του Δρ Sébastien Boussois*
Οι Ευαγγελικοί στις ΗΠΑ συνιστούν το πλέον δραστήριο σιωνιστικό λόμπι – ξεπερνούν και αυτό των Εβραιοαμερικανών – όχι γιατί αγαπούν το Ισραήλ, αλλά γιατί εργάζονται για την επίσπευση του τέλους του κόσμου και την… Δευτέρα παρουσία του Κυρίου! Και ψηφίζουν σε ποσοστό 80% Τραμπ.
Δεν ξεφεύγει από κανέναν ότι τον προσεχή Νοέμβριο ήταν οι επόμενες αμερικανικές εκλογές. Βασικά, ποιος θα μπορούσε σήμερα να φανταστεί σοβαρά ότι, σε ένα χρόνο, ο σημερινός αμερικανός πρόεδρος δεν θα είναι πλέον ο ένοικος του Λευκού Οίκου; Η απειλή ενός πλήρους αποκαλυπτικού πολέμου μπορεί να είναι αρκετή για συσπείρωση παρά τη διαδικασία αποπομπής. Εν πάση περιπτώσει, είναι μια κλασική στρατηγική να κουνάει κανείς το κόκκινο μαντήλι του κινδύνου για να παρουσιάζεται ως ο μόνος σωτήρας. Ενόψει του χάους που ο ίδιος ο ίδιος ο Τράμπ δημιουργεί, και με μια μόνιμη συνήθεια εκκεντρικότητας, είναι δύσκολο να φανταστούμε μια έξοδο του Ντόναλντ Τράμπ στις επόμενες εκλογές του Νοεμβρίου. Ο ίδιος ούτε που σκέφτεται ένα τέτοιο σενάριο. Ωστόσο, από δημοκρατικής άποψης, είναι απολύτως εφικτό, έστω και αν λίγοι επί του παρόντος πιστεύουν σ’ αυτό. Γιατί;
Δέσμιος των Ευαγγελικών
Επειδή έχει την απόλυτη υποστήριξη των Ευαγγελικών χριστιανών. Ανθρωπος του θεαθείναι, έχει αυτό το εξαιρετικό ταλέντο για σχεδόν τέσσερα χρόνια να δημιουργεί τον κίνδυνο ή τον υπάρχοντα να τον επαυξάνει, μειώνοντας τα μέτωπα αστάθειας, ανακοινώνοντας τα πάντα και το αντίθετό τους στην πολιτική του, και αποσταθεροποιώντας ξαφνικά τους συνεργάτες όπως τον εχθρό, πουλώντας μια απόσυρση των ΗΠΑ από τις υποθέσεις της Μέσης Ανατολής ενώ ταυτόχρονα παρέμεινε ενεργός με κάθε τρόπο και ως εκ τούτου τελικά παρουσιάζοντας τον εαυτό του χωρίς συμπλέγματα ως αυτός που τελικά θα βγάλει τον κόσμο από αυτή τη δυσκολία. Δημιουργεί τον ιό για να επανεμφανιστεί ως γκουρού θεραπευτής. Οι καλύτεροι σεναριογράφοι του Χόλιγουντ συνηθίζουν να επινοούν κινδύνους που τελικά θα τους ξεπεράσουν οι ίδιοι. Το ίδιο πιστεύει και αυτός. Και πάνω από όλα για ποιο σκοπό; Για να προσελκύσει μαζικά την ψήφο των Ευαγγελικών το 2020, οι οποίοι είχαν ήδη μαζικά επιλέξει το Tραμπ το 2016. Το 80% των Λευκών Ευαγγελικών είχε ψηφίσει τον Ρεπουμπλικανικό υποψήφιο.
Ό, τι και αν λένε οι Αμερικανοί, οι οποίοι κατατρύχονται από την εσωτερική τους πολιτική, εξετάζουν προσεκτικά αλλά και με τρόμο την ολίσθηση του κόσμου προς το γενικευμένο χάος. Και καθώς πιστεύουν στη λυτρωτική Αποκάλυψη, αναγνωρίζουν στον εαυτό τους ότι δεν είναι μόνο χωροφύλακας του κόσμου με τη χάρη που τους έχει χορηγήσει η διεθνής κοινότητα από το 1945, αλλά κυρίως από το αόρατο χέρι του Θεού, οι ένθερμοι υποστηρικτές του δεν μπορούν να τον καταστήσουν υπεύθυνο για τίποτα. Στοιχηματίζουμε με βεβαιότητα ότι θα επανεκλέξουν τον πολέμαρχό τους, πεπεισμένοι για τα υπεράνθρωπα προσόντα του και την ηράκλεια δύναμή του για να βγούνε από το δικό του βούρκο στο οποίο τους οδήγησε. Αρκεί να δούμε τον πολλαπλασιασμό των φωτογραφιών του και τις δηλώσεις λατρείας δημόσιων προσώπων στο πρόσωπο του Tραμπ για να πεισθούμε ότι αυτόν, που συχνά έχουμε την τάση να παίρνουμε για ανόητο εδώ στην Ευρώπη, για τους Αμερικανούς είναι μόνο ο εκλεκτός του Θεού.
