Γράφει ο Θανάσης Κ.

* Πρώτη παρατήρηση: Ολόκληρος ο Δυτικός κόσμος μπαίνει σε μια περίοδο πρωτοφανούς ακυβερνησίας.
Αυτό δεν είναι “εικασία” ή “πρόβλεψη”…
Συμβαίνει ήδη!

Γύρω μας πέφτουν ή παραλύουν κυβερνήσεις στη μία χώρα μετά την άλλη.

Στο Ισραήλ δεν έχουν κυβέρνηση,
στη Γαλλία δεν είναι εύκολο να σχηματίσουν κυβέρνηση, στην Αγγλία έχει παραιτηθεί ο Πρωθυπουργός και έχει παραλύσει η κυβέρνηση μέχρι να εκλεγεί ο επόμενος, στην Ιταλία δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα αντέξει η κυβέρνηση τους επόμενους μήνες, ούτε στην Ισπανία, στη Γερμανία ξεσπάνε το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο σε βάρος της Κυβέρνησης Σόλτς (η οποία δυσκολεύεται να συνεννοηθεί με τον… εαυτό της), στην Ολλανδία έχουμε εξέγερση των αγροτών κατά της κυβέρνησης, στην Ουάσιγκτον επίσης ξεσπάνε σκάνδαλα σε βάρος του Προέδρου Μπάϊντεν, και προεξοφλείται η συντριβή των Δημοκρατικών στις εκλογές του Νοεμβρίου για την ανανέωση του Κογκρέσο, στη Βουλγαρία δεν έχουν κυβέρνηση, στα Σκόπια ουσιαστικά έχει διαλυθεί η κυβέρνηση…

Αδύναμοι εκλεγμένοι κυβερνήτες καταρρέουν, αδύναμες ετερογενείς κυβερνήσεις συνεργασίας διαλύονται, αληθινά και φτιαχτά σκάνδαλα ξεσπούν παντού, αδιέξοδες πολιτικές καταρρέουν χωρίς να αλλάζουν (ενεργειακό), προφανείς αντιφάσεις βγαίνουν στην επιφάνεια, χωρίς να λύνονται, μέσα στις κυβερνήσεις ξεσπούν αγεφύρωτες αντιθέσεις, ανάμεσα σε χώρες που ανήκουν στις ίδιες υπερεθνικές ενώσεις ή στους ίδιους συνασπισμούς ξεσπούν σοβαρές διαμάχες, όλα βρίσκονται στον αέρα, και τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει ομαλά…

Ποτέ, όσο μπορούμε να θυμηθούμε, δεν είχαμε τέτοια αποσάρθρωση του δημοκρατικού πολιτικού συστήματος.
Ποτέ δεν είχαμε τέτοιο έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας.

Κι αυτό δεν συμβαίνει σε κάποιες χώρες. Αρχίζει να γενικεύεται παντού στη Δύση. Σαν ένα νέο, σαρωτικό κύμα “πανδημίας” – που εξολοθρεύει κυβερνήσεις αυτή τη φορά, όχι “ευπαθή άτομα”!

* Παρατήρηση δεύτερη: Η Δύση έζησε τουλάχιστον τριάντα χρόνια χωρίς πληθωρισμό. Οι νεότερες γενιές δεν θυμούνται καν τι σημαίνει διψήφιος πληθωρισμός. Σήμερα όμως, αυτό ακριβώς αντιμετωπίζουν.
Αρχικά οι περισσότεροι πίστευαν (ή τουλάχιστον διακήρυσσαν) ότι θα πρόκειται μόνο για “παροδικό” (transient) φαινόμενο που θα εμφανιστεί μετά την κατάργηση των λοκντάουν και θα απορροφηθεί μόνο του αμέσως μετά.
Μετά αρκετοί υποστήριξαν ότι θα είχε μεγαλύτερη διάρκεια, γιατί συνέπεσε με την ρήξη των σχέσεων Ρωσίας-Δύσης, λόγω του Πολέμου στην Ουκρανία, και με την διακοπή παροχής ρωσικού αερίου-πετρελαίου στη Δύση.

