«Και τώρα τι κάνουνε κ. Μακρόν με τις αμέτρητες υποβληθείσες προτάσεις του γαλλικού Λαού ;»

Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου [email protected] www.kalkis.eu

Αυτό είναι το εύλογο ερώτημα που θέτουν οι Γάλλοι που συμμετέχουν καλόπιστα στον δίμηνο «ευρύ εθνικό διάλογο» τον οποίο δρομολόγησε ο Μακρόν για πρώτη φορά στη χώρα του και που ολοκληρώνεται στις 15 Μαρτίου 2019 . Το 65% των ερωτηθέντων απάντησε προκαταβολικά ότι «δεν θα βγει τίποτα». Οι πιο καλόπιστοι όμως ερωτούν αν θα τις αξιοποιήσει τις αμέτρητες προτάσεις και παρεμβάσεις και πώς θα γίνει αυτό πρακτικά ; Με ποιους σε ανεπάρκεια οικονομικούς πόρους που διαθέτει η ελλειμματική γαλλική οικονομία, πέρα από τα 12 δις εκατομμύρια ευρώ που διέθεσε ήδη καθ’υπέρβση του ψηφισθέντος προϋπολογισμού 2019 ;

Θυμίζω στους αναγνώστες μου πότε, πώς και γιατί ξεκίνησε και συνεχίστηκε για 17^η εβδομάδα το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων».

Ξεκίνησε στις  17-11-2018 : https://www.anixneuseis.gr/?p=198156, μέσα από «ψηφιακές κινητοποιήσεις» που παρέκαμψαν το γαλλικό συμβατικό πολιτικό και συνδικαλιστικό σύστημα και δεν υποτάχθηκε ακόμα σε αυτό. Τούτο βέβαια δεν σημαίνει ότι οι κιτρινογελεκάδες είναι όλοι έντιμοι βιοπαλαιστές που δίνουν απλά τη μάχη της επιβίωσης. Κάθε άλλο. Μερίδα από αυτούς αποδείχθηκαν στην πορεία τους  κοινοί ακροαριστεροδεξιοί Μπαχαλάκηδες (σαν αυτούς που έχουμε κι εμείς στην Ελλάδα) που υποσκάπτουν τους ισχύοντες αστικούς δημοκρατικούς θεσμούς της χώρας τους στο όνομα της δήθεν «οριζοντιότητας», δηλαδή της αδιέξοδης ισότητας μεταξύ τους, που τους κρατά καθηλωμένους (μόνο 28.600 άτομα συμμετείχαν στις διαδηλώσεις στις 9-3-2019 από 283.000 στο ξεκίνημα στις 17-11-2018) και διασπασμένους και που δεν είναι σε θέση ούτε καν να αποδώσουν δίκαια και έγκαιρα στους τραυματισθέντες και υπόδικους συντρόφους τους τα χρήματα ενός εράνου που πρόσφατα διενήργησαν ! Βλέπε το σχετικό άρθρο της Anne-Charlotte Dusseaulx στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Le journal de dimanche στις 7-3-2019 με τίτλο  : « Κίτρινα γιλέκα : τι θα γίνουν τα 147.000 ευρώ του εράνου που δρομολόγησε ο Eric Drouet ;» Ένα από τα πιο προβεβλημένα ηγετικά στελέχη του κινήματος, εναντίον του οποίου ακούστηκαν πολλά διαχειριστικά υπονοούμενα από ορισμένα «Κίτρινα Γιλέκα».

Γιατί ξεκίνησε το κίνημα ;

