του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ.
Η γενική εκτίμηση στα άρθρα που διαβάζουμε σήμερα για τις γερμανικές εκλογές είναι ότι η Άνγκελα Μέρκελ κέρδισε μια πύρρειο νίκη, το SPD υπέστη καθίζηση και οι ακροδεξιοί του AfD είναι οι κερδισμένοι των εκλογών, με το 13% που συγκέντρωσαν.
Και, όταν, μάλιστα, την περίοδο που βρίσκεται στην εξουσία διαχειρίζεται μια από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις, μια τεράστια προσφυγική εισβολή και τη μεταβατική περίοδο προς νέες μορφές παγκοσμιοποίησης. Είναι σαφής νίκη. Αν μετά από 12 χρόνια στην εξουσία ένα κόμμα εμφανιζόταν χωρίς απώλειες τότε θα είχαμε ανατροπή όλων των στατιστικών δεδομένων που έχουν σχέση με την πολιτική. Η Μέρκελ κέρδισε τις εκλογές όπως αναμενόταν, και το SPD έχασε, όπως και πάλι αναμενόταν. Το ποσοστό δε του ακροδεξιού AfD ήταν απολύτως αναμενόμενο.
Η Γερμανία είναι σήμερα μια χώρα δημοκρατική, αλλά η χώρα που οδήγησε την Ευρώπη σε δύο παγκόσμιους πολέμους είναι αδύνατον να μην έχει στους κόλπους της ένα ποσοστό ανθρώπων με ακραίες αντιλήψεις. Και –για να είμαστε αντικειμενικοί στις προσεγγίσεις μας– το AfD μπορεί να είναι ξενοφοβικό και αντιευρωπαϊκό, δεν έχει δώσει δείγματα ωστόσο ότι είναι ναζιστικό. Οι πολιτικές αναλύσεις δεν γίνονται στη βάση ενός βολονταρισμού του αναλυτή.
Το SPD πήρε το μήνυμα
Θα περάσει στην αντιπολίτευση. Έπρεπε να το κάνει εδώ και καιρό. Τα 15 από τα τελευταία 19 χρόνια βρίσκεται στην κυβέρνηση. Η διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας δεν του άφηνε περιθώριο να σκεφτεί την ταυτότητά του. Τι είναι και τι εκπροσωπεί. Στην αντιπολίτευση θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει την ιδεολογία, την πολιτική και τους στόχους του. Είναι το μεγαλύτερο σοσιαλιστικό κόμμα στην Ευρώπη, και αυτό από το οποίο, ενδεχομένως, να υπάρξει μια νέα σοσιαλδημοκρατική πρόταση. Αυτό το κενό, της νέας Σοσιαλδημοκρατίας, δεν μπορεί να το καλύψει ούτε η ελληνική Αριστερά, ούτε η κατακερματισμένη πια ιταλική, ούτε από ό,τι φαίνεται η διαλυμένη γαλλική. Πέφτει στους ώμους της γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας η οποία έχει βαριά ιστορία.
Χρειάζεται πολιτικούς αλλά και διανοουμένους. Μέχρι σήμερα δεν έχουν εμφανιστεί ούτε οι μεν ούτε οι δε.
