Φωτογραφίες αρχείου: Κάλλη Ζάραλη- Σαίτ Τσετίνογλου.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΗ ΖΑΡΑΛΗ.
Είναι μετρημένοι στα δάχτυλα οι διανοούμενοι στην Τουρκία που έχουν το θάρρος να μιλούν ανοιχτά, και με το όνομά τους, για πράγματα που στη γείτονα θεωρούνται θέσφατα, απαγορευμένα, σχεδόν δόγματα πέραν πάσης αμφισβήτησης.
Ο Αλί Σαΐτ Τσετίνογλου είναι ένας από αυτούς, ασχολείται μάλιστα με έναν τομέα που καίει, την Ιστορία, απειλούμενος καθημερινά από τη νομοθεσία η οποία επιβάλλει φυλάκιση ουσιαστικά για οποιαδήποτε παρέκκλιση από την επίσημη γραμμή.
Ο Σαΐτ Τσετίνογλου, μιλά ανοιχτά για Γενοκτονία Ποντίων και Αρμενίων, καταδικάζοντας τα εγκλήματα των Νεοτούρκων και των κεμαλιστών.
Μελετώντας τα Εθνικά Αρχεία της Τουρκίας, ο πολυγραφότατος Τσετίνογλου καταγράφει την αληθινή Ιστορία, όπως μάλλον ποτέ δεν θα την παραδεχτεί η γειτονική χώρα. Αναδεικνύει την πολιτική ευθύνη ιδεολογιών που αναπτύχθηκαν στις αρχές του περασμένου αιώνα μέσα στην πατρίδα του.
Πριν λίγες ημέρες, βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη με αφορμή την επέτειο Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Μια από τις ελάχιστες δημοσιογράφους που έχουν απομείνει στην ΕΡΤ3, η Κάλλη Ζάραλη, συναντήθηκε μαζί του και του πήρε τη συνέντευξη που ακολουθεί, για τις ανάγκες σχετικής εκπομπής στο τρίτο κρατικό κανάλι.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ο Αλί Σαίτ Τσετίνογλου, ομιλητής για τη Γενοκτονία των Ποντίων.
– Αληθεύει ότι έγινε γενοκτονία;
Η δίωξη και το οικονομικό μποϋκοτάζ που ξεκίνησαν έπειτα απ’ το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων το 1913-14, και οι εξορίες που ξεκίνησαν με τον [Α’ Παγκόσμιο] Πόλεμο είναι η αρχή της περιόδου της γενοκτονίας.
Οι πρώτες μαζικές εξορίες μέσα στον πόλεμο, στις αρχές του 1916 ( 9-3-1916) είναι το πρώτο στάδιο της γενοκτονίας των Ποντίων. Οι μαζικές εξορίες μετά την έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα [σ.μ.: Μικρασιατική Καταστροφή για τους Έλληνες] είναι το δεύτερο στάδιο της Γενοκτονίας των Ποντίων. Και στα δύο στάδια, άντρες 15-45 ετών χάθηκαν σε στρατόπεδα εργασίας, όσοι εξορίστηκαν δε γύρισαν, με αποτέλεσμα να χαθούν 353.000 άνθρωποι, δηλαδή ο μισός πληθυσμός της περιοχής του Πόντου. 85.000 άνθρωποι έφυγαν στη Ρωσία. Στην απογραφή του 1927 βλέπουμε πως επιβίωσαν 182.169 άνθρωποι. Με λίγα λόγια ο Ποντιακός λαός, ξεριζώθηκε με γενοκτονία απ’ τα πάτρια εδάφη του, και με την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάνης, εγκρίθηκε το να χάνουν τη πατρίδα τους.
Το ότι ο Ποντιακός λαός διώχτηκε απ’ τα ιστορικά του εδάφη και έχασε τη πατρίδα του, είναι σημαντικότερο απ’ όλα.
Αυτά που συνέβησαν την περίοδο αυτή, ταυτίζονται με τον ορισμό της γενοκτονίας του νομικού Lemkin, αλλά και τα προαπαιτούμενα που αναφέρονται στη πιο στενή ανάλυση στο κείμενο του 1948 των Ηνωμένων Εθνών.
