Μεταπολιτευτικά, το κυρίαρχο αφήγημα ήταν αριστερό. Οι περισσότεροι νέοι εντάσσονταν σε αριστερά κόμματα ή νεολαίες. Η νεολαία του ΚΚΕ, η ΚΝΕ, ήταν κυρίαρχη.
Προϊόντος του χρόνου και, κυρίως, μετά το 1989 και την κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού άρχισαν οι κρίσεις και οι διαρροές.
Ο σημερινός πυρήνας του Συριζα, όχι οι πολίτες που ψηφίζουν μια απο δω και μια απο κεί, προέρχεται απο τέτοιες συσσωματώσεις αποσχισθέντων απο τις αρχικές τους πολιτικές προτιμήσεις.
Το νέο πεδίο αναζητήσεών τους δεν ήταν εύκολο. Στην παλιά κομματική θαλπωρή είχαν την υποστήριξη του κόμματος αλλά και τον μπούσουλα του Μαρξ και των έργων των μαρξιστών.
Τώρα, έπρεπε να παράγουν θεωρία και πολιτική.
Θεωρία δεν μπόρεσαν να παράγουν. Δεν είναι εύκολο.
Η πολιτική τους, στην ελληνική εκδοχή είναι αυτή που βλέπουμε απο το Συριζα. στον οποίο, εντάχθηκε το σύνολο των αντικρουόμενων αριστερών ρευμάτων, απο τους τροτσκιστές, τους λενινιστές και τους σταλινικούς μέχρι αναρχικούς και Ρηγάδες.
Αυτό το αμάλγαμα δεν μπορεί να συγκροτηθεί στη βάση μιας νέας θεωρίας. Ούτε και πολιτικής πρακτικής. Το μόνο που μπορούσε να το κρατήσει συνεκτικό ήταν η κατοχή και η νομή της εξουσίας. Αλλά, και εδώ υπήρξε ξεκαθάρισμα. Ένα μέρος του δεν άντεξε τις “κολοτούμπες” και αποχώρησε. Το υπόλοιπο νέμεται την εξουσία κατά τρόπο αριστερά παραδοσιακό. Τηρουμένων των αναλογιών, η όλη κατάσταση θυμίζει την νομενκλατούρα του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Είναι χαρακτηριστική η έκφραση βολεμένων τύπων σε μια απο τις εκφάνσεις της, δήθεν κρατικής αλλά στην ουσία συριζαίας, τηλεόρασης.”Και να αλλάξουν τα πράγματα, δεν θα έρθουν αν δεν περάσουν πάνω απο το πτώμα μας”.
Αυτό είναι το ένα, το μεγαλύτερο, μέρος της αριστεράς στην Ελλάδα.
Το άλλο εκφράζεται απο το ΚΚΕ του οποίου την παράδοση, την ιστορία, τη νοοτροπία γνωρίζουμε. Που και που, όταν έχει ανάγκη ψήφων, δεν ξεχνά να μας τα θυμίζει. όπως στο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Μπήκε η παράταξη του ΚΚΕ στον εργατικό χώρο, το ΠΑΜΕ στο συνέδριο και τους έδωσε να καταλάβουν.
Ένα σημαντικό τμήμα ανθρώπων με αριστερή συνείδηση και προσανατολισμό αναζήτησε και βρήκε τη γοητεία των φιλελεύθερων ιδεών. Του άλλου μεγάλου πολιτικοιδεολογικού ρεύματος στη νεοτερική εποχή.
Είχε, όμως, και έχει κάποιες επιφυλάξεις, κυρίως, σε ό,τι αφορά την κοινωνική διάσταση της θεωρίας. Δεν μπορεί να δεχτεί ότι οι άνθρωποι θα αφεθούν στο έλεος της αγοράς στην υγειονομική ασφάλειά τους ή στα γεράματά τους.
