Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΤΕΡΗ ΕΙΔΗΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ: Η Νέα Τάξη καταργεί…τον πατέρα!!!

[ Ο Θαυμαστός καινούριος κόσμος του Αλντους Χάξλεϋ – προοίμιο ενός τεχνοκρατικού ολοκληρωτισμού, με ανθρώπους χωρίς ρίζα και μνήμη – έρχεται ανεπαίσθητα, όπως πέφτει το σκοτάδι μετά το ηλιοβασίλεμα. Η Επιτροπή Βιοηθικής της Γαλλίας αποφάσισε – σε πείσμα της αντίθεσης του 80% των φορέων με τους οποίους συνδιαλέχθηκε – να έχουν δικαίωμα πρόσβασης στην ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή ζευγάρια λεσβίων ή και άγαμες. Η νομοθέτηση ενός τέτοιου μέτρου θα έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά να μην έχουν πατέρα! Και αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ιστορία. (Προηγήθηκε μια άλλη επίσης πρωτιά: ο χαρακτηρισμός ως οικογένεια της συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών). Έπαληθεύτηκε έτσι αυτό που είπε ο Ντοστογιέφσκι: ‘’αν δεν υπάρχει Θεός όλα επιτρέπονται’’. Υποκύψαμε ξανά στον πειρασμό των πρωτοπλάστων ‘’και έσεσθε ως θεοί’’. Αναγορεύοντας τον άνθρωπο ‘’υπέρτατο όν’’ ο Διαφωτισμός μπορεί να υπερβαίνει τα όρια παρά την προειδοποίηση : «Μη μέταιρε (μετακινείς) όρια αιώνια, α (τα οποία) έθεντο οι πατέρες σου» (Παροιμ. 22, 28). Ο θρίαμβος της βούλησης και η novus ordo saeclorum χρειάζονται ρομπότ.

Η αφετηρία του μέτρου βρίσκεται στο μυθιστόρημα Μαφάρκα του, συντάκτη του φασιστικού Μανιφέστου και πρόδρομου του ‘’μετα-ανθρωπισμού’’, Μαρινέττι: «Η βούλησή μας πρέπει να αποδεσμευθεί πλήρως» και «να σκοτώσουμε τον Ερωτα».

Αλλά ο Αρνολντ Τόυμπη μας έχει προειδοποιήσει με το συμπέρασμα της 12τομης Σπουδής της Ιστορίας: ‘’Οι πολιτισμοί αυτοκτονούν, δεν πεθαίνουν δολοφονημένοι’’. To κείμενο που ακολουθεί είναι του 33χρονου, βραβευμένου από τη Γαλλική Ακαδημία, καθηγητή της Φιλοσοφίας, Φρανσουά – Ξαβιέ Μπελαμύ. Εχει όλη του την επικαιρότητα, αν και γράφηκε πριν ένα χρόνο, όταν αναγγέλθηκε το μέτρο από την αρμόδια υπουργό. Ε. Δ. Ν.]

Να λοιπόν που φτάσαμε εκεί, σε αυτό το όριο που ονειρευόμασταν από χρόνια, σ’ αυτό το όριο το τόσο τρομερό. Στο σημαντικότερο απ’ όλα τα σύνορα. Αυτό που οι θρύλοι της ανθρωπότητας προσπάθησαν να περιγράψουν χιλιετίες τώρα, αυτό που στοιχειώνει τις νύχτες των αλχημιστών, αυτό που το ίχνος του έψαχναν στην ιστορία με πάθος τόσοι ήρωες και ισχυροί… Το πραγματικό Finis Terrae, το κατώφλι του γνωστού κόσμου των ανθρώπων. Είμαστε έτοιμοι να περάσουμε τη γραμμή. Τελικά τίποτε δεν είναι εντυπωσιακότερο απ’ αυτό. Στο βάθος, αυτό είναι ίσως και το πιο ανησυχητικό.

Ένα βήμα ακόμα, και θα το κάνουμε σχεδόν απερίσκεπτα. Ένα ακόμα βήμα, ένα συνηθισμένο βήμα. Χωρίς να βλέπουμε τη γραμμή κάτω από τα πόδια μας.

