| Με μπλε οι χώρες του Three Seas Initiative και με κόκκινο η Ελλάδα που ενδέχεται να συνδράμει (πηγή: intermodalnews.eu). Η μωβ γραμμή σχεδιάστηκε ενδεικτικά από το iEpikaira βάσει του χάρτη Υψηλής Στρατηγικής της Αμερικής (FMES) και αναπαριστά τη γραμμή υπεράσπισης των κρίσιμων αμερικανικών συμφερόντων. Περισσότερα για τον χάρτη ΕΔΩ! |
Από την Μαύρη Θάλασσα έως την Ανατολική Μεσόγειο «και πέρα» – Από το «3+1» των Μενέντεζ – Πάιατ στο «5+1» των Μενέντεζ – Τσούνη
Η «Καζαμπλάνκα» της Ευρώπης φιλοξένησε τις προηγούμενες ώρες τους Πρέσβεις πέντε χωρών, των ΗΠΑ, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Μολδαβίας και Ουκρανίας. Ήταν μια πρωτοβουλία του Αμερικανού Πρέσβη στην Αθήνα, Γιώργου Τσούνη, και η συνάντηση αυτή πραγματοποιήθηκε την ώρα που στην Μολδαβία ήταν σε εξέλιξη η δεύτερη σύνοδος της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας, στην οποία συμμετείχαν 50 Ευρωπαίοι ηγέτες, ανάμεσα τους και Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
Η συνάντηση των Πρέσβεων πραγματοποιήθηκε στο λιμάνι της πόλης και στα γραφεία του ΟΛΑ (Οργανισμός Λιμένος Αλεξανδρούπολης) όπου ο Πρόεδρος του Οργανισμού, Κωνσταντίνος Χατζημιχαήλ, ενημέρωσε τους αξιωματούχους για την λειτουργία του λιμένα καθώς επίσης και την τεχνογνωσία που έχουν αποκτήσει τα στελέχη από την μέχρι τώρα συνεργασία με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και ΗΠΑ.
Το «5+1» , και οι Μενέντεζ – Τσούνης – Χατζημιχαήλ και Πάιατ
«Ένα λιμάνι το οποίο με την παρουσία και τη συνδρομή των Ηνωμένων Πολιτειών, κεφαλαιοποιεί ταχύτατα τον γεωστρατηγικό και εμπορικό του χαρακτήρα και διαδραματίζει σταδιακά πρωτεύοντα ρόλο στις περιφερειακές εξελίξεις, με τη δημιουργία νέων εμπορικών και ενεργειακών διαδρομών. Οδικές και σιδηροδρομικές συνδέσεις με τους λιμένες της Μαύρης Θάλασσας που διασφαλίζουν για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης ικανό στρατηγικό βάθος σε Βαλκάνια και Ανατολική Ευρώπη, με τη μεταφορά των φορτίων να πραγματοποιείται οικονομικότερα, ταχύτερα και ασφαλέστερα. Με επιταχυντή των εξελίξεων την αμερικανική παρουσία και με ισχυρή τη βούληση της ελληνικής κυβέρνησης συντελείται με επίκεντρο το λιμάνι ένας μετασχηματισμός της περιοχής σε εμπορικό, ενεργειακό και στρατιωτικό κόμβο, κρίσιμο για την ασφάλεια και την ανάπτυξη τόσο της Ελλάδας όσο και της Ευρώπης»
Τα παραπάνω είχε αναφέρει τον Μαϊοτου 2021 ο πρόεδρος του Οργανισμού Λιμένα Αλεξανδρούπολης, Κώστας Χατζημιχαήλ, επ’ αφορμή την έναρξη υποστήριξης του Οργανισμού, στη διασυμμαχική άσκηση DEFENDER Europe 2021 και τη φιλοξενία αμερικανικών δυνάμεων στο λιμάνι.