Δυστυχώς, οι δογματικοί φιλελεύθεροι πιστεύουν πως υπάρχει ένα, μόνο, είδος φιλελευθερισμού: αυτό που τα αφήνει όλα στην ελευθερία και στην αυτορύθμιση. Όμως, δεν είναι έτσι.
Διαβάζοντας προχθές ένα λήμμα για τον Κάρλ Πόππερ, διαπίστωσα πως υπάρχει αυτό που φανταζόμουν (το έλεγε, άλλωστε, ο σοβαρότερος φιλελεύθερος στην Ελλάδα, ο Αριστείδης Χατζής): ο κοινωνικός φιλελευθερισμός. Ναι, υπάρχει εκδοχή του φιλελευθερισμού με κοινωνική διάσταση Συνδυάζει τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα με κοινωνική ευαισθησία. Ο Κάρλ Πόππερ είναι ένας θεωρητικός εκφραστής του.
Θα μπορούσε να είναι μια λύση στη σημερινή ιδεολογικοπολιτική πενία.
Εμείς του ΚΙΝΗ.Σ.Α προτείνουμε πατριωτική κάλυψη του “κενού” με την ιδρυτική μας διακήρυξη που θα την βρείτε στο http://www.kinisa.gr
Ιωάννης Κόντος
Ομότιμος Καθηγητής Τεχνητής Νοημοσύνης ΕΚΠΑ
Πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής του ΚΙΝΗ.Σ.Α.
Μετα την επι 38 χρονια κρατικιστικη αντιληψη των δυο κομματων της Αριστερας , που κυβερνησαν απο το 1981 και λειτουργησαν απο το 2012 και θα λειτουργησουν παλι ως συγκοινωνουντα δοχεια -αφου εδωσαν τον ”νενομισμενο ορκο” να μη επιτρεψουν να παλινορθωθει η Δεξια ,που τωρα την βαφτισαν και νεοφιλελευθερη, ακροδιεξια και ρατσιστικη , ΔΥΣΤΥΧΩΣ (ΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ) θα πρεπει στην Ελλαδα μας για μια 8ετια τουλαχιστον να λειτουργησει το κρατος μας , οπως την 10ετια του 1950 , με ριζοσπαστικο φιλελευθερισμο στην οικονομια για κατακλυσμο ξενων κυριως επενδυσεων -οπως τοτε- και αυστηρο περιορισμο των κρατικων δαπανων , για να δημιουργηθει παγιο νοικοκυρεμα του κρατους και να εξοβελισθει η ”ανοιχτη παλαμη” ολων των Ελληνων , που απο το 1981 κατελαβαν την εξουσια και με τις επιδοτησεις και τις χωματερες απο την Ευρωπαικη Ενωση και τα ΕΚΑΣ και τα βοηθηματα την αραζουν κατα εκατονταδες χιλιαδες σε ολη την επικρατεια στα καφενεια -πασης μορφης και στα ”κεντρα πολιτισμου” κατα Ευαγγελο Γιαννοπουλο 38 ολοκληρα χρονια , και περισσοτερο τα τελευταια τεσσερα .
Ολοι γνωριζουμε πια οτι οι ελληνικες επενδυσεις και στις κωμοπολεις ακομη αφορουν σε καταστηματα εστιασης , τα οποια λειτουργουν επι 24ωρου βασεως και εισπραττουν -εν τη παλαμη ”κας”που λεμε- τα όποια χρηματα διαθετουν μικροι και μεγαλοι και των δυο φυλων.
Σκεφθηκαμε αραγε ποσα χρηματα ξοδευονται και εισπραττονται απο τα νεοφερμενα ηλεκτρικα πατινια καθημερινως , τα οποια κινουνται και παρανομως και ανασφαλιστα σε οδους , πεζοδρομια και πλατειες αναμεσα στους φανατικους πεζοπορους , που συνοδευουν βρεφη , ηλικιωμενους και ΑΜΕΑ ;;;.