Διότι υπάρχουν πάρα πολλοί Γάλλοι οι οποίοι δεν τα βγάζουν πέρα. Ενδεικτικά αναφέρω ότι  πάνω από 1.500.000 χωρισμένες Γαλλίδες, έγγαμες και μη, δυσκολεύονται να ζήσουν τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους, γιατί οι πρώην τους δεν συνεισφέρουν οικονομικά στις μονογονεϊκές οικογένειές τους. Ισχυρίζονται ότι μετά τις 20 του μηνός αδειάζει το ψυγείο τους. Εξ ου και το βασικότερο αίτημά τους (όχι το μόνο) ήταν και παραμένει  η «σημαντική αύξηση της αγοραστικής τους δύναμης» κι όχι η άνοδος του φόρου επί των καυσίμων. Αυτή ήταν το πρόσχημα για να ξεκινήσουν τα μπλόκα. Δεν αναφέρομαι φυσικά στους ξεχασμένους άνεργους Γάλλους (λίγο κάτω από το 9% του ενεργού πληθυσμού) που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και με τους οποίους ελάχιστοι ασχολούνται. Σύμφωνα με άρθρο του Vivien Vergnaud που δημοσιεύθηκε στις 12-9-2018 στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Le journal de dimanche, μετρήθηκαν το 2016 8,8 εκατομμύρια φτωχοί στη Γαλλία, δηλαδή το 14% του πληθυσμού, 66.330.000 άτομα, που ζουν με λιγότερα από «1.026 ευρώ το μήνα στην μητροπολιτική χώρα».

Το εν λόγω κίνημα ξεκίνησε όμως και γιατί ο Μακρόν, μαζί με τα τεχνογνωστικά σαΐνια του, δεν πρόβλεψαν εγκαίρως την κοινωνική αγανάκτηση, που προ-υπήρχε στην γαλλική κοινωνία για δεκαετίες και που τον έφερε απροσδόκητα στην εξουσία το 2017. Κυρίως χάρη στο ξέσπασμα του «σκανδάλου της Πηνελόπης» https://www.anixneuseis.gr/?p=163556, συζύγου του Φρανσουά Φιγιόν, μεγάλου φαβορί τότε για την κατάκτηση της γαλλικής προεδρίας. Νόμισε δηλαδή ο Μακρόν ότι αρκούσε να αρχίσει να εφαρμόζει πιστά, αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας, τις φιλελεύθερες οικονομικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η μη ανταγωνιστική γαλλική οικονομία και που περιλαμβάνονταν στο προεκλογικό του πρόγραμμα το οποίο είχε «νομιμοποιηθεί» από τις διπλές εκλογές του 2017. Λάθος. Απεδείχθη ότι ένα μεγάλο μέρος των Γάλλων δεν νομιμοποίησε το προεκλογικό πρόγραμμα Μακρόν τον οποίο στον 1^ο γύρο ψήφισε μόνο το 24%. Απλώς τον ψήφισε το 65% στο 2ο γύρο γιατί ήθελε να «φράξει τον δρόμο στην Λεπέν για την άνοδό της στην εξουσία» και γιατί είχε απορρίψει στη συνείδησή του όλο το υπάρχων τότε πολιτικό και συνδικαλιστικό σύστημα που τον κυβέρνησε επί δεκαετίες. Τρανή αφέλεια των Γάλλων βέβαια σαν την παρόμοια αφέλεια πολλών Ελλήνων που πίστεψαν ότι αρκούσε να φύγει το «παλιό» και «σάπιο», για να έρθει το ελπιδοφόρο «νέο» του κ. Τσίπρα, κι όλα θα έφτιαχναν δια νεανικής μαγείας !

Και αφού λοιπόν τα πράγματα πήγαν πολύ καλά μέχρι και τον Ιούνιο του 2018, οι επιτελείς του Μακρόν άρχισαν να του ετοιμάζουν ένα νέο κύμα μεταρρυθμίσεων για την 2^η περίοδο της πενταετούς του θητείας, με την αντιπολίτευση και τους συνδικαλιστές να είναι σαστισμένοι. Δεν ήξεραν πώς να αντιμετωπίσουν τον καταιγισμό των μεταρρυθμιστικών νομοσχεδίων που τους έρχονταν καθημερινά. Και ξαφνικά ξεσπάει τον Ιούλιο του 2018 το σκάνδαλο του Μπεναλλά, συμβούλου ασφαλείας του Μακρόν, για το οποίο έγραψα στις Ανιχνεύσεις στις 23-2-2019  https://www.anixneuseis.gr/?p=203131, και όλα άρχισαν να ανατρέπονται. Η δημοτικότητα του Μακρόν αρχίζει να κατρακυλάει για να φτάσει στο 20% τον Δεκέμβριο του 2018, όταν το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων» βρισκόταν μαζικό στους δρόμους των μεγαλουπόλεων και των κυκλικών σημείων εισόδου και εξόδου στην γαλλική επαρχία. Με την κοινωνία να εκφράζει στα γκάλοπ την συμπάθειά της σε αυτό από 70 έως και 80%, όμως το 80% των Γάλλων να μην επιθυμεί τις βιαιότητες που κάθε Σάββατο παρατηρούνταν.

