Moon of Alabama
Ήταν η πρώτη φορά που ο Τραμπ πήρε μια αποφασιστική στάση εναντίον των Μποργκ , του μόνιμου νεοσυντηρητικού και παρεμβατικού ιδρύματος στη κυβέρνηση του, των στρατιωτικών και του Κογκρέσου, που συνήθως υπαγορεύουν την αμερικανική εξωτερική πολιτική.Την περασμένη Παρασκευή ο πρόεδρος Τραμπ είχε μια ακόμη μεγάλη τηλεφωνική κλήση με τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν. Μετά απ’ αυτή ανέτρεψε όλους τους συμβούλους του και αποφάσισε να αποσύρει τις αμερικάνικες μπότες από τη Συρία και επίσης να τερματίσει τον αεροπορικό πόλεμο .
Ήταν αυτή η απόφαση, και ότι επέμενε σε αυτή, η οποία τελικά τον έκανε πραγματικό Πρόεδρο των ΗΠΑ.
Ο σύμβουλος της Εθνικής Ασφάλειας του Τραμπ, Τζον Μπόλτον, ο «τρελός σκύλος» υπουργός Άμυνας του, Μάττις, και ο υπουργός Εξωτερικών του, Πομπέο, ήταν όλοι εναντίον αυτής της απόφασης. Ο ειδικός που εργάζεται για τη Συρία, ο μουρλός (vid) ειδικός εκπρόσωπος για την εμπλοκή στη Συρία James Jeffrey , και ο Brett McGurk, ο ειδικός προεδρικός απεσταλμένος για τον παγκόσμιο συνασπισμό για να νικήσει την ISIS, εξεπλάγησαν. Είχαν δουλέψει επιμελώς για να εγκαταστήσουν μόνιμη αμερικανική παρουσία σε ένα κουρδικό κράτος δια αντιπροσωπείας (proxy state) στη βορειοανατολική Συρία.
Ενώ οι άνθρωποι αυτοί προσπαθούσαν να αλλάξουν την απόφαση του Τραμπ, η αντίστασή τους έχει πλέον σταματήσει :
Ο υπουργός Άμυνας Τζέιμς Μάττις, ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο και ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζον Μπόλτον συναντήθηκαν τη Δευτέρα, όταν ο Τράμπ λέγεται ότι αποφάσισε επίσημα την απόσυρση των ΗΠΑ από τη Συρία. Πολλοί Αμερικανοί αξιωματούχοι διαμαρτύρονταν για μια απότομη απόσυρση των ΗΠΑ, αλλά λέγεται ότι παραιτήθηκαν από την προσπάθεια τους να αλλάξει γνώμη ο Τραμπ το βράδυ της Τρίτης . Αμερικανοί αξιωματούχοι άρχισαν να κοινοποιούν στους συμμάχους την απόφαση την Τρίτη.
“Η πίεση από το ΥΠΕΞ, το ΥΠΑΜ και το ΣΕΑ σταμάτησε τη [Τρίτη] νύχτα”, δήλωσε ένας περιφερειακός εμπειρογνώμονας ο οποίος διαβουλεύεται με τη κυβέρνηση των ΗΠΑ σχετικά με το Υπουργείο Άμυνας, το Υπουργείο Εξωτερικών και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας.
Τον Ιανουάριο εξηγήσαμε ήδη γιατί το νεοσυντηρητικό σχέδιο ενός κουρδικού κράτους δια αντιπροσωπείας στη βορειοανατολική Συρία ήταν καταδικασμένο από την αρχή:
Ilhan tanir @ WashingtonPoint – 7:50 μμ – 24 Ιαν 2018
Αυτός ο χάρτης συζητείται όλη την ημέρα στις τουρκικές τηλεοράσεις ως προγραμματισμένη ζώνη ασφαλείας / ασφαλής ζώνη της Τουρκίας στα σύνορα της Συρίας.
Αναφέρεται OK’ed από Sec.Tillerson αν και κανείς στην αμερικανική πλευρά δεν το επιβεβαιώνει.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν την ίδρυση ενός κουρδικού κράτους, το οποίο αποτελεί τη σοβαρότερη ανησυχία ασφάλειας της Άγκυρας στη βορειοανατολική Συρία. Καμία [τουρκική] “ασφαλής ζώνη” θα βοηθήσει αν ο στρατός των ΗΠΑ συνεχίσει να κατασκευάζει και να προμηθεύει μια κουρδική “συνοριακή δύναμη” που μπορεί να διεισδύσει στο νοτιοανατολικό υπογάστριο της Τουρκίας – τώρα, αύριο ή σε δέκα χρόνια. Εκτός αν οι ΗΠΑ σταματήσουν αυτό το σχέδιο και υποχωρήσουν από την περιοχή, η Τουρκία θα συνεχίσει να πιέζει εναντίον του – εάν χρειαστεί με βία .