Στο κάτω κάτω υπολογίστηκε πολύ καλά το ότι οι άνθρωποι αυτοί που στάλθηκαν σε μια άγνωστη εξορία, μάλιστα αφού τους είχαν κατασχέσει όλα τα υπάρχοντά τους, για να συνεχιστεί ο πόλεμος οικονομικά, δε θα γύριζαν. Και το ότι απαγορεύτηκε να ζητήσουν αυτά που τους κατασχέθηκαν σ’ όσους θα γύριζαν μετά το πόλεμο, είναι ένα παράδειγμα του σχεδίου αυτού.
Και εξαιτίας της Realpolitik, αλλά και της ασυμφωνίας ανάμεσα στις δυνάμεις, το ελάχιστο που χρωστάνε οι χώρες της Δύσης και συνολικά η αποικιοκρατία στον Ποντιακό λαό για τη Γενοκτονία των Ποντίων είναι μια συγγνώμη.
Η μεγαλύτερη αποικιοκρατική δύναμη της εποχής, το Ηνωμένο Βασίλειο, έμεινε θεατής στη Γενοκτονία των Ποντίων. Δεν έβγαλε καν φωνή όταν οι αγγλικές δυνάμεις που ήταν στον Πόντο εξευτελίστηκαν.
Τώρα, πέρα απ’ τα πάτρια εδάφη των Ποντίων που χάθηκαν, αν έρθουμε στη οικονομική χρηματοδότηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Ο.Α.)… ξέρουμε ότι οι περιουσίες που κατασχέθηκαν απ’ τους Πόντιους, χρηματοδότησαν τις πολεμικές δαπάνες της Ο.Α. το 1916-17. Όταν δεν έμειναν περιουσίες για κατάσχεση, το 1918, παραδόθηκαν με τη Συνθήκη του Μούδρου. Ο Ποντιακός λαός, σαν να μην έφτανε που χρηματοδότησε τους Νεότουρκους στο πρώτο στάδιο της γενοκτονίας, χρηματοδότησε και το κεμαλικό καθεστώς αναγκαστικά. Με απόφαση της Κεμαλικής Κυβερνήσεως της Άγκυρας δόθηκε εντολή να μαζευτούν λεφτά απ’ τους Πόντιους και μάλιστα να δημοσιευθεί ανακοίνωση σε εφημερίδα πως οι Πόντιοι ενίσχυσαν τη κυβέρνηση οικονομικά με τη θέληση τους.
Οι Πόντιοι που έφτασαν στην Ελλάδα μετά την ανταλλαγή πληθυσμών είναι γύρω στους 180.000. Οι περιουσίες στην ανταλλαγή αφορούν μόνο τόσους. Οι περιουσίες των υπόλοιπων Ποντίων που αριθμούν παραπάνω από 500.000, κατασχέθηκαν. Το ότι [η κυβέρνηση] χώριζε τις περιουσίες σε αυτές των προσφύγων και σε αυτές των μη, αυτό αποδεικνύει. Κατασχέθηκαν περιουσίες περισσότερων από 500.000 Ποντίων με πογκρόμ, με δολοφονίες και γενοκτονία. Αυτή είναι μια απάνθρωπη και παράνομη εφαρμογή. Οι νικητές του Α’ ΠΠ αν και δεσμεύτηκαν ότι δε θα αφήσουν αναπάντητα αυτά τα απάνθρωπα εγκλήματα, μετά τον πόλεμο ξέχασαν το λόγο τους και μέχρι και σήμερα ζορίζονται να τον θυμηθούν.