Ωραιος ακουγεται ο κοινωνικος φιλελευθερισμος , αλλα με την σημερινη ελληνικη κοινωνικη πραγματικοτητα θα παραγει βοηθηματουχους , φανατικους αεργους και καλοπερασακηδες και ”ζητιανους” των χρηματων των γονεων και και παππων -γιαγιαδων τους συνταξιουχων , οσο αυτοι θα ζουν.
Δεν ειναι υπερβολη αν υποστηριξουμε οτι στην Ελλαδα δεν θα υπηρχε και τωρα πρωτογενης παραγωγη αν δεν ειχαμε τους ”ομογενοποιηθεντες- Ελληνοποιηθεντες Αλβανους, που παραμενουν ακομη στην χωρα μας λογω του ευρω και της ασυγκριτης φτωχειας της Πατριδος τους Αλβανιας και των συμπατριωτων τους.
Αν καποτε φυγουν οι Αλβανοι και οι νεοελληνες αρκουνται στα βοηθηματα και στο αραλικι , οι πολυτιμες εληες θα σαπιζουν στα δενδρα και τα ”ζαρζαβατικα” θα ειναι ειδος εν ανεπαρκεια.
Θα εχουμε ομως πανω απο ενα εκατομυριο σερβιτορους για τους τουριστες , καθως ΔΕΝ ονειρευτηκε ο μεγαλος ηγετης Ανδρεας Παπανδρεου -αλλα το πετυχε η πολιτικη των δικων του και των κυβερνησεων του Συριζα, που επεβαλαν και συνεχιζουν να ευνοουν την ανυστακτη καλοζωια ( ολα τα καταστηματα εστιασης και διασκεδασης ειναι ανοιχτα νυχθημερον εδω και 30 χρονια με σπαταλη ποτων και τσιγαρων ).
Ειναι ανυπολογιστα τα δανεικα , κλοπιμαια , μαυρα και δωρακια των γονεων στην ανερματιστη νεολαια , που σπουδαζει απο τα 18 ως τα 30 της χρονια σε ΙΕΚ , ΤΕΙ και δειγματα Πανεπιστημιων που δημιουργηθηκαν και διατηρουνται σε καθε πολη της Ελλαδος.
ΑΝΑΤΡΟΠΗ λοιπον και πααροχη κινητρων και ”βουκεντρας” με καταργηση ολων των βοηθηματων για να υποχρεωθουν να εργασθουν σε οποια εργασια -η δουλεια δεν ειναι ντροπη- οι ”μοσχαναθρεμενοι” νεοελληνες .
Το ειπε και ο Χριστος μας ” ο μη εργαζομενος μηδε εσθιετω”.
Μονο οι ανικανοι και ασθενεις θα βοηθουνται απο ολους μας.
Αμην και πότε.
Όταν στην καταγραφή /αναζήτηση του ιδεολογικού χάρτη ανακατεύονται κομματικές προτιμήσεις αυτό που εκφράζεται είναι μπούρδα. Και μάλιστα όταν υπάρχει και πρόταση για νέες επιλογές της αρεσκείας του γράφοντος. Σίγουρα πάντως δεν είναι ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΥΣ.
Η αριστερά πάντα είχε στόχο τον άνθρωπο αντί του χρήματος που είχε κάθε δεξιά.
Οι αποχρώσεις και των δυο και η εμβάθυνση με ιδεολογικά και όχι με περιστασιακά κριτήρια παράγει πληθώρα εκφράσεων και των δυο έχοντας πάντως το κριτήριο της σχέσης άνθρωπος χρήμα.
Οι μεταφορά της σχέσης αυτής -άνθρωπος χρήμα- στην ιδιοκτησιακή σχέση του χρήματος υπέρ του ανθρώπου κατέρρευσε γιατί ακριβώς έγινε διαχείριση χρήματος .
