ΑρχικήΠολιτισμός
Πολιτισμός

Που το πάει η Τουρκία.- Μαρτυρία απο τη νύχτα των Ιμίων.

8
171
Print Friendly, PDF & Email
- Advertisement -

“Που το πάει η Τουρκία”; και “Μαρτυρία απο τη νύχτα των Ιμίων” ήταν τα θέματα της εκπομπής “Τομές στην Επικαιρότητα” της Δημοτικής Τηλεόρασης Θεσσαλονίκης TV-100, την Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου.

Την εκπομπή παρουσιάζει ο δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης.

Η εκπομπή μεταδίδεται απο τις 9μμ-10μμ κάθε Πέμπτη και επαναλαμβάνεται το Σάββατο απο τις 5μμ-6μμ.

ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ:

–Χρήστος Μηνάγιας Γεωστρατηγικός Αναλυτής

–Κοκόνογλου Γεώργιος ταξίαρχος ε.α.

–Σπύρος Κονιδάρης, αντιναύαρχος ε.α.

spot_img

8 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Τα τελευταία είκοσι χρόνια για την έκβαση της υπόθεσης των Ιμίων οι πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου συνηθίζουν να κατηγορούν ο ένας τον άλλο. Συγκεκριμένα η πολιτική ηγεσία κατηγορεί τη στρατιωτική για ανεπάρκεια ενώ η στρατιωτική ηγεσία την πολιτική για ατολμία.

    Η επιχειρηματολογία της στρατιωτικής ηγεσίας συνήθως είναι η εξής «είχαμε το τακτικό πλεονέκτημα», «δεν αποδέσμευσε η πολιτική ηγεσία τους κανόνες εμπλοκής», «είχαμε εγκλωβίσει με πυραύλους τα τουρκικά πλοία και θα τα στέλναμε στον πάτο της θάλασσας, αλλά ο Σημίτης επέλεξε την απεμπλοκή».

    Η επιχειρηματολογία της πολιτικής ηγεσίας είναι πως ενημερώθηκε για την ύπαρξη των Τούρκων κομάντος στην δυτική Ίμια από τα ΜΜΕ της Τουρκίας και πως η στρατιωτική ηγεσία αδυνατούσε να το επιβεβαιώσει ή να το διαψεύσει, αδυνατώντας έτσι να δώσει κρίσιμες πληροφορίες που επηρέαζαν τη διαπραγμάτευση, ενώ ήταν υπεύθυνη για τη μη φύλαξη της δυτικής βραχονησίδας γεγονός που απέτρεψε την επιτυχή έκβαση της διαπραγμάτευσης.

    Το άγχος των πρωταγωνιστών για μετάθεση των ευθυνών και προστασία της υστεροφημίας τους είναι προφανές.

    Η μομφή της πολιτικής ηγεσίας στη στρατιωτική, πως ξέχασε να φυλάξει τη δυτική Ίμια, νομίζω πως την αδικεί, καθώς η Τουρκία θα μπορούσε να επιλέξει μία άλλη από τις εκατοντάδες βραχονησίδες, πετυχαίνοντας το ίδιο αποτέλεσμα. Όσο για την κατηγορία, της αδυναμίας ενημέρωσης για την άνοδο των Τούρκων στη δυτική Ίμια, η στρατιωτική ηγεσία έκανε τη δουλειά της με τα στρατιωτικά μέσα που της έδωσε η πολιτική ηγεσία. Οι πολιτικοί είναι αυτοί που καθορίζουν το ποσοστό του ΑΕΠ που επενδύεται στις ένοπλες δυνάμεις.

    Για την κατηγορία της στρατιωτικής ηγεσίας για ατολμία της πολιτικής ηγεσίας, που εάν δεν υπήρχε, ο τουρκικός στόλος θα ήταν στον πάτο της θάλασσας. Ας αναρωτηθούμε πότε ακριβώς η Ελλάδα κέρδισε στρατιωτικά την Τουρκία μόνη της; Ας δούμε λίγο τους αριθμούς, τα μαθηματικά είναι η γλώσσα της αλήθειας. Το 1996 η Ελλάδα διέθετε 75 αεροσκάφη τρίτης γενιάς (38 Mirage 2000 και 37 F16) και η Τουρκία 149 (F16), η αναλογία ήταν 1 προς 2 σε βάρος της Ελλάδας. Επίσης η Τουρκία είχε προμηθευτεί 20 συστήματα LANTIRN ενώ η Ελλάδα παρέλαβε τα δικά της το καλοκαίρι του 1997 (από την παραγγελία του 1992). Επίσης η τουρκική αεροπορία διέθετε AIM-120 (70Km) ενώ η ελληνική αεροπορία AIM-7 (25Km) και Matra super 530D (37Km). Συνεπώς οι ελληνικοί σχηματισμοί θα βάλλονταν από αποστάσεις 70Km και δε θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να προβούν στην εξαπόλυση ανταποδοτικού πυρός, πριν πλησιάσουν τα αντίπαλα αεροσκάφη σε αποστάσεις μικρότερες των 37Km!