Το όνομα του Κωνσταντίνου Χατζημιχαήλ άρχισε να «κυκλοφορεί» στην δημοσιότητα και στην σχετική αρθρογραφία, τα τελευταία τρία χρόνια λόγω των εξελίξεων και όχι τόσο της επιτυχίας [οικονομικής[ του Οργανισμού.
«Χαρακτηρίζω ιδιαίτερα εποικοδομητική τη συνάντηση με τον πρόεδρο του Οργανισμού Λιμένος της Αλεξανδρούπολης Κ. Χατζημιχαήλ, ,» είχε σημειώσει σε συνέντευξη του στο «Viadiplomacy» ο Ιάπωνας Πρέσβης στην Αθήνα.
Από τότε, το γραφείο του Κωνσταντίνου Χατζημιχαήλ έγινε χώρος υποδοχής δεκάδων αξιωματούχων και οργανισμών, ειδικά μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία.
Όμως, δεν ήταν οι εξελίξεις που μας οδήγησαν εδώ. Στο άρθρο μου, «Οι τρεις λόγοι που η Αλεξανδρούπολη έγινε «κόκκινο πανί» για την Άγκυρα», σημείωνα, «σήμερα όλοι μιλούν για την Αλεξανδρούπολη, και είναι βέβαιο που θα μιλούν για πολλά χρόνια ακόμη αφού η αξία της στον Γεωστρατηγικό χάρτη δεν έχει αποτυπωθεί επειδή δεν έχουν ολοκληρωθεί οι αλλαγές στον χάρτη γύρω από αυτή. Όταν το λιμάνι μπήκε στο «κάδρο» του Αμερικανικού Πενταγώνου, το μόνο όφελος που έβλεπαν οι Στρατηγοί ήταν η μεταφορά υλικού προς την Νοτιανατολική Ευρώπη και τις Βαλτικές Χώρες. Κανένας άλλος σχεδιασμός δεν υπήρχε για το λιμάνι, πόσο μάλλον για στρατιωτική βάση που λανθασμένα αναφέρεται ακόμη και σήμερα. Αυτό άλλαξε όταν ένοικος της Αμερικανικής Πρεσβείας ανέλαβε ο Τζέφρι Πάιατ. Όπως έχω αναφέρει και σε παλιότερο άρθρο, ο Αμερικανός Πρέσβης εφεύρε κυριολεκτικά έναν άλλο ρόλο για την Αλεξανδρούπολη, αυτόν της εμπορικής ανάπτυξης του. Όσο θα αναπτύσσεται το λιμάνι εμπορικά, τόσο θα αυξάνονται οι στρατηγικές υποδομές του και κατ επέκταση οι δυνατότητες χρήσης από ΗΠΑ – ΝΑΤΟ.»
Ενώ συνέχιζε το ίδιο άρθρο , «σε αυτή την προσπάθεια, ο πρώην Αμερικάνος Πρέσβης βρήκε στην Αλεξανδρούπολη -εκτός από μια αδιάφορη πόλη για το λιμάνι- και τον Πρόεδρο του ΟΛΑ (Οργανισμός Λιμένα Αλεξανδρούπολης). Ο Κωνσταντίνος Χατζημιχαήλ ήταν από τους ελάχιστους που είδαν με φόβο την «Ρωσική Εισβολή» στην πόλη από το 2011 με την «απόβαση» των Ρωσικών υποσχέσεων. Ο ίδιος και πριν φτάσει ο Τζέφρι Πάιατ στην Ελλάδα, και ειδικά το 2014 όταν ξέσπασε η κρίση στην Ουκρανία, αντιλήφθηκε αμέσως την μεγάλη ευκαιρία. Όσο και αν προσπάθησε να το εξηγήσει, οι κυβερνήσεις Σαμαρά και Τσίπρα στην συνέχεια, αυτές ήταν απασχολημένες με την οικονομική κρίση. Οι δύο άντρες συνεργάστηκαν άψογα, και ο Πρόεδρος του Ο.