του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
Σπεύδω εξ αρχής να δηλώσω ότι χρειάζεται. Διότι η ανθρώπινη φύση, τουλάχιστον μέχρι να υποστεί γονιδιακή μετάλλαξη, αναζητά να συνυπάρξει με τον όμοιόν της με τον οποίο συγκροτεί κοινωνία. Αυτή η κοινωνία ζει σε έναν τόπο από την εποχή που ο άνθρωπος εγκατέλειψε τη νομαδική περιπλάνηση. Τον τόπο αυτόν τον ονόμασε πατρίδα, και για να μπορεί να ζήσει ελεύθερος (πρωταρχικό στοιχείο της ύπαρξής του) δημιούργησε μηχανισμό αυτοπροστασίας. Τον ονόμασε στρατό.
Για να είναι, δε, αποτελεσματικός ο στρατός αυτός προβλήθηκε ως ιερό το σύστημα αξιών που υπερασπιζόταν και αποδίδονταν τιμές στους νεκρούς του. Η ιστορία των μαχών που έδινε και των νεκρών που έπεσαν υπερασπιζόμενοι την κοινότητα συμπυκνωνόταν σε ένα σύμβολο, τη σημαία.
Άρα, η σημαία, οι παρελάσεις, ο στρατός και μια κοινότητα ανθρώπων που ονομάστηκε έθνος είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Έχουν μια αλυσιδωτή συνοχή. Η αμφισβήτηση ενός κρίκου αποσυνθέτει την ενότητα. Το έθνος το κρατά σε συνοχή η παράδοσή του. Η αμφισβήτηση της παράδοσης δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά την αμφισβήτηση της αναγκαιότητας του έθνους.
Είναι απολύτως σίγουρο πως όσα αναφέρονται παραπάνω αποτελούν κοινοτοπίες, ιδίως για τους ασχολούμενους με το είδος. Θα πρέπει, όμως, να καταδειχθεί πού οδηγούμαστε ως κοινωνικό σύνολο.
Η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός επελέγησαν από τους διαμορφωτές του παγκόσμιου συστήματος ως ένα πειραματικό οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό εργαστήριο. Το οικονομικό πείραμα το βιώνουμε με τραγικό τρόπο. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι τόσο σκληρά οικονομικά μέτρα όχι μόνο δεν χρειάζονταν, αλλά λειτουργούν αρνητικά στην επιτυχία του προβαλλόμενου ισχυρισμού των δανειστών ότι θέλουν να πάρουν τα χρήματα που μας δάνεισαν πίσω.
Το κοινωνικό, επίσης. Μελετάται πόσο αντέχει και τι επιπτώσεις έχει σε μια κοινωνία η εφαρμογή μια ακραίας οικονομικής πολιτικής. Πώς αντιδρά ένας λαός που, υποτίθεται, ήταν ατίθασος. Πώς μπορεί να ελεγχθεί; Με ποιες δυνάμεις;
Και, τέλος, πώς μπορεί να αποδομηθεί μια κοινωνία από τις παραδοσιακές σταθερές που την κρατούσαν σε συνοχή. Η ελληνική κοινωνία, υποτίθεται, πως είχε μια εμμονή με την παράδοσή της. Άρα, ήταν κατάλληλη να υποστεί το πείραμα της αποδόμησης. Αποτελούσε, άλλωστε, και τον πυρήνα ενός δυτικού μεν, αλλά διαφορετικού τρόπου ζωής. Αυτό που οι ασχολούμενοι με το θέμα καλούν συνεύρεση του αρχαίου ελληνισμού με την ορθοδοξία.
Όλα αυτά ετέθησαν στο στόχαστρο.