Δεύτερον, η απόφαση του Κόμματος Ένωσης και Προόδου (İttihat ve Terakki) που δημοσιεύθηκε τον Αύγουστο του 1915 καλεί το λαό για συμμετοχή στη γενοκτονία. Με οικονομικά και σεξουαλικά ρουσφέτια, ο μουσουλμανικός πληθυσμός εξαγοράστηκε και συμμετείχε στην γενοκτονία. Διότι κέρδισε ευκαιρίες που δεν θα τις έβλεπε ούτε στο όνειρό του. Η απόφαση αυτή περιέχει τη φράση «σκότωσε τον και πάρε τη γυναίκα και την κόρη του, και η περιουσία του δική σου». Με άλλα λόγια, το να παίρνεις το «ορφανό» παιδί και τη γυναίκα του αλλά και την περιουσία του μακαρίτη, νομιμοποιεί τη δολοφονία και τη κλοπή.
Εδώ βλέπουμε τη διαφορά ανάμεσα στις γενοκτονίες Ποντίων και Αρμενίων, από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων: Οι Γερμανοί σκότωσαν τους Εβραίους σε θαλάμους αερίων, τους πήραν τις περιουσίες, αλλά δε σκέφτηκαν ποτέ να εκχριστιανίσουν τους Εβραίους. Ενώ στη γενοκτονία των Ποντίων, μαζί με τα σώματα, βασανίστηκαν και τα πνεύματα. Από αυτή την άποψη, η γενοκτονία συνεχίζεται.
Η Κάλλη Ζάραλλη σε αποστολή στο Μάρντον, έξω απο το Ντιγιάρμπακιρ στη ΝΑ Τουρκία. Αποστολή της ΕΡΤ3. Φωτό αρχείου.
– Η Τουρκία γιατί αρνείται να την αναγνωρίσει;
Το ότι η Δημοκρατία της Τουρκίας είναι αποτέλεσμα αυτής της εκκαθάρισης (εσείς διαβάστε την ως γενοκτονία) δε το αρνούνται ούτε οι ιδρυτική ομάδα [σ.μ. κεμαλικοί], αλλά ούτε οι σημερινές πολιτικές ομάδες.
Αυτοί που οργάνωσαν τη γενοκτονία, είναι η ιδρυτική ομάδα. Ο λαός δεν αντέδρασε στη δια βίου κυβέρνησή τους. Απ’ την άλλη, η γενοκτονία έγινε σε συνθήκες εθνικής ενότητας, δηλαδή με τη συνεργασία κράτους-λαού. Οπότε το να αναγνωριστούν ως υπεύθυνοι της Γενοκτονίας οι ιδρυτές του κράτους, όπως και το επίπεδο του λαού της εποχής, αλλά και αυτά που κέρδισε τότε, είναι ο λόγος που δυσκολεύει την αναγνώριση της Γενοκτονίας.
Ως ξένο στοιχείο, η αθώωση τον γενοκτόνων στα πλαίσια της Realpolitik στη Λωζάννη, είναι ένας άλλος λόγος της άρνησης μέχρι και σήμερα. Η Τουρκία παίρνει δύναμη απ’ αυτή. Η Τουρκία ξέρει πολύ καλά πως αυτά που λέει η Δύση και αυτά που κάνει δεν συμβαδίζουν.
Η ανθρωπότητα έμεινε θεατής στη γενοκτονία των Ποντίων και συνεχίζει να μένει. Αυτά που συνέβησαν στον Πόντο, δεν μπορούν να ξεπεραστούν με μια συγγνώμη. Πρέπει να αναγνωριστεί η γενοκτονία και να γίνουν τα ανάλογα. Τώρα για τα ανάλογα που λέω, πρέπει να αποφασίσει ο ποντιακός λαός. Και εμείς και η ανθρωπότητα, έχουμε χρέος να τους στηρίξουμε σε αυτό τους το αίτημα. Επίσης μπορούμε να προτείνουμε κάποια πράγματα:
Το πιο σημαντικό πράγμα είναι η «διόρθωση» της πατρίδας που χάθηκε. Για να διορθωθεί αυτό, στα πλαίσια της λογικής της κοινής πατρίδας, πρέπει να ιδρυθούν ομάδες εργασίας και να ετοιμαστούν οι συνθήκες. Και κάποιες πράξεις αρχικά μπορούν να τεθούν ως ένδειξη καλής διάθεσης:
- Να εντοπιστεί ο αριθμός των γυναικών, παιδιών και περιουσιών του ποντιακού λαού που κατασχέθηκαν στη γενοκτονία.
