του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
► Τις τελευταίες ημέρες ο υπουργός παιδείας Κώστας Γαβρόγλου με τις, ατυχείς, δηλώσεις του έθεσε τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων. Η παιδεία στην Ελλάδα χωλαίνει βαρύτατα και ο υπουργός φαντασιώνεται ένα ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα το οποίο, μεταξύ άλλων, θα καταδιώκει τους εμπόρους ναρκωτικών από τον πανεπιστημιακό χώρο.
Το πρόβλημα ανέκυψε με αφορμή επιστολή 471 φοιτητών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης οι οποίοι επισήμαιναν τις συνέπειες από την αγοραπωλησία ναρκωτικών στο campus του ΑΠΘ.
Το φαινόμενο είναι βεβαίως παλιό, αλλά ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Για όσους δεν γνωρίζουν, υπάρχει και το παρασκήνιο της ώθησης χρηστών και εμπόρων στον πανεπιστημιακό χώρο, από τη διάχυσή τους στην πόλη, ώστε να είναι ευκολότερος ο έλεγχός τους. Αυτό δείχνει την υπόληψη στην οποία έχουν οι δημόσιες Αρχές την Ανώτατη Παιδεία.
Η πρώτη αντίδραση στις δηλώσεις του υπουργού –και ουσιαστική– προήλθε από τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης. Ακολούθησε ο Σύλλογος Αποφοίτων ΑΠΘ και το ευτύχημα είναι πως η κριτική στάση απέναντι σε μια ιδεοληψία της Μεταπολίτευσης ότι στο πανεπιστήμιο δεν παρεμβαίνουν τα όργανα της πολιτείας, βρήκε ανταπόκριση στην κοινή γνώμη.
Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι ένα ταμπού το οποίο δεν είναι πλέον σαφές αν υποστηρίζεται επί της ουσίας ή προς άγραν ψήφων.
Η έννοια και το περιεχόμενό του δεν είναι αδικαιολόγητα και αβάσιμα. Στο παρελθόν υπήρξε σοβαρό πρόβλημα με την παρουσία και τις παρεμβάσεις αυταρχικών κυβερνήσεων στο πανεπιστήμιο, και το αίτημα για την καθιέρωσή του αποτελούσε και έναν καταλύτη των δημοκρατικών αγώνων του λαού. Εξ ορισμού το πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος ελεύθερος στη διακίνηση ιδεών και στην ανοχή. Το ερώτημα είναι, κινδυνεύει σήμερα η διακίνηση ιδεών και χρειάζεται το άσυλο για να την προστατέψει; Και, το ουσιαστικότερο, όσοι έχουν ιδέες τις οποίες θέλουν να διαδώσουν, χρειάζονται την νομική προστασία του ασύλου για να το κάνουν; Εξασφαλισμένοι, δηλαδή, επαναστάτες;
Η προσέγγιση στο θέμα είναι καλοπροαίρετη. Η αλήθεια είναι ότι σε έναν χώρο με την παράδοση των ελληνικών πανεπιστημίων, η συνεχής παρουσία αστυνομίας, επί παραδείγματι, είναι κάτι που ξενίζει. Αναζητώντας τη μέση λύση θα μπορούσε η παρουσία αυτή να περιοριστεί στην αντιμετώπιση εγκληματικών πράξεων. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η διακίνηση ναρκωτικών από εμπόρους είναι μία από αυτές.
Αν υπάρχει βούληση, η χρυσή τομή πάντα βρίσκεται.
► Ενώ η ένωση των καθηγητών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στάθηκε κριτικά απέναντι στον υπουργό, οι πανεπιστημιακοί του ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσαν δική τους ανακοίνωση με την οποία ασκούν κριτική στις πολύ εύστοχες επισημάνσεις του δημάρχου. Και λίγο-πολύ λένε γιατί ανακινείται το θέμα, ενώ είναι παλιό. Προφανώς για τους πανεπιστημιακούς του ΣΥΡΙΖΑ ό,τι είναι παλιό, και θέλουν να συντηρηθεί, δεν πρέπει να θίγεται.
