Του Δημήτρη Μακροδημόπουλου
Έγραφε ο Παναγιώτης Κονδύλης στη “Θεωρία του Πολέμου” για το “γεωπολιτικό ισοδύναμο” της χώρας μας, δηλαδή την γεωγραφική εξάπλωση του ελληνικού έθνους: «Το γεωπολιτικό δυναμικό της Ελλάδας, αποτυπωνόταν κατά τον 19ο αιώνα και ίσαμε το σημαδιακό 1922 πολύ περισσότερο στο έθνος παρά στο κράτος… Έκτοτε αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση που διαρκεί μέχρι σήμερα. Το έθνος συνέπεσε εν τέλει με το κράτος όχι γιατί το κράτος διευρύνθηκε αλλά διότι το έθνος ακρωτηριάστηκε και συρρικνώθηκε γιατί αφανίστηκε ή εκτοπίστηκε ο ελληνισμός της Ρωσίας (μετά το 1919), της Μ. Ασίας (μετά το 1922), των Βαλκανίων και της Μ. Ανατολής (ιδίως μετά το 1945). Ακολούθησε η εκδίωξη του ελληνισμού από την Κων/πολη (1955) και τη βόρεια Κύπρο (1974) ενώ σήμερα παρευρισκόμαστε μάρτυρες της αποσύνθεσης και της μαζικής φυγής του ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου. Πρόκειται για μια εξαιρετικά πυκνή αλυσίδα εθνικών καταστροφών σε διάστημα ελάχιστο από ιστορική άποψη – εβδομήντα μόλις χρόνια». Και κατέληγε: «Το ελληνικό κράτος δεν στάθηκε σε καμιά φάση ικανό να προστατεύσει αποτελεσματικά τον ευρύτερο ελληνισμό και να αναστείλει τη συρρίκνωσή του ή τον αφανισμό του». Μπορεί σήμερα να προστατεύσει τις ομογένειες όπου απέμειναν;
Ο υπουργός Εξωτερικών κ. Δένδιας επισκέφθηκε για δεύτερη φορά την Ουκρανία μέσα σε ένα εξάμηνο, με επίκεντρο αυτή τη φορά την περιοχή της Μαριούπολης, όπου διαβιεί πολυπληθής κοινότητα ομογενών. Μένει να φανεί αν το κίνητρο των επισκέψεων ήταν αποκλειστικά η ασφάλεια της ομογένειας, ή η αξιοποίησή της ως εφαλτηρίου παρέμβασης στο ουκρανικό πρόβλημα με στόχο την ανάσχεση της τουρκικής επιρροής εκεί, η οποία συνεχώς ενισχύεται με επιχείρημα την προστασία των τουρκόφωνων Τατάρων της Κριμαίας και όχημα τη διπλωματία των μη επανδρωμένων drones, τα λεγόμενα “Μπαιρακτάρ”, με τα οποία ενισχύει το Κίεβο εναντίον των ρωσόφωνων της ανατολικής Ουκρανίας
Από πού εγείρονται οι επιφυλάξεις για τις προθέσεις και τις δυνατότητες της Αθήνας; Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της εγκατάλειψης της ομογένειας μας στην Βόρεια Ήπειρο, παρόλο που υφίσταται άμεση γειτνίαση με τη χώρα μας. Μάλιστα από το 1992 η ελληνική κυβέρνηση με αφορμή τις εξελίξεις στη Γιουγκοσλαβία και το μελλοντικό καθεστώς του Κοσσόβου, είχε αξιώσει «να υπάρξουν ενιαίες αρχές για την αντιμετώπιση ομοειδών