Δημήτρης Μακροδημόπουλος: Γιατί δεν διαλύθηκε και επεκτάθηκε το ΝΑΤΟ;

του Δημήτρη Μακροδημόπουλου

Όσο οι ΗΠΑ και η Δύση θα ενισχύουν με στρατιωτικό εξοπλισμό την Ουκρανία και ο Ζελένσκι θα ενθαρρύνεται μέσα από ένα πλέγμα ψευδαισθήσεων που δημιουργούν οι υποσχέσεις, τόσο θα εντείνεται η σύγκρουση και θα αποτρέπεται η σύγκλιση των αντιμαχομένων στην Ουκρανία. Σαφέστατα οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν να τερματιστεί η σύγκρουση και πασχίζουν με κάθε τρόπο γιαυτό. Διότι αποδυναμώνεται περισσότερο η Ρωσία και χειραγωγείται ανεπιστρεπτί μια κατεστραμμένη Ουκρανία. Όμως ας δει ο Ουκρανός πρόεδρος τα Δυτικά Βαλκάνια ως προβολή της Ουκρανίας στο μέλλον για να αντιληφθεί πόσο απέχουν οι υποσχέσεις από την πραγματικότητα Διότι όσα  συμβαίνουν σήμερα στο πεδίο της μάχης, αφορούν  θα λέγαμε θέματα de facto τελειωμένα. Και οι ρωσόφωνοι του Ντονμπάς έχουν ουσιαστικά αποσχιστεί από τον κρατικό κορμό και δεν θέλουν να συνυπάρξουν και η Κριμαία αποτελεί τμήμα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Απλά όλα αυτά αξιοποιούνται ως εφαλτήριο  συμφερόντων.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Γούντρου Ουίλσον μετά το τέλος του Α’ Παγκόσμιου πολέμου με τα 14 σημεία της διακήρυξής του ζητούσε την αυτοδιάθεση των εθνών. Η Γιουγκοσλαβία διαλύθηκε και αιματοκυλίστηκε με την επίκληση της αυτοδιάθεσης. Γιατί δεν υλοποιείται και στην Ουκρανία; Διότι η προώθηση των γεωπολιτικών συμφερόντων επιβάλλει διαφορετική ερμηνεία, εκ διαμέτρου αντίθετη. Γιατί δεν κατόρθωσε το “σχήμα της Νορμανδίας”, στο οποίο συμμετείχαν Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία και Ουκρανία, να προωθήσει τη συμφωνία του Μινσκ; Διότι, από τη στιγμή που συμμετείχε στο “σχήμα’ η καγκελάριος Μέρκελ δεν υπήρχε δυνατότητα να ευδοκιμήσουν οι συνομιλίες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Γερμανία ενθάρρυνε το πραξικόπημα κατά του εκλεγμένου Ουκρανού προέδρου Γιαννουκόβιτς. Ο Γερμανός ΥΠΕΞ Γκίντο Βεστέρβελε ήταν στα  οδοφράγματα της πλατείας Μειντάν προτρέποντας το ναζιστικό ένοπλο “Δεξιό τομέα’ και το Σβόμποντα κατά της εκλεγμένης πολιτειακής αρχής της χώρας ενώ η καγκελάριος Μέρκελ δέχονταν τους αρχηγούς των πραξικοπηματιών στο Βερολίνο.

Η Γερμανία χρωστά αιώνια ευγνωμοσύνη στις ΗΠΑ και φροντίζει να την εκδηλώνει πάντα προωθώντας τα γεωστρατηγικά συμφέροντα  της Ουάσινγκτον συνδυάζοντάς τα με τα δικά της συμφέροντα. Διότι η επανένωση της Γερμανίας οφείλεται σε απόφαση των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ ήσαν οι νικήτριες του Ψυχρού πολέμου και όχι η Ευρώπη. Οι ΗΠΑ  αποφάσισαν την ένταξη των Ανατολικών κρατών μελών του Συμφώνου της Βαρσοβίας στο ΝΑΤΟ και επέβαλαν μέσω της Γερμανίας και την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι με την ένταξη τους στο ΝΑΤΟ δημιουργήθηκε μια ζώνη ασφαλείας μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας ενώ με την ένταξή τους στην ΕΕ ανατράπηκαν οι συσχετισμοί στον γαλλογερμανικό άξονα με αποτέλεσμα να ηγεμονεύει σήμερα η Γερμανία  στην Ευρώπη.