Το ζήτημα πλέον είναι ένας βαθύς αναχρονισμός στις αντιλήψεις ορισμένων για το πανεπιστήμιο και τη λειτουργία του, και μια αναντιστοιχία του ρόλου του με τις ανάγκες της κοινωνίας.
Με τρόπο άσχημο, λόγω και της οικονομικής κρίσης, το ελληνικό πανεπιστήμιο με την εξαίρεση ορισμένων πρωτοπόρων καθηγητών έχει μείνει σε μια λειτουργία που θυμίζει Μεταπολίτευση. Δεν συζήτησε ποτέ –γιατί δεν το επέτρεψε μια ορισμένη πολιτικοϊδεολογική μειοψηφία στην οποία συγκαταλέγονται και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ– ποια είναι τα νέα δεδομένα στην εξέλιξη του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού και πώς αυτά μπορούν να ικανοποιηθούν και από την πανεπιστημιακή λειτουργία.
Κινδυνεύει, έτσι, το δημόσιο πανεπιστήμιο να απαξιωθεί και στη συνείδηση του μεγάλου μέρους της κοινωνίας, και κυρίως να ακυρωθεί ο ρόλος του.
Οι συνέπειες θα είναι τραγικές για τις ασθενέστερες οικονομικά δυνάμεις που αδυνατούν να στείλουν τα παιδιά τους για σπουδές στο εξωτερικό. Ποιον λοιπόν εξυπηρετεί η διατήρηση του πανεπιστημίου σε έναν επικίνδυνο αναχρονισμό;
► Κανείς δεν υποστηρίζει πως το πανεπιστήμιο θα πρέπει να προσαρμοστεί αβρόχοις ποσί στις επιταγές της αγοράς. Αλλά και η διατήρησή του σε μια απομόνωση από το κοινωνικό γίγνεσθαι συντηρεί μια ελίτ που, για τις συνθήκες που διανύουμε, είναι πολυτέλεια. Ποιον εξυπηρετεί ένα πανεπιστήμιο του οποίου οι απόφοιτοι προστίθενται, απλώς, στη σωρεία των ανέργων, ή –στην καλύτερη περίπτωση– παίρνουν των ομματιών τους και φεύγουν στο εξωτερικό; Ποιον εξυπηρετεί ένα πανεπιστήμιο του οποίου οι απόφοιτοι δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στις συνθήκες της εργασίας που αναζητούν;
Ποιον εξυπηρετεί ένα πανεπιστήμιο στο οποίο εισάγονται νέοι χωρίς προγραμματισμό του τι θα αντιμετωπίσουν μετά την αποφοίτησή τους;
Αντί λοιπόν το υπουργείο Παιδείας να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα, διαμορφώνει ένα σχέδιο νόμου –το οποίο κατά πάσα πιθανότητα θα περάσει το καλοκαίρι από τη Βουλή– με το οποίο επιχειρεί να το καταστήσει ακόμη πιο αναχρονιστικό. Το κακό είναι ότι πανεπιστημιακοί του ΣΥΡΙΖΑ (ενδεχομένως όχι όλοι, αλλά πολλοί) θεωρούν αυτήν την αλλαγή ως το Α και το Ω της πολιτικής του κυβερνώντος κόμματος. Και στην απορία για ποιο λόγο θα πρέπει να αλλάζουν βασικά χαρακτηριστικά του πανεπιστημίου κάθε φορά που αναδεικνύεται μια νέα κυβέρνηση στην εξουσία, θεωρούν δεδομένο ότι αυτό πρέπει να γίνεται. Κάθε κόμμα, λένε, που κυβερνά, θα πρέπει να εφαρμόζει τη δική του πολιτική.
