Με το θέμα της αλλαγής των ισορροπιών στο Αιγαίο λόγω της προμήθειας έξη γερμανικών υποβρυχίων απο την Τουρκία και με τις εξελίξεις γύρω απο το Ιράν ύστερα απο την απόφαση του Ντόναλντ Τράμπ να αποσύρει τις ΗΠΑ απο τη συμφωνία με την Τεχεράνη, ασχολήθηκε η εκπομπή “Τομές στην Επικαιρότητα” της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης TV-100, την Πέμπτη 10 Μαίου.
Η εκπομπή μεταδίδεται απο τις 9μμ-10μμ κάθε Πέμπτη και επαναλαμβάνεται το Σάββατο απο τις 5μμ-6μμ.
Την παρουσιάζει ο δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης.
ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΣΤΟΥΣΕΑΣ, Αντιναύαρχος ε.α. Επίτιμος Υπαρχηγός ΓΕΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΑΟΥΝΗΣ Διεθνολόγος, Βαλκανιολόγος
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ Διεθνολόγος, Πολιτικός Επιστήμων.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ πρώην επιθεωρητής του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) για την μη διάδοση των πυρηνικών όπλων.
Ο τίτλος, που επέλεξε ο κ Σαββίδης, για την ενδιαφέρουσα εκπομπή του είναι «η ισορροπία στο Αιγαίο». Ο βαλκανιολόγος κ Παούνης, στο πλαίσιο διερεύνησης του συσχετισμού ισχύος στο Αιγαίο, ανέλυσε το τουρκικό εξοπλιστικό πρόγραμμα. Με δεδομένη την προσέγγιση της «ισορροπίας» στο Αιγαίο, επί τη βάσει των εξοπλισμών, ας επιχειρήσουμε μία φιλοσοφική προσέγγιση, επί τη βάσει κυρίως των διαπιστώσεων, του πρώσου στρατηγού και καθηγητή, στη στρατιωτική ακαδημία του Βερολίνου, του Καρλ φον Κλαούζεβιτς.
Για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε φιλοσοφικά, το θέμα της «ισορροπίας» στο Αιγαίο, θα χρησιμοποιήσουμε ένα γνωστό σε όλους μας παράδειγμα, την κρίση των Ιμίων του 1996.
Ας θυμηθούμε λίγο τους αριθμούς, τα μαθηματικά είναι η γλώσσα της αλήθειας. Το 1996 η Ελλάδα διέθετε 75 αεροσκάφη τρίτης γενιάς (38 Mirage 2000 και 37 F16) και η Τουρκία 149 (F16), η αναλογία ήταν 1 προς 2 σε βάρος της Ελλάδας. Επίσης η Τουρκία είχε προμηθευτεί 20 συστήματα LANTIRN ενώ η Ελλάδα παρέλαβε τα δικά της το καλοκαίρι του 1997 (από την παραγγελία του 1992). Επίσης η τουρκική αεροπορία διέθετε AIM-120 (70Km) ενώ η ελληνική αεροπορία AIM-7 (25Km) και Matra super 530D (37Km). Συνεπώς οι ελληνικοί σχηματισμοί θα βάλλονταν από αποστάσεις 70Km και δε θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να προβούν στην εξαπόλυση ανταποδοτικού πυρός, πριν πλησιάσουν τα αντίπαλα αεροσκάφη σε αποστάσεις μικρότερες των 37Km! (Τα αριθμητικά στοιχεία είναι από το βιβλίο «Ίμια 1996» των εκδόσεων Σταμούλη).
Είχε καμία ελπίδα στα Ίμια ο στόλος χωρίς αεροπορική κάλυψη; Η Luftwaffe στον β παγκόσμιο πόλεμο εξαιτίας της έλλειψης της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας βύθισε τον ελληνικό στόλο και ότι διασώθηκε από το στόλο διατάχθηκε να αποπλεύσει για την Αίγυπτο. Έτσι η Ελλάδα το 1996 βρέθηκε να επικαλείται το ιταλοτουρκικό πρωτόκολλο του 1932 και η Τουρκία το δίκαιο της ισχύος. Τα πάντα ήταν προϊόν της ισχύος. Όπως μας λέει ο Θουκυδίδης ο ασθενής υποχωρεί όσο του επιβάλει η αδυναμία του, ενώ ο ισχυρός παίρνει ότι του επιτρέπει η ισχύς του, π.χ. γκρίζες ζώνες.