Μετά όλοι άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι ο πληθωρισμός δεν πυροδοτείται μόνο από την αύξηση του κόστους Ενέργειας, αλλά και από την αύξηση των τιμών των υπολοίπων πρώτων υλών (που επίσης προέρχονται από τη Ρωσία ή από φιλικές προς τη Ρωσία χώρες), ή τέλος από την μείωση προσφοράς τροφίμων.
Πλέον δεν μιλάμε μόνο για πληθωρισμό. Αλλά για πληθωρισμό και ύφεση ταυτόχρονα! Στασιμοπληθωρισμό το έλεγαν αυτό στη δεκαετία του ’70. Μόνο που τώρα είναι πολύ σοβαρότερο…

Ενώ εκφράζονται φόβοι και για επικείμενη παγκόσμια επισιτιστική κρίση. Που θα πλήξει κυρίως τον Τρίτο Κόσμο, βέβαια. Μόνο που ο Τρίτος Κόσμος είναι πιο “συνηθισμένος” σε τέτοιες δοκιμασίες. Αντίθετα, η Ευρώπη είναι πολύ πιο “ευάλωτη”. Γιατί έχει να ζήσει επισιτιστική κρίση από τα μέσα της δεκαετίας του ’40, εδώ και ογδόντα χρόνια περίπου – κοντά τρείς γενιές…
Οι δημοκρατικές κοινωνίες και οι σύγχρονες αναπτυγμένες οικονομίες τέτοιες αναταράξεις δεν τις έχουν συνηθίσει. Τους είναι άγνωστες. Και ενδεχομένως δεν τις αντέχουν…

Οι Κεντρικές κυβερνήσεις από την πλευρά τους μπορούν να αντιμετωπίσουν τον πληθωρισμό με νομισματικά μέσα. Αυξάνοντας τα επιτόκια ή/και μειώνοντας την προσφορά χρήματος. Αυτό το “φάρμακο” είναι αποτελεσματικό όταν ο πληθωρισμός οφείλεται κυρίως στην “υπερβάλλουσα ζήτηση” (Demand Pull).
Όταν, αντίθετα, ο πληθωρισμός οφείλεται κατά μέγα μέρος και στην Συνολική Προσφορά (από την πλευρά του Κόστους – Supply Push ή Cost Push), τότε μείωση της νομισματικής κυκλοφορίας επιφέρει δυσανάλογα μεγάλη ύφεση, που με τη σειρά της μπορεί να κρατήσει τις τιμές υψηλά!
Μ’ άλλα λόγια οι Κεντρικές Τράπεζες έχουν σήμερα στη διάθεσή τους ένα “φάρμακο” που δεν κάνει – ή τουλάχιστον από μόνο του δεν αρκεί – για να αντιμετωπίσει αυτό το “είδος” πληθωρισμού που έχουμε σήμερα.
Κι έτσι τα δυτικά χρηματιστήρια σημειώνουν σήμερα τις χειρότερες επιδόσεις τους εδώ και τριάντα χρόνια. Ενώ οι αγορές των δυτικών ομολόγων σημειώνουν τις χειρότερες επιδόσεις τους από τα μέσα της δεκαετίας του 60!
Πέρα από την έρπουσα Πολιτική ακυβερνησία που σαρώνει τις δυτικές κυβερνήσεις, έχουμε πια και γενικευμένη αποσταθεροποίηση των Οικονομιών τους και των αγορών τους. Δηλαδή αποσαρθρώνονται ΚΑΙ Πολιτικά ΚΑΙ Οικονομικά…

Πράγμα που τις καθιστά ευάλωτες σε μεγάλες κοινωνικές αναστατώσεις. Που οι δυτικές χώρες έχουν να δουν εδώ από την περίοδο του Μεσοπόλεμου.

* Τρίτη παρατήρηση: Η Τουρκία πάντα διαλέγει τη στιγμή που θα κλιμακώσει την επιθετικότητά της κατά της Ελλάδας, όταν υπάρχει “κενό εξουσίας” στην Ελλάδα ή/και αδύναμη κυβέρνηση στις ΗΠΑ.