- Διαφάνεια στα αρχεία πληθυσμού και περιουσίας, άνοιγμα αρχείων προς όλους για έρευνα.
- Παραχώρηση ιθαγένειας στους ανθρώπους με ποντιακές ρίζες
- Στήριξη σ’ όσους θέλουν να επιστρέψουν πίσω, αλλά και επιστροφή των περιουσιών που κατασχεθήκαν απ’ την οικογένειά του.
- Παραχώρηση άτοκων δανείων για όσους θέλουν, για να φτιάξουν τις συνθήκες της ζωής τους
- Δημιουργία ενός μνημείου για τα θύματα της γενοκτονίας, ώστε να περάσει ξεκάθαρα το μήνυμα «Ποτέ Ξανά!»
Όλα αυτά προαπαιτούν να σεβαστεί η ανθρωπότητα τις αξίες του ποντιακού ελληνισμού. Αλλά η ανθρωπότητα δεν σέβεται τις αξίες του και τα λόγια της δεν συμβαδίζουν με τις πράξεις της. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα των θυμάτων της γενοκτονίας.
Θέλω να κλείσω με ένα παράδειγμα: Υπάρχει ένας Αρμένιος συγγραφέας, ο Σεβάν Νισανιάν, ο οποίος εξέλιξε τη Ρωμαίικη αρχιτεκτονική της Σιρίντζε, ανοικοδομώντας αυτό το Ρωμαίικο χωριό, όπου παρεμπιπτόντως έχει γεννηθεί και η τιτανομέγιστη συγγραφέας της Σύγχρονης Ελληνικής Λογοτεχνίας, η Διδώ Σωτηρίου. Για τις ανακαινίσεις που έκανε σ’ αυτό το Ρωμαίικο χωριό και πάνω στη δική του ιδιοκτησία, ο Νισανιάν έχει καταδικαστεί σε 16 χρόνια φυλάκισης, που θέλουν να τα κάνουν 24, και είναι φυλακισμένος εδώ και 4 χρόνια.
Επίσης πρέπει να τονιστεί πως είναι φυλακισμένος και το χαμένο παιδί του Πόντου, ο Γιάννης-Βασίλης Γιαϊλαλι.
Με λίγα λόγια, η σιωπή της ανθρωπότητας, είναι πρόσκληση στη λογική του «Δεν υπάρχει επιστροφή».
Λυπουμαι, που εντοπισα και υπογραμμιζω ,ως το σοβαρωτερο στοιχειο εις βαρος μας για την μη αναγνωριση απο την Τουρκια της γενοκτονιας του Ελληνισμου της Ανατολης-επιμενω -και οχι μονον των Ποντιων, -που σιγουρα δεινοπαθησαν χωρις μαλιστα να εμπλακουν στην Μικρασιατικη εκστρατεια, παρ’οτι προσφερθηκαν για εμπλοκη στον τοτε πρωθυπουργο Ελ. Βενιζελο-ειναι η εξης φραση του συνεντευξιαζομενου κ. Σαιτ Τσετινογλου . ”Ως ξενο στοιχειο , ειναι η ΑΘΩΩΣΗ των γενοκτονων στα πλαισια της REALPOLITIK στη Λωζανη ειναι ενας αλλος λογος της αρνησης , μεχρι και σημερα. Η Τουρκια παιρνει δυναμη απ’αυτην (την συνθηκη της Λωζανης)”. Και τωρα ενωπιον ενωπιοις . ΠΡΩΤΟΝ . Ποιος Ελλην υπεγραψε την Συνθηκη της Λωζανης και αθωωσε τους γενοκτονους;;;. ΔΕΥΤΕΡΟΝ . Μπορουσε να το θεσει ο Ελλην αυτος το θεμα της αναγνωρισεως της γενοκτονιας προ της υπογραφης αυτης της Συνθηκης και δεν το εθεσε , η, το εθεσε και το απερριψαν οι Τουρκοι;;;. Ειναι ευκαιρια οι φιλιστορες Ποντιοι να αναζητησουν στα κρατικα αρχεια Ελλαδος και Τουρκιας, η , σε ημερολογια των Βενιζελου και Ατατουρκ , εαν ετεθη ,συζητηθηκε και απορριφθηκε το θεμα της αναγνωρισεως της γενοκτονιας των Ποντιων στις συζητησεις για την Συνθηκη της Λωζανης, απο την οποιαν παιρνει δυναμη ανεκαθεν -κατα τον κ. Τσετινογλου – η Τουρκια . Μα θα μου πειτε ετσι θα ”θαμπωθει” η εικονα του μεγαλου Βενιζελου, ” του πατερα της φυλης”, αλλα για την ιστορικη αληθεια και για την διαλυση αυταπατων ειναι το αριστον, που μπορει και πρεπει να γινει. Περασαν 95 χρονια δεν ειναι λιγα.