περιπτώσεων που αναδεικνύονται από την γιουγκοσλαβική κρίση» και συγκεκριμένα ζήτησε οποιοδήποτε καθεστώς προβλεφθεί για το Κόσσοβο, δηλαδή αυτονομία, ανεξαρτησία ή προσάρτηση στην Αλβανία, να ισχύσει και για τους Έλληνες της Β. Ηπείρου, χαρακτηρίζοντας τις δύο περιπτώσεις ως «ομοειδείς». Από τον Φεβρουάριο του 2008 το Κόσσοβο έχει διακηρύξει την ανεξαρτησία του ενώ η ομογένειά μας της Β. Ηπείρου φυλλοροεί σε σημείο πλήρους εγκατάλειψης των πατρογονικών εστιών της. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ στις πρώτες εκλογές στην Αλβανία μετά την κατάρρευση του Αλία το 1991, η ομογένεια έστειλε στην αλβανική βουλή πέντε βουλευτές με τους μειονοτικούς συνδυασμούς και άλλους δέκα τρεις με τα άλλα κόμματα, δηλαδή συνολικά δέκα οκτώ, στις πρόσφατες εκλογές εκλέχθηκαν μόνον δύο βουλευτές, ενδεικτικό του μεγέθους της συρρίκνωσής της. Ποιές «ομοειδείς περιπτώσεις» λοιπόν;
Αποτελεί μάλιστα ακραία αντίφαση η σημερινή πολιτική της Αθήνας έναντι του Κοσσόβου. Την ώρα δηλαδή που η ομογένεια της Β. Ηπείρου αφανίζεται, η Αθήνα, κατά την επίσκεψη του κ. Δένδια στην Πρίστινα τον περασμένο Ιούνιο, αναβάθμισε την αντιπροσώπευση του Κοσσόβου στη χώρα μας, “κατόπιν πιέσεων” όπως αναγράφηκε στον Τύπο.
Μάλιστα, τον περασμένο μήνα ο κ. Δένδιας υποδέχθηκε στην Αθήνα την κοσσοβάρα ομόλογό του και διακήρυξε για άλλη μια φορά τη βούληση της Αθήνας στην ενσωμάτωση των Δυτικών Βαλκανίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή την ένταξη και του Κοσσόβου στην ΕΕ.
Σε τέτοιο σημείο λοιπόν οι “πιέσεις” υπαγορεύουν την εξωτερική μας πολιτική, ακόμη και ενάντια στα εθνικά μας συμφέροντα; Διότι σήμερα, ενώ οι ομοεθνείς μας στην Αλβανία τελούν υπό συνεχή διωγμό, η Αθήνα τάσσεται αναφανδόν υπέρ της ένταξης της Αλβανίας στην ΕΕ, μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι η καταπιεστική πολιτική των Τιράνων σε βάρος της ομογένειας άρχισε να γίνεται εντονότερη μετά τη χορήγηση του καθεστώτος της υποψήφιας προς ένταξη χώρας στην Ε.Ε. με την ελληνική συναίνεση.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, στα πλαίσια του ΝΑΤΟ η ελληνική πολεμική αεροπορία διασφαλίζει τον εναέριο χώρο της Αλβανίας. Όμως όπως έγραφε πάλι ο Κονδύλης “ο μελλοντικός εκ Βορρά κίνδυνος για την Ελλάδα δεν θα προέλθει από τους Σλαβομακεδόνες, όπως πιστεύουν Έλληνες εθνικιστές αγκυλωμένοι σε εμφυλιοπολεμικές μνήμες, αλλά πιθανότατα από μια Μείζονα Αλβανία”.