Η αριστερά δεν αρνείται το χρήμα , όντας αυτό κυρίαρχο μέσο μέτρησης της συναλλακτικής αξίας και όχι της χρηστικότητας, αλλά την αλλαγή της μέτρησης της αξίας.
Η συναλλακτική αξία πρέπει να έχει βάση την αξία χρήσης σε συνδυασμό με το κόστος παραγωγής.
Αυτή η σχέση είναι -κόστος παραγωγής αξία χρήσης- που δεν επιτρέπει την ολοκλήρωση της πρότασης της αριστεράς. Δεν είναι δυνατόν να βρεθεί το άριστο όριο αυτής της σχέσης και κυρίως η εφαρμογή του με απόλυτο σεβασμό της έννοιας άνθρωπος .
Σ αυτή τη σχέση μέσα στο πλαίσιο του κάθε επικρατούντος συστήματος – επικοιδομήματος θα έλεγε ο κορυφαίος σύγχρονος αριστερός φιλόσοφος – τα κόμματα της αριστεράς , όσα κυβέρνησαν σε συνθήκες ελεύθερης οικονομίας , χάνουν ή κερδίζουν την ουσία της αριστεράς.
Το να χάσουν την ουσία της αριστεράς τα κόμματα δεν σημαίνει ότι φταίει η ιδεολογία αλλά η εφαρμογή της – της ούτως ή άλλως δύσκολης προσέγγισης και ευαίσθητης έννοιας της αριστεράς-.
Μιας και σαρακοστή η πρόταση του χριστιανισμού είναι η αναγνώριση της αξίας χρήσης των πραγμάτων και η άρνηση της συναλλακτικής αξίας που οδηγεί σε καταστροφή των ανθρώπινων σχέσεων.
Εφαρμόστηκε αυτό από τους χριστιανούς ;
Είναι δυνατόν να αλλοιωθεί ο άνθρωπος τόσο που να εφαρμόσει ακριβώς την έννοια της αξίας χρήσης ;
Ο Χριστός πάντως την δίαδαξε.
Και τα λοιπα , και τα λοιπα ,αγαπητε κ. Χρίστε, λατρη καθως φαινεται του βερμπαλισμου των ”διαβασμενων” αριστερων -αλλα Γιαχωβαδων-.
Το δε γε νυν εχον ,ομως απο αυριο στην Ελλαδα μας;;;.
Σιγουρα λιγωτερο φταινε οι ιδεολογιες , αλλα εσεις και οι υπολοιποι συνελληνες θα ξαναψηφισετε αριστερους , που αλλοιωνουν οταν κυβερνουν την ιδεολογια τους ,οπως ο ISIS τον Μωμεθανισμο , ο οποιος παντως -για εσας που ως θεολογος σιγουρα τον μελετησατε- διδασκει και την εξοντωση των απιστων , οπως και ο κομμουνισμος την εξοντωση του ταξικου εχθρου ,ενω ο Χριστιανισμος ο δικος σας και δικος μου δεν μας δικαιολογει αν δεν αγαπαμε και τους εχθρους μας.
1. Ανάμεσα στους δύο πόλους του δυτικού πολιτισμού, τον Βόρειο ατομικισμό/φιλελευθερισμό και τον Νότιο κρατισμό/κοινωνισμό, υπάρχει η γερμανική «συνθετική» εκδοχή: ο ORDOLIBERALISM
Η δε γερμανική εκδοχή χωρίζεται στον πραγματισμό-θετικισμό και τον ιδεαλισμό-ιστορικισμό
Ο Αυστριακός Πόπερ δεν γινόταν παρά να σκεφτόταν με όρους γερμανικούς, δηλαδή έναν φιλελευθερισμό με κοινωνικό πρόσωπο. Ταυτόχρονα, ανήκε στο στρατόπεδο του θετικισμού εχθρευόμενος τον ιδεαλιστικό μαρξισμό.
