Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected] www.kalkis.eu
Αυτή είναι η είδηση της ημέρας στη Γαλλία κατά την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Libération, σύμφωνα με το άρθρο του Alain Auffray, στις 14 Απριλίου 2019. «Ο Γάλλος πρόεδρος, σιωπηλός από το τέλος του ευρέως διαλόγου, οφείλει να εκπλήξει με τις ανακοινώσεις του για να ικανοποιήσει την προσδοκία που ο ίδιος δημιούργησε».
Θυμίζω, στα γρήγορα, στους αναγνώστες μου στο πώς φτάσαμε στην αποψινή μεγάλη προσδοκία των καλόπιστων Γάλλων που συμμετείχαν μαζικά στον «ευρύ διάλογο» ή στην προσδοκώμενη, από τους κακόπιστους, αποψινή μεγάλη απογοήτευση της γαλλικής κοινής γνώμης των 66.330.000 πολιτών.
Ο Macron, και οι στενοί επιτελείς του, νόμισαν, από αλαζονεία ή απρονοησία, ότι αρκούσε η σχεδόν διάλυση της αντιπολίτευσής του και η απομαζικοποίηση των άλλοτε πανίσχυρων γαλλικών συνδικάτων για να συνεχίσει επί 18 μήνες ανεμπόδιστα η κυβέρνηση τις υπεσχημένες προεκλογικά καταιγιστικές μεταρρυθμίσεις της προς φιλελεύθερη κατεύθυνση (ψήφιση του κώδικα εργασίας, αλλαγή του στάτους των προνομιούχων σιδηροδρομικών των γαλλικών σιδηροδρόμων, π.χ.). Σνομπάρισε τους αυτοδιοικητικούς άρχοντες, οι οποίοι, σχεδόν όλοι τους, εκλέχθηκαν με τα χρώματα της αντιπολίτευσης, αφαιρώντας τους μάλιστα σταδιακά τον τοπικό γαλλικό ΕΝΦΙΑ (Tax d’habitation) τον οποίο αυτοί ήλεγχαν και εισέπρατταν μέχρι τότε. Δεν έλαβε καθόλου υπόψη του ότι υπήρχαν «οι πλούσιοι των φτωχών ή οι φτωχοί των πλουσίων» (που αυτό-βαφτίστηκαν ως τα «κίτρινα γιλέκα» και βγήκαν στους δρόμους) οι οποίοι ισχυρίζονταν, ή κι έτσι είναι, ότι οι μισθοί τους, οι συντάξεις τους ή τα έσοδά τους από ελευθέρια επαγγέλματα δεν τους φτάνουν να πληρώνουν τα μηνιαία έξοδά τους, διότι καταβάλουν υπερβολικούς φόρους και εισφορές με αποκορύφωμα τον «φόρο επί των καυσίμων» ο οποίος ξεχείλισε το ποτήρι της κοινωνικής αγανάκτησης. Έτσι ο Macron βρέθηκε τον Νοέμβριο απομονωμένος στα σχοινιά, βεβαρημένος μάλιστα και με την υπόθεση Alexendre Benalla για την οποία έγραψα στις Ανιχνεύσεις στις 23-2-2019 https://www.anixneuseis.gr/?p=203131. Μετά την πρώτη αμηχανία του ο Macron έπρεπε να κάνει μια ισχυρή πολιτική κίνηση για να αντισταθμίσει το στραπατσάρισμα της δημοτικότητάς του που τον Δεκέμβριου του 2018 είχε πέσει στο 23%, δηλαδή περίπου στο ύψος του ποσοστού των ψηφοφόρων του που τον ψήφισαν στον 1ο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2017. Να γυρίσει δηλαδή το κοινωνικό παιχνίδι που τότε ήταν σε βάρος του.
Και τι έκανε ο Macron ;
Εξάγγειλε τη δρομολόγηση και εφαρμογή του τριμηνιαίου «ευρέως εθνικού διαλόγου», στέλνοντας στους
Γάλλους μια ανοιχτή επιστολή-πρόσκληση (Lettre aux Français), ανοίγοντας έναν ειδικό ιστότοπο (https://granddebat.fr/) για να κάνουν εκεί οι πολίτες ψηφιακά τις προτάσεις τους (υποβλήθηκαν πάνω από 1.900.000 παρεμβάσεις), καλώντας τους Δημάρχους να ανοίξουν στα δημαρχεία τους τα «βιβλία παραπόνων» των δημοτών τους και να διοργανώσουν ανοιχτές τοπικές γενικές συνελεύσεις διαλόγου (διοργανώθηκαν πάνω από 10.000), και απαντώντας ο ίδιος προσωπικά επί ώρες (μέχρι και 7,5 ώρες ανά συνάντηση) στα ερωτήματα των συμμετεχόντων σε 16 περιφερειακές συναντήσεις διαλόγου (όσες και οι γαλλικές περιφέρειες) οι οποίες μεταδόθηκαν (οι περισσότερες) απευθείας από τα ειδησεογραφικά κανάλια BFM TV και LCI, κι όχι μόνο.
Ποια ήταν για εμένα τα εντυπωσιακά στοιχεία αυτών των συναντήσεων ; Ότι ο Macron πήγε σε αυτές τις συναντήσεις όχι για να βγάλει ο ίδιος έναν κλασικό δεκάρικο μακροσκελή κουραστικό λόγο. Αλλά πήγε με το σημειωματάριό του για να καταγράψει τα θέματα και τα ονόματα, αυτών που πήραν το λόγο, και να απαντήσει προσωπικά σε όλους και σε όλα τα τεθέντα ζητήματα, χωρίς αποκλεισμούς, όπως αστήρικτα ισχυρίζονταν όλοι οι αντιπολιτευόμενοί του.