Αλλά τι σημαίνει «εφαρμόζω την πολιτική μου στο πανεπιστήμιο»; Πριν από λίγες μέρες παρακολούθησα μια πολύ ενδιαφέρουσα ημερίδα που οργάνωσε το τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ προς τιμήν του ομότιμου καθηγητή Γεράσιμου Βώκου. Στην ημερίδα παρευρέθησαν και μίλησαν εμβληματικοί φιλόσοφοι όπως ο Ετιέν Μπαλιμπάρ και ο Πιερ-Φρανσουά Μορό. Τόσο ο Μορό όσο και ο Βώκος αναφέρθηκαν στο πανεπιστήμιο και τη λειτουργία του και τόνισαν πως οι βάσεις του γαλλικού πανεπιστημίου τέθηκαν από έναν φιλόσοφο στα μέσα του 19ου αιώνα, τον Βίκτωρα Κουζέν, και παραμένουν μέχρι σήμερα αναλλοίωτες. Για τις βάσεις μιλάνε, όχι για τα στοιχεία που πρέπει να προσαρμόζονται αναλόγως των αναγκών μιας κοινωνίας. Προφανώς, για τους πανεπιστημιακούς του ΣΥΡΙΖΑ ή για αρκετές από τις αριστερές αντιλήψεις που κατοικοεδρεύουν στο πανεπιστήμιο, οι Γάλλοι δεν ξέρουν τι κάνουν.
Και ξέρει τι κάνει μια ομάδα του κυβερνώντος κόμματος που οδηγεί το πανεπιστήμιο σε έναν ακόμη, πιο επικίνδυνο, αναχρονισμό.
Το τεράστιο πρόβλημα είναι ότι μ’ αυτά και μ’ αυτά το ελληνικό πανεπιστήμιο όχι μόνο απαξιώνεται, αλλά δεν μπορεί να αντιμετωπίσει οικονομικά και τα πάγια έξοδά του. Για το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, που γνωρίζω, το έλλειμμα αυτό ανέρχεται στα πέντε με έξι εκατομμύρια.
Ο δρόμος στρώνεται για την έλευση του αντίθετου πόλου από αυτόν που μας ταλάνισε τελευταία. Έρχεται η σαρωτική αντίληψη που τα θέλει όλα αγοραίο εμπόρευμα. Όσοι αναζητούν την αριστοτελική μεσότητα, έχουν βγει στο περιθώριο. Και να σκεφτείτε, πως στην ημερίδα που αναφέρθηκα παραπάνω, οι οργανωτές της αναζητούσαν την ενδιάμεση αντίληψη μεταξύ Μαρξ και Φρόιντ και εστίασαν στον Σπινόζα. Γιατί; Σε τι χρειάζεται το ενδιάμεσο;
Μήπως ήρθε η ώρα να ξανασκεφτούμε; Μήπως κατέρρευσαν οι ιδεοληψίες της Μεταπολίτευσης και πρέπει να αναζητήσουμε κάτι άλλο από το σημερινό ιδεολογικοπολιτικό αδιέξοδο και την αγοραία αντιπαλότητά του; Μήπως το 1989 αποτέλεσε για την ελληνική Αριστερά –και μόνον γι’ αυτήν σε όλο τον κόσμο– μια ατυχή στιγμή της ιστορίας;
Και σας συγχαιρω θερμως για το αρθρο σας, αγαπητε κ. Σαββιδη, αλλα και σας προκαλω να ”διαλογισθειτε” οτι ολα οσα γραφετε και υποστηριζετε ειναι πασιγνωστα στα πολυδιαβασμενα μελη του Συριζα – θα θυμαστε οτι το ΚΚΕ εσ, και οι μετεξελιξεις του ηταν το μορφωμενο ΠΑΣΟΚ των τριων 10ετιων της παντοκρατοριας του, γιαυτο και κατελαβαν τις καλυτερες θεσεις στα Οργανα και του