Λ.Α κέρδισε τα μέγιστα από τις ανάγκες που προέκυψαν για τις ΗΠΑ. Έκανε κερδοφόρο το λιμάνι, βελτίωσε υποδομές, και κυρίως, εκπαίδευσε το προσωπικό «χρησιμοποιώντας» τους Αμερικανούς κατά τις διαδικασίες φόρτωσης – εκφόρτωσης. Αυτό που συνέβαινε στην Αλεξανδρούπολη, τους νέους ρόλους που έδινε στο λιμάνι ο Πάιατ, το «είδε» ο Γερουσιαστής Μενέντεζ, ο οποίος όσο με τον με τον τελευταίο σχεδίαζαν την Πρωτοβουλία 3 + 1, έβλεπε πως η Αλεξανδρούπολη θα μπορούσε να συμπληρώσει την Πρωτοβουλία 3 + 1, και με αυτό τον τρόπο η Τουρκία να εγκλωβιστεί μέσα στο Αιγαίο. »
Αυτό ακριβώς είχε στο μυαλό του ο Πρόεδρος του ΟΛΑ όταν στην ανάρτηση του για την συνάντηση των Πρέσβεων έγραψε: «Μεγάλη τιμή να φιλοξενούμε τη συνάντηση διπλωματών «5+1» [εισαγωγικά από Viadiplomacy] κρατών της δυτικής Μαύρης Θάλασσας, μία πρωτοβουλία του @USAmbassadorGR , και να συζητούμε την εμβάθυνση της συνεργασίας & την ενίσχυση των υποδομών, διαδρόμων & δικτύων που διέρχονται & διασυνδέουν τις χώρες μας!»
Η αναφορά του Κωνσταντίνου Χατζημιχαήλ στο «5+1» είναι οριακά «καταχρηστική» , αφού τέτοια Πρωτοβουλία δεν υφίσταται, αλλά είναι προφανές πως το επόμενο διάστημα θα πάρει «σάρκα και οστά»
Μενέντεζ – Πάιατ – Χατζημιχαήλ, και τώρα και Τσούνης
Την ώρα που ο νυν Πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Γιώργος Τσούνης, πραγματοποιούσε την Πρωτοβουλία του στην Αλεξανδρούπολη, ο πρώην Πρέσβης των ΗΠΑ, και νυν Υπουργός Εξωτερικών για τους Ενεργειακούς Πόρους του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζέφρι Πάιτ, βρισκόταν στο Μπακού με αφορμή το Forum «Baku Energy»
Ο Τζέφρι Πάιατ είχε συνάντηση μεταξύ άλλων και με τον Πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν, στον οποίο σημείωσε την σημασία του Νοτίου Διαδρόμου,και τον καθοριστικό ρόλο της Ελλάδας στην ενεργειακή ασφάλεια των Βαλκανίων και της Ουκρανίας
Ο Αμερικανός Αξιωματούχος μαζί με τον Μπομπ Μενέντεζ [επί Προεδρίας Τραμπ, με ότι αυτό συνεπάγεται] ήταν αυτοί που ουσιαστικά υλοποίησαν την Πρωτοβουλία «3 +1», η οποία ουσιαστικά είναι και ο κύριος «διαχειριστής» όλων των αποφάσεων που λαμβάνονται στην Ανατολική Μεσόγειο.