Το 1996 η Ελλάδα διέθετε 8 υποβρύχια και η Τουρκία 15, ενώ διαθέταμε 1842 άρματα μάχης και η άλλη πλευρά 3701, στα αυτοκινούμενα πυροβόλα τα νούμερα είναι 399 και 810 αντίστοιχα, στα ΤΟΜΠ-ΤΟΜΑ τα νούμερα ήταν 2662 για την ελληνική πλευρά και 4350 για την τουρκική.
Συνεπώς στα Ίμια η Τουρκία διέθετε τόσο ποιοτική υπεροχή όσο και ποσοτική. Ας θυμόμαστε την ποσοτική υπεροχή, η οποία θα είναι σημαντικό στοιχείο της ανάλυσης μας. Οι εφεδρείες είναι σημείο κλειδί στη νίκη, κατά τον στρατηγιστή Κλαούζεβιτς.
Ας θυμηθούμε μερικές από τις διαχρονικές διαπιστώσεις του Καρλ φον Κλαούζεβιτς.
«το μέγεθος των ξεκούραστων εφεδρειών είναι ο καθοριστικός παράγοντας της τελικής απόφασης»
«αν οι εφεδρείες έχουν μειωθεί σε τέτοιο σημείο που δεν αρκούν για να δημιουργήσουν μια νέα έφοδο, δεν μένει παρά να υποταχθεί κανείς στο πεπρωμένο και να σωθεί με μια καλά ρυθμισμένη αναδίπλωση, πράγμα που μακροπρόθεσμα θα έληγε με το να χαθεί στη φυγή και στον όλεθρο» (εδώ ο Κλαούζεβιτς αναφέρεται στην ορθότητα της επιλογής «no ships, no troops, no flags»)
«να διατηρήσει τις απαραίτητες δυνάμεις για μια οργανωμένη υποχώρηση»
«υπάρχει ένα σημείο πέρα από το οποίο η επιμονή δεν είναι παρά απελπισμένη τρέλα»
«στο Βατερλώ ο Βοναπάρτης αφιέρωσε τις τελευταίες του δυνάμεις θέλοντας να αλλάξει τη ροή της μάχης στην οποία δεν μπορούσε πλέον να αλλάξει τίποτα. Δαπάνησε την τελευταία του δεκάρα πριν να εγκαταλείψει σαν ζητιάνος το πεδίο της μάχης και την Αυτοκρατορία»
Ο Κλαούζεβιτς, ο οποίος πήρε μέρος στη μάχη του Βατερλώ το 1815, μας επισημαίνει πως από τη στιγμή η Τουρκία στα Ίμια είχε περισσότερες εφεδρείες, καλά κάναμε και επιλέξαμε την οργανωμένη υποχώρηση, καθώς η εμμονή στη σύγκρουση, θα ήταν μια απελπισμένη τρέλα, που θα μας οδηγούσε στη φυγή και στον όλεθρο, θα μας οδηγούσε στο να εγκαταλείψουμε σαν ζητιάνοι το πεδίο της μάχης και την Αυτοκρατορία (τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου). Η οργανωμένη υποχώρηση μας έδωσε το χρόνο για να ανασυνταχθούμε, να αλλάξουμε τον σε βάρος μας συσχετισμό ισχύος. Εάν εμείς μετά τα Ίμια διαχειριστήκαμε τους πόρους, με αδιαφανείς όρους ή μειώσαμε τη θητεία (ανθρώπινες εφεδρείες) ή χρηματοδοτήσαμε την αύξηση των κωδικών μισθοδοσίας με διατάγματα και οδηγήσαμε τη χώρα μας στη χρεοκοπία, είναι αποκλειστικά δική μας ευθύνη.
Με δεδομένη την υποχρηματοδότηση, του σκληρού πυρήνα του κράτους, τα τελευταία οκτώ χρόνια, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, αντιλαμβανόμαστε όλοι, ποιες είναι σήμερα οι εφεδρείες της Ελλάδας και της Τουρκίας…