Μετά την πρώτη αμηχανία και το σκληρά επαναλαμβανόμενο κάθε εβδομάδα σύνθημα «Μακρόν παραιτήσου», ο Γάλλος πρόεδρος βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Πρέπει κάτι να κάνει για να αρχίσει να αλλάζει αυτή η ζοφερή για τον ίδιο, αλλά ελπιδοφόρα για την αντιπολίτευση, κατάσταση. Κι έτσι λανσάρει την ιδέα για τη διενέργεια του «ευρέως εθνικού διαλόγου» με τους πολίτες, στέλνοντάς τους μια σχετική Επιστολή, αναρτημένη στον ειδικό ιστότοπο https://granddebat.fr/ . Οι πιο πολλοί κάγχασαν με την ιδέα αυτή. Οι εχθροί του είπαν ότι πρόκειται για έναν κοινό αντιπερισπασμό του για να εκτρέψει την προσοχή της κοινής γνώμης από τα «Κίτρινα Γιλέκα» και να κερδίσει χρόνο για να δει τι θα κάνει. Όμως ο Μακρόν όρισε 4 θεματικές ενότητες διαλόγου και έβαλε και το εξής χρονοδιάγραμμα : δυο μήνες διάλογος μέχρι τις 15 Μαρτίου κι ένας μήνας μετά μέχρι τις 15 Απριλίου 2019, επεξεργασία, κωδικοποίηση και ανάδειξη των υποβληθεισών προτάσεων του γαλλικού Λαού για ένα νέο εγκεκριμένο σχέδιο διακυβέρνησης για το υπόλοιπο της θητείας του.

Ο εν λόγω διάλογος ξεκίνησε, συνεχίστηκε και τερματίζεται αυτήν την εβδομάδα με χιλιάδες τοπικές συναθροίσεις (πάνω από 10.000), μέσα σε ένα ανέλπιστα εξαιρετικό και πολιτισμένο κλίμα, μη στημένων ερωταπαντήσεων. Σε ορισμένες από αυτές συμμετείχε κι ο ίδιος ο Μακρόν, όπως είχε προβλεφθεί, κι ο πρωθυπουργός, και αρμόδιοι υπουργοί και βουλευτές οι οποίοι δεν πήγαν εκεί για βγάλουν «δεκάρικους λόγους». Συμμετείχαν επίσης χιλιάδες τοπικοί αιρετοί άρχοντες Δήμων και Περιφερειών, εκπρόσωποι κοινωνικών φορέων γυναικών, νέων, γερόντων και μαθητών σχολείων. Ακόμα και κάποιοι λίγοι κιτρινογελεκάδες (!), που ο γράφων τους είδε με τα ίδια του τα μάτια, στα ειδησεογραφικά κανάλια BFM TV  και LCI που μετέδιδαν  απευθείας την όλη πολύωρη διαδικασία διαλόγου, να παρεμβαίνουν και να διατυπώνουν τις απόψεις τους ανεμπόδιστα (φορώντας μάλιστα και μια καδένα με το έμβλημα του κίτρινου γιλέκου). Κι έτσι ο διάλογος αυτός, που φάνηκε ότι τον είχε ανάγκη η πλειοψηφία του γαλλικού Λαού, μπήκε μέσα στο σπίτι των πολιτών που δεν συμμετείχαν μεν, ήθελαν όμως να τον παρακολουθήσουν από την τηλεόραση. Τα ίδια κανάλια μετέδωσαν απευθείας και τις πολύωρες, θορυβώδεις, ταραχώδεις κι ενίοτε καταστροφικές 17 διαδηλώσεις των «Κίτρινων Γιλέκων» με ανταποκρίσεις από όλες τις πόλεις όπου διεξήχθησαν, δίδοντας τα ελεύθερα μικρόφωνα και τις κάμερες σε επώνυμους και ανώνυμους εκπροσώπους τους που είδα με τα ίδια μου τα μάτια να συμμετέχουν ως συνομιλητές και στα διάφορα τηλεοπτικά πάνελς, φορώντας τα κίτρινα γιλέκα τους ώστε να μη μπερδεύεται ο τηλεθεατής. Είναι μεγάλο ψέμα ότι τα κανάλια δεν τους έπαιξαν, όπως ισχυρίζεται το 53% των Γάλλων. Ψάχνουν για το άλλοθι της σταδιακής μείωσης των συμμετεχόντων στις διαδηλώσεις. Κατά τη γνώμη μου το πραγματικό τους πρόβλημα ήταν και είναι το εξής τηλεοπτικό κοντράστ στα μάτια αυτών που δεν έχουν γράσο :