Το 1998 το 49% των ψηφοφόρων της εργατικής τάξης προτιμούσε το SPD και το 29% το CDU, στις εκλογές της Κυριακής τα ποσοστά αυτά μειώθηκαν σε 25% και 23% αντίστοιχα. Η εργατική τάξη εγκαταλείπει τα παραδοσιακά κόμματα που υποστήριζε, αλλά πρώτα τα κόμματα αυτά εγκατέλειψαν την εργατική τάξη. Η απάντηση της Σοσιαλδημοκρατίας στην παγκοσμιοποίηση ήταν ο «αριστερός νεοφιλελευθερισμός». Η διαχρονική εκλογική επιτυχία του κόμματος της Μέρκελ οφείλεται στα νεοφιλελεύθερα μέτρα που πήρε ο σοσιαλδημοκράτης Σρέντερ, όταν ήταν στην εξουσία. Αλλά, η δυναμική των μέτρων εκείνων εξαντλήθηκε. Όπως και εξέλιπε η παραδοσιακή εργατική τάξη. Δεν υπάρχει ο γνωστός προλετάριος. Και σε λίγα χρόνια θα αλλάξει εντελώς και ο εργαζόμενος. Η επανάσταση της ρομποτικής τεχνολογίας θα είναι καταλυτική. Αυτά που έχουμε βιώσει ως σήμερα δεν είναι τίποτε μπροστά στις αλλαγές που έρχονται στην παραγωγή σε πέντε με δέκα χρόνια. Και εκεί παίζεται το παιχνίδι. Με άλλους όρους, ίσως καταστεί επίκαιρο αυτό που είπε ο Λένιν το 1922 κρίνοντας το σύνθημα «δημοκρατία στην παραγωγή», που υποστήριζε ο Μπουχάριν: «Η παραγωγή είναι πάντοτε αναγκαία, η δημοκρατία όχι…» είπε ο ηγέτης της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Αυτή η σχέση κοινωνίας, δημοκρατίας και παραγωγής επαναπροσδιορίζεται με τις νέες τεχνολογικές εξελίξεις.
Η Γερμανία κινείται πολύ αργά
Το θέμα αυτό δεν το έχει αντιληφθεί ούτε το κόμμα της Μέρκελ. Οι αλλαγές που επιφέρει η τεχνολογία είναι ταχύτατες, και η Γερμανία κινείται πολύ αργά. Έτσι θα συνεχίσει να κινείται και στο μέλλον. Αν και η ελίτ της αντιλαμβάνεται πως μπορεί, σήμερα, να βρίσκεται στην διεθνή πρωτοπορία σε ό,τι αφορά την παραγωγή προϊόντων, η εποχή αυτή, όμως, φθάνει στο τέλος της διότι οι ανταγωνιστές της την πλησιάζουν.
Η Γερμανία πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και η προσαρμογή αυτή θα γίνει διότι διαθέτει ισχυρή και σκληρή αστική τάξη.
Όταν η τάξη αυτή ενοχλήθηκε από τα μέτρα που πήγε να πάρει ο Όσκαρ Λαφοντέν ως υπουργός Οικονομικών, ο ισχυρός Γερμανός πολιτικός εξαφανίστηκε εν μια νυκτί. Την επομένη δεν πήγε στο υπουργείο του και εξήγηση δεν δόθηκε καμιά. Συνεπώς, είναι αβάσιμο να λέγεται πως οι ιδεοληψίες οποιουδήποτε μικρού ή μεγαλύτερου κόμματος θα καθορίσουν τη γερμανική πολιτική. Η πολιτική αυτή θα στραφεί προς τα εκεί που θα συμφέρει τη χώρα.
Ποιο θα είναι, λοιπόν, το συμφέρον της Γερμανίας στο επόμενο διάστημα; Από την απάντηση που θα δοθεί στο ερώτημα αυτό θα εξαρτηθούν οι γερμανικές επιλογές. Όχι από το τι λέει ο κάθε βουλευτής ή μικροστέλεχος των κομμάτων.
Το τέλος του μεγάλου συνασπισμού και η νέα κυβέρνηση
Η Γερμανία δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο με τον μεγάλο συνασπισμό. Ο κόσμος εγκαταλείπει τα μεγάλα παραδοσιακά κόμματα και τον κόσμο αυτό θα πρέπει να τον συσπειρώσει ένα κόμμα στο οποίο θα μπορέσουν να πιστέψουν οι δυσαρεστημένοι. Το κόμμα αυτό, όμως, θα πρέπει να είναι αποδεκτό και από το κατεστημένο. Οι σοσιαλδημοκράτες μπορούν να επιτελέσουν το ρόλο αυτόν. Αν τα καταφέρουν, η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα είναι δική τους.
Το πιθανότερο κυβερνητικό σενάριο στη Γερμανία είναι τα χρώματα της σημαίας της Τζαμάικας: Χριστιανοδημοκράτες, Φιλελεύθεροι, Πράσινοι.
