Του ‘Αλκη Καλλιαντζίδη Οικονομολόγου [email protected] www.kalkis.eu
Η επιδίωξη κατάκτησης και νομής της εξουσίας από πολλούς και πολλές παγκοσμίως είναι γνωστές, όπως και η συχνή σύνδεσή τους με τον χρηματισμό και την αλαζονεία. Η τελευταία δεν αφορά μόνο την αυταρχική 
διακυβέρνηση αλλά και τον Δονζουανισμό των αρσενικών πολιτικών. Για τους θηλυκούς δεν έχουμε πολλές μαρτυρίες. Αντίθετα τελευταία παρατηρούμε έκρηξη καταγγελιών για «σεξουαλική παρενόχληση» από επώνυμες γυναίκες του καλλιτεχνικού κόσμου των ΗΠΑ αλλά και του γαλαξία της Πολιτικής της οποίας η αλαζονεία φαίνεται να παίρνει (από τις αιωρούμενες και αναπόδεικτες κατηγορίες) και την μορφή των ερωτοτροπιών ή του δονζουανισμού.
Στις 30-05-2017 είχα γράψει στις Ανιχνεύσεις https://www.anixneuseis.gr/?p=168570
ότι όταν οι πολιτικοί αδυνατούν να προτείνουν λύσεις, συχνά επώδυνες για τους εκλογείς τους για τα χρονίζοντα προβλήματα της χώρας τους, αλληλοκαρφώνονται, προκειμένου να αποδείξουν (;) ότι οι αντίπαλοι είναι χειρότεροι από τους ίδιους. Πάμπολλα παραδείγματα χρηματισμού είδαν το φως της δημοσιότητας παγκοσμίως και διαχρονικά, ώστε το φαινόμενο αυτό να θεωρείται πλέον μια ρουτίνα από τους εκλογείς. Και να διατυπώνεται το σχετικό ερώτημα : ε και ;
Τελευταία όμως συγκλονίστηκε η γαλλική κοινή γνώμη, από διαρροές στα ΜΜΕ, όχι για χρηματισμό αλλά για παμπάλαια (πριν 20 χρόνια) «σεξουαλική παρενόχληση» μιας εγγονής του François Mitterrand, της Pascale Mitterrand, από τον υπουργό οικολογικής μετάβασης και αλληλεγγύης Nicolas Hulot (αριστερά) και για «βιασμό» το
2009 της Sophie Spatz, που στην πραγματικότητα λέγεται Olga Patterson, από τον υφυπουργό οικονομικών, αρμόδιο για τον προϋπολογισμό Gérald Darmanin (δεξιά). Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, καμία κατηγορία δεν έχει απαγγελθεί από τις αρμόδιες γαλλικές δικαστικές αρχές εναντίον των εν λόγω υπουργών. Για αυτό και χαίρουν ακόμα της υποστήριξης του προέδρου, του πρωθυπουργού και των υπουργών της κυβέρνησης. Αν υπάρξει δικαστική κατηγορία, τότε εγκαταλείπουν αυτόματα τον κυβερνητικό τους θώκο. Αυτός είναι ο χρυσός κανόνας για όλους τους υπουργούς από τότε που πήρε την εξουσία ο Μακρόν. Ας συγκρατήσουμε μέχρι στιγμής ότι μετά το κύμα καταγγελιών γυναικών καλλιτεχνών για σεξουαλική βία ή παρενόχληση στον αμερικανικό Χόλυγουντ, από «μόδα» ή καθαρή συγκυριακή σύμπτωση διέρρευσαν στα γαλλικά ΜΜΕ (τα οποία φυσικά τις αξιοποίησαν δεόντως) αντίστοιχες καταγγελίες, όχι ενάντια σε διάσημους γάλλους παραγωγούς ή σκηνοθέτες (όπως έγινε στις ΗΠΑ με την περίπτωση του Harvey Weinstein), αλλά εναντίον των εν λόγω πολιτικών.
Ας σκιαγραφήσουμε την κάθε μια περίπτωση των «εγκαλουμένων».
