της Μαρίας Παπαδοπούλου, Δικηγόρου
Στις 25-27 Ιουλίου 2018 οι BRICS είχαν Σύνοδο Κορυφής.
Σε αυτήν ακριβώς την Σύνοδο Κορυφής ο Ερντογάν ζήτησε η Τουρκία να γίνει μόνιμο μέλος των BRICS
Aποτέλεσμα ?
Έφαγε πόρτα!
Το ίδιο συνέβη κι όταν ο Ερντογάν, απογοητευμένος για την άρνηση της ΕΕ να εντάξει την Τουρκία ως μόνιμο μέλος της, ζήτησε στα 2013-2014 περίπου να γίνει η Τουρκία μόνιμο μέλος του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) .
O κύριος Σι Τζιμπινγκ τότε του είχε διαμηνύσει ότι θα ήταν χαρά του να υποδεχτεί την Τουρκία στους Σαγκάη-5 (,SCO) αλλά κάτι τέτοιο θα έπρεπε πρώτα να γίνει αποδεκτό από την Ρωσία.
Έγινε η Τουρκία μέλος του SCO ?
Ακόμα πόρτα τρώει !
Στην φετινή Σύνοδο Κορυφής 2022 των BRICS που διεξήχθη 23/24 Ιουνίου 2022 στο Πεκίνο, ο οικοδεσπότης κος Σι Τζιπινγκ κάλεσε συνολικά 13 χώρες (ανάμεσα τους και Τουρκμενικές – Καζακστάν & Ουζμπεκιστάν και πολλές μουσουλμανικές, πχ Αίγυπτο, Αλγερία και)..
Στις προσκεκλημένες χώρες, παραδόξως, δεν συγκαταλεγόταν η Τουρκία.
Πόρτα κι από εδώ.
Το συμπέρασμα βγαίνει εύκολα….
Η περιβόητη πολιτική αυτονομίας της Τουρκίας , δεν είναι επιλογή, είναι μονόδρομος.
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή εκτός από αυτήν για την Τουρκία .
Οι πόρτες υποδοχής κλείνουν γύρω της και δείχνει να μένει εκτός νυμφώνων.
Ίσως η μόνη ακόμα ανοιχτή, ωστόσο όχι τόσο ισχυρή, είναι αυτή των Αδελφών Μουσουλμάνων.
Η Τουρκία αναζητεί ταυτότητα κρεμασμένη από το κλαδί της μουσουλμανικής πίστης..
Άλλο λοιπόν εάν θέλει η Τουρκία να ενταχθεί κάπου κι εντελώς διαφορετικό εάν την παίρνει.
Συνοψίζοντας, ΕΕ, SCO και BRICS, επιμελώς κρατούν την Τουρκία από έξω.
Γιατί την κρατούν από έξω?
Προφανώς γιατί κανείς δεν την εμπιστεύεται!
Το ΝΑΤΟ έκανε στα 1952 το λάθος και την ενέταξε ως μόνιμο μέλος του κι όπως είδαμε στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, ακόμα το πληρώνει , έχοντας να διαχειριστεί έναν δύστροπο, κατ’εφημισμόν, “σύμμαχο”, που δεν μπορεί να αποβάλει κι ίσως ψάχνει τρόπους για να επιτύχει την αποβολή..
Ως τότε, το μόνο που μένει στο ΝΑΤΟ είναι να διαχειρίζεται την Τουρκία όσο καλύτερα γίνεται και μπορεί.
Το μόνο που απόμεινε στην Τουρκία , ύστερα από την πόρτα των BRICS, ήταν να γυρίσει θέλοντας και μη στο ΝΑΤΟ.
Από την στιγμή που στην Τουρκία εξέφρασαν την επιθυμία ένταξης σε δύο Οργανισμούς , SCO και BRICS ,. εντελώς αντίθετους προς τα συμφέροντα της Δύσης , είναι ξεκάθαρο που επιθυμεί να ενταχθεί η Τουρκία.
Οι S-400 το κατέστησαν ακόμα πιο ξεκάθαρο.