Συλλογους του Πολιτισμου μας-. Τα γνωριζουν ,λοιπον ,ολα οσα γραφετε και καλυτερα απ’ολους μας, αλλα ενεργουν ,οπως εξ αλλου και το ΠΑΣΟΚ μεχρι το 2011, με αποκλειστικως κομματικο σχεδιασμο, γιατι πιστευουν ακραδαντως οτι, η Παιδεια- εκπαδευση (τωρα που διαλυθηκαν οι παραδοσιακες οικογενειες) διδασκεται και διορθωνεται κατα πως θελει η κυβερνηση της Αριστερας, η οποια προφανεστατα και θελει να επανεκλεγει και να ναρκοθετησει τις οποιες αλλαγες της επομενης κυβερνησεως, που θα τεθει αντιμετωπος πια καθημερινως με το ΡΩΜΑΛΕΟ φοιτητικο κινημα. Τ Εν κατακλειδι με κομματικα κριτηρια δεν μας προεκυψαν ο Νομος πλαισιο για τα Πανεπιστημια το 1982 και ο Καποδιστριας και Καλλικρατης για την Τοπικη Αυτοδιοικηση, στην οποιαν απο τοτε” εχασε η μανα το παιδι και το παιδι την μανα”. Και αυτα θα τα διορθωσουν -δυστυχως με την συμπραξη των δεξιων Αν.Ελ- πιο επιστημονικα και πιο κομματικα. Εχουν που λεμε το νοου χαου. Τι μενει . Συσπειρωση των εχεφρονων και αγαπωντων την Πατριδα καθηγητων των ΑΕΙ και των εκλεγμενων αρχοντων της Τοπικλης Αυτοδιοικησεως, μεχρι ληξεως της 4ετιας της σημερινης κυβερνησεως. Αλλο λυσιτελεστερον μεσον δεν υπαρχει και ουτε διαφαινεται. Αυτη ειναι η οικτρα πραγματικοτητα . Δυστυχως η ”μουντζουρα” του παληου πολιτικου κοσμου δεν ενεργοποιει ουτε τους πολιτες και κυριως τους αλλους αριστερους, που μπορει να συμπιπτουν στους μακροχρονιους στοχους με την σημερινη κυβερνητικη ηγεσια. Καλο Σαββατοκυριακο.
Και σας συγχαιρω θερμως για το αρθρο σας, αγαπητε κ. Σαββιδη, αλλα και σας προκαλω να ”διαλογισθειτε” οτι ολα οσα γραφετε και υποστηριζετε ειναι πασιγνωστα στα πολυδιαβασμενα μελη του Συριζα – θα θυμαστε οτι το ΚΚΕ εσ, και οι μετεξελιξεις του ηταν το μορφωμενο ΠΑΣΟΚ των τριων 10ετιων της παντοκρατοριας του, γιαυτο και κατελαβαν τις καλυτερες θεσεις στα Οργανα και του Συλλογους του Πολιτισμου μας-. Τα γνωριζουν ,λοιπον ,ολα οσα γραφετε και καλυτερα απ’ολους μας, αλλα ενεργουν ,οπως εξ αλλου και το ΠΑΣΟΚ μεχρι το 2011, με αποκλειστικως κομματικο σχεδιασμο, γιατι πιστευουν ακραδαντως οτι, η Παιδεια- εκπαδευση (τωρα που διαλυθηκαν οι παραδοσιακες οικογενειες) διδασκεται και διορθωνεται κατα πως θελει η κυβερνηση της Αριστερας, η οποια προφανεστατα και θελει να επανεκλεγει και να ναρκοθετησει τις οποιες αλλαγες της επομενης κυβερνησεως, που θα τεθει αντιμετωπος πια καθημερινως με το ΡΩΜΑΛΕΟ φοιτητικο κινημα. Το ιδιο δεν εγινε και το 1992 και το 2004. Μηπως , με κομματικα κριτηρια δεν μας προεκυψαν ο Νομος πλαισιο για τα Πανεπιστημια το 1982 και ο Καποδιστριας και Καλλικρατης για την Τοπικη Αυτοδιοικηση, στην οποιαν απο τοτε” εχασε η μανα το παιδι και το παιδι την μανα”;;;. Και αυτα θα τα διορθωσουν -δυστυχως με την συμπραξη των δεξιων Αν.