Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Η πρόσφατη ανακοίνωση της συμφωνίας μεταξύ ελληνικής και γερμανικής κυβερνήσεων για “ανταλλαγή” τεθωρακισμένων οχημάτων ΒΜΡ-1 και Marder 1A3, προκάλεσε όπως ήταν φυσιολογικό αρκετό σχολιασμό σε όλα τα μέσα. Μεταξύ αυτών, ξεχώρισαν τοποθετήσεις αποστράτων, δηλαδή επαϊόντων, λόγω των κραυγαλέων άστοχων ή και εσφαλμένων σχολίων ακόμη και σε “απλά” θέματα σχετιζόμενα με την τεχνολογία και την συνολική επιχειρησιακή αξία των σοβιετικής προελεύσεως ΒΜΡ-1 που θα αποσυρθούν από τον Ελληνικό Στρατό. Η πλέον εξωφρενική περίπτωση, ήταν ο ισχυρισμός της δήθεν μεγάλης ισχύος πυρός του ΒΜΡ-1, η οποία μάλιστα εκρίνετο υπέρτερη του Marder 1A3.
Όλα αυτά είναι απογοητευτικά να ακούγονται από στρατιωτικό, πολύ περισσότερο δε από ανώτερους και ανώτατους αποστράτους και μάλιστα πρώην Αρχηγούς. Τέτοιου επιπέδου σχολιασμός, δημιουργεί προφανείς απορίες για το επίπεδο γνώσεως “απλών” πραγμάτων και οδηγεί στα παρακάτω συμπεράσματα:
- Οι στρατιωτικοί αυτοί, που συχνά το βιογραφικό τους κοσμούν τίτλοι σπουδών πλην στρατιωτικής επιστήμης, ακόμη και αν δεν έχουν υπηρετήσει σε μονάδες με ΒΜΡ-1, δεν έχουν ακούσει τίποτα για τα εν γένει προβλήματα των μονάδων με το συγκεκριμένο υλικό.
- Οι αρμόδιες Διευθύνσεις των Όπλων – Σωμάτων, για να μην γίνουν δυσάρεστες, κρύβουν το πρόβλημα “κάτω από το χαλί” και δεν συντάσσουν εκθέσεις για τα προβλήματα του χρησιμοποιούμενου υλικού. Ή αν συντάσσουν, οι προϊστάμενοι δεν ενδιαφέρονται.
- Οι διοικήσεις των μονάδων, για να μην γίνουν δυσάρεστες, κρύβουν το πρόβλημα “κάτω από το χαλί” και δεν συντάσσουν υπηρεσιακές αναφορές προς τα προϊστάμενα κλιμάκια, για τα προβλήματα του υφισταμένου υλικού. Ή αν συντάσσουν, οι προϊστάμενοι δεν ενδιαφέρονται.
- Οι στρατιωτικοί αυτοί, κυρίως οι επίτιμοι, αν επισκέφθηκαν – επιθεώρησαν κάποια από τις μονάδες με ΒΜΡ-1, δεν ενδιαφέρθηκαν να ενημερωθούν “από πρώτο χέρι” πηγαίνοντας μια βόλτα με ένα από αυτά. Ενδιαφέρθηκαν για… άλλα.
Αυτήν την εικόνα για τον Ελληνικό Στρατό μεταφέρουν οι απόστρατοι με τις συγκεκριμένες τοποθετήσεις τους.
Επειδή προφανώς και δεν ισχύουν όλα αυτά, τότε είτε κάτι από τα ανωτέρω ισχύει στις περιπτώσεις των συγκεκριμένων αποστράτων με αποτέλεσμα να “μην έχουν πάρει μυρωδιά”, είτε απλώς τοποθετούνται ανεύθυνα σε θέματα για τα οποία έχουν γνώση, μόνο και μόνο για λόγους προσωπικών σκοπιμοτήτων, όπως η άσκηση αντιπολιτεύσεως προς την κυβέρνηση. Κατ’ αυτό τον τρόπο όμως, παραπληροφορούν και παραπλανούν την κοινή γνώμη.