Ο τουρκικός λαός υποστηρίζει τον αγώνα ενάντια στους Κούρδους που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ και είναι διατεθειμένος να πληρώσει το τίμημα για αυτό. Οι ηγέτες του Κουρδικού YPG είναι απατηλοί στις απαιτήσεις τους και υπερεκτιμούν τη πολιτική θέση τους. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να έχουν και τα δύο, την Τουρκία ως σύμμαχο και ένα Κουρδικό κρατίδιο δια αντιπροσώπων. Πρέπει να αποφασίσουν.
Ο Τραμπ δεν ήθελε ποτέ να προχωρήσει αυτό το σχέδιο. Πάντα ήθελε να δηλώσει νίκη εναντίον του ISIS και να φύγει. Ήταν οι Μποργκ που προσπαθούσαν να τον αποτρέψουν και που προωθούσαν το σχέδιο.
Αλλά υπάρχουν μεγαλύτερα γεωπολιτικά ψάρια για τηγάνισμα από αυτή την ανάμιξη στη Μέση Ανατολή. Ο Τράμπ γνωρίζει ότι η «μονομερής στιγμή» των Ηνωμένων Πολιτειών μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία άφησε τις ΗΠΑ ως μοναδική υπερδύναμη, έχει λήξει. Η Ρωσία είναι πίσω και η Κίνα ανεβαίνει. Η πολιτική του Τραμπ στη φθίνουσα αμερικανική εξουσία είναι να τερματίσει την «παγκοσμιοποίηση» που επέτρεψε την ταχεία άνοδο της Κίνας. Θέλει να χωρίσει γεωπολιτικά αυτόν τον κόσμο σε δύο σφαίρες επιρροής . Θα είναι χωριστές μεταξύ τους στα πολιτικό, οικονομικό, τεχνολογικό και στρατιωτικό πεδία.
Σε αυτό το νέο μεγάλο παιχνίδι, η βορειοανατολική Συρία είναι μόνο ένα sideshow και δεν αξίζει σημαντική εμπλοκή. Η πολύ μεγαλύτερη Τουρκία, σύμμαχος του ΝΑΤΟ για 70 χρόνια, είναι πολύ πιο σημαντική. Αν ο Τραμπ δεν είχε λάβει την απόφαση να τερματίσει το σχέδιο των neocon στη Συρία και να αποσύρει τις ΗΠΑ από τη Συρία, οι ΗΠΑ θα το είχαν χάσει :
Βάζοντας τον εαυτό μου στα παπούτσια του Ερντογάν, θα σκεφτόμουνα κ’ εγώ να φύγω από το ΝΑΤΟ και να ενωθώ με μια συμμαχία με τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν. Εκτός αν οι ΗΠΑ αλλάξουν πορεία και σταματήσουν να ξεγελάσουν την Τουρκία με τους Κούρδους, η Τουρκία θα συνεχίσει να απομακρύνεται από την παλιά συμμαχία. Ο τουρκικός στρατός έχει αποτρέψει μέχρι στιγμής μια διακοπή με το ΝΑΤΟ, αλλά ακόμη και ισχυροί αξιωματικοί αντίπαλοι του Ερντογάν είναι τώρα στο πλευρό του.
Αν οι ΗΠΑ κάνουν μια πραγματική προσφορά στην Τουρκία και υιοθετήσουν νέα θέση, θα μπορέσουν να στρέψουν την Τουρκία και να την επαναφέρουν στο ΝΑΤΟ. Είναι ο Λευκός Οίκος του Τραμπ ικανός να αψηφεί τις φιλοισραηλινές / φιλοκουρδικές φωνές και να επιστρέψει σε αυτή την ρεαλιστική άποψη;
Εάν δεν μπορεί να το κάνει, η πραγματική απάντηση στην ερώτηση “Ποιος έχασε την Τουρκία;” θα είναι προφανής.
Ο Τραμπ αποφάσισε ότι το να προλάβει την Τουρκία να αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ και να ενταχθεί σε μια βαθύτερη συμμαχία με τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν, ήταν πιο σημαντικό από το να κόβει τρελές βόλτες στα περιθώρια της Μέσης Ανατολής. Είναι η σωστή απόφαση.