2. Ανάμεσα στον ανατολικό δεσποτισμό/εφαρμοσμένο μαρξισμό και τον δυτικό ατομικισμό/ελευθεριακότητα (libertarianism) υπάρχει το ειδικό βάρος του δυτικού Νότου και του γερμανικού Κέντρου. Όλες αυτές οι κοινωνίες φτιάχνουν άτομα, θεσμούς και καθεστώτα συμβατά με τις αντίστοιχες τρεις αντιλήψεις.
Με εμάς, που είμαστε «από άλλο ανέκδοτο», τι γίνεται;
Μάθαμε να μισούμε την Παράδοσή μας και να χωριζόμαστε στα δύο κατά τη δυτική λογική απέναντι στο ελληνικό Πάθος Αγάπης & Ελευθερίας. Και επειδή ποτέ δεν έμεινε χώρος για Ελληνική Πολιτική, η δυτικότροπη κομματική μας ζωή μας χώριζε πάντα στα τρία ως φιλοβρετανούς (και φιλοαμερικάνους), φιλογάλλους (και φιλογερμανούς) και φιλορώσους. Πάντα στα τρία: φιλελεύθεροι δεξιοί και κεντρώοι, σοσιαλιστές αριστεροί και κεντρώοι + φιλορώσοι.
Πολύ σύντομα συμπληρώνονται δύο αιώνες από την ίδρυση του κράτους μας και δεν υπάρχει πατριωτική παράταξη! Μόλις πρόσφατα παρατηρείται μια σχετική αφύπνιση των Ελλήνων. [Εύγε στον κύριο Ιωάννη Κόντο και οπωσδήποτε στο Άρδην!]
Καιρός να κλάψουμε με έργα τη δολοφονία του πρώτου μας Κυβερνήτη που προκάλεσε τον δολοφόνο του λέγοντάς του πως «ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης».
Να βάλουμε τα λόγια του στο προσκέφαλο: η πατρίδα μας έχει ακαταμάχητο μεγαλείο «στερεωμένο εις ρίζες αρετής»…και η νίκη είναι σίγουρη εφόσον «βασιλεύη την καρδίαν μας, θεός ζηλότυπος μόνο το αίσθημα το ελληνικό».
Καλα τα γραψατε αγαπητη κυρια Μαρια Μ., αλλα ΝΑ , σε ολες τις πολυκομματικες Δημοκρατιες υπαρχουν οι αποχρωσεις των κομματικων προτιμησεων , που περιγραψατε-απλως εμεις το παρακανουμε , γιατι οι δικοι μας ”μανιακοι” για την εξουσια και ευεπιφοροι σε εξυπηρετησεις για μακροημερευση της εξουσιας τους πολιτικοι προστρεχουν και σε Δυναμεις και προσωπα εξωελλαδικα και φυσικα καταστρεφουν την Ελλαδα τελικα.
Γιατι διχασθηκαμε -χωρισθηκαμε και σε δυο κρατη το 1915 και 16- και ξεκινησαμε την Μικρασιατικη εκστρατεια το 1919 και νικηθηκαμε ατιμωτικα;;;.
Επειδη προφανεστατα αυτενεργησε -χωρις εθνικη συνεννοηση -με μονη την βοηθεια της ΑΝΤΑΝΤ ο αειμνηστος Ελευθεριος Βενιζελος .
Γιατι ξεκινησε η καταστροφη της νεας Κυπριακης Δημοκρατιας το 1963;;;.
Επειδη ο ”διπλοθεσιτης” αειμνηστος Μακαριος αξιωσε την προωρη αλλαγη του Κυπριακου Συνταγματος με τα 13 σημεια που υπεβαλε τον Δεκεμβριο του 1963 -και τα οποια καθως τωρα αποκαλυπτεται -του τα απαιτησαν οι Βρετανοι, για να διχασουν τους Κυπριους .