Ήταν δε τέτοια η έκπληξη των συμμετεχόντων για την τεχνική και κοινωνικο-οικονομική επάρκεια των απαντήσεων που έδινε ο Macron, που ωθούσε αιρετούς και μη, συμμετέχοντες στο διάλογο, να εκφράζουν, αυθόρμητα, μπροστά στα μικρόφωνα και τις κάμερες τον θαυμασμό τους για την πλούσια γνωσιολογία του προέδρου τους. Κάτι που έγινε για πρώτη φορά στη Γαλλία και μπήκε και στα σπίτια των Γάλλων, ως τηλεθεατών ή ακροατών.
Και τι έκαναν η αντιπολίτευση, τα συνδικάτα και τα «κίτρινα γιλέκα» ;
Η αντιπολίτευση, με τους ηγέτες της, αρχικά εμφανίστηκε στα κυκλικά σημεία όπου συγκεντρώνονταν οι ακτιβιστές και φόρεσε τα κίτρινα γιλέκα, σε ένδειξη συμπαράστασης στον «δίκαιο αγώνα» τους, με στόχο να τα καπελώσει προς όφελός της. Όταν άρχισαν οι βιαιότητες, άρχισε διακριτικά να παίρνει τις αποστάσεις της.
Τα συνδικάτα από την πλευρά τους επιχείρησαν ανεπιτυχώς να συμπράξουν κατά τις Σαββατιάτικες επαναλαμβανόμενες 22 διαδηλώσεις τους σε διάφορες γαλλικές μεγαλουπόλεις, και ιδιαίτερα στο Παρίσι. Προσπαθώντας να αιμοδοτηθούν αριθμητικά και ποιοτικά από ένα δυναμικό κοινωνικό σώμα των «κίτρινων γιλέκων» το οποίο στην κορύφωσή του μετρήθηκε στις 282.000 διαδηλωτές αλλά και με μια
κοινωνική συμπάθεια που έφτασε μέχρι και το 80% των Γάλλων, από το οποίο όμως το τεράστιο ποσοστό του 80% υπογράμμιζε στους δημοσκόπους ότι δεν επιθυμούσε την κοινωνική βία και τις καταστροφές από τους Μπαχαλάκηδες των μαυροφορεμένων Black block. Βλέπε σχετικό άρθρο μου στις Ανιχνεύσεις 21-3-2019 https://www.anixneuseis.gr/?p=204607.
Κι εδώ ήταν που μάλλον την πάτησαν τα «Κίτρινα Γιλέκα». Ενώ δηλαδή δεν μπόρεσε να τους καπελώσει ολόκληρο το αντιπολιτευτικό πολιτικό και συνδικαλιστικό σύστημα, τα «κίτρινα γιλέκα» καπελώθηκαν θεληματικά ή άθελά τους από τους μαυροφορεμένους Μπαχαλάκηδες. Εξ ου και η σταδιακή μείωση των 
ακτιβιστών τους που έπεσαν στις 30.000 με 35.000 περίπου διαδηλωτές και κάτω από το 50% στην συμπάθεια προς αυτούς της γαλλικής κοινής γνώμης. Επιπλέον κυριαρχήθηκαν τα «κίτρινα γιλέκα» από τους σκληρούς ηγήτορές τους (Eric Drouet π.χ.) , μέσα από τις απειλές, μέχρι και θανάτου, εναντίον των μετριοπαθών ηγητόρων τους, όπως της Ingrid Levavasseur και της JaclineMourot. Οι οποίες πρότειναν έναν διάλογο με την κυβέρνηση αφού η τελευταία δέχθηκε να χρηματοδοτήσει με 10 με 12 δις ευρώ τις κοινωνικές παροχές και να πάρει πίσω τον «φόρο επί των καυσίμων». Τα «Κίτρινα Γιλέκα» είναι εγκλωβισμένα σε μια αδιέξοδη, κατά τη γνώμη μου, ψηφιακή αμεσο-δημοκρατική φενάκη, ζητώντας μεταξύ άλλων : διενέργεια δημοψηφισμάτων, κατάργηση των προνομίων των αιρετών και μηδενισμό του ΦΠΑ στα είδη βασικής ανάγκης των πολιτών.
Κατά την αποψινή λοιπόν τηλεοπτική ομιλία του Μακρόν, που θα ακολουθηθεί την προσεχή Τετάρτη 17-4-2019 και από μια συνέντευξη τύπου στο προεδρικό μέγαρο Elysée, αναμένονται πολλά να κριθούν για το δεύτερο μέρος της προεδρικής του θητείας.
‘Η θα εκπλήξει θετικά σημαντική μερίδα των Γάλλων ψηφοφόρων που θα του δώσουν την πρωτιά στις επικείμενες ευρωεκλογές.
‘Η θα προκαλέσει μεγάλη απογοήτευση στους περισσότερους συμπατριώτες του των οποίων το 44% δήλωσε ήδη σε σημερινή δημοσκόπηση (του καναλιού LCI) ότι θα τον «μαυρίσει» στις εν λόγω εκλογές, το 37% θα περιμένει να τον ακούσει πρώτα και θα αποφασίσει μετά και μόνο το 18% των Γάλλων έχει ήδη αποφασίσει να τον υπερψηφίσει ούτως ή άλλως.
Προσωπικά θα αναμένω καρτερικά, και με ουδετερότητα, να ακούσω και να δω τον Μακρόν μέχρι και την Τετάρτη, πριν βγάλω τα συμπεράσματά μου από τον διαδικαστικά επιτυχή εθνικό διάλογο που έκανε…