Ελ ( μπορει και αλλων ”προοδευτικων” δυναμεων)- πιο επιστημονικα και πιο κομματικα. Εχουν που λεμε το νοου χαου. Τι μενει;;; . Συσπειρωση των εχεφρονων και αγαπωντων την Πατριδα καθηγητων των ΑΕΙ και των εκλεγμενων αρχοντων της Τοπικης Αυτοδιοικησεως, μεχρι ληξεως της 4ετιας της σημερινης κυβερνησεως. Αλλο λυσιτελεστερον μεσον δεν υπαρχει και ουτε διαφαινεται. Αυτη ειναι η οικτρα πραγματικοτητα . Δυστυχως η ”μουντζουρα” του παληου πολιτικου κοσμου, απενενεργοποιει τους πολιτες και κυριως τους αλλους αριστερους, που μπορει να συμπιπτουν στους μακροχρονιους στοχους τους για το θεμα της Παιδειας-εκπαιδευσης με την σημερινη κυβερνητικη ηγεσια. Καλο Σαββατοκυριακο.
Παλι ”διεφυγε” το πρωτο σχολιο. Ισχυει το πληρεστατο δευτερο. Απολογουμαι.
Μα αν όλα αυτά δεν αποτελούν νεοφιλελεύθερη πολιτική, δεν αποτελούν τον τροπο και το μέσο να παραδοθούμε άνευ όρων τότε τι ακριβώς αποτελούν;;; Ειναι ανικανότητα η ειναι πολιτική; Πολιτική του ελάχιστου του μη σκέπτεσαι, της ιδιωτικοποίησης και της φαβελλας. Εγω νομιζω οτι τίποτε δεν ειναι τυχαίο. Θελω το άσυλο, βέβαια έφαγα στο πετσί μου την παραβίαση του, γιατι σε απολυταρχικά καθεστώτα ούτως η άλλως δεν εχει κανένα νόημα, αλλα δεν μπορεί να υπαρχει το έγκλημα. Το έγκλημα υπαρχει για την απαξίωση, την μετανάστευση, την ιδιωτικοποίηση. Μην τρελλαινομαστε. Λίγο λίγο, σιγά σιγά, ιδιωτικοποιείται η παιδεία, με απαξίωση των πανεπιστημίων και των σχολείων, πολύ λίγοι θα μπορούν να πληρώνουν, τι σας λέει η αντίδραση της τρόικα στα δίδακτρα των μεταπτυχιακών, που ειναι εκκωφαντικά, μετατρεπομαστε σε Χιλή. Χωρις ελεος. Διότι το υπογάστριο της Ευρώπης πρεπει να γινει η Κίνα της σημερινής εποχής. Όλα έχουν την εξήγηση τους και τίποτε δεν ειναι τυχαίο. Όσο ανίκανη ηγεσία και να έχουμε, της έχουν γινει φροντιστήρια.
Θα σας παραπονεθει ο κ. Γαβρογλου οτι τον ”κατηγορειτε” για νεοφιλελευθερη πολιτικη , την οποιαν θα αρνηθει τρις μεθ’ ορκου, οπως ο Πετρος κατα την αρνηση του Χριστου μετα την συλληψη του. Οσο για την τροικα, αυτη τα λεφτα της θελει και πολλα κυβερνητικα μετρα-απο το προγραμμα της Θεσ/νικης ντε- τα θεωρει ως σπαταλες, οπως τα μεταπτυχιακα ,που τα μοσχοπληρωνεις στις χωρες τους.