Ωστόσο, μας είχαν μιλήσει γι’ αυτό, γι ‘αυτό το διάσημο σύνορο, στο οποίο η πρόοδος της επιστήμης δεν παύει να μας φέρνει πιο κοντά: τον μετα-ανθρωπισμό. Ο υπεράνθρωπο. Είχαμε το χρόνο να τον φανταζόμαστε, αυτόν τον απίστευτο καινούριο κόσμο, που σταδιακά γινόταν ελκυστικός ή αόριστα τρομακτικός όσο φαινόταν να είναι εφικτός.

Ένα κόσμο όπου η ιατρική δεν θα χρησιμεύει πλέον για την αποκατάσταση των σωμάτων, αλλά για να τα θέσει στην υπηρεσία των ονείρων μας. Ένα κόσμο όπου το φυσικό δεδομένο δεν θα ήταν πια ένα όριο ή ένα πρότυπο – όπου το άτομο απελευθερωμένο τελικά από τα συνήθη όρια των ζωντανών θα μπορούσε να πλάσει τη ζωή του – και των άλλων – κατά το δοκούν. Είχαμε χρόνο να τον φανταστούμε, αυτόν τον κόσμο της επιστημονικής φαντασίας.

Λοιπόν, εδώ είμαστε. Και τελικά είναι απλό να διασχίσουμε το σύνορο. Δεν πίστευα ότι θα φαινόταν τόσο απλό και ότι αυτό το ανήκουστο γεγονός θα περνούσε σχεδόν απαρατήρητο. Σήμερα το πρωί βρίσκομαι στην αποβάθρα του σταθμού. Είναι μια πολύ συνηθισμένη μέρα. Οι άνθρωποι γύρω μου φαίνονται βυθισμένοι στις καθημερινές τους ασχολίες. Και όμως, είμαστε στα πρόθυρα της αλλαγής του κόσμου.

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω αυτή την είδηση στο κινητό μου τηλέφωνο. Μεταξύ των γεγονότων της ημέρας και των αποτελεσμάτων ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, αυτή η φαινομενικά ασήμαντη πληροφορία: η Mαρλέν Σιαπά (υφυπουργός υπεύθυνη για την ισότητα ανδρών και γυναικών) ανακοινώνει ότι η Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή (ΙΥΑ) θα παρέχεται σε ζευγάρια γυναικών και σε άγαμες, ‘’ένα μέτρο κοινωνικής δικαιοσύνης’’. “Προφανώς,” είπε. Προφανώς.

Πώς δεν το σκέφτηκα. Πώς μπορέσαμε να πιστέψουμε ότι ο υπεράνθρωπος θα ερχόταν αποκλειστικά με τον υπερμεγέθη εγκέφαλό του, την επαναφορτιζόμενη καρδιά του, τα βιονικά του μάτια… Ήμασταν τόσο αφελείς.

Φρανσουά – Ξαβιέ Μπελαμύ

Τελικά, να με τι θα πρέπει να μοιάζει η είσοδος στον καινούριο κόσμο: η Μαρλέν Σιαπά στον Ζαν- Ζακ Μπουρντέν [παρουσιαστή τηλεοπτικών εκπομπών], να θίγει, χωρίς να μετράει τη σημασία, την ανήκουστη μετάλλαξη – αυτή την επανάσταση ίσως το σημαντικότερο  από κάθε άλλο γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας: εφεξής, όταν η τεχνική μας εξουσία θα ασχολείται με τα σώματά μας, θα είναι για να αρνείται  αυτό που είναι και όχι για να τα αποκαθιστά.

Η φύση καταργείται πλέον. Εγκαινιάζεται η βασιλεία της επιθυμίας.

Μια ανακοίνωση της Mαρλέν Σιαπά, φυσικά και δεν είναι απόφαση. Θα νομίζετε ότι παραληρώ. Ακόμα ένας αγχωμένος οπισθοδρομικός με τα  “θλιβερά πάθη” του. Γνωρίζω ήδη τι έχω να ‘’ακούσω’’ από τους  ανυποψίαστους υπερασπιστές της προόδου (είναι η καλύτερη δικαιολογία που μπορούν να βρουν) ανίκανους σίγουρα να κατανοήσουν τι γιγάντια συμφέροντα υπηρετούν με την ενθουσιώδη αφέλειά τους.