Δύο εταίροι των Χριστιανοδημοκρατών που θα αλληλοεξουδετερώνονται, οπότε η τελική απόφαση θα βρίσκεται στα χέρια της Μέρκελ.
Το μέλλον της Ευρώπης
Η Ευρώπη συμφέρει, ακόμη, στη Γερμανία. Αν και οι ίδιοι οι Γερμανοί κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν όταν τους το επισημαίνεις, η Γερμανία μόνη της είναι μικρή δύναμη στη διεθνή σκηνή. Ως ηγεμονεύουσα της Ευρώπης διαδραματίζει ρόλο στην πρώτη γραμμή. Δεν φαίνεται να έχει λόγους να εγκαταλείψει την Ευρώπη. Ποια Ευρώπη, όμως; Ούτε η σημερινή αλλά ούτε και η Ευρώπη του Μακρόν. Μια Ευρώπη στην οποία θα συγκλίνει ο γαλλογερμανικός άξονας και της οποίας τα χαρακτηριστικά δεν είναι, ακόμη, αδρά.
Το ερώτημα, για εμάς, είναι αν αυτή η Ευρώπη θα περιλαμβάνει και την Ελλάδα. Με όσα είναι αυτήν τη στιγμή γνωστά, η απάντηση είναι θετική.
Η Γερμανία στη νέα πολιτική της θα έχει προβλήματα διαφορετικής φύσεως με διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Με την Ελλάδα οικονομικά, με την Ουγγαρία και την Πολωνία διαχείρισης των προσφύγων, με άλλες χώρες διάφορα άλλα. Θα πρέπει να συνθέσει. Δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί.
Και η αστική της τάξη και η διανόησή της και οι πολιτικοί της αλλά και ο λαός της έχουν την άποψη πως θα πρέπει να είναι πρώτοι και μόνοι. Να ωφελούνται αυτοί και οι άλλοι ας χάνουν. Οι χθεσινές εκλογές κατέδειξαν ότι και με αυτό ως δεδομένο οι ψηφοφόροι δεν ήταν ικανοποιημένοι από την κυβέρνησή τους. Τι επιθυμούν;
Όσοι γνωρίζουν καλά τη Γερμανία –και το ακούσαμε και στις συζητήσεις που έγιναν στην τηλεόραση– υποστηρίζουν πως η χώρα έχει προβλήματα στις υποδομές της, στο εκπαιδευτικό σύστημά της, στο σύστημα υγείας κτλ. Το μεταναστευτικό ήταν ένα επιπλέον πρόβλημα.
Οι γερμανοτουρκικές σχέσεις
Θα μπορέσει να τα διαχειριστεί αυτά η Άνγκελα Μέρκελ; Οι Χριστιανοδημοκράτες φαίνονται φειδωλοί στο θέμα των οικονομικών παροχών, αν και το θησαυροφυλάκιο της χώρας πρέπει να είναι γεμάτο. Στο θέμα των μεταναστών θα υπάρξουν εξελίξεις που ίσως ευνοήσουν και την Ελλάδα, σε περίπτωση που το Βερολίνο επιβάλλει την κατανομή τους στις ευρωπαϊκές χώρες. Αλλά θα πρέπει να διαμορφώσει καλές σχέσεις και με την Τουρκία, διότι το προσφυγικό είναι ένα ζήτημα που μπορεί να το χρησιμοποιήσει ο αδίστακτος ο Ερντογάν. Με τεταμένες τις γερμανοτουρκικές σχέσεις τα πράγματα θα είναι δύσκολα και για την Ελλάδα.