Ποιο είναι το νόημα τού ασύλου; Να προστατεύει την ελευθέρα διακίνηση ιδεών, ή τούς κάθε λογής μπαχαλάκηδες, λαθρομετανάστες, διακινητές ναρκωτικών κλπ.;
Κινδυνεύει σήμερα από κανέναν η ελευθέρα διακίνηση ιδεών; Προφανώς όχι. Άρα, γιατί θέλεις το άσυλο; Για την προστασία των υπολοίπων;
Η παιδεία, στα περισσότερα προηγμένα κράτη, είναι ιδιωτική. Πώς μετατρεπόμαστε σε Χιλή; Μήπως πρέπει να βγάλεις τις αριστερίστικες παρωπίδες για να δεις πιο καθαρά;
Η νομική κατοχύρωση του άβατου των πανεπιστημιακών χώρων δεν θεωρώ ότι έχει νόημα. Κυρίως δεν μπορεί να έχει αυτό της προστασίας από αυταρχικές κυβερνήσεις αφού είναι σαφές, ότι το πρώτο το οποίο θα έκαμε μια αυταρχική κυβέρνηση είναι εξορισμού να καταλύσει το σύνταγμα και τους νόμους.
Να που βρισκόμαστε πάλι στην αμήχανη θέση να συμφωνούμε κύριε Σαββίδη.
Δε νομίζω ότι θα βρείτε πολλούς ανθρώπους να μην υποστηρίζουν κάποιου είδους διασύνδεσης ανάμεσα στην αγορά εργασίας και την ανώτατη εκπαίδευση, είτε πρόκειται για πανεπιστήμια είτε για τεχνικές σχολές. Δηλαδή θα πρέπει να γίνει το απλούστατο, να πραγματοποιούνται έρευνες που θα δείχνουν κατά πόσο οι πτυχιούχοι των σχολών θα μπορούν να βρουν δουλειά πάνω στο αντικείμενο σπουδών τους. Αυτό δε σημαίνει ότι όλα τα μη παραγωγικά τμήματα θα πρέπει να κλείσουν – ίσως κάποια να συγχωνευθούν – κι ότι η εκπαίδευση θα καναλιζαριστεί σύμφωνα με τις διαθέσεις των αγορών, θα πρέπει όμως να ξέρουν οι φοιτητές ότι όταν επιλέξουν από πάθος να γίνουν βυζαντινολόγοι ή πυρηνικοί φυσικοί με ειδικότητα στη γεωακτινοβολία ή από ατύχημα στο μηχανογραφικό να γίνουν βιβλιοθηκονόμοι, αργότερα πιθανότατα θα εργαστούν στον τομέα του ντελίβαρι. Κανένας δε λέει αν το θέλουν να μην το κάνουν, απλώς πριν επιλέξουν να γνωρίζουν τα δεδομένα.
Τώρα γιατί δε συμβαίνει αυτό το προφανές, οι λόγοι είναι πολλοί, πάνω κάτω τους ξέρουμε κι έχουν να κάνουν με μεγαλύτερα και μικρότερα συμφέροντα. Το ερώτημα όμως γιατί αυτές οι μικροομάδες συμφερόντων παίρνουν έναν τόσο καταστροφικό δρόμο και στο όνομα του να διατηρήσουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται πριονίζουν ολόκληρο τον κορμό, έχει ενδιαφέρον. Κάποιοι θα έλεγαν γιατί είναι κοντόθωροι βλάκες, εγώ πιστεύω ότι το κάνουν από απελπισία και πανικό που μετατρέπεται σε αυτοκαταστροφική αδηφαγία. Το ίδιο το κοινωνικό αφήγημα θέλει τα άτομα και τις ομάδες συμφερόντων να βρίσκονται διαρκώς σε κατάσταση σύγκρουσης και ανασφάλειας, αρχή που θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος της προόδου. Η κοινωνικές πρακτικές διδάσκουν σε καθημερινή βάση ότι αν δε γίνεις ληστρικός δε θα επιβιώσεις ή τέλος πάντων θα επιβιώνεις οριακά και τίποτα παραπάνω, το γνωστό δούλεψε να φας και κλέψε να ‘χεις. Για ν’ αλλάξει αυτή η λογική του πλιάτσικου θα πρέπει να επέλθει κοινωνική ειρήνευση. Το άτομο να αισθανθεί ασφαλές μέσα στην κοινωνία, να φροντίζεται απ’ αυτήν και με τη σειρά του της ανταποδίδει τη φροντίδα. Αυτό όμως δε μπορεί να συμβεί γιατί οι κοινωνίες είναι χτισμένες πάνω στην αρχή της ανισότητας και της εκμετάλλευσης του αδύνατου από τον δυνατό, κάτι που είναι φυσικό δικαίωμα του δεύτερου προς τον πρώτο.