Βλέπετε με κομματική εμπάθεια τα πράγματα.Αγνοείτε ότι για να υπογραφεί, έστω και αυτή η Λωζάννη, χρειάστηκε να παραταχθεί ο ελληνικός στρατός στη Θράκη; Να σας ρωτήσω και εγώ; Ποιός πούλησε την Ελλάδα στη Μικρά Ασία; Ποιός κυβερνούσε; Ποιός ήθελε πάση θυσία να αναλάβει την κυβέρνηση; Ποιό ήταν το σύνθημα; Σας λέει τίποτε το οίκαδε; Ποιός ηγείτο, πολιτικά, στην ήττα; Που βρισκόταν η Ελλάδα πριν τους Βαλκανικούς Πολέμους;
Δεν σας αδικω -και το δεχομαι-να μου καταλογιζετε κομματικη εμπαθεια, γενικως , αν και η εμπαθεια – σημαινει παραλογισμο και αυτος δεν με διακρινει-,ενω μου ειναι αγνωστη και ως λεξη και ως σκεψη, αλλα στην προκειμενη περιπτωση, για να δικαιολογησετε την ”κομματικη εμπαθεια μου” ανατρεξατε στα προ της Συνθηκης της Λωζανης γεγονοτα , που ειναι γνωστα , με επιχειρηματα και απο τις δυο πλευρες,( ορατε τα ”ΔΥΟ ΒΗΤΑ” της κ. Κακουρη και ”ΤΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΕΙΣΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ-ΜΕΤΑΞΑ ”) και εκτιμησετε και την αθωωση των εκτελεσθεντων εξι (6) ατυχων τελικων αρμοδιων , που εσκασε η βομβα στα χερια τους -που λεμε- και εκτοτε δεν ακουσαμε την οποια εκδοχη τους για την Μικρασιατικη καταστροφη. Την Ιστορια ,κυριολεκρικα σαυτην την περιπτωση, την εγραψαν οι νικητες. Τα ερωτηματα ,ομως , που εγειρονται μετα την φραση του κ. Τσετινογλου ,ειναι τα δυο του σχολιου μου, που τα επαναλμβανω , εν συντομια . Απητησε ο Βενιζελος την αναγνωριση της γενοκτονιας ,προ της υπογραφης της Συνθηκης της Λωζανης και την απερριψε ο Ατατουρκ , η, δεν την απητησε, ουτε εβαλε αστερισκο , για να την επαναφερει εν καιρω τω δεοντι, γιατι αλλοιως δεν θα τολμουσε ο κ. Τσετινογλου να πει για αθωωση των γενοκτονων απο την Ελλαδα -του τοτε- στα πλαισια της ρεαλπολιτικ στην Λωζανη ,απο την οποιαν ισχυροποιειται να μη σκεπτεται καν να αναγνωρισει -και τωρα η Τουρκια -την όποια γενοκτονια των Ρωμηων της;;;. Τις ιδιες ερωτησεις ,αγαπητε μου κ. Σαββιδη,-να ειστε υπερβεβαιος- θα εκανα και αν την Συνθηκη της Λωζανης την υπεγραφαν οι αντιβενιζελικοι. Ας μη εγλωβιζωμεθα σε εθνικα θεματα απο τις κομματικες προτιμησεις μας και τις πολιτικες σκοπιμοτητες, για τις οποιες τις περισσοτερες φορες υπερβαλουμε στην περιγραφη της υποστηριξιμης με γεγονοτα και με ελλογα συμπερασματα αληθειας. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ. Υ.