Nicolas Hulot. Το γαλλικό περιοδικό Ebdo μαζί με την «παθούσα» διαρρέουν από την Πέμπτη και πιο πριν, 
δηλαδή μια μέρα πριν την κυκλοφορία του που είναι η περασμένη Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2018, ότι η Pascale Mitterrand είχε καταθέσει μήνυση το 2008 εναντίον του Hulot για σεξουαλική βία. Φυσικά τα αδηφάγα για σεξ και αίμα ΜΜΕ «περιποιήθηκαν» τον Nicolas Hulot, ο οποίος με βάση το πόθεν έσχες του είναι φέτος ο πλουσιότερος υπουργός. Βούτυρο δηλαδή στη φέτα των αντιπάλων του. Αναγκάστηκε να βγει στις 8-2-2018 στο κανάλι BFMTV και στο ραδιόφωνο RMC για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, να αναλάβει «την πρωτοβουλία των κινήσεων» και «να καταγγείλει τις φρικιαστικές φήμες», όπως μετέδωσαν ο Le Monde.fr μαζί με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP) και το Reuters στις 09.02.2018. Η αρμόδια εισαγγελέας του Saint-Malo επιβεβαίωσε την Πέμπτη το βράδυ ότι όντως κατατέθηκε μήνυση για «ένα γεγονός βιασμού» το 2008, αλλά απορρίφθηκε (μπήκε στο αρχείο) για πράξεις που 
χρονολογούνται από το 1997! Όπως καταλαβαίνετε, μετά από όλα αυτά έγινε ένας χαμός. Ο Μακρόν, ο Πρωθυπουργός και υπουργοί συμπαραστάθηκαν τον Nicolas Hulot, πρώην τηλεοπτικό παρουσιαστή (της επιτυχημένης εκπομπής « Ushuaïa ») για θέματα οικολογίας και προστασίας του περιβάλλοντος. Οπότε η Pascale Mitterrand αναγκάστηκε, μέσω του δικηγόρου της Michel Dufranc να εκδώσει σχετικό δελτίο τύπου στις 9-2-2018 και να εκφράσει τη λύπη της για την δημοσιότητα που πήρε το θέμα δίχως τη δική της ευθύνη.
Gérald Darmanin. Όπως αναφέρει στις 3-2-2018 ο Hervé Gattegno στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Le 
journal de dimanche, η ενάγουσα Olga Patterson κατηγόρησε τον Darmanin (τότε νεαρού στελέχους του πρώην κεντροδεξιού κόμματος UMP που δεν είχε ακόμη εκλεγεί) ότι «σε αντάλλαγμα μιας παρέμβασής του για να σβήσει το ποινικό της μητρώο, την υποχρέωσε να του δοθεί σεξουαλικά» το 2009. Σύμφωνα με τις πληροφορίες της ηλεκτρονικής έκδοσης LE MONDE στις 27-01-2018, η εισαγγελία του Παρισιού ξανάνοιξε την έρευνα για κατηγορία βιασμού εναντίον του 35χρονου Gerald Darmanin, κάτι που ο εγκαλούμενος αμφισβητεί κατηγορηματικά. Η απόφαση αυτή προκλήθηκε από μια νέα επιστολή που έστειλε η παραπάνω 46χρονη καταγγέλλουσα τον Ιανουάριο, κατηγορώντας τον Darmanin ότι την βίασε, όταν του ζήτησε να την βοηθήσει στην δικαστική της υπόθεση. Σύμφωνα όμως με τον δικηγόρο του υπουργού, Mathias Chicheportich, αυτές οι κατηγορίες «δεν αντικατοπτρίζουν παρά μόνο την πρόθεση να τον βλάψουν». Τον Ιούνιο του 2017, ο Darmanin είχε ήδη καταθέσει μήνυση εναντίον της καταγγέλλουσας για συκοφαντική δυσφήμιση. Στις 15 Ιανουαρίου 2018, ο ίδιος ο υπουργός αποκάλυψε ότι είχε υποβληθεί σε προκαταρκτική έρευνα την άνοιξη του 2017 μετά από μια επιστολή που τον κατηγορούσε για το παραπάνω αδίκημα, δηλαδή για «κατάχρηση αδυναμίας, κατάχρηση εξουσίας και βιασμό». Η έρευνα αυτή είχε κλείσει αρχικά τον Ιούλιο του 2017, επειδή η καταγγέλλουσα δεν ανταποκρίθηκε στην κλήτευση των ανακριτών που επιθυμούσαν να την ακούσουν. Και που έχει ήδη καταδικαστεί το 2005 για εκβίαση πρώην Συντρόφου της, σύμφωνα με το δημοσίευμα του Hervé Gattegno στις 3-02-2018 στην ηλεκτρονική έκδοση της Le journal de dimanche.
Πάντως ερωτηθείς ο Darmanin τον Ιανουάριο του 2018 για τη φήμη που έχει του «μεγάλου Δονζουάν» («dragueur lourd»), ο υφυπουργός παραδέχθηκε ότι «υπήρξε επιπόλαιος», «ότι έστειλε SMS λίγο βαριά» και «θέρισε θύελλες», σύμφωνα πάντα με το παραπάνω ίδιο δημοσίευμα του LE MONDE.
Προσοχή λοιπόν στις κακές παρέες, στον δονζουανισμό και στα πονηρά SMS των πολιτικών. Γίνονται ο μεντιατικός εφιάλτης τους μια μέρα, έστω κι αν αποδοθούν αθώοι από τη δικαιοσύνη.