Τα έντονα αντιαμερικανικά κι εν γένει αντιδυτικά αισθήματα που καλλιεργούνται στους Τούρκους αποσαφηνίζουν καλύτερα τις πραγματικές προθέσεις τους σε ποιο στρατόπεδο προσβλέπουν.
Ο Middle Corridor (Mεσαιος Διάδρομος- Μπακου-Τυφλιδα-Καρς) δεν μπορούσε να το κάνει πιο σαφές.
Το ξεπούλημα στην Κίνα τουρκικών κρατικών δομών φιλέτων σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η Τουρκία έχει μετατραπεί σε κράτος-πελάτη της Κίνας και μεταπρατικό της κέντρο την ίδια ώρα που ο μισθός κι η αγοραστική δύναμη του Τούρκου μεθοδεύτηκαν να είναι υποδεέστερα από τον αντίστοιχο του Κινέζου, αποκλείει κάθε αυταπάτη ως προς το σε ποιο στρατόπεδο επιδιώκει η Τουρκία να ενταχθεί.
Θέλει η Μαλαμω να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει, που λέει ο λαός.
Αυτό, το παραπάνω άρθρο μας το κατέστησε κάτι παραπάνω από σαφές.
Στην Τουρκία είναι πεπεισμένοι πως το μέλλον ανήκει στην Ευρασία κι εκεί επιδιώκεται να ενταχθεί.
Ωστόσο, το πρόβλημα με την Τουρκία είναι ότι όπου κι αν επιδιώκει να ενταχθεί , θέλει ηγετικό και ρυθμιστικό ρόλο ι που κανείς ούτε στην Δύση , ούτε στην Ευρασία είναι διατεθειμένος να της δώσει .
Αν είναι να διαλυθεί η Τουρκία, τότε ο συμπλεγματικός μικρομεγαλισμός της , θα κάνει μια χαρά, μόνος του, το έργο του !.
Ξεχειλίζει άλλωστε μέσα από τις αράδες του συγκεκριμένου άρθρου…
Μετά την πρόσφατη “πόρτα” του Πεκίνου , η Τουρκία κλήθηκε εξ’ ανάγκης να επιστρέψει σε ρόλο άσωτου υιού σε ένα στρατόπεδο που γνώριζε τις βλέψεις της κι η ίδια το εκλαμβάνει καθόλα εχθρικό για αυτήν.
Κατά την άποψη μου το ΝΑΤΟ λειτούργησε πρόσφατα ως μπαστούνι στον πληγωμένο της εγωισμό, προσφέροντας της ένα άλλοθι για να διεκδικεί έναν ανύπαρκτο διεθνή ρόλο.
Δεν είναι και λίγο να νιώθεις ανεπιθύμητος εκεί που άνοιξαν οι πόρτες για το Ιράν και την Αργεντινή και δεν καταφέρνεις, όσο κι αν το επιδιώκεις, να χωθείς εσύ…
Πολλοί υποστηρίζουν ότι στις διεθνείς σχέσεις αυτό που μετράει πάνω από όλα είναι το συμφέρον. Αυτό ισχύει περισσότερο για τα ισχυρά κράτη που μπορούν να επιβάλουν πολιτικές προς το συμφέρον τους.
Για τα λιγότερα ισχυρά ή αδύναμα κράτη αυτό που μετράει είναι η εμπιστοσύνη. Η Τουρκία έχει απολέσει την εμπιστοσύνη στις διεθνείς σχέσεις πιστεύοντας ότι είναι ισχυρό κράτος και μπορεί να κάνει ότι θέλει.
Όπως σωστά επισημαίνει το άρθρο τρώει πόρτα από παντού. Πήγε να πλησιάσει και Ισραήλ με Αίγυπτο αλλά και από εκεί έφαγε πόρτα.
Μόλις φύγει ο Στόλτενμπεργκ (Τούρκεμπεργκ) θα αρχίσουν τα δύσκολα για την Τουρκία και στο ΝΑΤΟ, για αυτό αρχίζουν οι Τούρκοι να μιλάνε για έξοδο κ λπ. Ο επιτήδειος ουδέτερος εισπράττει ότι έχει σπείρει.