Στην αρχή εφαρμόστηκαν τα οικονομικά μέτρα που οδήγησαν σε εξαθλίωση την ελληνική κοινωνία. Στη συνέχεια, μελετήθηκαν οι κοινωνικές αντιδράσεις, και, προφανώς, διαπιστώθηκε πως η αναπαραγωγή ενός φαντασιακού ιδεολογήματος, όπως η αναζήτηση της χαμένης νίκης (Εμφύλιος), και η αναπαραγωγή των ιδεολογημάτων του διαμορφώνουν ένα μίγμα ικανό να αναπαράγει τις νέες αντιλήψεις της ιθύνουσας πολιτικής τάξης με αριστερό πρόσημο (νομενκλατούρας). Και αφού διαπιστώθηκαν όλα αυτά, αφού η κοινωνία έπεσε σε βαθιά χειμερία νάρκη, εφαρμόζεται το τρίτο στάδιο. Η επικράτηση των νέων ιδεολογημάτων που θα αποσυνθέσουν ό,τι την κρατά σε συνοχή. Ιστορία, παράδοση, θρησκευτικό δόγμα, σύμβολα όπως η σημαία.
Είναι σχεδόν σίγουρο πως αφού εμπεδωθεί η αποδόμηση αυτή στην ελληνική κοινωνία λογικά θα πρέπει να τεθεί ζήτημα ύπαρξης στρατού. Ο μόνος λόγος για τον οποίο θα τον διατηρήσουν είναι διότι οι διεθνείς ισχυρές δυνάμεις τον χρειάζονται. Όχι μόνο τον ελληνικό, αλλά όλους τους κατά τόπους στρατούς.
Προς τι, όμως, όλα αυτά; Η επίθεση στην παράδοση και τους θεσμούς που συγκροτούν την έννοια του έθνους αμφισβητεί την ύπαρξη αυτού του έθνους. Άρα και την χωρική του υπόσταση. Διότι χώρα σήμερα είναι ο τόπος που ζει ένα έθνος. Όταν δεν υπάρχει το έθνος, τι θα υπερασπίζεται ο στρατός;
Η επίθεση δεν γίνεται μόνο κατά της Ελλάδας. Άλλες εθνότητες την υπέστησαν με οδυνηρότερο τρόπο. Ακόμη και η γειτονική Τουρκία. Η Ελλάδα την υφίσταται εν είδει σύγχρονου πραξικοπήματος. Με τη βούληση του λαού της και την επιλογή κυβερνήσεων που εφαρμόζουν αναγκαστικά ένα πρόγραμμα που σχεδιάζεται αλλού. Αυτό σημαίνει πως δεν έχουν ευθύνες οι κυβερνήσεις; Αντιθέτως. Οι ευθύνες τους είναι τεράστιες και, αν κάποτε αποκατασταθούν η λαϊκή κυριαρχία και η δημοκρατία, θα πρέπει να δώσουν λόγο.
Μετά τη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης η ελληνική κοινωνία φαίνεται να μην έχει τις δυνάμεις που θα την οδηγήσουν συντεταγμένα στη νέα παγκόσμια τάξη που διαμορφώνεται. Είναι διεθνές έρμαιο. Μια κοινωνία που αποδείχθηκε τελικά πολιτικά υπανάπτυκτη, χωρίς αστική τάξη, χωρίς πνευματική ηγεσία, χωρίς σοβαρούς θεσμούς που θα διαμορφώσουν τη συνείδηση της κοινής γνώμης μοιάζει σαν ένα σαπιοκάραβο πεταμένο στη φουρτούνα.
Ένας (πολιτικά) ελάχιστος νεαρός με μια ομάδα που το μόνο που τη διακατέχει είναι το πάθος της για την κατοχή και τη νομή της εξουσίας έχουν αναλάβει την ηγεσία και την πορεία του σκάφους. Το τραγικό είναι πως δεν υπάρχει και σοβαρή εναλλακτική λύση.
Το επίσης τραγικό ότι δεν έχουν κανέναν δισταγμό να εφαρμόσουν οι κυβερνώντες σήμερα τη χώρα όσα τους υπαγορεύονται, και υποτίθεται ιδεολογικά έπρεπε να διαφωνούν. Και εξιλεώνονται στο ιδεολογικό τους ακροατήριο επιτιθέμενοι με μανία σε όσα από παράδοση θεωρούν πρόβλημα για την πολιτική και ιδεολογική τους αντίληψη.