Έχει περάσει απαρατήρητο πως, ενώ θα περίμενε κανείς σε αυτή την Πρωτοβουλία να έχει ενεργό ρόλο η Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Λευκωσία, η Πρεσβεία στην Αθήνα και ο Τζέφρι Πάαιτ είχαν μεγαλύτερη συμμετοχή. Αυτό οφείλεται και στην κακή σχέση του Μπομπ Μενέντεζ με την πρώην Πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Λευκωσία, Τζούντιθ Γκάρμπερ
Ο Μπομπ Μενέντεζ , ο αρχιτέκτονας του νομοσχεδίου με τίτλο «Νόμος για την εταιρική σχέση ασφάλειας και ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο», είχε μιλήσει σκληρά στην Τζούντιθ Γκάρμπερ,μέσα στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας. Συγκεκριμένα είχε αναφέρει μπροστά στην έκπληκτη Πρέσβειρα «Το 1974, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο με τη βία των όπλων. Το βόρειο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι υπό κατοχή από την Τουρκία. Ζητάμε δικαιοσύνη”! Κακά τα ψέματα, το State Department και ο ΟΗΕ, δεν έχουν “σπάσει” την σιωπή τους για το θέμα της “εισβολής και κατοχής” (ως τώρα τουλάχιστον). Μια γραμμή, που ευθυνόμαστε κι εμείς λόγω της “άρνησης” μας να διεκδικήσουμε το δίκαιο μας, ένα δίκαιο που το κατάπιαμε ως “ηλίθια καλά παιδιά”! Και άντε οι συνάδελφοι κι εγώ να βγάλουμε από το στόμα του Εκπροσώπου του ΟΗΕ τις λέξεις “Τουρκική εισβολή, κατοχή, παραβίαση, και… και…). Και άντε να αλλάξουν στάση οι ΗΠΑ βλέποντας μια υπερ-μειονότητα “χαμένων ποιητών” που αποδέχονται την “όποια Τουρκική λύση” και “φτιάχνουν” ένα “γλωσσάρι” της ντροπής που εισηγείται»
Και επειδή η ιστορία είναι διδακτική, ο Ελληνισμός που για αιώνες ήταν το «τείχος προστασίας» του πολιτισμένου κόσμου, είχε δύο «πνεύμονες», αυτόν την Ανατολικής Μεσογείου «και πέρα»(Βόρεια Αφρική), και αυτόν την Μαύρης Θάλασσας «και πέρα»(Καύκασος. Οι αναφορές του Τζέφρι Πάιατ [όσο ήταν Πρέσβης στην Αθήνα] για το ρόλο της Ελλάδας «και πέρα», δεν ήταν τυχαίες.
Σήμερα, που η Ελλάδα είναι και πάλι «τείχος» του πολιτισμού κόσμου, έχει ως «Πνεύμονα» την Πρωτοβουλία «3 +1». Η Πρωτοβουλία που ανέλαβε ο Γιώργος Τσούνης [μαζί με τους Μενέντεζ-Πάιατ] είναι ο άλλος «Πνεύμονας» που δημιουργείται για τον ρόλο της χώρας, και όπως ανέφερε ο πρόεδρος του ΟΛΑ θα ονομαστεί «5+1».
«5+1» και «3+1» για την αντιμετώπιση της Κίνας
«Στο όχι τόσο μακρινό μέλλον, θα γίνουμε μάρτυρες μιας πολύ πιο ορατής κινεζικής παρουσίας στη Μεσόγειο και ενδεχομένως ελπίζω και άλλων κρατών, όπως η Ινδία». Αυτό είχε αναφέρει ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, κατά τη διάρκεια τηλεδιάσκεψης των Επιτροπών Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας των Κοινοβουλίων του Νότου της Ε.Ε. με θέμα «Εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Λιβύη», στις 8 Σεπτεμβρίου του 2021. Λίγες ημέρες πριν, στις 2 Σεπτεμβρίου και στο συνέδριο «2021 Bled Strategic Forum», στο πάνελ με θέμα: «Η Μεσόγειος: μια γεωστρατηγική σκακιέρα», σημείωνε και πάλι: «Υπάρχει αλλαγή στη στρατηγική αρχιτεκτονική της περιοχής της Μεσογείου. Ενισχύεται η συνεργασία μεταξύ χωρών που μοιράζονται τις ίδιες αρχές, όπως το Διεθνές Δίκαιο και ειδικότερα το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας», ενώ είχε υπογραμμίσει την ανάγκη «να μπουν και άλλοι παίκτες στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως για παράδειγμα η Ινδία»
Μάλιστα στο ίδιο συνέδριο ο Νίκος Δένδιας είχε κατηγορήσει τους Ευρωπαίους [έμμεσα και τους Αμερικανούς] για την στάση που κράτησαν στην παραχώρηση του Πειραιά αναφέροντας: «Όταν η Ελλάδα ήταν υποχρεωμένη από τις μνημονιακές δεσμεύσεις να ιδιωτικοποιήσει το λιμάνι του Πειραιά, μόνο η Κίνα είχε εμφανιστεί με προσφορά. Και εγώ ο ίδιος το είχα τονίσει στον τότε Γερμανό υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε, οπότε οι Κινέζοι πήραν το λιμάνι. Μετά από δύο τρία χρόνια όλοι έρχονται και μας λένε γιατί δώσατε το λιμάνι στους Κινέζους. Είναι το τέλειο παράδειγμα του πόσο κοντόφθαλμα ενεργεί ο δυτικός κόσμος»
Βέβαια στην πορεία, και ειδικά μετά το 2012 και την διακυβέρνηση Ομπάμα, οι Αμερικανοί είδαν διαφορετικά την πολιτική έναντι της Κίνας στην Ανατολική Μεσόγειο και την Μαύρη Θάλασσα.