Θα πουν, η κοινωνία εξελίσσεται, πρέπει να παραμείνει ακίνητη; Γιατί να αρνούμαστε σε ανθρώπους που θέλουν ένα παιδί τη βοήθεια της επιστήμης; Και προπαντός, στο όνομα τίνος θα αρνούμαστε στις γυναίκες ό,τι χορηγείται σε ετεροφυλόφιλα ζευγάρια; Είναι ένα μέτρο «κοινωνικής δικαιοσύνης», δήλωσε η Mαρλέν Σιαπά. Είναι μόνο από ομοφοβία, λεσβοφοβία, ακόμη και φαλλοκρατία που είστε αντίθετος.

Πώς μπορούμε να αρνούμαστε την ΙΥΑ, η οποία ισχύει ήδη, να επεκταθεί σε όλες τις γυναίκες; Αλλά εδώ βρίσκεται το σόφισμα που κρύβει το σύνορο που πρόκειται να ξεπεράσουμε.

Στην πραγματικότητα ψέμα, δεδομένου ότι πρέπει να ανακοινωθεί: στην πράξη, η αναπαραγωγή με ιατρική βοήθεια δεν θα επεκταθεί ποτέ σε ζευγάρια γυναικών ή σε άγαμες. Επειδή δεν είναι δυνατόν.

Όπως υποδηλώνει η  όνομασία της, η ΙΥΑ είναι μια ιατρική πράξη. Μια πράξη που θέτει από μόνη της ηθικά ζητήματα, αλλά είναι ουσιαστικά μια θεραπευτική πράξη, με την έννοια ότι αποσκοπεί στην αντιμετώπιση μιας παθολογίας. Η ιατρική πράξη είναι μια τεχνική πράξη που στοχεύει στην υγεία: να φέρει το σώμα σε μια κατάσταση που καμμιά ανωμαλία δεν θα προκαλεί πόνο. Βάζει τα μερικές φορές υπέροχα τεχνικά επιτεύγματα που ο άνθρωπος είναι σε θέση να δεχθεί, στην υπηρεσία της φυσιολογικής ισορροπίας της ζωής. Μόλις προσβληθεί η υγεία, μετά από ένα ατύχημα ή μια ασθένεια, η ιατρική παρεμβαίνει για να αποκαταστήσει την κανονική λειτουργία της φύσης.

Η ΙΥΑ είναι επομένως η θεραπευτική πράξη με την οποία ένα άγονο ζευγάρι για τυχαίο ή παθολογικό λόγο, μπορεί να ανακτήσει τη γονιμότητα την οποία επηρέαζε μια διαταραχή της υγείας.

Αυτό για το οποίο μιλάει η Mαρλέν Σιαπά είναι όντως τελείως διαφορετικό: φαινομενικά, πρόκειται για την ίδια πρακτική· στην πραγματικότητα, είναι το αντίθετο μιας θεραπείας. Δεν είναι πλέον ιατρική πράξη: πρόκειται για παροχή τεχνικής βοήθειας. Η διαφορά είναι τόσο μεγάλη όσο η προσθήκη ενός χεριού σε έναν ακρωτηριασμένο και η προσθήκη ενός τρίτου χεριού σε ένα υγιές σώμα.

Οι γυναίκες στις οποίες απευθύνεται ο Mαρλέν Σιαπά δεν θα καταφεύγουν σε μια ΙΥΑ, για έναν μάλλον απλό λόγο: δεν είναι πρόβλημα υγείας. Τι μπορεί να κάνει η ιατρική; Όταν δεν θέλουμε να διορθώσουμε μια αποτυχία των νόμων της βιολογίας, αλλά να οργανώσουμε αυτή την αποτυχία, τότε έχουμε μια απολύτως καινούρια πράξη – την τεχνητά προκαλούμενη αναπαραγωγή.

Δεν τίθεται πλέον ζήτημα αποκατάστασης της φύσης, αλλά απόσπασης απ’ αυτήν. Ο στόχος δεν είναι πλέον η αποκατάσταση των σωμάτων μας, αλλά ήττα τους. Και επιτέλους, ας εξαφανιστεί αυτή η επώδυνη αδυναμία του φύλου, –  άντρες ή γυναίκες –  η οποία απαγορεύει στον καθένα μας να ισχυρίζεται ότι είναι το όλον και ότι πληροί τις προϋποθέσεις να γεννήσει.