Για την Αριστερά, και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι Αριστερά, εν αρχή ην η μαρξιστική ανάλυση περί υπεραξίας. Την οποία καρπώνεται ο κάτοχος των μέσων παραγωγής. Άρα σε ένα αριστερό καθεστώς τα μέσα παραγωγής θα πρέπει να κοινωνικοποιηθούν. Ασχέτως αν επικράτησε η κρατικοποίηση της κοινωνικοποίησης. Η κοινωνικοποίηση (κρατικοποίηση) των μέσων παραγωγής είναι το πρώτιστο διότι το «σε τελευταία ανάλυση καθοριστικό στοιχείο είναι η οικονομία».
Για την επιτυχία του στόχου έπρεπε να καλλιεργηθεί ένα μίσος κατά των κατόχων των μέσων παραγωγής. Καλλιεργήθηκε με επιτυχία. Είναι εκπληκτική η μανία με την οποία καταφέρονται κατά των ιδιοκτητών των μέσων παραγωγής. Των αποκαλούμενων καπιταλιστών. Όλο αυτό, όμως, το θεωρητικό αφήγημα κάπου έπρεπε να στηριχτεί. Καλλιεργήθηκε η ιδέα του εποικοδομήματος. Το εποικοδόμημα επιχειρεί να εγγυηθεί την ύπαρξη και την καλή λειτουργία, να κρατήσει γερά τα θεμέλια της κοινωνικοποιημένης (κρατικοποιημένης) οικονομίας.
Στο εποικοδόμημα υπάγεται και η προπαγάνδα. Γι’ αυτό τις τελευταίες ημέρες οι επιφορτισμένοι με την ιδεολογική προπαγάνδα φορείς στην Ελλάδα έχουν διακτινωθεί να υποστηρίξουν με διάφορα σαθρά επιχειρήματα την οικογενειοκρατία. Αυτοί που μέχρι χθες κατήγγειλαν, και ήρθαν να καταργήσουν, το πελατειακό κράτος.
Αυτό είναι με λίγα και απλά λόγια το αριστερό αφήγημα. Αυτός είναι και ο μπούσουλας για την αποτίμησή του ως αριστερού.
Στην κοινωνικοποίηση ή κρατικοποίηση της οικονομίας η ελληνική αριστερή κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί. Ό,τι μπορεί να κρατικοποιήσει, το κρατικοποιεί. Δεν μπορεί εν μια νυκτί να αλλάξει όλη την οικονομική δομή. Το επιχειρεί σιγά σιγά ευελπιστώντας πως θα της δοθεί χρόνος να υλοποιήσει το σχέδιό της. (Βιαστικά πήγε να το κάνει ο Λαφαζάνης και βρέθηκε εκτός).
Σε ό,τι αφορά το εποικοδόμημα, όλα όσα εφαρμόζει, από την αποδόμηση της ιστορίας μέχρι τη σημαία, τις παρελάσεις τη θρησκεία κτλ. είναι συνεπή με τις διαχρονικές αριστερές διακηρύξεις. Σε μεγάλο μέρος του εποικοδομήματος συμφωνεί και ένα σημαντικό τμήμα της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς. Δεν είναι παράξενο.
Βρισκόμαστε σε μια μεταβατική φάση και στη φάση αυτή προσδιορίζονται τα στοιχεία που θα συγκροτήσουν τη νέα μορφή της παγκόσμιας κοινωνίας. Και όπως στη νεωτερικότητα Αριστερά και Δεξιά συγκρότησαν τις δύο εναλλακτικής όψεις, έτσι και τώρα. Αναζητούνται, και εντοπίζονται σιγά-σιγά, τα νέα στοιχεία της φάσης που περνάμε, και Δεξιά και Αριστερά θα συνυπάρξουν ως εναλλακτικές λύσεις.
Για ποιον, όμως; Φοβάμαι, όχι για τις κοινωνίες. Και, φυσικά, ούτε για την ελληνική.
Παλι ”χαρηκα απο τους πρωτους ” την σπουδαια αναλυση σας, αγαπητε κ. Σαββιδη, μονο που για τον τιτλο της ΟΛΟΙ οι Ελληνες -αριστεροδεξιοι και λοιποιι-απαντουν θετικα , μονο που τον θελουν με αλλα επιθετα .Ας ΠΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ , ΕΛΑΣ και παντως οχι χωρις ελεγχο των ”φανταρων” και των ”μπατσων”, γιαυτο και πρωτοστατησαν επι ΠΑΣΟΚ ακομη -την μητρα οσων ακολουθησαν και βλεπουμε-( θα ακουσατε τον κ. Λαλιωτη) και σε δημιουργια κομματικου συνδικαλισμου και στον Στρατο και στα Σωματα Ασφαλειας και στην Δικαιοσυνη. Αυτα προσπαθουν και μεχρι στιγμης καταφεραν να τα ελεγχουν, η, να τα απαξιωνουν . Να τα καταργησουν δεν μπορουν γιατι εχουν και τον ΤΡΑΜΠ και γενικα τον θειο ΣΑΜ, αλλα και τον ιδιο τον Στρατο, που απο το 1909 εμαθε να ”κινειται”,οπως και στην Τουρκια, εκει πιο επιστημονικα φυσικα. Καλη Παναγια.
Το Ελληνικό έθνος άντεξε και διατήρησε την προσωπικότητά του και την αυθεντικότητα του παρά τις μακραίωνες πολιτισμικές κατοχές, που κράτησαν περισσότερο στα νησιά μας και την Βόρειο Ελλάδα. Όσοι κατακτητές και αν έρθουν, τελικά επικρατεί το τοπικό εθνικό στοιχείο, αρκεί να διατηρηθεί η γλώσσα και να ανανεώνεται ο πληθυσμός (μέσω των γεννήσεων). Τώρα που ούτε πολλα παιδιά δεν γεννώνται, και με την παγκοσμιοποίηση οι νέοι μας φαίνεται να ξεχνούν ορθοδοξία και γλώσσα, τι μπορεί να διατηρηθεί; Μήπως χρειάζεται μια νέα εξωτερική εμφανής κατοχή για να μας συσπειρώσει ως έθνος; Γιατί η υπόγεια και αφανής εξωτερική κατοχή ήδη επικρατεί. Είμαστε αποικία, μόνο που δεν γίνεται αντιληπτό. Η οικονομική αφαίμαξη και η αφαίμαξη νέου επιστημονικού και εργατικού δυναμικού, όπως και η αφαίμαξη των πρώτων πλουτοπαραγωγικών πόρων ήδη υφίσταται. Τα πάντα μια οι πάντες φεύγουν έξω. Και μέσα γίνεται συστηματική αποδόμηση, όπως πολύ γλαφυρά περιγράφετε στο άρθρο σας. Ελπϊζω μόνο στους λίγους και συνειδητοποιημένους, αυτούς τους ωραίους Έλληνες. Το αλάτι της γης, όπως αναφέρει και ο Χριστός δεν είναι ανάγκη να είναι πολύ. Όπως το προζύμι, αν και λίγο, αρκεί να φουσκώσει όλο το ζυμάρι. Καλή Παναγιά!
Δεν πιστευω να εννοειτε, αγαπητε κ. συνανιχνευτα ,την Τουρκοκρατια-απο αυτην κινδυνευουμε φανερα- ως απαραιτητη εμφανη κατοχη για να ξανασυνελθουμε ;;;. Τωρα. Αμποτε συμβει αυτο -βοηθα Παναγια μας- θα μας ”κομματιασουν” και επι τον ιματισμο μας θα βαλουν κληρο, γιατι ολοκληρη η φλουδα της γης μας ειναι μοναδικη στον κοσμο. Τελος. Ολα τα χριστιανικα σας πληρως αποδεκτα, αλλα ιστορικως αποδεικνυεται οτι τα καστρα πεφτουν απο μεσα, γιαυτο και πρεπει να τονωσουμε τα καστρα και να μειωσουμε τους μισθοφορους των διαφορων Δαρειων. Εξ αλλου και ο Χριστος μας απο μεσα-τον Ιουδα- δεν προδοθηκε;;;. ΧΑΙΡΕΤΕ.
Χαίρετε κ. Σαββίδη,
Θα ήθελα να διατυπώσω δύο ενστάσεις στο γεμάτο ερεθίσματα προβληματισμού κείμενό σας.
(Α)
Η φράση σας “Η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός επελέγησαν από τους διαμορφωτές του παγκόσμιου συστήματος ως ένα πειραματικό οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό εργαστήριο.” μήπως παραείναι συνωμοσιολογική;
Προφανώς στην Ιστορία οι δυνατοί διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις, αλλά μήπως με την επίρριψη συνεχώς ευθυνών στους δυνατούς δύνουμε άλλοθι σε μία χώρα που αρκέστηκε στην μικρότητά της και στον παρασιτισμό και ουδέποτε (τις τελευταίες δεκαετίες τουλάχιστον) προσπάθησε να μεγαλώσει για να ορίζει σε μεγαλύτερο βαθμό τις τύχες της;
Διότι οι “μεγάλοι” μπορεί να έχουν τα σχέδια τους, το να καταστείς όμως ο αδύναμος κρίκος του διεθνούς συστήματος και έρμαιο πειραματισμού είναι πρωτίστως δική σου υπαιτιότητα.
(Β)
Συνεχώς ακούμε διαμαρτυρίες για “τα σκληρά οικονομικά μέτρα που μας επιβάλλουν”, αλλά μήπως εν τέλει αυτά δεν είνα τιμωρητικού ή πειραματικού χαρακτήρα, παρά μόνο αποτέλεσμα αφρόνων επιλογών μας από το 1974 και εντεύθεν;
Χαρακτηριστικά μπορώ να αναφέρω πάμπολλα άρθρα του “Οικονομικού Ταχυδρόμου”, ήδη από την δεκαετία του 1980, που προμήνυαν τα όσα βιώνουμε σήμερα.
Μήπως τελικά τα σκληρά οικονομικά μέτρα ήταν το φυσικό επακόλουθο (ο λογαριασμός, άλλως ειπείν) μιας πολυετούς ανερμάτιστης σπατάλης και μιας αντιαναπτυξιακής οικονομικής πολιτικής, όταν θα έκλεινε κάποια στιγμή η στρόφιγγα του δανεισμού;
Και μήπως τα σκληρά μέτρα γίνονται πλέον επώδυνα, όχι ξένη βουλήσει, αλλά εξ αιτίας της απροθυμίας των ελλαδικών κυβερνήσεων να θίξουν κατεστημένα συμφέροντα προνομιούχων τάξεων, συμμετόχων στο καλούμενο “πελατειακό κράτος” (π.χ. συνδικαλιστές, κομματικοί εγκάθετοι διορισμένοι, κλπ);
Εν κατακλείδι, έχω την άποψη ότι η περίοδος από το 2010 και έπειτα, στην οποία είθισται να αποδίδουμε τα δεινά μας, κακώς λογίζεται ως περίοδος ασθενείας, είναι μάλλον η περίοδος εντατικής θεραπείας.
Το αν η ακολουθήσασα θεραπευτική αγωγή ήταν ενδεδειγμένη είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση, πάντως θα πρέπει να ανατρέξουμε πολύ πριν για να εντοπίσουμε την έναρξη της ασθενείας.
Και τα περί ξένων δυνάμεων που μας επιβουλεύονται και μας διαφεντεύουν, μάλλον ενισχύουν την μοιρολατρία μας, παρά μας βοηθούν να καταλήξουμε σε μια διέξοδο. Ο πραγματικός “εχθρός” βρίκεται εντός των τειχών!
1.- Δεν υποστηρίζω πως μας επιβουλεύεται κανείς. υποστηρίζω πως αναδιαμορφώνεται το παγκόσμιο σύστημα και περνάμε μεταβατική φάση. Ορισμένες απο τις εφαρμογές του νέου συστήματος θα πρέπει να δοκιμαστούν πριν υλοποιηθούν. Η Ελλάδα λειτουργεί εδώ ως πειραματικό εργαστήριο.
2.- Ειναι πολλοί οι ειδικοί επιστήμονες που υποστηρίζουν πως τα μέτρα ξεπερνούν τη λογική της διόρθωσης οικονομικών αδυναμιών και νοοτροπίας. Επισημαίνουν, μάλιστα, πως δεν βοηθούν και στο να πάρουν πίσω τα χρήματά τους οι δανειστές αφού δεν δίνουν καμιά ανάσα στην οικονομία. Αν χρειαστεί θα σας παραθέσω κείμενα που δημοσιεύθηκαν και σ αυτήν τη σελίδα.
3.-Είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις όπου λαοί και χώρες χρησιμοποιήθηκαν ως πειραματικά εργαστήρια. Ο τρόπος που λειτουργεί το σύστημα “διόρθωσής” μας παραπέμπει σ αυτή τη σκέψη. Να διορθώσω τη φράση και να γράψω: η ελλάδα λειτουργεί οιονεί ως πειραματικό εργαστήριο;
4.- Ήταν πολλές οι στρεβλώσεις μας και κακός ο τρόπος λειτουργίας μας. Αλλά, εδώ οδηγούμαστε σε ακρότητες.
Ευχαριστώ για την απάντηση.
Με βρίσκεται απολύτως σύμφωνο στα περί αναδιάταξης του παγκόσμιου συστήματος, πολλάκις έχω κάνει παραλληλισμούς της σημερινής κατάστασης με την ρευστότητα του μεσοπολέμου.
Με την κυνικότητα που διακρίνει τις διεθνείς σχέσεις δεν θεωρώ παράλογο να γίναμε πεδίο πειραματισμού (να προσθέσω και το μεταναστευτικό στον σχετικό κατάλογο δοκιμών;). Απλώς επεσήμανα ότι την πρωταρχική ευθύνη γι’ αυτό την έχουμε εμείς που οδηγηθήκαμε σε καθεστώς πλήρους απαξίωσης και αδυναμίας.
Δεν διαφωνώ ούτε στα περί έλλειψης οικονομικής λογικής στα μέτρα. Έχω ωστόσο αμφιβολίες αν τα μέτρα αυτά εκπορεύονται από ξένα διευθυντήρια, ή από κομματικά γραφεία που δεν θέλουν να στενοχωρήσουν την διαχρονική “πελατεία” τους, λαμβάνοντας λογικές αποφάσεις που θα την θίξουν.
Στην ανωτέρω αμφιβολία μου συνηγορούν οι στάσεις της πολιτείας σε ζητήματα εκτός οικονομικού πεδίου, ώστε να μην επηρεάζονται από τον εποπτεύοντα διεθνή παράγοντα.
Για να μην αναφερθώ στο πρόσφατο παράδειγμα του πατρός Παππά στον ΟΑΣΘ, να ανατρέξω στην εκπαιδευτική πολιτική. Αντί τα πανεπιστήμια να χρησιμοποιηθούν ως μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας, φροντίζουμε να τα επανακαθηλώσουμε στον έλεγχο των κομματικών μαφιών που τα λυμαίνονται επί δεκαετίες.
