του Αλέξανδρου Ιτιμούδη*
Βασικός άξονας, προκειμένου να καταρτήσει το οποιοδήποτε σχέδιο υψηλής στρατηγικής ένας κρατικός δρων, είναι να γνωρίζει τις προθέσεις του αντιπάλου του, ή εν πάσει περιπτώσει να λαμβάνει υπόψη τις δυνητικές ικανότητες που διαθέτει μια αντίπαλη προς αυτόν δύναμη.
Εν προκειμένω μιλάμε για την δυνητική σύγκρουση δύο κρατικών δρώντων στο σύμπλοκο της Ανατολικής Μεσογείου, η οποία όσο και να θέλουν μερικοί να κάνουν πως δεν την βλέπουν είναι υπαρκτή και θα κλιμακωθεί όσο περνάει ο καιρός. Η Ελλάδα έστω και αργά κατάλαβε πως δεν βρίσκεται απλώς σε ένταση με την Τουρκία, αλλά ότι διεξάγεται εναντίον της ένας πολύπλευρος υβριδρικού τύπου πόλεμος, από το ισλαμικό καθεστώς της Άγκυρας σε σύμπνοια με το «βαθύ κράτος» της Τουρκίας.
Σε αυτό τον υβριδικό πόλεμο η Τουρκία έχει εργαλειοποιήσει και τους τέσσερις Πυλώνες Ισχύος, σύμφωνα με την Συστημικη Γεωπολιτική Ανάλυση, με απώτερο σκοπό την συνεχή φθορά του ελληνικού κρατικού συστήματος και την μετατροπή του σε ένα γεωπολιτικώς «ανάπηρο» κράτος, που θα υπάγεται άμεσα στην σφαίρα επιρροής της Άγκυρας.
Σε επίπεδο Πολιτισμού/Πληροφορίας έχει αναπτύξει ένα δίκτυο ισλαμικής επιρροής και στρατολόγησης ανθρώπων ανά την Βαλκανική, όπως για παράδειγμα στα Σκόπια, την Αλβανία, και την Βοσνία, μέσω της δημιουργίας τζαμιών και σχολών, ενώ παράλληλα φαίνεται πως προσπαθεί να κάνει το ίδιο και με τους μουσουλμάνους τόσο της Βουλγαρίας, όσο και της Θράκης. Στον στρατιωτικό πυλώνα έχει προχωρήσει στην δημιουργία λιμανιού στον Αυλώνα της Αλβανίας, ενώ παράλληλα εκπαιδεύει στρατιώτες του κρατιδίου των Σκοπίων. Να πούμε βεβαίως πως η Τουρκία έχει προχωρήσει και στην δημιουργία μιας κρατικής εταιρίας παροχής μισθοφόρων, την Σαντάτ, η οποία μπορεί ανά πάσα στιγμή να αναλάβει πρωτοβουλίες σε γειτονικές χώρες όπως έχει ήδη κάνει στην Λιβύη.
Ας γίνει κατανοητό λοιπόν πως η Ελλάδα βιώνει ένα τύπου στρατηγικό στραγγαλισμό και σε αυτόν καλείται να ανταπαντήσει. Σε αυτό μπορούμε να πούμε πως μετά ειδικά και την ψήφιση της ελληνογαλλικής συμφωνίας, που έρχεται να προστεθεί στις προσεγγίσεις με την Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ, κινούμαστε σε ένα καλό δρόμο. Το ζήτημα όμως εδώ δεν είναι να εξισορροπήσουμε την Τουρκία και να ισοφαρίσουμε τρόπον τινά τις κινήσεις της. Αυτό που πρέπει να επιδιώξει η Ελλάδα με κάθε κόστος, ακόμα και δυσαρεστώντας κάποιες ηγεμονικές δυνάμεις, είναι η υπεροχή σε κάθε τομέα έναντι της Τουρκίας.
Υπεροχή θα πει κινητοποίηση όλων των εθνικών πόρων και δυνάμεων, και στους τέσσερεις πυλώνες ισχύος, προκειμένου να έχουμε πολλαπλασιαστές ισχύος, οι οποίοι δεν θα εγγυόνται απλώς την αποτροπή, που έτσι και αλλιώς έχει αποτύχει, αλλά την άμεση εκπομπή του μηνύματος πως οποιαδήποτε κίνηση της Τουρκίας θίξει ελληνικά ζωτικά συμφέροντα θα λάβει συντριπτικό πλήγμα, από το οποίο η Άγκυρα δεν θα αναρρώσει σύντομα.
Ισορροπία δυνάμεων, όπως έχουν τονίσει πολλοί έγκριτοι καθηγητές υπάρχει και τώρα με την Τουρκία, όμως η αποτροπή όπως είπαμε έχει αποτύχει, και για αυτό το λόγο η Τουρκία επιδιώκει μέσω μιας συνεχούς «πολιορκίας», να προκαλέσει συστηματική φθορά στην Ελλάδα, και να επωφεληθεί όταν η συνθήκες το επιτρέψουν. Εδώ να πούμε πως οι Τούρκοι έχουν δείξει πως σε αυτό είναι ιδιαίτερα ικανοί, καθώς η τακτική της ημισελήνου αποτελεί στρατηγικό και τακτικό τους δόγμα σε κάθε κρατική έκφανση. Στρατηγικός τους στόχος είναι η εξασθένιση του ελληνικού κράτους, ώστε το κέρδος να έρθει αναίμακτα και χωρίς πολλούς πόρους.
Συμπερασματικώς λοιπόν να πούμε πως η Ελλάδα αυτό που ξεκίνησε τα δύο τελευταία χρόνια δεν πρέπει επ ουδενί να το σταματήσει, όσες φωνές και αν ακούγονται για να πράξει το αντίθετο ακριβώς. Η τριετία που ακολουθεί θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη και ο Ελληνισμός δεν έχει περιθώρια να κάνει πίσω στον νέο κόσμο που διαμορφώνεται.
*Ο Αλέξανδρος Ιτιμούδης, είναι μετατυχιακός φοιτητήτης Γεωπολιτικής Ανάλυσης, Γεωστρατηγικής Σύνθεσης και Σπουδών Άμυνας και Ασφάλειας.
