Του Αλκη Καλλιαντζίδη Οικονομολόγου [email protected] www.kalkis.eu
Αυτό είναι το ερώτημα που θέτουν οι αριστερής προσέγγισης Γάλλοι αναλυτές και πολιτικοί από τότε που η κυβέρνηση του Emmanuel Macron ψήφισε μέτρα ελάφρυνσης του κεφαλαίου με την προσδοκία της για να γίνουν περισσότερες επενδύσεις, να αναπτυχθεί παραπάνω η επιχειρηματικότητα, η καινοτομία, η επαγγελματική ενσωμάτωση και η κοινωνική ένταξη περισσότερων ατόμων. Βλέπε το σχετικό άρθρο μου στις Ανιχνεύσεις στις 23-10-2017, «Πρόεδρος των πλουσίων ή πρόεδρος των ρίσκων ο Μακρόν ;» https://www.anixneuseis.gr/?p=177579
Βέβαια οι θέτοντες με αυτόν τον τρόπο το ερώτημα, έχω τη γνώμη ότι υπεκφεύγουν από την πραγματικότητα γιατί δεν τολμούν να ρωτήσουν πληρέστερα «Οι πλούσιοι ή οι φτωχοί ή και οι δυο μαζί 
τραβούν την οικονομία μπροστά;», αφού είναι, ως γνωστόν, υπέρμαχοι της «ταξικής πάλης» η οποία θεωρεί «ταξικούς εχθρούς» τους μεν με τους δε. Η κοινωνική συναίνεση που διαμορφώνει, στις προηγμένες χώρες της Σκανδιναβίας και αλλού, συνθήκες πολιτικής σταθερότητας, κοινωνικής γαλήνης, επενδυτικού κλίματος, δημιουργικής επιχειρηματικότητας και απασχόλησης είναι ξένη με αυτούς τους αναλυτές και πολιτικούς. Το ζήσαμε και συνεχίζουμε να το ζούμε και στη χώρα μας με την καθ’ημάς αριστερά (ή εμείς ή αυτοί) με τραγικά αποτελέσματα πτώχευσης και κοινωνικής παρακμής. Θέτοντας έτσι το ερώτημά τους «Οι πλούσιοι τραβούν την οικονομία;», θέλουν να προεξοφλήσουν ότι οι φορολογικές ελαφρύνσεις στο κεφάλαιο από τον Μακρόν δεν θα του φέρουν το προσδοκώμενο αναπτυξιακό αποτέλεσμα και τη μείωση της γαλλικής ανεργίας στο 7% (που είναι ο κυβερνητικός του στόχος σε 5 χρόνια) 
από το 10% σήμερα. Γιατί τα «υπερκέρδη τους οι Γάλλοι πλούσιοι δεν θα τα επανεπενδύσεων σε παραγωγικές δουλειές, θα τα κερδοσκοπήσουν σε άυλες χρηματιστηριακές αξίες ή θα τα τοποθετήσουν σε πλάκες χρυσού, πολύτιμους λίθους, πολυτελή σκάφη αναψυχής και βίλες ή θα τα παρκάρουν στα paradise papers». Έχουν 100% άδικο επί αυτών των υπαρκτών τάσεων των πλουσίων οι αριστεροί ; Ασφαλέστατα και όχι. Κάπως έτσι κινείται το μεγάλο κεφάλαιο παγκοσμίως και διαχρονικά. Έχουν 100% δίκαιο ; Ασφαλέστατα και όχι. Σε όποιες χώρες υπήρξε κοινωνική συναίνεση (social consensus) και όχι «ταξική πάλη», τα επενδυτικά, τα επιχειρηματικά και τα αποτελέσματα της επαγγελματικής και κοινωνικής ένταξης των ανθρώπων ήταν καλύτερα. Όχι άριστα. Όμως ένας αριστερός συνομιλητής μας θα μας έλεγε έξυπνα εδώ «το άριστο είναι εχθρός του καλού». Βλέπε το σχετικό άρθρο μου στις Ανιχνεύσεις στις 05-09-2017, «Γαλλικό κοινωνικό μοντέλο, ξάδελφο των σκανδιναβικών, η φιλοδοξία του Μακρόν», https://www.anixneuseis.gr/?p=174464
Δίχως καμία αμφιβολία ο Emmanuel Macron, με την αναπάντεχη νίκη του το 2017, προκάλεσε ανατροπή του γαλλικού δικομματισμού (Αριστεράς-Δεξιάς), με τα ακροδεξιά και ακροαριστερά κομματικά συμπληρώματά του της 5ης γαλλικής δημοκρατίας από το 1958. Τούτο, όπως ήταν φυσικό και αναμενόμενο, επέφερε στους ηττημένους αρχικά μια σαστιμάρα, την οποία ακολούθησε η οργή τους, η ενδοπαραταξιακή φαγωμάρα, οι διασπάσεις και η εκτόξευση εναντίον του Γάλλου προέδρου διαφόρων χλευασμών, όπως π.χ. :
η «Προεδρία του Δία» (présidence jupitérienne) ή του «Ναπολέοντα Βοναπάρτη»,
ο Πρόεδρος που ισχυρίζεται ότι «οι Γάλλοι απεχθάνονται τις μεταρρυθμίσεις»,
ο Πρόεδρος που χαρακτήρισε ορισμένους Γάλλους «ως τεμπέληδες»,
ο «εκτός τόπου Πρόεδρος» (αυτό εσχάτως το λένε κάποιοι αιρετοί άρχοντες γιατί τους κόβει 13 δις ευρώ),
