Του Αλκη Καλλιαντζίδη Οικονομολόγου [email protected] www.kalkis.eu
Στον επίσημο ιστότοπο της Γενικής Διεύθυνσης Απασχόλησης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής διαβάσαμε στις 24-10-2017 την είδηση : «Η Επιτροπή επικροτεί την έγκριση που έδωσε το Συμβούλιο στον ευρωπαϊκό πυλώνα των κοινωνικών δικαιωμάτων και την υιοθέτηση μιας γενικής προσέγγισης σχετικά με τη μεταρρύθμιση της οδηγίας για την απόσπαση εργαζομένων».
Για την δημοσιογράφο Cécile Ducourtieux του ηλεκτρονικού Le Monde.fr και το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP), 24-10-2017, «Είναι μια αναμφισβήτητη νίκη για τον Μακρόν. Η πρώτη του σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Οι Ευρωπαίοι Υπουργοί Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, που συνήλθαν στο Λουξεμβούργο τη Δευτέρα 23 Οκτωβρίου, συμφώνησαν για την αναθεώρηση της οδηγίας του 1996 για τους αποσπασμένους εργάτες.
Μια προτεραιότητα της γαλλικής Προεδρίας (αφού η Γαλλία βρίσκεται στη 2η θέση των χωρών Υποδοχής τους, όπως δείχνει το διπλανό γράφημα), που βρίσκεται στο επίκεντρο της μεταρρυθμιστικής της στρατηγικής για μια «Ευρώπη που προστατεύει». Μόνο η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Λιθουανία και η Λετονία ψήφισαν κατά του συμβιβαστικού κειμένου, το οποίο συζητήθηκε για περισσότερες από 12 ώρες, ενώ οι χώρες που αντιστέκονταν σε οποιαδήποτε αναθεώρηση της Οδηγίας – η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Σλοβακία και η Τσεχική Δημοκρατία – τελικά προσχώρησαν στο γαλλικό στρατόπεδο».
Στο σχετικό άρθρο μου στις Ανιχνεύσεις στις 27-08-2017 https://www.anixneuseis.gr/?p=173847 έγραφα ότι επρόκειτο για μια ισχυρή χειρονομία του Macron. Ο Γάλλος πρόεδρος θέλησε να δείξει στους Γάλλους ψηφοφόρους, όπως τους το είχε υποσχεθεί προεκλογικά, ότι είναι δυνατόν να βελτιωθεί η λειτουργία της Ευρώπης μέσα και από την μεταρρύθμιση του ισχύοντος καθεστώτος των «αποσπασμένων εργαζομένων». Η Γαλλία ήθελε να μειώσει τη διάρκεια των συμβάσεων «αποσπασμένων εργαζομένων» σε ένα έτος από δύο που είναι σήμερα και να εξισώσει την αμοιβή τους με τους γηγενείς εργαζόμενους. Το γαλλικό σλόγκαν ήταν : «ίδια αμοιβή για ίδια εργασία». Ήταν και μια πολιτική χειρονομία φιλεργατισμού, τι στιγμή που ο Μακρόν φέρει τη ρετσινιά «του προέδρου των πλουσίων». Ενώ αυτοί που επέβαλαν παράνομα φόρο Μερισμάτων 3%, πριν μερικά χρόνια, οδήγησαν στην δικαστική καταδίκη της χώρας τους η οποία οφείλει τώρα να επιστρέψει στους Μερισματούχους 10 δις ευρώ!
Το Παρίσι πέτυχε τους στόχους του, παρά το γεγονός ότι αυτή η περίοδος ενός έτους ήταν ακατανόητη από τις ανατολικές χώρες, οι οποίες τη θεωρούσαν απλό μέτρο προστατευτισμού. Σίγουρα με τίμημα ενός διφορούμενου κειμένου, το οποίο αφήνει τη δυνατότητα σε εταιρείες που αποστέλλουν «αποσπασμένους» σε άλλη χώρα της ΕΕ να ζητήσουν παράταση της απόσπασης για έξι επιπλέον μήνες (για συνολικά 18 μήνες), υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα «αιτιολογήσουν» την αίτησή τους στο κράτος υποδοχής των μισθωτών τους.