Θα θελήσει η Μέρκελ να βελτιώσει τις σχέσεις της με την Άγκυρα; Πώς θα αντιδράσουν οι Φιλελεύθεροι ως κυβερνητικός της εταίρος;
Ολα καλα και αγια ,αγαπητε κ. Σαββιδη, αλλα προτρεξατε να εξασφαλισετε νικη στο Σοσιαλδημοκρατικο κομμα της Γερμανιας στις εκλογες του Σεπτεμβριου του 2021 , μονο και μονο επιδη θα κανει δομικη ,η, οπαιαδηποτε αλλη αντιπολιτευση. Αποψη μου ειναι οτι θα διασπασθει και θα επιδιωξει, οπως στην Ελλαδα κανει το ΠΑΣΟΚ ,να συμπαταταχθει με ολα τα αλλα Αριστερο-Πρασινα κομματα, για να διεκδικησει την κυβερνηση,η, εστω να αποτελεσει και παλι την Αξιωματικη αντιπολιτευση. Στην πολυ ορθως περιγραφομενη σας μεταβιομηχανικη και ρομποτικη εποχη η σοσιαλδημοκρατια θα ειναι αγνωστη λεξη . Η μεταναστευση και η τζιχαντικη τρομοκρατια θα ”γιγαντωσει” τους φανερους ,η, κρυφους αντιμεταναστευτικους πολιτικους σχηματισμους, που θα επαγγελλονται αναγκαστικα και το ισχυρο κρατος , με ασφαλεια των πολιτων του και το ελαχιστο εγγυημενο εισοδημα, που μπορει να το εξασφαλισει, καθε ευρωπαικο κρατος. Δεν αποφευγω την ”προφητεια” πως τετοια μεταλλαγη μπορει να εχουμε και απο την σημερινη κυβερνητικη πλειοψηφια και στην Ελλαδα μας, λογω του μεγα χασματος , που χωριζει την Ν.Δ και την Χρυση Αυγη. . Τελος για την Γερμανια θα το σκεπτεται πολυ στο εξης να την επισκεφθει ο αντιΜερκελιστης μεχρι τωρα κ. Ερντογαν ,καθως και οι τουρκοι υπηκοοι του , οσοι δε Γερμανοτουρκοι διαμενουν εκει με το τοσο δυναμωμα του 3ου πατριωτικου-ναζιστικο δεν το λες- κομματος θα αρχισουν τα ”μπαξισια” μαζι του ,για να επιβιωσουν με ηρεμια. Τελειωσαν τα επιδοματα της ακρατης πολυτεκνιας με τις πολλες χανουμισες. Αραγε δεν διεπραξε στρατηγικο λαθος ο κ. Ερντογαν να τα βαζει καθημερινως προεκλογικως με την κα ΜΕΡΚΕΛ;;;. Ανθρωπος ειναι και δικαιουται σε λαθη.
Κύριε Σαββίδη, το άρθρο σας είναι εξαιρετικό, γιατί πιάνει πολλές πλευρές του θέματος. Τα πολλαπλά αίτια. Θα ενδιαφερόμουν πολύ επίσης για τις σχέσεις της Γερμανίας με τις ΗΠΑ Κυρίως στο θέμα του κυρίαρχου νομίσματος με ότι αυτό συνεπάγεται. Αν έχετε γράψει κάποιο άρθρο, να μου το υποδείξετε.
Δυστυχώς η Γερμανική κοινωνία ζει μια τραγική καμπή στην ιστορία της και είναι εξίσου τραγικό ίσως και τραγικότερο, να παρατηρούμε όλοι εμείς και ειδικότερα οι σοβαροί παρατηρητές παγκοσμίως και να μην αναφερόμαστε στο απαράδεκτο του πράγματος, στο να μπορεί επί τέσσερις συνεχείς εκλογικές διαδικασίες, να κατεβαίνει ως υποψήφιος αρχηγός της εκτελεστικής εξουσίας του ίδιο πρόσωπο, δηλ. η Μέρκελ.
Μια ολόκληρη γενιά γερμανών πολιτών γαλουχείται στα ίδιο πρόσωπο εξουσίας και φυσικά η βασική εξουσιαστική ομάδα δημιουργεί καθεστωτική αντίληψη σε όλη τη γραφειοκρατική δομή.
Πώς όμως έχει τη δυνατότητα να επανεκλέγεται το ίδιο πρόσωπο και το ίδιο κόμμα;
Η απάντηση είναι διότι η Γερμανική πολιτική ελίτ, κινήθηκε γρηγορότερα απ’ότι ο υπόλοιπος ανεπτυγμένος κόσμος και μεταρύθμισε, δηλαδή περιέκοψε αποτελεσματικά, ΑΠΟρύθμισε κατά Ρακκά και λοιπούς ψευτοσοσιαλιστές που μεταφράζουν έντεχνα του ντιρεγκουλέισον της οικονομικής επιστήμης για να ρίχνουν αλάτι στις πληγές των ανέργων και τροφή στα χείλη των παρασίτων του εγχώριου δημοσίου τομέα, μια δεκαετία πριν ξεσπάσει η νέα κρίση το 2008.