Γ. Κακως αναφερατε την Ανατολικη Θρακη ΜΑΣ , με την σιδηρα στρατια του Εβρου, υπο τον Παγκαλον, τον οποιον δεν επετρεψε ο Βενιζελος να αντισταθει ”για να πουλησουμε ακριβωτερα τοι τομαρι μας στους Τουρκους” και την οποιαν εκκενωσαμε τον Οκτωβριο του 1922 ατιμωτικα. Υπαρχει φωτογραφικο υλικο με τις βοιδαμαξες των Ανατολικοθρακιωτων που, κατεφθαναν στην Δυτικη Θρακη. ”Και διηγωντας τα να κλαις”. Δυστυχως η καταστροφη του Ελληνισμου της Ανατολης οφειλεται αποκλειστικα στον Εθνικο διχασμο , την πολυχρονες πολεμικες επιχειρησεις , στον αδηλων διαθεσεων υπατο αρμοστη Στεργιαδη , την διαδοχικη ανικανοτητα των στρατιωτικοπολιτικων Ελλαδικων ηγεσιων απο το 1919-1922 και κυριως την ναρκοθετημενη αποφαση των φιλων μας της ΑΝΤΑΝΤ ,, για αποβαση στην Σμυρνη, που μας εγκατελειψαν και την ωρα της καταστροφης. Κατι αναλογο εγινε και στην υποθεση της Τουρκικης εισβολης στην Κυπρο, με την αφρονα επεμβαση εναντιον του Μακαριου στις 15 Ιουλιου 1974. Και εκει πηγσαμε -οπως στην Σμυρνη -για μαλι και φυγαμε κουρεμενοι. Λιγη γεναιοτητα χρειαζεται για να αναγνωρισουμε τα λαθη μας . Καιρος να την αποκτησουν ολοι οι συνελληνες.
Αγαπητέ κ. Σαββίδη. Σας παρακολουθώ χρόνια και εκτιμώ αφάνταστα την ποιότητα των εκπομπών σας και τα γραφόμενά σας.Παρακολουθώ τους σχολιαστές των γραφομένων σας και τις ποικίλλες απόψεις και εν πολλοίς απαράδεκτες και απάδουσες σε μια πολιτισμένη αντιπαράθεση. Εδώ δεν μπορώ να μη διατυπώσω το σχόλιό μου. Εκτιμώ ότι η απάντησή σας στον κ. ΣΑΝ είναι λίγο απόμακρη από την ουσία των ερωτημάτων που έθεσε. Αν τον κατηγορείτε για κομματική εμπάθεια θα μου επιτρέψετε να κατηγορήσω κι εγώ εσάς για ανάλογη κομματική εμπάθεια και για υπέρμετρο ποντιακό εγωϊσμό που δεν συνάδει στον αγώνα που δώσατε για την ενότητα του εορτασμού της γενοκτονίας των Ποντίων και όχι μόνον αλλά του συνόλου των Ελλήνων υπό τον Τουρκικό ζυγό εκτός της ελευθερωθείσης Ελλάδος από την ενωτική Ηγεσία του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, του Βασιλέως Γεωργίου ,του Αρχιστρατήγου Διαδόχου Κωνσταντίνου και του Ελληνικού Λαούτο 1912-13. Φτάνει πιά κάθε αναφορά σε διχαστικά γεγονότα.Συνεχίστε την αντικειμενική και αξιοκρατική δημοσιογραφική σας αποστολή και συνεχίστε να αγωνίζεσθε για τη σωτηρία της Πατρίδας μας από τον κατήφορο που έχει πάρει. Με εκτίμηση.
Αυτοί ακριβώς οι εσωτερικοί διχασμοί, είναι που αναζωογονούν το μεράκι για δράση!