Για πρώτη φορά στην ιστορία, η ιατρική επιστήμη εκτρέπεται από την αρχή που την ρυθμίζει από την εμφάνισή της – να διατηρήσει ή να αποκαταστήσει την υγεία, για να τεθεί στην αποκλειστική υπηρεσία της επιθυμίας. Και δεν μιλάμε εδώ για την αισθητική χειρουργική· πρόκειται για τη δημιουργία ζωής. Δεν υπήρξε ποτέ γόνιμο ανθρώπινο σώμα χωρίς επαφή με τη βιολογική ετερότητα.

Αν αποφασίσουμε σήμερα να επιτρέψουμε μια τεχνική κίνηση που αρνείται τη ζωή μας, κάνουμε το πρώτο βήμα μιας μακράς σειράς. Επιλέγουμε την παντοδυναμία της επιθυμίας κατά της φυσικής ισορροπίας. Αποφασίζουμε να ονειρευόμαστε παρά να λαμβάνουμε.

Είναι αυτή η λογική που θα μας οδηγήσει βήμα προς βήμα στον κόσμο της επιστημονικής φαντασίας που το επίπεδο των γνώσεών μας θέτει σχεδόν στη διάθεσή μας, αυτόν τον κόσμο όπου η εισβολή της τεχνολογίας στο σώμα μας θα απελευθερώσει μια άνευ προηγουμένου πλειοδοσία στην κατανάλωση και στον ζωτικό ανταγωνισμό. Περιττό να προσπαθήσουμε να απαριθμήσουμε καθένα από τα βήματα που θα ακολουθήσουν. “Απαξ και ξεπεράσουμε το όριο,” έγραψε ο Πασκάλ, “δεν υπάρχουν πλέον όρια.”

Δεν βλέπουμε το όριο και όμως είναι εκεί. Βρισκόμαστε χωρίς να το γνωρίζουμε στη γέννηση του μετα-ανθρώπου. Αυτό που μόλις μας ανακοίνωσε ο Mαρλέν Σιαπά δεν είναι τίποτα λιγότερο από τη διέλευση του μεγάλου σύνορου. – Η ιστορία παίζεται στις περιστάσεις στις οποίες βρίσκεται, και συχνά τις υπερβαίνει, είναι αλήθεια …

Αλλά, τότε, θα βρεθούμε στο ύψος μας; Από την αυγή του χρόνου, οι ανθρώπινοι πολιτισμοί έχουν αντιληφθεί τη συζήτηση που γίνεται σήμερα, χωρίς να τολμούν να φανταστούν ότι μπορούν να υλοποιηθεί τόσο συγκεκριμένα. Εδώ απελευθερώνεται ο Προμηθέας. Είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε μια ξεκάθαρη, ενσυνείδητη επιλογή. Δεν πρόκειται για αριστερά ή δεξιά, πιστούς ή άθεους, ομο ή ετεροφυλόφιλους. Μία μόνο ερώτηση μετράει: τι άνθρωπο θέλουμε;

Αυτό είναι αναμφισβήτητα το μείζον πολιτικό ερώτημα που τίθεται στη γενιά μας. Φυσικά, μας λένε ήδη ότι το μέλλον γράφεται εκ των προτέρων, ότι αυτό το βήμα προς τα εμπρός είναι αναπόφευκτο. “Υποκρισία, θα πουν: ξέρετε ότι αυτή η πρακτική είναι νόμιμη στο εξωτερικό· θέλετε απλώς να εξαναγκάσετε τις γυναίκες να εγκαταλείψουν τη Γαλλία για να πετύχουν αυτό που ελπίζουν; “- Σαν να μην είχαμε άλλη επιλογή, σαν να μην μπορούσαμε πλέον να ορίσουμε κανόνες, αφού τα χρήματα επιτρέπουν την καταστρατήγηση των πάντων.

Τελικά, όσοι επιθυμούν να ξεπεράσουν όλα τα όρια θέλουν να διαλύσουν ταυτόχρονα τη φύση και την πολιτική, αφού σε αυτές τις δύο τάξεις υπάρχουν νόμοι που εξακολουθούν να εμποδίζουν την άπειρη βασιλεία της επιθυμίας. Εάν το δίκαιό μας πρέπει να προσαρμόζεται στις αλλαγές της κοινωνίας – λες και οποιαδήποτε «εξέλιξη της κοινωνίας» ήταν αυθόρμητη, επαληθεύσιμη και δίκαιη – καλύτερα να καταργήσουμε αμέσως την πολιτική και να αφήσουμε τα πράγματα όπως πάνε.