Ενώ ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα, δεν δίστασε να δηλώσει παλαιότερα ότι «η ενοποίηση των Αλβανών της Αλβανίας και του Κοσσόβου είναι αναπόφευκτη και δεν υφίσταται αμφισβήτηση». Διερωτήθηκε μόνον πώς θα συμβεί: «Θα συμβεί στο πλαίσιο της Ε.Ε., ως φυσική συνέπεια που όλοι κατανοούν ή θα γίνει ως αντίδραση στην τύφλωση ή οκνηρία της Ε.Ε.;». Τί μπορεί να προσφέρει λοιπόν η Αθήνα στη μακρινή Μαριούπολη;;
Μακροδημόπουλος Δημήτρης
Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412
9/2/2022
Δυστυχώς λόγω της μεγάλης αποστάσεως της Μαριούπολης από την Ελλάδα λίγα πράγματα μπορούμε να κάνουμε για τους Έλληνες κατοίκους της .Ευτυχώς ζουν μέσα σε ομόδοξους-ορθόδοξους της Ουκρανίας και Ρωσίας και κινδυνεύουν λιγότερο ,αλλά σε τυχόν πολεμικές εξελίξεις θα υποχρεωθούν να μας έρθουν και αυτοί πρόσφυγες . Ήταν πάντως καλή κίνηση η επίσκεψή τους από τον ΥΠΕΞ μας κ.Δένδια.
Τα Δυτικά Βαλκάνια σε μια 10ετία το ολιγότερο θα μπουν στην Ε.Ε-ακόμη δεν αποφασίσθηκε η έναρξη των σχετικών διαπραγματεύσεων-,αλλά ως τότε με τα 26 Κεφάλαια που θα ανοίξουν και πρέπει να κλείσουν η Ελλάς θα ”έχει στο χέρι της” και την Αλβανία και την Βόρειο ”Μακεδονία” ,για να λύσει όλα τις σημερινές εθνικές εκκρεμότητες ,αρκεί να έχουμε ”εχθρικές” κυβερνήσεις -και όχι σαν αυτή που υπέγραψε την Συμφωνία των Πρεσπών – για να εξασφαλίσει όλες τις εθνικές απαιτήσεις μας.
Ειδικά η Αλβανία με 500.000+ χιλιάδες ομοεθνείς τους στην Ελλάδα ,-που μιλούν καλύτερα από πολλούς Έλληνες την ελληνική γλώσσα-είναι περισσότερο ακίνδυνη και σε περίπτωση που ενταχθεί στην Ε.Ε θα αποτελέσει την ενδοχώρα της Ελλάδος με τη ελευθερία κινήσεως προσώπων και κεφαλαίων .
Έχουμε και τον Τιράνων και πάσης Αλβανίας Αρχιεπίσκοπο και αυτοί έχουν τον ήρωα τους Γεώργιο Σκεντέρμπεη, που δεν καλοέβλεπε τον κ.Ερντογάν όταν επισκέφθηκε τα Τίρανα.
Τους αλλόγλωσσους Σλάβους να φοβόμαστε ,γιατί εδώ και 1200 χρόνια από τότε που πέρασαν τον Δούναβη μας πιέζουν να κατέβουν στην ”άσπρη θάλασσα”.
Πώς τα φέρνει η Ιστορία αγαπητέ ΣΑΝ!! Επί Χότζα και επί Αλία είχαμε αλώβητη την εθνική μας μειονότητα στη Βόρεια Ήπειρο, από εθνική άποψη αυτό έχει σημασία, και επί “δημοκρατίας” στην Αλβανία την ψάχνουμε και δεν την βρίσκουμε. Και για μη μου πείτε ότι τότε υπέφεραν, σήμερα δεν είναι υπό διωγμό;;; Θυμάστε τον κύριο Σαμαρά επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη που παρότρυνε τους ομογενείς μας να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, τα τσάμικα και τους χορούς;;Για να φανούμε καλοί στις ΗΠΑ, όπως πάντα λες και δεν θα έπεφτε ο Αλία. Το ίδιο με τη Σοβιετική Ένωση. Πόσοι ομογενείς δεν εγκατέλειψαν μετά το 1989 τη Γεωργία την Αρμενία, τη Ρωσία κ.ο.κ.κυνηγημένοι;; Οι Έλληνες της Μαριούπολης;;; Η Σερβία είναι το αντίβαρο στον αλβανικό εθνικισμό, όπως η Γιουγκοσλαβία ήταν ο σύμμαχός μας στην τουρκική απειλή. Όμως στις 16 Δεκεμβρίου 1991 η τότε κυβέρνηση με ΥΠΕΞ τον κύριο Σαμαρά προσυπέγραψε τη διάλυσή της. Όχι ότι εμείς θα αποτρέπαμε τη διάλυσή της, αλλά δεν έχουμε εθνική πολιτική;; Πάσχουμε από εθνική μυωπία, θ’άλεγα τύφλωση. Μόνον η ακοή μας έμεινε για να ακούμε τους υποβολείς της εξωτερικής μας πολιτικής
Η όποια εθνική πολιτική, αγαπητέ κ.Μακροδημόπουλε, -που την ενσάρκων η από του 1844 Μεγάλη Ιδέα-ετάφη το 1922 με τις Συνθήκες των Μουδανιών -για αμαχητί εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης ,με τους 400.000 περίπου πρόσφυγες που μας ήρθαν από εκεί- και της Λωζάνης, που αφού ηττηθήκαμε ατιμωτικά παρακαλούσαμε να υπογράψουμε και το 1930 εγκαταλέιψαμε και την διεκδίκηση των περιουσιακών στοιχείων των πλουσίων προσφύγων μας .