    Είχε καμία ελπίδα στα Ίμια ο στόλος χωρίς αεροπορική κάλυψη; Η Luftwaffe στον β παγκόσμιο πόλεμο εξαιτίας της έλλειψης της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας βύθισε τον ελληνικό στόλο και ότι διασώθηκε από το στόλο διατάχθηκε να αποπλεύσει για την Αίγυπτο. Έτσι η Ελλάδα το 1996 βρέθηκε να επικαλείται το ιταλοτουρκικό πρωτόκολλο του 1932 και η Τουρκία το δίκαιο της ισχύος. Τα πάντα ήταν προϊόν της ισχύος. Όπως μας λέει ο Θουκυδίδης ο ασθενής υποχωρεί όσο του επιβάλει η αδυναμία του, ενώ ο ισχυρός παίρνει ότι του επιτρέπει η ισχύς του π.χ. γκρίζες ζώνες.

    Νομίζω πως η ευθύνη του κ Λυμπέρη έγκειται στο γεγονός πως αδυνατούσε να διαβάσει σωστά τους αριθμούς ώστε να δώσει την πραγματική εικόνα στην πολιτική ηγεσία. Ακόμα και σήμερα το πιθανότερο είναι πως ο αξιότιμος κ ναύαρχος αλλά και πολλοί στρατιωτικοί να θεωρούν πως στα Ίμια είχαμε το τακτικό πλεονέκτημα και ηττηθήκαμε γιατί δεν αποδέσμευσε η πολιτική ηγεσία τους κανόνες εμπλοκής!!

    Όμως οι πολιτικοί είναι αυτοί που καθορίζουν το ποσοστό του ΑΕΠ που επενδύεται στις ένοπλες δυνάμεις. Για την ανισορροπία στρατιωτικής ισχύος την ευθύνη φέρουν οι πολιτικοί. Ασφαλώς η Τουρκία έχει τετραπλάσιο ΑΕΠ από την Ελλάδα άρα και μεγαλύτερες δυνατότητες χρηματοδότησης των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Οι πολιτικοί δεν είναι μάγοι να τετραπλασιάσουν το ΑΕΠ, όμως είμαστε περήφανοι για τον τρόπο που η πολιτική ελίτ μετά τα Ίμια διαχειρίστηκε την υπόθεση των εξοπλιστικών προγραμμάτων; Η πολιτική ελίτ αντιμετώπισε τους εξοπλισμούς ως μέσο υπεράσπισης της πατρίδας ή ως μέσο ατομικού πλουτισμού;

  2. Σκεπτόμενοι το βράδυ των Ιμίων ας αναρωτηθούμε γιατί ο αξιότιμος κ Λυμπέρης περιορίστηκε ως προς τις προτάσεις του στον κ πρωθυπουργό, τον κ Σημίτη, για την εκδίωξη των τούρκων από τη δυτική Ίμια α) στο βομβαρδισμό με ναυτικό πυροβόλο ή β) στο βομβαρδισμό από την πολεμική αεροπορία;

    Με δεδομένη την πρόταση Χόλμπρουκ για επιστροφή στο status quo ante (πρότερη κατάσταση) μέσα από την απομάκρυνση των συμβόλων κυριαρχίας, των ναυτικών δυνάμεων κτλ γιατί δεν εισηγήθηκε ο κ Λυμπέρης την κατάληψη μίας τουρκικής βραχονησίδας, ώστε η συμφωνία Χόλμπρουκ, να οδηγούσε πραγματικά στο status quo ante και όχι στις γκρίζες ζώνες;

    Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι, πως ίσως η πολιτική ηγεσία να θεωρούσε πως μία τέτοια ενέργεια θα υπερέβαινε τα τοπικά πλαίσια, θα δημιουργούσε περαιτέρω εμπλοκή, τη στιγμή που το ζητούμενο ήταν η απεμπλοκή. Η πιθανότητα πραγματοποίησης αεραποβατικής εφόδου της Τουρκίας στο Καστελλόριζο, τη στιγμή που ίσως η πολιτική ηγεσία να μην εμπιστεύονταν τη στρατιωτική και να θεωρούσε πως εάν αδυνατούσε να αντιμετωπίσει μία ολιγομελή απόβαση, θα κατέρρεε στον αποκλεισμό και την κατάληψη ενός κατοικημένου νησιού.

    Στα Ίμια η Ελλάδα βρέθηκε να επικαλείται το ιταλοτουρκικό πρωτόκολλο του 1932 και η Τουρκία το δίκαιο της ισχύος. Τα πάντα ήταν προϊόν της ισχύος. Η Τουρκία είχε και έχει μεγαλύτερη στρατιωτική ισχύ άρα και περισσότερες επιλογές στο διπλωματικό πεδίο. Η στρατιωτική ισχύς είναι το σημαντικότερο διπλωματικό εργαλείο, παράγει το δικό της «δίκαιο».