Η ιδέα του κουρδικού κρατιδίου οδήγησε επίσης σε σύγκρουση μεταξύ της Ευρωπαϊκής Διοίκησης των ΗΠΑ (EUCOM) και της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ (CentCom). Η Τουρκία (και το Ισραήλ) υπάγονται στην EUCOM, ενώ η Μέση Ανατολή και η Δυτική Ασία αποτελούν το βασίλειο της CentCom. Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, ηEUCOM είχε όλο και πιο θορυβώδη σχέδια του CentCom στη Συρία:
Μεταξύ των επικριτών είναι ο στρατηγός Curtis Scaparrotti, ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διοίκησης και ο ανώτατος συμμαχικός διοικητής στην Ευρώπη. […] Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Ουάσινγκτον τον Μάρτιο, ο Scaparrotti στρίμωξε τον Μάττις και εξέφρασε τις ανησυχίες του για τις αυξανόμενες εντάσεις στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, ανησυχίες που εξέφρασε ο ευρωπαίος διοικητής σε άλλες συναντήσεις με τον στρατηγό Joseph Votel, τον ομόλογό επικεφαλής του τηςCentcom.
Η ανησυχία στο πλαίσιο της EUCOM και του ΝΑΤΟ ήταν ότι η Τουρκία θα προχωρήσει περισσότερο προς τη Ρωσία και τελικά θα αποσυρθεί από το ΝΑΤΟ. Αυτό είναι πλέον απίθανο να συμβεί. (Από το 1991 ήταν το CentCom που διαδραμάτισε υπερμεγέθη ρόλο στην αμερικανική εξωτερική πολιτική. Ο Sec Def Μάττις είναι ένα ζώο του CentCom και καλό είναι να βλέπουμε τη CentCom και τον ίδιον να περιορίζονται).
Αλλά αν η ελπίδα είναι ότι η Τουρκία θα τερματίσει τις σχέσεις της με τη Ρωσία και το Ιράν, το αποτέλεσμα θα είναι απογοητευτικό. Η Τουρκία εξαρτάται από το ρωσικό και το ιρανικό φυσικό αέριο και ως εξαγωγικές αγορές. Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του, ο Ερντογάν δεν εμπιστεύεται την αμερικανική πλευρά. Περαιτέρω, η θέση που του δίνει την μεγαλύτερη ευελιξία και μόχλευση είναι μεταξύ των δύο «μπλοκ», και τα δύο θα συνεχίσουν να τον προσεγγίζουν. Θα συνεχίσει να αμφιταλαντεύεται μεταξύ τους για να πάρει τα μέγιστα και από τις δύο πλευρές.
Τα νεοσυντηρητικά στοιχεία στη κυβέρνηση, και οι Σιωνιστές υποστηρικτές τους, έχουν χάσει. Όπως ο Craig Murray περιγράφει τους στόχους τους :
Το χάος αυτής της ασυνάρτητης και αντιπαραγωγικής στρατηγικής είναι, αρκετά ιδιαιτέρως, αυτό που πραγματικά θέλουν οι νεοσυντηρητικοί. Ο διαρκής πόλεμος και η αποσταθεροποίηση στη Μέση Ανατολή είναι ο στόχος τους. … Σήμερα, κρατώντας τους αραβικούς πληθυσμούς φτωχούς και πολιτικά διχασμένους, οι νεοσυντηρητικοί πιστεύουν ότι ενισχύουν την ασφάλεια του Ισραήλ, και σίγουρα διευκολύνουν τη πρόσβαση των δυτικών εταιρειών στο πετρελαίου και φυσικό αερίο της περιοχής, όπως βλέπουμε στα αποσταθεροποιημένα Ιράκ και Λιβύη.
Οι νεοσυντηρητικοί και παρεμβατικοί Μποργκ την πάτησαν όταν προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν την προσωρινή αμερικανική θέση στη Συρία εναντίον του ISIS, για να παρασύρουν τον Τραμπ σε μια σύγκρουση με το Ιράν:
Ορισμένοι σημερινοί και πρώην Αμερικανοί αξιωματούχοι κατηγόρησαν αυτό που είδαν ως υπέρβαση από τα γεράκια της κυβέρνησης κατά του Ιράν, ιδίως ο απεσταλμένος των ΗΠΑ στη Συρία, JimJeffrey, και ο υπολοχαγός του Joel Rayburn, αναπληρωτής βοηθός του υπουργού Εξωτερικών για το Λεβάντε, οι οποίοι ισχυρίστηκαν δημοσίως ότι οι αμερικανικές δυνάμεις δεν θα εγκαταλείπουν τη Συρία μέχρι να αποχωρήσουν όλες οι ιρανικές δυνάμεις.