Και ποιός ανέλαβε αυτή την αναγκαία για όλα τα κοινωνικά σώματα των ανεπτυγμένων οικονομιών;
Οι σοσιαλιστές της Γερμανίας του Σρέντερ και όχι μόνο αυτό, αλλά υποστήριξαν συγκυβερνώντας την ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων, ώστε η οικονομική μηχανή να δουλεύει άψογα και ενώ όλος ο πλανήτης ταλανίζεται ακόμη από τα απόνερα της δεκαετούς κρίσης, αυτοί να διεξάγουν εκλογές ως πασχαλινό πάρτυ.
ΥΓ: Το αστείο φυσικά του πράγματος, είναι η ξαφνική πρεμούρα των εγχώριων σαλτιμπάγκων του Πούτιν, που ερμηνεύουν το α.φ.ντ ως φασιστικό και εθνικιστικό, αφήνοντας για τους εαυτούς τους, όλο το μέλι της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης και της αδελφοσύνης…
ΟΚ, όσο νομίζετε πως πείθετε, συνεχίστε το, σα να μοιάζει πως αλλάζει το μοτίβο και αν ξαφνικά γυρίσει κανας τροχός, ειδικά τώρα που ξύνονται ο Πούτιν κι ο Ερντοάν, σας βλέπω να μαζεύουν με κουταλάκια από τους δρόμους…
Καλα τα γραψατε,αγαπητε κ. Στεφανε , αλλα ,μηπως δεν πρεπει ”να μας κοφτει” αν αυτοκτονησε μεταφορικως το Σοσιαλδημοκρατικο κομμα με το δικο του καγκελαριο κ. Σραιντερ απο το 2001 και ο οποιος και τωρα συνιστα συνεχεια του μεγαλου κυβερνητικου συνασπισμου υπο την ”σιδερενια, αλλα και του γερμανικου πνευματος και μετρου” κ.ΜΕΡΚΕΛ;;;. Σημασια και πολυ μεγαλη εχει οτι εδω και 16 χρονια-που θα γινουν 20 με την νεα κυβερνηση η Γερμανια πρωτοστατει σε οικονομια και πολιτικη σταθεροτητα και Πανευρωπαικως και Παγκοσμιως και αυτο ειναι αριστο αποτελεσμα για την ιδια την Γαερμανια ,αλλα και για την δικη μας Ευρωπη, χωρις τους ”ντεμεκ ευρωσκεπτιστες”, που θελουν να αλλαξουν την Ευρωπη, για να της παιρνουν-προφανεστατα- περισσοτερα χρηματα, μη εργαζομενοι, -παρ’οτι δυναμενοι- και παραπλανωντας -οπως επι 30ετια στην Ελλαδα μας- τους ”κουτοφραγκους”, που νομιζαν -οι αφελεις και αυτοι- οτι στην ομορφη Ελλαδα μας ζουν οι αδιαφθοροι αγγελοι, ειδικως επειδη αυτοαποκαλουνταν σοσιαλ-αριστερο-προοδευτικοι. Εν τελει, τι θα πειραζε τους συνελληνες αν,- απο το 1991 ,η,εστω το 2004 ,η, και κυριως το 2009 ειχαμε και στην Ελλαδα μας κυβερνηση μεγαλου συνασπισμου και δεν ειχαμε εμπλακει σε τρια μνημονια – ”αυτοκτονουσε” το τριτοδρομικο-σοσιαλιστικο ΠΑΣΟΚ , οπως το Σοσιαλδημοκρατικο κομμα στην Γερμανια;;;. Δεν μαθαμε αρχαιοθεν οτι ”μητρος και πατρος ,,, (και κομματος) τιμιωτερον εστιν η Πατρις;;;.ΧΑΙΡΕΤΕ.