Οι δύο αυτές Πρωτοβουλίες με επίκεντρο την Ελλάδα, ουσιαστικά δημιουργούν ένα «οικονομικό φράγμα» απέναντι στην πολιτική του Πεκίνου που από την μια επιδιώκει να κάνει την Τουρκία το «μεγαλύτερο της λιμάνι» και «τερματικό σταθμό» των εμπορικών της τραίνων, και από την άλλη να απαξιώσει τις Θαλάσσιες οδούς που ελέγχουν σήμερα οι Αμερικανοί.
Το άρθρο αυτό δίνει την εντύπωση ότι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης ανακαλύφθηκε τώρα ενώ έως τότε όλοι οι Έλληνες είχαν τυφλωθεί και δεν μπορούσαν από το 1991 και μετά να αντιληφθούν την εκτίναξη της γεωπολιτικής αξίας τςη Αλεξπολης και της Θράκης. Αντίθετα η Αλεξπολη και η Θράκη αναδεικνύουν την ανικανότητα και την αδιαφορία των κυβερνήσεων και της τοπικής αυτοδιοίκησης να αντιληφθούν και να αξιοποιήσουν το προφανές. Από το 1991 έχουν γραφεί δεκάδες άρθρα για τον ρόλο του λιμένα και του άξονα Αλεξπολης – Ορμενίου και εκείθεν βορειότερα, η ΕΕ από το 1992 θεσμοθέτησε τον Διευρωπαϊκό άξονα ΙΧ από Αλεξπολη σε Ελσίνκι με ενδιάμεσους σταθμούς Βουκουρέστι, Κίεβο Μόσχα Πετρούπολη και διακλάδωση προς Μαύρη θάλασσα. Γιαυτό ανακαινίστηκε ο σιδηροδρομικός άξονας Αλεξπολης Ελληνοβουλγαρικών συνόρων και χρηματοδοτήθηκε από την ΕΕ η εκβάθυνση του λιμένα μέχρι που βαρέθηκαν οι Βρυξέλλες από την ανικανότητα της Αθήνας και απένταξαν το 2013 το λιμάνι από τη χρηματοδότησή τους για να το επανεντάξουν μόλις στις 6/12/2022. Ούτε πρόεδρος ήταν ο κ. Χατζημιχαήλ όταν ο κ. Πάιατ ήλθε το 2016 στην Ελλάδα αλλά ο κ. Δούκας. Αλλά αλίμονο δεν ήταν θέμα προέδρου. Όλοι στον ίδιο χαβά θα χόρευαν με πρώτη την εκάστοτε κυβέρνηση.
Ας μην γράφουμε λοιπόν υπερβολές. Ας κρατήσουμε από όλα αυτά την ανικανότητα της Αθήνας και ας είμαστε επιφυλακτική για το πού μπορεί να μας οδηγήσει