— Το 1955 η Ελλάδα δεν είχε κυβέρνηση, καθώς ο τότε Πρωθυπουργός Αλέξανδρος Παπάγος βρισκόταν επί μήνες στο νοσοκομείο (για “άγνωστη ασθένεια”). Τότε ξέσπασαν οι μεγάλοι διωγμοί κατά των Ελλήνων της Πόλης.

— Στις αρχές του 1964 στην Ελλάδα υπήρχε και πάλι κυβερνητικό κενό. O Γεώργιος Παπανδρέου είχε κερδίζει τις εκλογές στα τέλη του 1963, αλλά δεν κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση. Εκλογές επαναλήφθηκαν λίγο αργότερα και αυτή τη φορά συγκροτήθηκε αυτοδύναμη κυβέρνηση από την Ένωση Κέντρου, αλλά στο μεταξύ πέθανε ο Βασιλιάς Παύλος. Την ίδια εποχή στις ΗΠΑ ο Πρόεδρος Τζόνσον είχε μόλις αναλάβει Πρόεδρος, μετά τη δολοφονία του Προέδρου Κέννεντυ (τον προηγούμενο Νοέμβριο) κι ακόμα δεν είχε πλήρως σταθεροποιηθεί. Τότε η Τουρκία πέρασε σε νέο κύμα διώξεων κατά του Ελληνισμού της Πόλης και απείλησε με εισβολή στην Κύπρο.

— Τον Ιούλιο του 1974, στην Κύπρο δεν υπήρχε κυβέρνηση (λόγω του αντιμακαριακού πραξικοπήματος), στην Ελλάδα είχε καταρρεύσει η κυβέρνηση Ιωαννίδη-Ανδρουτσόπουλου, και στις ΗΠΑ προέκυψε επίσης “κενό εξουσίας”, καθώς εκείνες τις μέρες παραιτούνταν ο Πρόεδρος Νίξον υπό το βάρος του σκανδάλου Γουότεργκέϊτ, που είχε παραλύσει την Αμερική για μήνες.
Τότε έγινε η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

— Στις αρχές του 1996 στην Ελλάδα δεν υπήρχε κυβέρνηση, καθώς ο εκλεγμένος Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου βρισκόταν στο Ωνάσειο και χαροπάλευε, με πολλές δυσκολίες κατάφερε να τον αντικαταστήσει ο Κώστας Σημίτης, ο οποίος ακόμα δεν είχε πάρει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή. Τότε ξέσπασε η κρίση των Ιμίων. Που έφερε τις δύο χώρες πιο κοντά στο “θερμό επεισόδιο” από ποτέ…

Από τότε και για τα επόμενα 20 χρόνια περίπου, δηλαδή ως το 2016, η Τουρκία πέρασε μεγάλες πολιτικές αναστατώσεις, ενώ οι κυβερνήσεις στη Δύση ήταν σταθερές. Στην Τουρκία επικράτησε ο Ερντογάν μετά το 2004, αλλά η εξουσία του και οι μεταρρυθμίσεις του αμφισβητούνταν συνεχώς από το (Κεμαλικό) πολιτικό κατεστημένο της χώρας. Στο μεταξύ, όμως, η Τουρκία έκανε μεγάλα αναπτυξιακά άλματα…
Παρά το γεγονός ότι και η Ελλάδα πέρασε μετά το 2010 αλλεπάλληλες εσωτερικές αναστατώσεις λόγω των μνημονίων, η Τουρκία του Ερντογάν δεν ενόχλησε τότε την Ελλάδα. Ο Τούρκος ηγέτης ήταν πολύ πιο απασχολημένος να εξουδετερώσει τις δικές του “βαριοπούλες” στο εσωτερικό της χώρας του.