“Οι άνθρωποι που εργάζονται για το Τραμπ – Bolton, Rayburn, τώρα Jeffrey – το επιδεινώσαν προσθέτοντας αδύνατους στόχους στη Συρία [σχετικά με το Ιράν] που υποδηλώνουν μια αόριστη παραμονή “, δήλωσε ο αμερικανός αξιωματούχος που χαρακτήρισε καταστροφική την απόφαση του Τραμπ. Ο αξιωματούχος είπε ότι αυτά τα επιχειρήματα δεν έχουν « καμία σχέση με ρεαλιστικούς στόχους για τους στρατιωτικούς μας » και πηγαίνουν «πέρα από τον στόχο» της νίκης επί του ΙΚ και της αποτροπής της επανεμφάνισής του.
Αλλά η ιρανική παρουσία στη Συρία είναι τόσο μικρή και η θέση των ΗΠΑ τόσο αδύναμη, έτσι ώστε αυτή ήταν πάντα μια ηλίθια ιδέα :
Ο John Allen Gay, εμπειρογνώμονας του Ιράν και εκτελεστικός διευθυντής της John Quincy AdamsSociety, [..] υποστηρίζει ότι η απόφαση του Τραμπ επιβεβαιώνει αυτό που όλοι έχουν παραδεχτεί ήσυχα τουλάχιστον για το παρελθόν έτος: ότι η διατήρηση δυνάμεων των ΗΠΑ στη Συρία για να πολεμήσουν το ΙΚ άρχισε να μοιάζει με έναν τρόπο για τους οπαδούς της κυβέρνησης για επέμβαση να υποστηρίζουν ότι πρέπει να αναλάβουμε το Ιράν .
“Η διατήρηση των στρατευμάτων εκεί μετά το ISIS ήταν μια εν μέρει φυσική αποστολή, αλλά ήταν επίσης ένα άλογο για τα γεράκια στη κυβέρνηση που θέλουν επέμβαση στο Ιράν”, δήλωσε στο TAC.
“Ωστόσο, μερικές χιλιάδες άνδρες μεταξύ των τουρκικών δυνάμεων από τη μία πλευρά και των Ιρανών, Ρώσων και Σύρων από την άλλη, δεν θα ήταν ποτέ αποφασιστικό για τον περιφερειακό ρόλο του Ιράν και συνοδευόταν με πραγματικούς κινδύνους και χωρίς τέλος”, πρόσθεσε ο Gay. “Απλά δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια όρεξη στο αμερικανικό κοινό για μια μεγάλη μάχη με το Ιράν οπουδήποτε, πόσο μάλλον στην Ανατολική Συρία”.
Το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών αποσύρει ήδη τους ανθρώπους του από τη Συρία. Οι 4.000 έως 5.000 Αμερικανοί στρατιωτικοί και εργολάβοι έλαβαν προθεσμία 60 έως 100 ημερών (άλλες πηγές λένε 30 μέρες αλλά είναι λίγο βιαστικό) για να κάνουν τις βαλίτσες τους και να φύγουν.
Θα συντονιστούν με τη Ρωσία την παράδοση. Θα υπάρχουν ρώσοι σύμβουλοι που θα αντικαταστήσουν τους Αμερικανούς πράσινους μπερέδες που διοικούν τις κουρδικές και αραβικές φυλετικές δυνάμεις εναντίον της ISIS. Η Ρωσία θα προσπαθήσει επίσης να πείσει την Τουρκία ότι δεν υπάρχει περαιτέρω ανάγκη να εισβάλει στην ανατολική Συρία. Θα υπόσχεται να αφοπλίσει τις κουρδικές δυνάμεις ή να τις εντάξει στο στρατό της Συρίας. Η αεροπορία της θα αντικαταστήσει τις ΗΠΑ και άλλους που βομβαρδίζουν σήμερα τους 2.000 περίπου ισλαμιστές μαχητές που έχουν απομείνει σε θέσεις τους κατά μήκος του Ευφράτη.
