του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Το αξιακό και πολιτισμικό αποτύπωμά τους είναι ανυπολόγιστο. Το συμβολικό τους φορτίο προσλαμβάνει διαστάσεις πρωτοφανείς, και φυσικά δεν περιορίζεται στη Γαλλική επικράτεια, αλλά επεκτείνεται και αφορά στον σύγχρονο κόσμο συνολικά…
Προφανώς δεν θα καταφύγουμε σε καμιά απολύτως συνωμοσιολογική ερμηνεία, αν και οι συμπτώσεις είναι πολλές για να μπορεί κανείς να την αποκλείσει ως εργαλείο προσέγγισης της αλήθειας. Σίγουρα όμως η εκδοχή του «ατυχήματος» ή του «τεχνικού λάθους» δεν πείθει παρά ελάχιστους. Είναι φανερό πως στη θέα αυτής της εικόνας και μάλιστα σε χρόνο πραγματικό, οι συνειρμοί που έκαναν τα μυαλά των ανθρώπων υπήρξαν ποικίλοι…
Αυτό που είναι βέβαιο, είναι πως η εκδοχή του «ατυχήματος» είναι καταφανώς αποδυναμωμένη… Ο ξύλινος σκελετός σε αρκετά τμήματα δόμησης των ειδικών κατασκευών του Ναού, δεν δικαιολογεί την πλημμελή ή πολύ περισσότερο την μη ύπαρξη των απαραίτητων μέτρων που θα μπορούσαν να αποκλείσουν πλήρως αυτό το ενδεχόμενο…
Η μη έγκαιρη παρέμβαση που θα μπορούσε να προλάβει την ανεξέλεγκτη επέκταση της καταστροφής, παραμένει επίσης ένα από τα κορυφαία ζητήματα το οποίο δύσκολα θα μπορέσει να στοιχειοθετήσει όποιος επιχειρήσει να συγκαλύψει πλευρές του προβλήματος…
Η ώρα της εκδήλωσής της είναι ένα ακόμη σκοτεινό σημείο που προβληματίζει αντικειμενικά. Αν η αδυναμία έγκαιρης παρέμβασης ανθρώπων (όχι τεχνικών μέσων) μπορεί να αιτιολογηθεί εξ αιτίας ΚΑΙ της ώρας που ξέσπασε η φωτιά… Τότε κατά μείζονα λόγο η συγκεκριμένη ώρα δεν προσφέρεται για να πραγματοποιούνται τεχνικές εργασίες που να δικαιολογούν το «ατύχημα» με αυτές τις τραγικές συνέπειες…
Προφανώς θα περιμένουμε να υπάρξουν οι πρώτες επίσημες ανακοινώσεις – εκτιμήσεις και θα επανέλθουμε. Ελπίζουμε να μην επιβεβαιωθούν οι φόβοι μας, πως οι αυτουργοί ήθελαν την καταστροφή να είναι ανυπολόγιστη, και το μήνυμα της φρίκης να περάσει ταχύτατα σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Και φυσικά να θυμίσουμε πως αυτοί οι φόβοι μπορούν να επιβεβαιωθούν ΕΙΤΕ με απ’ ευθείας παραδοχή, ΕΙΤΕ ακόμη και με αδυναμία πειστικής εξήγησης της εκδοχής του «ατυχήματος».
Σε κάθε περίπτωση πάντως, όποια και αν είναι η αιτία, αυτό που είναι βέβαιο είναι πως αν η ανθρώπινη ιστορία, ο πολιτισμός, τα κορυφαία δημιουργήματα της τέχνης, είναι απροστάτευτα από το προβλέψιμο και εν πολλοίς αναμενόμενο (και το ατύχημα ανήκει αντικειμενικά στην σφαίρα των προβλέψιμων και αναμενόμενων κινδύνων)…
Τότε η θλιβερή διαπίστωση… η διαπίστωση της φρίκης… ο εφιάλτης ο πραγματικός… έγκειται στο ότι όλα τα παραπάνω, είναι ΠΛΗΡΩΣ ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΑ από κάθε λογής υβριδικούς κινδύνους και ασύμμετρες απειλές, που δυστυχώς έχουν ενσωματωθεί στις κοινωνίες και συμβιώνουν στους ίδιους βηματισμούς με κάθε ανυποψίαστο πολίτη.