Μετά το 2016, ωστόσο, το νεο-Οθωμανικό καθεστώς Ερντογάν σταθεροποιήθηκε πλήρως στην Τουρκία κι άλλαξε τη χώρα και το πολιτικό σκηνικό συνολικά. Αυτή τη στιγμή τις νεο-Οθωμανικές επεκτατικές φιλοδοξίες του τις συμμερίζονται και οι πολιτικοί του αντίπαλοι. Πολλοί εκ των οποίων “υπερθεματίζουν” κι όλα. Ιδιαίτερα κατά της Ελλάδας…

Σε τέτοιες συνθήκες λοιπόν, μια κρίση ακυβερνησίας στη Δύση και μια παράλληλη πρωτοφανής οικονομικής κρίση στο δυτικό κόσμο, αποτελεί μοναδική “ευκαιρία” για την Τουρκία να επιτεθεί στην Ελλάδα.

* Η Ελληνική κυβέρνηση έκανε άριστα που απέφυγε τις πρόωρες εκλογές τον Σεπτέμβριο.

Σε τέτοιες συνθήκες, το να βρεθεί η Ελλάδα, το αμέσως επόμενο διάστημα, σε τρείς μήνες ουσιαστικής ακυβερνησίας – λόγω διπλών εκλογών – ενώ σε όλη τη Δύση ουσιαστικά επίσης δεν υπάρχουν ισχυρές κυβερνήσεις, θα αποτελούσε… “ανοικτή πρόσκληση” στον Ερντογάν να επιτεθεί. Την ώρα που δεν θα υπήρχε κανείς απέναντί του, ούτε να του αντισταθεί (από την Αθήνα) ούτε να τον “μαζέψει” (από τις άλλες δυτικές πρωτεύουσες)…

Ο Ερντογάν μπορεί να το αποτολμήσει έτσι κι αλλιώς. Το έχει ανάγκη γιατί και ο ίδιος οδεύει σε εκλογές του χρόνου, η δημοτικότητά του δεν πάει καλά, η τουρκική κοινωνία βομβαρδίζεται με μηνύματα κατά της Ελλάδας, η αντιπολίτευση τα εκμεταλλεύεται – και υπερθεματίζει – στο έπακρο, επομένως ο “πειρασμός” είναι μεγάλος για τον Τούρκο Πρόεδρο να κάνει το “μοιραίο βήμα”. Κι ίσως το έχει προγραμματίσει κι όλας…

Τουλάχιστον δεν θα μας βρει παραλυμένος να ασχολούμαστε με εσωτερικά προβλήματα ανακατανομής… ποσοστών και εξουσίας. Αυτό είναι το παρήγορο…
Θα βρει όμως, πλήρες έλλειμμα ηγεσίας σε όλες τις δυτικές πρωτεύουσες.
Κι αυτό είναι το ανησυχητικό…

Κρίση με την Τουρκία μη τη φοβάστε όταν εσωτερικά η Τουρκία είναι αποσταθεροποιημένη.
Να τη φοβάστε όταν εμείς είμαστε διαλυμένοι. Και όταν οι δυτικοί εταίροι μας είναι επίσης παραλυμένοι. Αυτό το τελευταίο συμβαίνει σήμερα όσο ποτέ στο παρελθόν.

Όμως σε μια τέτοια συγκυρία, μπορούν να γίνουν και οι μεγάλες γεωπολιτικές ανατροπές. Γιατί μια Τουρκία που θα χτυπήσει την Ελλάδα, δηλαδή θα προκαλέσει κρίση στο ΝΑΤΟ, την στιγμή που η Ρωσία κερδίζει τον Πόλεμο στην Ουκρανία και οι δυτικές χώρες παραλύουν από τα εσωτερικά τους προβλήματα και από τον φόβο των εσωτερικών αναστατώσεων που βλέπουν να έρχονται, ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή για να προκληθεί το ρήγμα μεταξύ Τουρκίας και Δύσης.
Δεν είναι τυχαίο που άρχισαν πλέον να ακούγονται σοβαρές προτροπές στη Δύση να διώξουν την Τουρκία από το ΝΑΤΟ! Και να δημοσιεύονται σε σοβαρά δημόσια “βήματα”…

Κι αυτοί υποστηρίζουν κάτι πολύ ενδιαφέρον: Ότι η “αποκοπή” της Τουρκίας δεν θα αποδυναμώσει τη δυτική συμμαχία. Θα την ενισχύσει! Γιατί θα αποβάλει μια χώρα εξαρτημένη από τη Ρωσία – την Τουρκία – και θα συσπειρώσει όλες τις υπόλοιπες χώρες της περιοχής που έχουν στραφεί εναντίον της Τουρκίας.
Αν εμείς σταθούμε όρθιοι – και ενωμένοι – απέναντι στην Τουρκική πρόκληση – ίσως να δώσουμε τη μεγάλη ευκαιρία στη Δύση να ξεπεράσει την αδράνειά της, να υπερπηδήσει τα αδιέξοδά της και να συσπειρωθεί.
Η κρίση στην Ουκρανία δεν τα κατάφερε.
Μια Ελληνοτουρκική κρίση μπορεί να τα καταφέρει.

Μετά τους χάρτες που δημοσίευσε ο κυβερνητικός συνεταίρος του Ερντογάν, ο κ. Μπαχτελί, όπου τα μισά ελληνικά νησιά του Αιγαίου, αλλά ΚΑΙ η ΚΡΗΤΗ, συμπεριλαμβάνονται πια μέσα στην Τουρκική “επικράτεια”, μην έχετε καμία αμφιβολία για το πού το πάει η Άγκυρα.
Το πρόβλημα δεν είναι πια το ΑΝ, αλλά το ΠΟΤΕ.
Κι ακόμα, αν προχωρήσει η κυβέρνηση Ερντογάν στην προσάρτηση των κατεχομένων της Κύπρου, τότε ξέρουμε ότι η ρήξη είναι πια κοντά.
Το μόνο που πρέπει να μας απασχολεί πλέον είναι όχι να “εκθέσουμε διεθνώς” την Τουρκική επιθετικότητα, Αλλά να την εξουδετερώσουμε “επί του πεδίου”.
Όχι το blame game απέναντι στους άλλους.
Αλλά το δικό μας survival instinct απέναντι στους Τούρκους…

— Η Ελλάδα οφείλει να διακηρύξει ότι η Τουρκία έχει πλήρως ευθυγραμμιστεί και παίζει με παιγνίδι της Ρωσίας (διασπά το ΝΑΤΟ).

— Η Ελλάδα οφείλει να διακηρύξει ότι κάθε έμπρακτη κλιμάκωση από την πλευρά της Τουρκίας θα αντιμετωπιστεί εφεξής όπως προβλέπει το άρθρο 51 των Ηνωμένων Εθνών.

— Η Ελλάδα οφείλει να ανακηρύξει ΑΟΖ αμέσως! Μόνον έτσι μια πιθανή απόπειρα τουρκικής γεώτρησης νοτίως της Κρήτης θα είναι “ένοπλη επίθεση” κατά της Ελλάδας.
Κι έτσι η διεκδίκηση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου εκ μέρους της Ελλάδας – δηλαδή αυτών που βρίσκονται μέσα στη δικαιοδοσία της Ελληνικής ΑΟΖ – γίνεται πλέον “υπαρξιακό ζήτημα” για ολόκληρη την Ευρώπη.

Συμμαχίες δεν στήνονται όταν εκλιπαρείς τους προστάτες σου. Συμμαχίες στήνονται όταν “αναγκάζεις” τους συμμάχους σου να σε προστρέξουν, για το δικό τους συμφέρον. Ιδιαίτερα σε στιγμές που από μόνοι τους δεν είναι σε θέση να πάρουν καμία ουσιώδη απόφαση…

ΥΓ. Και κάποιος πρέπει να πει – επιτέλους – στην Ευρώπη, αυτό που όλοι σκέπτονται και κανείς δεν λέει: Ότι πριν σώσουμε τον… “πλανήτη”, έχουμε χρέος να σώσουμε το ίδιο το “σπίτι μας”, την Ευρώπη, αλλά και την Ελλάδα, από την ενεργειακή φτώχεια και τους κοινωνικούς σεισμούς που αυτή θα προκαλέσει…
Οι ακραίοι περιβαλλοντολόγοι ήδη διαλύουν χώρες όπως η Ολλανδία.
Μην τους αφήσουμε να διαλύσουν ολόκληρη την Ευρώπη.

lastpoint.gr