Γιατι ο ισοβιος προεδρος Μακαριος απαιτησε αρχας Ιουλιου του 1974 να απομακρυνθουν απο την Κυπρο ολοι οι Ελληνες Αξ/κοι και πηρε ως απαντηση το πραξικοπημα εις βαρος του απο τον δικτατορα τοτε Ιωαννιδη;;;.
Γιατι ως κεραυνος εν αιθρια χωρις εθνικη συνεννοηση ο κ. Τσιπρας υπεγραψε την επαισχυντη Συμφωνια των Πρεσπων περυσι και κυριως γιατι μεθοδευσε την κυρωση της με τον μαγικο αριθμο των 153 βουλευτων , απο τους οποιους οι 3 ειναι μουσουλμανοι;;;.
Αυτα για τα κακα της μοιρας μας στα εθνικα θεματα .
Με αφετηρια τον αδικοχαμενο κυβερνητη μας Καποδιστρια-τον οποιον ουδεις των σημερινων νεοπολιτικων επρεπε να εκπροσωπει και να τον ”εμπορευεται” -, θα αναφερουμε τον Χαριλαο Τρικουπη , τον Ιωαννη Μεταξα , τον Αλεξανδρο Παπαγο και τους δυο Κων/νους Καραμανληδες, που δεν ”γονατισαν” σε εξωελληνικους Οργανισμους και γεωπολιτικους παικτες και ετελευτησαν τον πολιτικον τους βιον με το κεφαλι ψηλα , ασχετως αν ο ανενημερωτος λαος δεν αναγνωριζει τις προσφορες τους .
Τελος δεν συμφωνω με τα ευγε σας και γιατι ουδενα προ του τελους μακαριζε και γιατι αμφοτεροι -οπως και πολλοι αλλοι – οψιμως ενστερνισθηκαν τα ανεκαθεν δυνατα πατριωτικα Ελληνορθοδοξα συναισθηματα.
Παντως καθε προσφορα δεκτη , εστω και αν ειναι μικρη.
Απλως αφησαμε 40 ολοκληρα χρονια να περασουν χωρις να ”τσιριζουμε” ολοι -μα ολοι- για την Πατριδα , ενω εκατομμυρια ετρεχαν πισω απο τους διεθνιστες και προοδευτικους πολιτικους , που μας στερησαν και μας στερουν το αιωνιο συνθημα μας του ”μητρος και πατρος και των αλλων προγονων τιμιωτερον εστιν η Πατρις”.
Καλη σας συνεχεια.
Και γιατί Μαρία μας η αριστερά είναι έξω από την παράδοση μας κι όχι η δεξιά?
Κέντρο δεν υπάρχει είναι απόχρωση του ενός ή του άλλου.
Ήταν η Αθήνα δεξιά κοινωνία υποστηρίζοντας την αξία του χρήματος έναντι του ανθρώπου?
Δεν χρησιμοποίησα όρους φιλελευθερισμό κτλ γιατί δεν αποδίδουν την σχέση με τον άνθρωπο αλλά τον τρόπο διαχείρισης του χρήματος.
Καληνυχτωντας σας και παρ’οτι απαντηση περιμενετε απο την κ. Μαρια .Μ θα γνωριζετε και εσεις οτι η Αθηνα -η Αρχαια δηλαδη- οχι μονο ηταν φιλοχρηματη κοινωνια ,αλλα ειχε συμπηξει και την Δηλιακη Συμμαχια και θα διαβασατε τι επαθαν οι δυστυχεις Δηλιοι απ’ αυτους.
Στην ιστορική περίοδο που λέμε Διαφωτισμό (επειδή οι άθρησκοι Βόρειοι νίκησαν πολιτισμικά τους θρησκόληπτους Νότιους)καθιερώθηκε ένα «κοινωνικό» ΣΥΣΤΗΜΑ που το είπαν «δημοκρατία» και «έθνος-κράτος». Δεν ήταν όμως μια «αστική δημοκρατία» αλλά η εξέλιξη της Αντιπροσώπευσης που χαρακτηρίζει από τα βάθη της αρχαιότητας τα βόρεια-γερμανικά φύλα, λόγω του ακραίου ατομικισμού τους. Δεν ήταν ασφαλώς ούτε κράτος-Κοινωνία αλλά μια ελίτ πολιτικής εξουσίας και διοίκησης απέναντι στην Κοινωνία.