Αν είχαμε την μια ακτή του Ελλησπόντου άλλη θα ήταν η γεωστρατηγική αξία μας.
Μη ξεχνάμε επίσης ότι ανεξάρτητο κράτος γίναμε με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου των τριών Προστατίδων Δυνάμεων το 1830 και δεν κομμουνιστοποιηθήκαμε με την Συμφωνία της Γιάλτας του 1945, πάλι με υπογραφή τριών ”Προστατίδων’ Δυνάμεων.
Όποιο δε κράτος ενταχθεί σε υπερεθνικούς-Οργανισμούς (ΝΑΤΟ,Ε.Ε) εθελοντικουποχρεωτικά χάνει ένα μέρος της εθνικής του πολιτικής και μέχρι στιγμής -πάλι καλά- που έχουμε και ΒΕΤΟ σαυτούς τους Οργανισμούς και απειλήσαμε ότι θα το ασκήσουμε στο Βουκουρέστι το 2008 και ”φουσκώσαμε” λίγο από εθνική υπερηφάνεια και ανεξαρτησία ,αλλά μετά είχαμε εκλογές και χρεωκοπία. Συμπτώσεις;;; -Δεν νομίζω-.
Για τους Έλληνες της δικής μας Βορείου Ηπείρου-δεν ακούγεται αυτό καλά από τους περισσότερους των Ελλήνων- οι οποίοι από το 1967 επί Χότζα και Αλία δεν είχαν εκκλησίες και σχολεία-κα με την φτώχεια που είχαν αυτοί και όλοι οι άλλοι Αλβανοί μόνο με πολυβόλα μπορούσαμε να τους συγκρατήσουμε στα σύνορα ,όπως τώρα με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να συγκρατήσουμε τους φυγάδες Τούρκους και τους άλλους μετανοστοπρόσφυγες,αλλά αυτό δεν το κάναμε ποτέ στην Ιστορία μας .
Είμαστε ένα μικρό κράτος στις παρυφές γεωστρατηγικών συμφερόντων των σημερινών Μεγάλων Δυνάμεων και πάλι καλά που εδώ και 73 χρόνια καταφέραμε να μην έχουμε πόλεμο ,να διατηρήσουμε την εθνική κυριαρχία μας μετά το 1947 ,- όταν πήραμε και τα Δωδεκάνησα -και να είμαστε το πλουσιότερο κράτος της γειτονιάς μας.
Για περισσότερα δεν είμαστε και όσοι πολιτικοί μας το διατυμπανίζουν ,απλώς μας κοροιδεύουν ,αφού δέχονται την συμμετοχή μας στους δύο υπερεθνικούς Οργανισμούς ,που προανέφερα ,ή, μας καλούν να ”αυτοκτονήσουμε”.
ΤΟ ΜΕΓΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ.