Του Αλκη Καλλιαντζίδη Οικονομολόγου [email protected] www.kalkis.eu
Οι απώλειες στη δημοτικότητα του Emmanuel Macron συνεχίστηκαν και τη βδομάδα που μας πέρασε. Τουτέστιν η περίοδος χάριτος των Γάλλων υπέρ του τελείωσε ήδη μέσα σε 3 μήνες. Και οι απώλειές του συγκρίνονται μόνο με αυτές που είχε ο Jacques Chirac κατά την τελευταία του προεδρική θητεία, για συγκρίσιμο χρόνο, στον προεδρικό θώκο.
Σε προηγούμενο άρθρο μου που δημοσιεύθηκε στις 29-07-2017 στις Ανιχνεύσεις: https://www.anixneuseis.gr/?p=172071 είχα ασχοληθεί με την κατάσταση που επικρατεί στο ακροδεξιό κόμμα εξουσίας του Εθνικού Μετώπου, κάτι που θα κάνω προσεχώς και με τα υπόλοιπα κόμματα για να έχετε μια ολοκληρωμένη εικόνα για την γαλλική πολιτική σκηνή τώρα.
Σήμερα θα ασχοληθώ με το νεόδμητο κυβερνητικό κόμμα «Η Δημοκρατία Εμπρός» (Δ.Ε.) και τον δύσκολο και άχαρο ρόλο που καλείται να διαδραματίσει (όπως κάθε κυβερνητικό κόμμα παντού και πάντα), παρά την αριθμητική υπεροχή του με 313 έδρες επί συνόλου 557 εδρών στην Εθνοσυνέλευση, δίχως να συν-υπολογίζονται οι συνεργαζόμενοι συνοδοιπόροι του κεντρώου κόμματος MoDem. Και τούτο για δυο κυρίως λόγους :
@ Η «ρετσινιά» του φιλοκυβερνητικού είναι πολύ βαριά, όταν μάλιστα καλείσαι να υπερασπιστείς πολιτικές που θα αφαιρέσουν, και δεν θα προσθέσουν διαθέσιμο εισόδημα (έστω κι αν το γνώριζαν ξεκάθαρα αυτό προεκλογικά οι ψηφοφόροι σου), από πολυάριθμες κοινωνικές ομάδες αλλά και αυτοδιοικητικούς και λοιπούς θεσμούς, προκειμένου να μειωθεί το χρόνιο έλλειμμα του γαλλικού κρατικού προϋπολογισμού, να αλλάξει η κατεστημένη αγορά εργασίας για να ξαναβρεί την χαμένη της ανταγωνιστικότητα η γαλλική οικονομία και η Γαλλία την ενδοκοινοτική ισχύ της. Όταν οι αντίπαλοι προετοιμάζονται από τώρα για τις προαναγγελθείσες για τις 12 (η φιλοκομμουνιστική συνδικαλιστική οργάνωση CGT) και 23 Σεπτεμβρίου 2017 διαδηλώσεις (ο Mélenchon θα κάνει ξεχωριστή διαδήλωση) του στυλ να τα πάρουν από τους έχοντες και να τα δώσουν στους μη έχοντες.
@ Η έλλειψη πολιτικάντικης τεχνογνωσίας αλλά και η συνακόλουθη απειρία των εκατοντάδων νέων βουλευτών, ανδρών και γυναικών (το 47% της κοινοβουλευτικής δύναμης της Δ.Ε.), αναφορικά με τα διαδικαστικά κοινοβουλευτικά δρώμενα της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, τα οποία μέχρι τώρα παρήγαγαν ήδη διάφορα περιστατικά εμπαιγμού από τους Βουλευτο-Πατέρες και Βουλευτο-Μητέρες της αριστερο-δεξιάς αντιπολίτευσης. Και να φανταστεί κανείς ότι έπαιξε έντονα το σενάριο ο πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης να είναι γυναίκα βουλευτίνα (άπειρη εξ ορισμού) για να ικανοποιηθεί το αίσθημα των ψηφοφόρων για τον άκριτο φεμινισμό.
Τελικά επιλέχτηκε ο έμπειρος François de Rougy, πρώην αντιπρόεδρος στην προηγούμενη Εθνοσυνέλευση, για να κρατάει γερά τα «γκέμια» στο κοινοβούλιο στα θεατρικά ξεσπάσματα του αγραβάτοτου Jean-Luc Mélenchon π.χ. και όχι μόνο. Οι κυβερνητικοί βουλευτές χαιρέτισαν με εκκωφαντικό χειροκρότημα τα λόγια του François de Rougy, κατά τη συνεδρίαση της Τρίτης, όταν τους είπε : «Μην κωλώνετε και μη πέφτετε στην παγίδα της αντιπολίτευσης». Με απανωτές συναντήσεις για ένα ποτό μετά τις συνεδρίες, με μικρο-
γεύματα και γεύματα επιχειρήθηκε η ανόρθωση του ηθικού τους, ώστε να «να δαγκώνουν» στην Εθνοσυνέλευση και να μη δειλιάζουν, όταν οι αντιπολιτευόμενοι τους κατηγορούν για ερασιτεχνισμό. «Δεν είμαστε παρά μόνο ευγενικοί, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αφεθούμε στις οχλήσεις της αντιπολίτευσης. Θα ανταπαντήσουμε και θα αποδείξουμε το θέατρο που παίζεται», λέει ο Sacha Houlié, Αντιπρόεδρος της Δ.Ε. στην Εθνοσυνέλευση.
Στα μέσα ενημέρωσης, οι τόσο επιμελείς μακρονιστές βουλευτές εγκωμιάζουν το νομοθετικό τους έργο που μέσα σε 5 εβδομάδες έχουν περάσει έξι κείμενα ταμπού. «Ήμασταν πάρα πολύ επικεντρωμένοι στο έργο μας που στην πραγματικότητα ξεπεράσαμε το χρονοδιάγραμμα», σημειώνει ο Christophe Castaner, Γραμματέας για τις 
σχέσεις κράτους και Κοινοβουλίου. Αλλά πέρα από τον απολογισμό αυτό, η ειδική σύνοδος αποκάλυψε τα πρώτα επίμονα βήματα των βουλευτών της Δ.Ε.. Οι εικόνες όμως κάποιων παρατράγουδών τους έκαναν το γύρω των κοινωνικών δικτύων, ως ευτράπελα (π.χ. ασθμαίνοντες νέοι βουλευτές να αγκομαχούν να διαβάσουν το χειρόγραφο σημείωμά τους) τα οποία τα εκμεταλλεύτηκε δεόντως διαδικαστικά η καραδοκούσα αντιπολίτευση για να δείξει ότι λειτουργούν χαοτικά, κάνοντάς τους διάφορα κοινοβουλευτικά καψόνια, όπως γράφει η Laure Equy στο άρθρο της στις 3-08-2017 Chez LREM, «en fait, c’est le bordel».
Οι βουλευτές του νεόδμητου κόμματος η «Δημοκρατία Εμπρός» κινούνται «μεταξύ της κουλτούρας του επιχειρηματικού πνεύματος και της κομματικής πειθαρχίας», έγραψαν οι Alexandre Lemarié και Manon Rescan στις 22-07-2017 στον ηλεκτρονικό Le Monde. Δηλαδή :
@ λειτουργούν ως Επικεφαλής Νεοφυών Επιχειρήσεων με στοχοπροσήλωση στην Αποτελεσματικότητα, αφού πολλοί και πολλές από αυτούς προέρχονται από τον νεωτερικό επιχειρηματικό κόσμο της Γαλλίας και δεν είναι ανεπάγγελτοι, όπως είναι αρκετοί από αυτούς που τους χλευάζουν στην Εθνοσυνέλευση «επαγγελματίες της Πολιτικής».
@ δεν είναι του κοινοβουλευτικού μπλα-μπλα, γι’αυτό και τους μέμφονται οι αντιπολιτευόμενοι ότι «λειτουργούν ως Λόχος». Δηλαδή «δεν μιλάνε για τα νομοσχέδια». «Μόνο ψηφίζουν».
@ είναι επιφυλακτικοί απέναντι στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
@ συχνά βρίσκονται σε σύγχυση στην Εθνοσυνέλευση, πειθαρχούν όμως στο κόμμα τους (το οποίο δεν έχει μια κλασική αριστερή δομή με εκτελεστικό Γραφείο, Κεντρική Επιτροπή, Τοπικές οργανώσεις), αν και τελευταία ακούστηκαν για κάποιες εστίες αντιφρονούντων.
@ μπήκαν στην Εθνοσυνέλευση σχεδόν ένα μήνα πριν, φέρνοντας τον αέρα της «ανανέωσης», ως επί το πλείστον αρχάριοι κοινοβουλευτικά, με διαφορετικό λεξιλόγιο σε σχέση με τους αντιπολιτευόμενους συναδέλφους τους, με διαφορετικές μεθόδους κοινοβουλευτικής λειτουργίας τους αφού πολλοί προέρχονται από τον κόσμο της Επιχείρησης.
Μία από τις ιδιαιτερότητες αυτής της πλειοψηφικής ομάδας είναι ότι μετράμε στις τάξεις της πολλά στελέχη του ιδιωτικού τομέα, κυρίως επιχειρηματίες. Πολλοί νέοι μακρονιστές βουλευτές δεσμεύθηκαν πολιτικά, αφού προηγουμένως είχαν γοητευθεί από το «νεοφυές» στυλ της «Δημοκρατίας Εμπρός»!. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους παριζιάνους αιρετούς :
Sylvain Maillard,
Stanislas Guérini
ή Pacôme Rupin,
οι οποίοι έχουν το διπλό προφίλ του «βουλευτή-επιχειρηματία», επιθυμώντας να μεταφέρουν τους επιχειρηματικούς κανόνες στην άσκηση της πολιτικής τους θητείας. Το σύνθημά τους ; «Αποτελεσματικότητα». Σύμφωνα με αυτούς, «οι πολιτικοί ηγέτες του παλιού κόσμου χάνονται πολύ 
συχνά στις άκαρπες μάχες των ιδεολογικών ρευμάτων, αντί να φέρνουν τα αποτελέσματα που αναμένει ο κόσμος». «Εγώ δεν εκλέχθηκα για να σχολιάζω, αλλά για να πράττω», λέει ο Jean-Baptiste Djebbari που δημιούργησε τη δική του εταιρεία αερομεταφορών το 2012.
Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι σε πλήρη συμφωνία με τον αρχηγό του γαλλικού κράτους, Emmanuel Macron, και συνάδουν με την κουλτούρα του προεδρικού κινήματος, το οποίο εμπνέεται από το επιχειρηματικό μάνατζμεντ, συμπεριλαμβανομένου και του λεξιλογίου. Η «Δημοκρατία Εμπρός» διαθέτει ένα «διοικητικό συμβούλιο» και διοργανώνει «γενικές συνελεύσεις» στις οποίες χρησιμοποιούνται αγγλοσαξονικές λέξεις όπως «team building» («χτίσιμο ομάδας»), «process» («διαδικασία») ή «change manager» («μάνατζερ της αλλαγής») … Καλώς ήρθαμε στη Μακρονία όπου οι πολιτικοί μιλούν την διάλεκτο των νέων εταιρειών. Σε έναν κόσμο δηλαδή, όπου οι κώδικες είναι συχνά ακατανόητοι για τους αμύητους, … Είναι και αυτός ένας λόγος ίσως της πτώσης της δημοτικότητας του Macron ή κυρίως η επαπειλούμενη λιτότητα που έχει δρομολογηθεί μέσα από την αλλαγή του γαλλικού Κώδικα Εργασίας (https://www.anixneuseis.gr/?p=171087); Την απάντηση μάλλον θα μας τη δώσουν οι εξελίξεις, μετά τα μπάνια του γαλλικού λαού.