Αν, δηλαδή, το πρόβλημά μας ήταν μόνο τα επιβαλλόμενα από τους… “θεσμούς”, θα προχωρούσαμε τουλάχιστον σε μεταρρυθμίσεις άνευ κόστους, όπως η εκπαιδευτική που προανέφερα, ή το ζήτημα της κατάργησης περιττών οργανισμών, ή της αξιολόγησης στο Δημόσιο, κλπ. Το ότι τίποτε από αυτά δεν γίνεται αποτελεί ένδειξη, κατ’ εμέ, για τις βαρύτατες ευθύνες των εγχωρίων ηγεσιών, που αναζητούν άλλοθι εξιλέωσης στους “κακούς ξένους”. Οι οποίοι φυσικά εκμεταλλευόνται το κενό των δικών μας αρχών για να προωθήσουν την δική τους ατζέντα.
Και πάλι ευχαριστώ για τον γόνιμο διάλογο.
1.-Για την οικονομία, ρίξτε μια ματιά στο κείμενο του Βεργόπουλου: το γερμανικό ζήτημα. https://www.anixneuseis.gr/?p=172088
2.- Οι άλλες “μεταρρυθμίσεις” βρίσκονται προς την αποδομητική κατεύθυνση.
3.-Η οργάνωση μιας πολιτείας και η ορθολογική συμπεριφορά δεν ενδιαφέρει τους διαμορφωτές του νέου παγκόσμιου συστήματος. Θέλει ένα μίγμα ανθρώπων να καταλάβει μια αξιοπρεπή θέση στην ελληνική κοινωνία, ας το κάνει. Δεν θέλει, αν ικανοποιηθούν οι προϋποθέσεις νέας εισόδου του στη διεθνη κοινότητα, ας μην το κάνει.
Όσο κι αν είμαι σίγουρος πως συμερίζεσαι αυτά που παραθέτει ο κ. Καραγιαννίδης, δυστυχώς το ξεκινάς το θέμα με άρωμα του εγχώριου αφηγήματος Παντελή και ευτυχώς μετά το μέσον του κειμένου σου, το σώζεις…
Να είστε καλά κύριε Καραγιαννίδη!
Καλό απόγευγμα σε όλους!!
Τελικως ο τιτλος του θεματος, που ειναι ” ο στρατος χρειαζεται;;” , δεν σας αγγιξε ,αγαπητοι τρεις (3) συσχολιαστες;;;. Τι, ”για πλακα”συζητουνται αυτα τα θεματα στην Πατριδα,η, επειδη -λογω του καλοκαιριου- δεν υπαρχουν αλλες ειδησεις δημιουργουμε ειδησεις για τους ομοφρονουντες και ”ξεσηκωνουμε” τους αντιφρονουντες, βαζοντας στο στομα μας θεματα ελληνορθοδοξων και πατριωτικων παραδοσεων;;;. Τι θα μας πουνε τωρα ,που με την μεθαυριανη γιορτη της ”μανας” ολων μας της Παναγιας, θα ξεχυθουν στα χιλιαδες ξωκκλησια και στα εκατονταδες πανηγυρια οι συνελληνες μας;;;. Μηπως ταλιμπαν της οπρθοδοξιας;;;. Τοση διασταση με τις παραδοσεις και τον λαικο πολιτισμο, που και αυτος -οπως και η οικονομια -δεν καταλαβαμε στα (35) χρονια πως αυτοδιαλυθηκε, με σχεδιο ,η, και χωρις σχεδιο , με ευθυνη των δικων μας ,η, και των διεθνιστων και αντιορθοδοξων φιλων τους;;;. Δεν ειναι πολυπλοκο το θεμα και αν ειναι τετοιο ,γιατι αποκλειουμε την οποια συμβολη εξωθεν;;;. Πως η συντηρητικη και πατριωτικη Ελλας, που πολεμησε ολους τους …ισμους εδω και 40 χρονια εγινε σοσιαλπροοδευτικη και βαλε , με μια Αριστερα , που δεν θελει να γινει εθνικη για εθνικη ολοκληρωση και δημιουργια σοβαρου κρατους , αλλα μονο διεθνιστικη;;;. Γιατι απεσβετο το λαλον υδωρ ;;;.