την πρόταση Ακιντζί που θα έφερνε σε συνομιλίες Ελλάδα και Τουρκία και δεν το έκανε, τί να πώ; Διότι δεν θα ακολουθούσε η συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ.. Διότι ενώ θα συζητούσαν τον καταμερισμό των ενεργειακών πηγών στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν θα μπορούσε να ακολουθήσει το τουρκολιβυκό μνημόνιο που μηδένιζε την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Απορώ πώς ο Αναστασιάδης που θελει να συνβιώσουν οι δύο κοινότητες στα πλαίσια μιας ομοσπονδίας δεν θέλει να συζητήσει καθόλου το θέμα που προέχει.Τελικά “σέρνει” η Λευκωσία της Αθήνα; Αν αυτό το διάβασες 20 φορές και δεν το κατάλαβες δικό σπου πρόβλημα. Εγώ δεν θέλω τα λάθη του Αναστασιάδη να τα πληρώσουμε εμείς.
Κρητικέ παραφέρεσαι, δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει. Αρκετά σε ανέχθηκα. Δεν ξεχνώ ότι είσαι επώνυμος μεν αλλά ανώνυμος στην ουσία. Νομίζεις ότι είσαι η αυθεντία του πατριωτισμού αλλά κάτι τέτοιες αντιλήψεις έριξαν το 22 τους ομοεθνείς μας στη θάλασσα της Σμύρνης. Σε παρακαλώ να προσέχεις τους χαρακτηρισμούς.
Γιατί αυτό το δεύτερο σχόλιο και δεν το έγραφες στο πρώτο; Γιατί … παραφέρομαι (sic), επειδή σού υποδεικνύω ότι γράφεις τα ίδια και τα ίδια, σού τα αντικρούω και μετά από λίγο καιρό τα ξαναγράφεις; Δεν είχα καμμία πρόθεση να απαντήσω στο σχόλιό σου 9:54 pm, στο οποίο γράφεις άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, επειδή δεν θέλω να συνεχίσω διάλογο μαζί σου, αλλά με προκαλείς. Λοιπόν, τι έγινε με την Γερμανία-Γαλλία, κατάλαβες το λάθος σου, ή θα τα ξαναγράψεις πάλι, όπως κάνεις εδώ και κάποια χρόνια; Το έκανες γαργάρα.
Όταν γράφεις ότι το Καστελλόριζο είναι μαξιμαλιστική θέση τής Ελλάδος, πού το πας; Μήπως πρέπει να τα βρούμε με την Τουρκία, χαριζοντάς της το; Θέσεις ΕΛΙΑΜΕΠ, που δουλεύει για τα τουρκικά συμφέροντα.
Δεν με ανέχθηκες (ξανά sic) αρκετά, διότι ποτέ δεν διαβάζω τα άρθρα σου. Τούτο εδώ το “άνοιξα” κατά λάθος, έπεσε το μάτι μου στην “Γαλλία-Γερμανία” (κόλλησε, ως φαίνεται, η βελόνα) και είπα να σού το απαντήσω για πολλοστή, αλλά τελευταία φορά.
Όχι, δεν νομίζω ότι είναι “αυθεντία τού πατριωτισμού”. Απλώς, εσύ με βλέπεις σαν τέτοιον, επειδή δεν αρνούμαι να παραχωρήσω/πουλήσω τα εθνικά μας δίκαια, εν αντιθέσει προς εσένα.
Ζήτησα εγώ να επεκταθούμε στην … Σμύρνη, ή απλώς ν’ αγωνιστούμε γι αυτά που έχομε; Ατυχέστατο το παράδειγμά σου, αλλά τώρα χάνεις την ψυχραιμία σου και λες ό,τι σού κατέβει.
Να σού απαντήσω και σ’ αυτό, επειδή έχει πλάκα και δεν θα επανέλθω:
” Σε παρακαλώ να προσέχεις τους χαρακτηρισμούς”
Ποιούς χαρακτηρισμούς, βρε; Εσύ έχεις κατ’ επανάληψη γράψει για την περιουσία, που έκαμες με κόπους και μάλιστα μαζί με την γυναίκα σου, και που δεν θα ήθελες να την χάσεις. Εγώ απλώς σού το υπενθύμισα, διότι νομίζω ότι στο σημείο αυτό, είσαι απολύτως ειλικρινής.
Τ Ε Λ Ο Σ.-
Αξίζει να απαντά κανείς σε ανθρώπους με ταυτότητα όχι σε ανώνυμους που επικαλούνται τη δημοσιότητά τους. Κατ’ αρχήν τα περί Γαλλίας και Γερμανίας είναι εντελώς ανακριβή. Η Γερμανία συμμετείχε στον Α Π Π για την αναδιανομή του κόσμου διότι όταν μοιράζονταν ο κόσμος ανάμεσα σε Βρετανία, σε Ολλανδία και σε ΓΑΛΛΊΑ η Γερανί δεν είχε ενοποιηθεί ακόμη.. Υπήρχε εδαφικός ανταγωνισμός ανάμεσα στις δύο χώρες και μάλιστα σε περιοχές της περιφέρειας από όπου απέρρεε η ευημερία των πολιτών τους Μετα τον Α Π Π επειδή η Γερμανία αδυνατούσε να ανταποκριθεί στις οικονομικές της υποχρεώσεις, γαλλικές δυνάμεις, μαζί με βελγικές νομίζω εισέβαλαν στο έδαφός της και ανέλαβαν τη διαχείριση των πλουτοπαραγωγικών πηγών για να αποκομίσουν τα οφειλόμενα. Στον Β Π Π. πάλι το εδαφικό, οι αποικίες, η ευημερία των κρατών ήταν μία από τις αιτίες του πολέμου πέρα από τις προσβλητικές για τη Γερμανία πτυχές της συνθήκης των Βερσαλλιών με τη λήξη του Α Π Π. Το χειρότερο; Με το τέλος του Β Π Π, η Δυτική Γερμανία χωρίστηκε σε τρεις τομείς: Σε αμερικάνικο, σε βρετανικό και σε ΓΑΛΛΙΚΟ. Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΌς ΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΉΜΕΡΑ ΜΕ ΆΛΛΑ ΜΈΣΑ. Μέχρι τις διευρύνσεις η Γαλλία είχε το πάνω χέρι στον γαλλογερμανικό άξονα, μετά η Γερμανία, τώρα η Γαλλία προσπαθεί προτάσσοντας την ισχύ της να ανατρέψει τους συσχετισμούς. Το μέλλον άδηλο. Διότι, Γερμανία, Ανατολικές και Βόρειες χώρες δεν προτίθενται να εγκαταλείψουν το ΝΑΤΟ. Παραμένει η Γαλλία δύναμη αποικιοκρατική και σήμερα, τυχοδιωκτική θάλεγα που αξιοποιεί συμμάχους για να επεκτείνει την επιρροή της.
Οι ανιχνεύσεις παραθέτουν και έναν διάλογο Ροζάκη και Κανέλλου. Αξίζει τον κόπο.
Το πρόβλημα μαζί σου είναι ότι εμφανίζεσαι ως πρύτανης του πατριωτισμού, θυμίζοντας εποχές που οι κραυγές ορισμένων επιδίωκαν να επικαλύψουν άλλες απόψεις για το ίδιο θέμα που στηρίζονταν στη λογική και όχι στο συναίσθημα.