    Ασφαλώς η Τουρκία έχει μεγαλύτερο ΑΕΠ (860 δις) από την Ελλάδα (185 δις) άρα και μεγαλύτερες δυνατότητες χρηματοδότησης των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Ταυτόχρονα η Τουρκία δημογραφικά ακμάζει, τη στιγμή που η Ελλάδα δημογραφικά γηράσκει. Ήταν μονόδρομος η δορυφοριοποίηση της Ελλάδας στην Τουρκία; Τα μεγέθη αυτό δείχνουν, όμως κάθε κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις του.

    Το Ισραήλ έχει μικρότερο ΑΕΠ από τους πετρελαιοπαραγωγούς άραβες γείτονες του, ενώ δημογραφικά οι μουσουλμάνοι της Μέσης Ανατολής ακμάζουν. Το Ισραήλ όχι μόνο δεν εξαφανίστηκε στη θάλασσα αλλά είναι χώρα παραγωγός των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή. Τι κάνει διαφορετικά το Ισραήλ σε σχέση με την Ελλάδα;

    Το Ισραήλ έχει μία ισχυρή αμυντική βιομηχανία που παράγει, δεν τη χρησιμοποιεί για να διορίζει κομματικούς φίλους ως διοικητικούς υπαλλήλους, στα πανεπιστήμια του κάνει έρευνα για το στρατό και δεν τα καίει, χτίζοντας όσους καθηγητές προσπαθούν να κάνουν ερευνητικό έργο, έχει μία εξωστρεφή οικονομία που είναι μακριά από τον παρασιτισμό, οι πολιτικοί εκεί δεν θεωρούν τους εξοπλισμούς ως μέσο ατομικού πλουτισμού, έχει οργανώσει το λόμπι του που εργάζεται για την ταύτιση των εθνικών του συμφερόντων με τη δύναμη παραγωγής των παγκόσμιων εξελίξεων, το χρόνο της υποχρεωτικής θητείας δεν τον καθορίζουν οι κομματικές νεολαίες, επιλέγει με αξιοκρατικά κριτήρια τους στρατιωτικούς ηγέτες και όχι με κομματικά επαναφέροντας απόστρατους αξιωματικούς.

    Συμπερασματικά οι Εβραίοι έφτιαξαν κράτος σε μερικές δεκαετίες, οι Έλληνες θα κλείσουμε δύο αιώνες και εξακολουθούμε να είμαστε ένα προϊόν της γεωπολιτικής συγκυρίας (Ναυαρίνο 1827) που δεν ολοκληρώθηκε θεσμικά ώστε να γίνουμε μια σύγχρονη και ισχυρή ευρωπαϊκή δημοκρατία.

    • Το Ισραήλ είναι σοβαρό κράτος. Νερό στην έρημο βγάζουν οι άνθρωποι. Για να μη μιλήσουμε για τεχνολογία, security κλπ.

      Δεν είναι λαϊκή δημοκρατία του Γιουνανιστάν-Μπανανιστάν με τους επαγγελματίες μπαχαλάκηδες να καίνε για 40 χρόνια και η Ελληναρία να χασμουριέται με το θέαμα λες και βλέπει για 40στή φορά το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Διαβάστε ακόμα

Stay Connected

2,900ΥποστηρικτέςΚάντε Like
2,767ΑκόλουθοιΑκολουθήστε
38,200ΣυνδρομητέςΓίνετε συνδρομητής
- Advertisement -

Τελευταία Άρθρα

Φόρτωση περισσοτέρων

Η ιστοσελίδα anixneuseis.gr ιδρύθηκε προς το τέλος της δεκαετίας του 90’ από τον κύριο συντελεστή της εκπομπής «Ανιχνεύσεις» της ΕΡΤ3, Παντελή Σαββίδη. Ο λόγος ήταν να υπάρχει άμεση, αμφίδρομη επικοινωνία με τους αναγνώστες- τηλεθεατές οι οποίοι σχολίαζαν και πρότειναν ερωτήσεις οι οποίες αναλύονταν στην εκπομπή. Αυτό διήρκεσε ως την ημέρα που ολοκληρώθηκε ο κύκλος της εκπομπής. Από την επομένη, μια νέα περίοδος άρχιζε με το ιστολόγιο να αποκτά μια ανεξάρτητη, αυτόνομη και αυτοτελή υπόσταση. Ο στόχος μας είναι να αναλύσουμε και να ενημερώσουμε τον κόσμο για την σύγχρονη επικαιρότητα, όπως και γίνεται τα τελευταία 25 χρόνια από τις στήλες της ιστοσελίδας, με την δική σας βοήθεια.

Contact us: [email protected]

© Copyright 2024 - www.anixneuseis.gr