Για να επιτύχει μια άνετη πλειοψηφία για την τροποποίηση της οδηγίας του 1996, που επικρίθηκε πολύ στη Γαλλία για την πρόκληση κοινωνικού ντάμπινγκ σε βάρος των Γάλλων εργαζομένων, το Παρίσι αναγκάστηκε να κάνει σημαντικές παραχωρήσεις, προς την Ισπανία. Η Μαδρίτη ηγήθηκε της μάχης, με συμμάχους τις ανατολικές χώρες, και ζήτησε να εξαιρεθούν από τις διατάξεις της «αποσπασμένης εργασίας», οι οδικές μεταφορές (δηλαδή οι οδηγοί διεθνών μεταφορών) που από τη φύση τους είναι συνυφασμένες με την κινητικότητα της εργασίας. Η Γαλλία, η οποία αρνιόταν εδώ και μήνες να προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση, δέχθηκε τελικά ότι η αναθεωρημένη οδηγία για την απόσπαση 
δεν θα εφαρμοστεί στις οδικές μεταφορές μέχρις ότου επιτευχθεί συμφωνία σε άλλο ειδικό ευρωπαϊκό κείμενο, υποθέτοντας ότι θα καθορίσει τους κοινωνικούς κανόνες που εφαρμόζονται σε αυτόν τον κρίσιμο κλάδο για την ισπανική, πολωνική ή τσεχική οικονομία. Οι γαλλικές εταιρείες οδικών μεταφορών υφίστανται σκληρό ανταγωνισμό, λόγω των πολύ χαμηλών μισθών (200, 300 και 400 ευρώ το μήνα) των Ρουμάνων, Πολωνών, Βουλγάρων νταλικέρηδων.
Το Παρίσι έπρεπε επίσης να συμβιβαστεί σχετικά με την περίοδο έναρξης ισχύος της αναθεωρημένης οδηγίας: όχι πριν από 4 χρόνια μετά την οριστική έγκρισή της από την ΕΕ, δηλαδή όχι πριν από το 2022 τουλάχιστον, εάν το κείμενο εγκριθεί οριστικά πριν από το τέλος του τρέχοντος έτους.
Το Παρίσι επιθυμούσε διακαώς να επισημάνει ότι η αναθεώρηση της οδηγίας αποσκοπούσε κυρίως στην κατοχύρωση της αρχής της ισότητας των αμοιβών για την ίδια εργασία στον ίδιο χώρο εργασίας («ίδια αμοιβή για ίδια εργασία»), ενώ στην ισχύουσα οδηγία του 1996 ισχύει ο κατώτερος μισθός της χώρας υποδοχής των αποσπασμένων εργαζομένων. Η υπουργός εργασίας της Γαλλίας, Mme Pénicaud, εξέφρασε λοιπόν
την ικανοποίησή της για το γεγονός ότι η Ένωση κατόρθωσε να αποφύγει έναν νέο διχασμό Ανατολής-Δύσης, αφού στο θέμα αυτό μέχρι τώρα οι θέσεις φαίνονταν ασυμβίβαστες μεταξύ της Ευρώπης των ιδρυτικών χωρών και των νέων χωρών της διεύρυνσης.
Παρόλο ότι οι «αποσπασμένοι εργαζόμενοι» μέσα στα κράτη μέλη της ευρωπαϊκής ένωσης δεν αντιπροσωπεύουν παρά μόνο το 0,9% του εργατικού δυναμικού της, το περιβάλλον Μακρόν τονίζει ότι η δρομολογημένη πλέον τροποποίηση της σχετικής Οδηγίας «επικυρώνει τη μέθοδο Μακρόν».
«Έχουν γίνει πολλές διαβουλεύσεις, ο πρόεδρος έχει δει τους 23 ομολόγους του από τους 28, η Γαλλία έχει μιλήσει πολύ περισσότερο στην Ανατολή τους τελευταίους μήνες από ό,τι τα τελευταία 10 χρόνια. Και χώρες όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία θέλουν σαφώς να συμμετάσχουν στην Ευρώπη που βαδίζει προς τα εμπρός. Είναι λάθος να λέμε ότι υπάρχει ένα ανατολικό μπλοκ, όπως είναι λάθος να λέμε ότι υπάρχει ένα δυτικό μπλοκ στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Αυτή η μίνιη επιτυχία αποδεικνύει σε κάθε περίπτωση ότι όταν η Γαλλία παίρνει πρωτοβουλίες πολιτικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αυτό μπορεί να αποδειχθεί ότι αποδίδει.
Ο Άλκης Καλλιαντζίδης είναι οικονομολόγος