Οι Κούρδοι στη Συρία θα πρέπει να τα βρουν με τη Δαμασκό. Δεν έχουν πουθενά αλλού να πάνε. Το όνειρό τους για μια αυτόνομη Rojava θα αποδειχθεί να είναι ακριβώς αυτό. Η Συρία μπορεί να επιβιώσει μόνο ως κεντρικά ελεγχόμενο κράτος. Ποτέ δεν πρόκειται να ομοσπονδιοποιηθεί. Οι τοπικές αραβικές φυλές στα βορειοανατολικά πιθανότατα θα επιδιώξουν κάποια εκδίκηση ενάντια στην κουρδική ηγεσία που χρησιμοποίησε την αμερικανική υποστήριξη για να στρατολογίσει τους γιους τους στον αγώνα κατά της ISIS. Η ηγεσία του YPG πιθανότατα θα διαφύγει στο βόρειο Ιράκ για να κρυφτεί με τους διδύμους αδελφούς του PKK στα όρη Κανδήλι.
Ο συριακός στρατός, ο οποίος σκοπεύει να απομακρύνει την Αλ Κάιντα από το κυβερνείο της Ιντλίμπ την επόμενη άνοιξη, θα πρέπει τώρα να μεταφέρει αρκετές δυνάμεις προς τα βορειοανατολικά. Η απομόνωση του Ισλαμικού Κράτους στον Ευφράτη κοντά στα ιρακινά σύνορα και τελικά η εξάλειψή του θα είναι η νέα προτεραιότητα. Οι ιρακινές πολιτοφυλακές πιθανότατα θα τον βοηθήσουν για αυτό. Η ανάκτηση των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου και άλλων οικονομικών πόρων θα αποτελέσει άλλο ένα σημαντικό ζήτημα.
Πολλά θα εξαρτηθούν από το πώς η Ρωσία και το Ιράν θα μπορέσουν να χειριστούν την Τουρκία. Με τις ΗΠΑ έξω και ο κίνδυνος μιας κουρδικής οντότητας στη Συρία να μειωθεί, ίσως να είναι σε θέση να πείσουν τον Ερντογάν να σταματήσει τα σχέδια εισβολής του.
Είναι πολύ αναζωογονητικό να βλέπεις ότι ο Τράμπ ήταν τελικά σε θέση να απελευθερωθεί από την υπαγόρευση των Μποργκ. Απομακρύνοντας τις ΗΠΑ από τη Συρία εκπλήρωσε μία από τις εκλογικές του υποσχέσεις.
Donald J. Trump @ realDonaldTrump – 11:42 utc – 20 Δεκέμβριος 2018
Η έξοδος από τη Συρία δεν ήταν έκπληξη. Έχω κάνει εκστρατεία για αυτό για χρόνια και πριν από έξι μήνες, όταν δήλωσα δημόσια ότι πολύ θέλω να το κάνω, συμφώνησα τότε να μείνουν περισσότερο. Η Ρωσία, το Ιράν, η Συρία και άλλοι είναι ο τοπικός εχθρός του ISIS. Κάναμε εκεί δουλειά. Ώρα να επιστρέψουμε στο σπίτι και να ξαναχτίσουμε. #MAGA (Make America Great Again).
Οι άνθρωποι που ψήφισαν για τον Τραμπ θα χαιρετίσουν την κίνηση. Εκφράζεται η ελπίδα ότι θα μπορέσει να επεκτείνει αυτή τηn κίνηση μειώνοντας περαιτέρω την επιρροή της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ στις πολιτικές του.
Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του, ο Τραμπ υποστήριζε επίσης καλύτερες σχέσεις με τη Ρωσία. Αλλά οι Μποργκ έσπρωξαν τις πολιτικές του προς την αντίθετη στάση. Η απόσυρση των ΗΠΑ από τη Συρία εξαλείφει ένα ζήτημα όπου η Ρωσία και οι ΗΠΑ βρίσκονταν σε αντίθετες πλευρές. Μπορεί ο Τραμπ να χρησιμοποιήσει τη νεοσυσταθείσα ραχοκοκαλιά του για να νικήσει ξανά τους Μποργκ και να εργαστεί τελικά για καλύτερες σχέσεις με τη Ρωσία;
Αυτό μοιάζει σήμερα απίθανο. Αλλά η απόφαση της Παρασκευής ήταν μια μεγάλη έκπληξη.
Μείνετε στα ακουστικά σας για άλλες.
Καταχωρήθηκε από b στις 20 Δεκεμβρίου 2018 στις 08:51 πμ
infognomon.gr