Από την μια μεριά έβλεπες έναν Μακρόν να πηγαίνει σε έναν δημοκρατικό διάλογο στον οποίο να μη βγάζει έναν κουραστικό μονόλογο, αλλά να κρατάει σημειώσεις ως φοιτητής στο σημειωματάριό του και να απαντάει στη συνέχεια με αξιοθαύμαστη επάρκεια επί ώρες, σε μια προς μια, σε όλες τις ερωτήσεις και στα διάφορα περίπλοκα και τεχνικά αυτοδιοικητικά θέματα που του έβαζαν οι συμμετέχοντες Δήμαρχοι. Οι τελευταίοι που σχεδόν όλοι τους ανήκουν στην αντιπολίτευση σοσιαλιστών, ρεπουμπλικάνων, κομμουνιστών, λεπενιστών του αναγνώριζαν μπροστά στις κάμερες ότι ο Γάλλος πρόεδρος «είναι ξεφτέρι» (brilliant). «Κατέχει όλα τα θέματα».

Και από την άλλη έβλεπες στην τηλεόραση διαδηλώσεις κλασικών αντικυβερνητικών συνθημάτων που άρχιζαν με ειρηνικές πορείες και κατέληγαν καπελωμένες από τους Μπαχαλάκηδες οι οποίοι έσπαγαν και ρήμαζαν εμπορικά καταστήματα και δημόσιο εξοπλισμό, συγκρουόμενοι με απύθμενο μίσος και ύβρεις (αναπαραγόμενα στα κοινωνικά δίκτυα) με τα ΜΑΤ. Όσοι από τα ίδια τα «Κίτρινα Γιλέκα» (π.χ. οι κυρίες JaclineMouraud (αριστερά) και Ingrid Levavasseur) τόλμησαν να δείξουν μια κάποια μετριοπάθεια και να προτείνουν διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση, απειλήθηκαν με θάνατο και σεξιστικές ύβρεις στα κοινωνικά δίκτυα, όπως οι ίδιες το ομολόγησαν στις τηλεοράσεις. Μάλιστα η Ingrid Levavasseur, που τόλμησε να ανακοινώσει έναν κατάλογο 10 πρώτων ατόμων ως υποψηφίων για τις επικείμενες ευρωεκλογές, αναγκάστηκε να πάρει πίσω την πρότασή της, όπως και τα υπόλοιπα άτομα !

Μετά από όλα αυτά, είναι δυνατόν οι Γάλλοι, που δεν είναι όλοι τους κουζουλοί, να μην βελτιώσουν την δημοτικότητα του Μακρόν στο 28% από τη μια μεριά και να ρίξουν τη συμπάθειά τους προς τα «Κίτρινα Γιλέκα» από το 80% στο 53% από την άλλη ;

Άρα, και τώρα τι κάνουνε με τις προτάσεις του κόσμου και των φορέων (;) τίθεται πρωτίστως προς τον Μακρόν, διότι αυτός είναι εξουσία. Όμως θα τεθεί αμείλικτα και προς τους ακραίους ηγέτες των «Κίτρινων Γιλέκων» μετά την 18^η κινητοποίηση της 16^ης Μαρτίου 2019 στο Παρίσι, κατά την οποία φιλοδοξούν να μπλοκάρουν ολόκληρη τη Γαλλία (λιμάνια και διυλιστήρια).

Αν και οι δυο αντιμαχόμενοι (Μακρόν και Γιλέκα) δεν επιτύχουν κάτι το χειροπιαστό και υλοποιήσιμο για τον 1^ο και μια μαζικότατη και ειρηνική διαδήλωση για τους δεύτερους, εκτιμώ ότι θα έχουμε άλλες εξελίξεις… Δεν μπορώ να προδικάσω ακόμα τον νικητή αυτής μάχης που συνεχίζεται.

.