Κατηγορεί ο κ. Σαββίδης τον ΣΑΝ για κομματική εμπάθεια και επιχειρηματολογεί ακριβώς με τα συνθήματα της “αντίπαλης” παράταξης της εποχής!
Ο Κονδύλης στο βιβλίο του η θεωρία του πολέμου, εξηγεί το πως έχασαν οι Γάλλοι στη Ρωσία με το Ναπολέων, οι Γερμανοί στη Ρωσία με το Χίτλερ και οι Έλληνες στη Μικρασιατική εκστρατεία.
Κοινή αιτία, η μεγάλη απόσταση ανεφοδιασμού!
Όσο απομακρύνεσαι από την έδρα σου, τόσο το μπαλόνι γίνεται εύθραυστο!
Φυσικά και όσο αναφέρει ο κ. Σαββίδης ήταν τα συνθηματα των βασιλικών τότε, μόνο που είτε οι βασιλικοί που τελικώς ανέλαβαν τη διακυβέρνηση είτε ο Βενιζέλος, θα συνέχιζαν τον πόλεμο.
Ήταν εθνική απόφαση, που σημαίνει απόφαση ιμπεριαλιστική του βαθέους μας κράτους και δυστυχώς δεν καταφέραμε να τη φέρουμε σε πέρας.
Και τί σημαίνει εθνική υπόθεση;
Φυσικά και δε σημαίνει, το τί θέλω εγώ ή ο επισκέπτης ή ο ΣΑΝ ή ο κ. Σαββίδης, είναι όλα όσα μας μαθαίνουν να θέλουμε οι ιδιοκτήτες αυτής της συνείδησης κι εδώ είναι το μόνο σημείο όπου το κκε διαχρονικά έχει δίκιο, ασχέτως εάν ο μόνος λόγος ύπαρξής του εξελίχθηκε ως βραχίονας εναλλακτικός του άλλου μέρους του βαθέους μας κράτους, την εκκλησία, της Ρωσίας.
Ακόμη κι ο Τσολάκογλου, ήταν μέρος του βαθέους κράτους μας, που τον έβγαλαν μπροστά και να αναλάβει την ευθύνη της πρόσκαιρης ρήξης με τους Άγγλους, ώστε να σταματήσει το έθνος να αναλώνει εθνικό κεφάλαιο σε ένα μάταιο για τη στιγμή αγώνα.
Ποιό άλλο παράδειγμα μπορούμε να θυμηθούμε, σχετικό με εθνική υπόθεση;
ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο κι ΈΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ!
Ο λαός αυτά υπερψήφισε το 81 και σε δύο μήνες είδε τον Πρωθυπουργό του να υπογράφει την τελική συνθήκη προσχώρησης…Το δε θέμα αντιμνημόνιο α λα Τσίπρα και όλη η ιστορία με το δημοψήφισμα του 2015 και η μετέπειτα κωλοτούμπα, αποτελεί μνημείο εθνικής συνεννόησης και μπράβο τους!!
Το ζήτημα της εξόδου της Αγγλίας από την Ε.Ε. και όλα όσα διαδραματίστηκαν και τρέχουν σήμερα, είναι επίσης παράδειγμα τρανταχτό ενώ η υπόθεση Τραμπ, καταδεικνύει τον διχασμό που υπάρχει στην κοινωνία των ΗΠΑ.
Πραγματικά εάν παρασυρθεί ο οποιοσδήποτε αγαπά να ασχολείται με αυτά τα ζητήματα, όπως οι περισσότεροι στο ιστολόγιο δηλαδή, μπορεί να ξεφύγει και να πει λόγια άσχημα..
Δεν πρέπει όμως και η παρότρυνση του ελατου προς τον κ. Σαββίδη, με βρίσκει σύμφωνο!
Ας υποθέσουμε ότι οι Πόντιοι αποφασίζουν να θέσουν ως παμποντιακό στόχο την ανάκτηση των εδαφών στον Πόντο. Αυτή η απόφαση θα επηρέαζε την συμπεριφορά τους;