Επειδή σε τελική ανάλυση το προσωπικό που καλείται να χειριστεί τα όπλα είναι αυτό που αξιολογεί πραγματικά, ας ακουστεί η άποψη ενός αξιωματικού, με 10ετή εμπειρία από το ΒΜΡ-1. Οι παρατηρήσεις του, μπορούν να ενημερώσουν υπεύθυνα όχι μόνο τον πλέον αδαή αλλά και τους εν λόγω αποστράτους που τοποθετήθηκαν, με ή χωρίς επιφυλάξεις, υπέρ του ΒΜΡ-1.
Οι παρατηρήσεις του αξιωματικού, έχουν ως εξής:
- Ήταν σε άθλια κατάσταση. Σε λειτουργική κατάσταση περίπου 20%. Έβγαιναν οχήματα από τη μονάδα για άσκηση αλλά αν έσβηναν, έμεναν εκεί. Δεν κάνεις έτσι επιχειρήσεις.
- Έλλειψη ανταλλακτικών μέχρι και των πιο απλών και τρέχαμε στην πολιτική αγορά με πατέντες να αντικαταστήσουμε τα σωληνάκια που γέμιζαν τις μπουκάλες γιατί είχε αερομίζα εκτός από την κανονική εκκίνηση.
- Συνήθως τα ξεκινούσαν με την αερομίζα αλλά λόγω παλαιότητας δεν γέμιζαν όλα τις μπουκάλες και κάθε λόχος είχε 2-3 BMP που τα βάζαμε μπρος και βάζαμε με αυτά να γεμίσουν οι μπουκάλες όλου του λόχου.
- Ο κινητήρας έκαιγε πολύ λάδι, με αποτέλεσμα από την εξάτμιση να φεύγουν άκαφτα λάδια, κάνοντας όλους χάλια και μαζί με αυτά σπίθες φωτιάς. Γι’ αυτό το λόγο, τους καλοκαιρινούς μήνες αποφεύγαμε να τα κινούμε ή μόνο με τη συνοδεία του πυροσβεστικού της μονάδας. Έμπαινες μέσα να πας άσκηση και μετά η στολή ήταν για πέταμα, γεμάτη λάδια.
- Αν το όχημα σου έσβηνε εν κίνηση και δεν προλάβεις να τραβήξεις χειρόφρενο, τα φρένα δεν λειτουργούν. Το όχημα είναι ανεξέλεγκτο. Θυμάστε το δυστύχημα στα Ιωάννινα το 2004;
- Δεν χώρουσες να καθίσεις μέσα με εξάρτυση, κράνος και αν είσαι πάνω από 1,65 εκ. ύψος. Εγώ είμαι 1,74 και έμπαινα μέσα με το κράνος και πιανόμουν ολόκληρος. Η δε έξοδος από πίσω, επίσης όχι πρακτική.
- Από όλο το τάγμα, μόνο ένα 20% είχε λειτουργικό πυροβόλο 73 χιλ. Κάθε φορά που είχαμε ΒΟΠ (Βολές Όπλων Πεζικού) μια φορά το εξάμηνο, ψάχναμε να βρούμε ποια θα στείλουμε.
- Απλά στήναμε το όχημα, σκοπεύανε το στόχο και όλοι έριχναν εκεί χωρίς να αλλάζουν τη σκόπευση.
- Τα πυροβόλα πολλές φορές δεν έριχναν, είτε λόγω βλάβης, είτε λόγω έλλειψης ηλεκτρικής ισχύος.
- Είχε αφαιρεθεί η αυτόματη γέμιση κι όταν πηγαίναμε για ΒΟΠ, έβαζες το βλήμα μέσα στο κλείστρο και κρατώντας ένα κομμάτι ξύλο σαν λαβή από σφυρί, έπρεπε να σπρώξεις το βλήμα μέσα για να κλειδώσει το κλείστρο. Αν δοκίμαζες με τα χέρια, υπήρχε κίνδυνος να χάσεις τα δάκτυλά σου.
- Για να πυροδοτήσει, έπρεπε ο οδηγός να πατάει φουλ το γκάζι και φυσικά να υπάρχει ρεύμα.
- Δεν έριχνε εν κίνηση.
- Πάθαινε ατροφίες πολύ συχνά.
- Για νυκτερινές επιχειρήσεις, ούτε λόγος. Έφεραν αρχαία ρωσικά περισκόπια νυκτός. Δεν χρησιμοποίηθηκαν ποτέ”.