Επίσης, δεν πρόκειται για «ιστορική εξέλιξη». Δεν υπήρξε ποτέ αυτό που η δεξιοί νομίζουν σαν «πρόοδο των Ιδεών» ούτε αυτό που οι αριστεροί νομίζουν σαν «πρόοδο Ιστορίας». Δεν ήταν οι «αστοί» που έφεραν τον καπιταλισμό αλλά η Σκέψη των Βορείων, στην οποία δεν χωράει το Νόημα ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Η «φιλελεύθερη» ή Δεξιά αντίληψη και συμπεριφορά δεν είναι άλλη από την πολιτισμικά κυρίαρχη Σκέψη του ατομικισμού.
Η Αριστερά ή μαρξιστική Σκέψη δεν είναι παρά η διαχρονική αντίδραση των Γερμανών εντός του πλαισίου της Σκέψης των Βορείων!!! Οι Γερμανοί είναι εξαιρετικά δυσανεκτικοί στον «πραγματισμό-ωφελιμισμό» τόσο των Αγγλο-Αμερικανών όσο και των Νοτίων-Λατίνων. Ακόμα και οι πραγματιστές Γερμανοί είναι κολλημένοι με τα κύρια Νοήματα του ΙΔΕΑΛΙΣΤΙΚΟΥ κόσμου: Πιστεύουν στο εξωκοινωνικό «ιστορικό προτσές» και στο υπερκοινωνικό «υποκείμενο», δεν πιστεύουν στην Κοινωνία, στο Εμείς. Μπορούν να είναι μόνο Ordoliberals, που θα πει μυθεύματα περί Υποκειμένου (αντί αυτόνομου Ανθρώπου) και περί Τάξης (αντί αυτόνομης Κοινωνίας).
Η ελληνική Παράδοση δεν έχει καμία σχέση με κανένα από τα δυτικά παραμύθια.
Όχι μόνο γιατί δεν υπήρχαν στην ελληνική ιστορία παραδόσεις Νοτίων και Βορείων και συγκρούσεις μεταξύ Παλιού και Καινούργιου, «συντηρητικών» και «προοδευτικών».
Στη Δύση οι «προοδευτικοί» ήταν πάντα ατομικιστές: αρχικά υπήρξαν οι φιλελεύθεροι ως ελευθεριακοί (libertarians) και στη συνέχεια οι αριστεροί και σοσιαληδομοκράτες (ξανά ως ελευθεριακοί, δηλαδή ατομικιστές). Εξ ού και η σημερινή έμφαση στα «δικαιώματα του ανθρώπου»…
Η ελληνική Παράδοση αφορά την Πολιτική, δηλαδή τη θέσμιση Κοινωνίας από το Εμείς που ανήκει σε άλλο επίπεδο ύπαρξης από τη δυτική «πραγματικότητα». Η ελληνική Πολιτική Κοινωνία (η Πόλη) είναι το επίπεδο-τρόπος ύπαρξης που στην ελληνική αρχαιότητα λεγόταν Πολιτικός Βίος και στην Ορθοδοξία εκκλησιαστικός βίος (είναι δηλαδή το επίπεδο-τρόπος των Αρετών).
Προφανώς, δηλαδή είναι άλλο πράγμα από την πολιτική, την άσκηση της εξουσίας στο γήινο επίπεδο των σχέσεων Δύναμης. Και εδώ όμως, ο Δήμος δεν ήταν ποτέ απέναντι από την Εξουσία. Ακόμα και οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες έπεφταν αν δεν ήταν αρεστοί…