ο Πρόεδρος του οποίου το νέο κίνημα θα ορίσει τον Επικεφαλής του «δια ανατάσεως της χειρός»,
ο «Πρόεδρος των Πλουσίων»,
ο «Πρόεδρος των Επιτυχημένων» (les premiers de cordée), δανεισμένη ρήση από το μυθιστόρημα «Πρώτος 
του σκοινιού ανάβασης» του Roger Frison-Roche. Το οποίο εκδόθηκε το 1942 και 
μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, όπως δείχνουν η σχετική αφίσα αριστερά και το σκίτσο δεξιά (του Geoffroy Clavel στον ιστότοπο HuffPos), στο οποίο ένας νέος αλπινιστής επιχειρεί να υπερβεί τον φόβο του από την υψομετρική ναυτία. Ως μια αναλογία μιας Γαλλίας στο χείλος του γκρεμού. Στον τελευταίο χλευασμό τους οι επικριτές του Μακρόν αναφέρονται στην εξής δήλωσή του κατά την τηλεοπτική του συνέντευξη στο κανάλι Tf1 στις 15 Οκτωβρίου : «Δεν πιστεύω», είπε, «στη γαλλική ζήλια που συνίσταται στο να λέει ότι οι επιτυχημένοι άνθρωποι πρέπει να φορολογούνται (…). Θέλω να γιορτάζουμε αυτές τις επιτυχίες. Εάν αρχίσουμε να πετροβολούμε τους πρωτοπόρους, όλοι θα καταρρεύσουμε». Με αυτή την πρόταση, ο 
Μακρόν εξέφραζε μια πεποίθηση που είναι προφανώς στο επίκεντρο του οικονομικού και κοινωνικού λογισμικού του. «Μια πεποίθηση που είναι, ωστόσο, με πολλούς τρόπους εσφαλμένη», ισχυρίζεται ο δημοσιογράφος Guillaume Duval στις 13/11/2017, στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού Alternatives Economiques, στο άρθρο του : «Οι πλούσιοι τραβούν την οικονομία;». Οι πλούσιοι, «οι πρώτοι του σκοινιού ανάβασης» κατά τον Μακρόν, πρέπει να απαλλάσσονται από τον φόρο επειδή θα τονώσουν τη δημιουργία πλούτου. Μια πεποίθηση παρά μια οικονομική πραγματικότητα. Έτσι συνοψίζει ο αρθρογράφος την άποψή του. Δεν γνωρίζω, αν ο εν λόγω αρθρογράφος έχει πληροφορηθεί τα «αναπτυξιακά επιτεύγματα» της ασκούμενης ταξικής (κατά τον κ. Χουλιαράκη) φορολογικής πολιτικής της Ελλάδας από το 2015 μέχρι σήμερα η οποία οδήγησε στο κλείσιμο ή στην μετοίκιση στη Βουλγαρία και Κύπρο χιλιάδων επιχειρήσεων στο όνομα της αναδιανομής του εισοδήματος από τους έχοντες στους μη έχοντες με συσσίτια ή κουπόνια σίτισης ή «κοινωνικά μερίσματα».
Κατά την σεβαστή άποψη του Guillaume Duval η φορολογική πολιτική του Emmanuel Macron, που ελαφρύνει τους έχοντες για να επενδύσουν, θα οδηγήσει σε απώλεια φορολογικών εσόδων και συνακόλουθα σε περικοπές δαπανών για να την αντισταθμίσει αυτήν την απώλεια. Το ότι οι κοινωνικές δαπάνες της Γαλλίας το 2014 ήταν 34,3% του γαλλικού ΑΕΠ, όταν στη Γερμανία ήταν 29,1% του ΑΕΠ, 28,7% του κοινοτικού μέσου όρου και οι γαλλικές δημόσιες δαπάνες την ίδια χρονιά ήταν 57,3% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος των 28 κρατών μελών ήταν 48,1%, μάλλον δεν φαίνεται να απασχολεί τον αρθρογράφο. Οι δημόσιες δαπάνες ίσως πρέπει να συνεχίσουν να αυξάνονται στη Γαλλία, κατά τον αρθρογράφο, μέσα από την φορολόγηση των πλουσίων Γάλλων; Δεν λέω έχει τα δίκια της αυτή η προσέγγιση, όμως τόσο ο François Hollande όσο και ο Nicolas Sarkosy αλλά και οι προγενέστεροι Γάλλοι Πρόεδροι δεν κατάφεραν να αντιστρέψουν την καμπύλη της ανεργίας μέσα από την υψηλή φορολογία.
Θα τα καταφέρει ο Μακρόν κάνοντας το αντίθετο ; Έτσι ισχυρίστηκε ο ίδιος προεκλογικά. Η «νεκροψία» θα το δείξει στο τέλος της πενταετίας του…
Πάντως σήμερα, ως Έλληνες, εμείς γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει η υψηλή φορολογία. Οικονομικό μαρασμό, υπανάπτυξη και κοινωνική αποδιάρθρωση σε βάρος κυρίως των φτωχότερων συμπατριωτών μας και της πρώην μεσαίας τάξης.
Ο Άλκης Καλλιαντζίδης είναι οικονομολόγος