Όμως γιατί επεκτάθηκε το ΝΑΤΟ και δεν διαλύθηκε όταν ΕΣΣΔ και Σύμφωνο της Βαρσοβίας έπαψαν να υφίστανται; Η Ρωσία μάλιστα είχε απαξιωθεί στρατιωτικά, πολιτικά, κοινωνικά, το προσδόκιμο της ζωής είχε μειωθεί εφιαλτικά σε λίγα χρόνια, ο πρόεδρός της Γιέλτσιν γίνονταν θέαμα σε κάθε του εμφάνιση απαξιώνοντας τη χώρα του. Από ποιόν κινδύνευαν οι ΗΠΑ και η Δύση; Θα επαναλάβουμε ότι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου ανέδειξε μια ιστορική πρωτοτυπία που καθορίζει και θα καθορίζει τις παγκόσμιες εξελίξεις. Ενώ μέχρι τότε η ιστορική εμπειρία μας δίδαξε ότι η αναθεώρηση των συνόρων των κρατών συντελείται στην διάρκεια του πολέμου και επισφραγίζεται με τις συνθήκες ειρήνης που ακολουθούν τη λήξη των εχθροπραξιών και οριοθετούν τις κατακτήσεις των νικητών, με τον Ψυχρό Πόλεμο συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή, προηγήθηκε η «συνθηκολόγηση» της ΕΣΣΔ,  με την υπογραφή της διάλυσης του Συμφώνου της Βαρσοβίας κατά τη σύνοδο κορυφής της ΔΑΣΕ το Νοέμβριο του 1990  στο Παρίσι και ακολούθησαν οι συνέπειες της ψυχροπολεμικής σύγκρουσης που είχε λήξει. Ενώ δηλαδή οι συνθήκες ειρήνης οριοθετούν το μέγεθος των συνεπειών του πολέμου, οι συνέπειες του Ψυχρού πολέμου είναι απροσδιόριστες και σε μέγεθος και σε διάρκεια και θα καθορίζουν τις διεθνείς εξελίξεις μέχρις ότου αναδειχθούν δυνάμεις που θα εξισορροπήσουν την αμερικανική υπεροπλία, αν ποτέ συμβεί αυτό. Δηλαδή, προηγήθηκε η συνθηκολόγηση και ακολουθούν τα “λάφυρα” του νικητή. Για την υφαρπαγή των λαφύρων παρέμεινε και επεκτείνεται το ΝΑΤΟ.

H Ουκρανία αποτελεί ένα ακόμη εφαλτήριο, στην ολοκληρωτική επικράτηση των ΗΠΑ αλλά και στην περαιτέρω υποταγή της Δύσης στην ηγεμονία τους. Οι συνθήκες είναι πρόσφορες γιαυτό. Διότι τα κράτη που προέκυψαν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ δεν οριοθετήθηκαν με εθνικά κριτήρια αλλά είναι οι ομόσπονδες σοβιετικές Δημοκρατίες όπως είχαν οριοθετηθεί στα πλαίσια της ΕΣΣΔ ώστε να αμβλυνθεί ο μεγαλορωσικός σωβινισμός, παρακαταθήκη του Λένιν, εγκλωβίζοντας στα νέα κράτη μεγάλες μειονότητες ρωσόφωνων, την ευθύνη ασφάλειας των οποίων έχει επωμιστεί η Μόσχα. Όμως με την έξαρση του εθνικισμού και την αξιοποίησή του από τη Δύση, οι πολυπληθείς μειονότητες δημιουργούν προϋποθέσεις διάλυσης ενός κράτους, όπως συνέβη στη Γεωργία και τώρα στην Ουκρανία. Η Μόσχα δικαιολογημένα ανησυχεί για την υπόσταση και της ίδιας της Ρωσικής Ομοσπονδίας  διότι  συντίθεται από μεγάλο αριθμό εθνοτήτων και η εργαλειοποίηση των εθνικισμών θα απειλήσει τη συνοχή της.

Μακροδημόπουλος Δημήτρης

Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412

19/3/2022