Με δυο λόγια, θα πρέπει να παραιτηθούμε και να αναγνωρίσουμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή. Η ΙΥΑ θα γίνει “προφανώς”· και ότι αργά ή γρήγορα θα σπάσουμε όλες τις άλλες γραμμές. Σε τι αποσκοπεί λοιπόν η συζήτηση; Στο πνεύμα του προοδευτισμού, η δημοκρατία δεν υπάρχει πλέον, αφού η μόνη έγκυρη θέση είναι να συναινούμε σε αυτό που θα γίνει.

Αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν αρκετοί άντρες και γυναίκες για να γνωρίσουν ότι τα φτωχά, περιορισμένα, ευάλωτα και θνητά τους σώματα έχουν να δεχθούν ένα θαύμα, να αγαπήσουν και να μεταδώσουν.

Ότι αξίζει να πιστεύουμε ακόμα στη σοφία μιας γονιμότητας που προϋποθέτει την ετερότητα, ακόμη και όταν αυτό το μυστήριο μερικές φορές συνοδεύεται από πόνο και σιωπή στο δρομολόγιο της ζωής μας.

Θα ήταν τρέλα να φανταστούμε ότι θα είμαστε πιο ευτυχισμένοι  επιδιώκοντας, όπως ένα καταστροφικό θαύμα, την απεριόριστη πλειοδοσία των επιθυμιών μας, που καμία καινούρια παραβίαση δεν αρκεί να ικανοποιήσει.

Και είμαι βέβαιος ότι εξακολουθούν να υπάρχουν αρκετοί άνδρες και γυναίκες που συνεχίζουν να πιστεύουν στην πολιτική, όταν προσπαθεί να βελτιώσει την κατάσταση του κόσμου παρά να παραιτηθούμε από την ευθύνη μας και όταν συνίσταται στο να εκφράζει ελεύθερα τα συλλογικά μας ναι και όχι τα οποία μας προστατεύουν από την τρέλα στην οποία πέφτει μια κοινωνία χωρίς όρια.

Ναι, έχουμε την επιλογή. Και είναι αναγκαίο να την κάνουμε σήμερα, αντιστεκόμενοι στο ψεύτικο προφανές, τους κομματικούς εκφοβισμούς, στην αυταπάτη μιας αίσθησης ιστορίας, στο φάντασμα της παντοδυναμίας. Έχουμε την επιλογή. Μπορούμε, στο όνομα της υποτιθέμενης προόδου, να υπαγορεύσουμε τις επιλογές μας από τις μοναδικές μας επιθυμίες, τυφλές σε όλα όσα μας προηγούνται και όλα όσα μας ακολουθούν.

Σε μια εποχή που η οικολογία μας έχει διδάξει ότι αυτή η λογική έχει προκαλέσει καταστροφές, θα ήταν παράλογο να μεταφέρουμε στο σώμα μας τη βία μιας αχαλίνωτης τεχνικής από την οποία προσπαθούμε να προστατεύσουμε τον πλανήτη μας και τους κατοίκους του. Η ανθρώπινη φύση μας απαιτεί επίσης τον σεβασμό. Υποχωρώντας στην επιθυμία που απαιτεί την υπέρβαση αυτού του ορίου, δίνουμε πάντα μια διφορούμενη απάντηση απειλητική για το μέλλον: πώς θα κοιτάξουμε αυτά τα παιδιά που η κοινωνία μας, στο όνομα της προόδου «προφανώς», θα έχει γεννήσει ορφανά από πατέρα;

Να λοιπόν που βρισκόμαστε μπροστά στα πραγματικά όρια. Από την άλλη πλευρά του γνωστού ανθρώπινου κόσμου, αυτό που σχεδιάζεται μοιάζει μάλλον για απάνθρωπο. Έχουμε ακόμα λίγο χρόνο για να ξυπνήσουμε· και να επιλέξουμε ελεύθερα να αποδεχτούμε αυτό που είμαστε.

Αυτή θα είναι η πρόοδος πραγματική – προφανώς

Πηγή: https://www.fxbellamy.fr/blog/2018/09/27/quelle-humanite-voulons-nous/