Αν κάποιος θελήσει να το αλλάξει αυτό τότε ξεφεύγει από την …Αριστοτελική μεσότητα. Δε μπορεί κανείς να κρύβεται για πάντα πίσω απ’ το δάχτυλό του καμωνόμενος ότι μπορεί να έχει και τη γαζέλα ολόκληρη και το λιοντάρι χορτάτο. Από πάνω ψηλά, από τις αεροφωτογραφίες του national geographic η σαβάνα μπορεί να μοιάζει υπέροχη κι όλο αυτό το κυνηγητό με χορογραφία, κάτω όμως γίνεται μακελειό. Δε γίνεται ν’ αποφεύγεις για πάντα το δίλημμα κύριε Σαββίδη σπρώχνοντας το πρόβλημα κάτω από το χαλί της αντικυβερνητικής ρητορικής.
Μιλάμε για το πανεπιστήμιο, στο οποίο μπορεί να διαλέγεται ο Ντούγκιν του Πούτιν ενώ ο Ντώκινς δεν μπορεί να περάσει ούτε τα σύνορα της χώρας της αριστεράς και της προόδου;
Οκ!!
Θα τα πάρουμε τα μαντάτα…πλέον ο χρόνος τρέχει γρήγορα και τα λόγια είναι φτώχεια..Κάπως το λέει ο Λιακό μα δεν το θυμάμαι, ίσως ο εξαρχείου μας το θυμίσει..εάν μας καταδέχεται δηλαδή!!
ΎΓ: Όποιος νομίζει πως αριστερά στη χώρα μας, σημαίνει αριστερά όπως νοείται στους φυσιολογικούς εγκεφάλους αυτού του πλανήτη, θα πρέπει να αυτομαστιγώνεται τουλάχιστον τριάντα φορές την ημέρα και μετά να τρέχει στον πνευματικό του να πάρει το ραβασάκι για τις προσευχές, μπας και σωθεί..στην άλλη ζωή, διότι σε τούτη ή μας δουλεύει ή είναι βλήμα χωρίς προσανατολισμό.
Χρονια τωρα ,αγαπητε κ. Στεφανε στην Πατριδα ελεγαν και λενε κατι αλλο για τους συνελληνες αριστερους (οχι τους εσχατολογους Κομμουνιστες) . Ηταν οι Β.Β (βλακες ,βολεμενοι). Απο β αρχιζει και η λεξη βλημα, που χρησιμοποιησατε και εσεις . Παντως μαυτα και μαυτα περασαν καλα και καποια εκατομυρια εξασφαλισθηκαν προσωπικως και οικογενειακως , με μισθους και συνταξεις που επαιρνα και παιρνουν με ”προσοντα” μονον τα κοινωνικα κριτηρια και ενα απολυτηριο Λυκειου , με την μονοτονικη γραφη και με βαθμο και κατω του (10) ,η, αν ηθελε πανω απο το (10) ηταν πανευκολη η πλαστογραφια του . Μη περιμενουμε να θιγουν , γιατι πολλοι θα αναγνωρισουυν τους εαυτους τους. Η μονη δικαιολογια τους ειναι η λατρεια τους στο ινδαλμα τον Ανδρεα, που προ (21) ετων εγινε αειμνηστος. Θεος σχωρεστον.