Καθώς η αμερικανική οικονομία πάει όντως καλά – σημείο Θεού και του γενναίου στρατιώτη του στη γη – το εκλογικό σώμα που ψήφισε το Τραμπ το 2016 πιθανώς θα αναγνωρίσει ξανά τον Μεσσία του. Πολιτικά και στρατηγικά, αυτό που ο Αμερικανός Πρόεδρος παίζει στη Μέση Ανατολή, είναι το θέμα της επανεκλογής του. Μπροστά στην παγκόσμια απειλή, από τη Βόρειο Κορέα μέχρι το Ιράν, μέσω του Ιράκ, της Κίνας ή την αναγγελθείσα επιστροφή του Daesh, τους χρειάζεται επιτακτικά ένας “πολεμιστής” για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που έρχονται πάμπολλες. Δεν υπάρχει δυνατότητα προθέρμανσης για έναν μελλοντικό πρόεδρο ο οποίος δεν έχει δυνατότητα να δοκιμάσει να αντιμετωπίσει αυτόν τον κόσμο που αναδιαμορφώθηκε από τον ίδιο τον Τράμπ: κατάρρευση της πολυμέρειας, εξοστρακισμός και απομόνωση χωρών που έκτοτε έχουν καταστεί πρόσθετη απειλή, οικονομικός πόλεμος και απειλές καινούριων μονομερών στρατιωτικών πολέμων.
Kατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ο Ντόναλντ Τραμπ συγκρότησε μια ομάδα Ευαγγελικών συμβούλων. Ο Τζόνι Μουρ (φωτ.) είναι εκπρόσωπος Τύπου του Ευαγγελικού συμβουλίου του Λευκού Οίκου.
Ο μεγάλος αμερικανικός Σατανάς
Ο Tραμπ σημείωσε ήδη μια εκπληκτική επιτυχία: να δημιουργήσει τα δικά του εργαλεία διαχείρισης των διεθνών υποθέσεων, να επανεφεύβρει τον δικό του κόσμο, να καταστήσει απρόβλεπτα τα δικά του εξισορροπιστικά αντανακλαστικά, έτσι ώστε να μην μπορεί ο οποιοσδήποτε επόμενος διάδοχος να κατορθώσει να σβύσει τη φωτιά που άναψε. Επομένως, θα ήταν υπερβολικά επικίνδυνο να στηρίξουμε τη διαδικασία αποπομπής που ξεκίνησαν οι Δημοκρατικοί, και μάλιστα να βρούμε έναν άλλο υποψήφιο Ρεπουμπλικανό να τον κοντράρει. Με δυο λόγια: ποιος άλλος εκτός από το Tραμπ; Κανείς.
Ωστόσο, η εικόνα του μεγάλου αμερικανικού Σατανά ενισχύεται σε όλο τον κόσμο και σε όλες τις ηπείρους, αλλά δεν έχει σημασία: μόνο οι Αμερικανοί μπορούν να σώσουν τον κόσμο και θα τον θυμηθούν τον Νοέμβριο του 2020, αλλά ποιος θα σώσει τους Αμερικανούς από την αποκάλυψη (αυτοεκπληρούμενη, μεταξύ μας, προφητεία); Και βέβαια ο Μπαμπάς Τραμπ, αλλά μόνο με τη βοήθεια του Θεού. Η συντριβή ενός ουκρανικού αεροσκάφους πρόσφατα στο Ιράν και ο σεισμός είναι τα πρώτα σημάδια;
*Διδάκτωρ πολιτικών επιστημών, ερευνητής της Μέσης Ανατολής για τις ευρωαραβικές σχέσεις / τρομοκρατία και ριζοσπαστικοποίηση, καθηγητής διεθνών σχέσεων, επιστημονικός συνεργάτης του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελών, του Πανεπιστημίου και του Κέντρου Πρόληψης της Ριζοσπαστικοποίησης που οδηγεί στη Βία του Μόντρεαλ (Καναδάς) και συγγραφέας των βιβλίων Pays du Golfe, les dessous d’une crise mondiale και Daech, la suite.
Σέκτες: Εργαλεία της παγκοσμιοποίησης
για την κατάλυση της Δημοκρατίας;
(Απόσπασμα από το βιβλίο της Catherine Picard* Sectes, démocratie et mondialisation)
Catherine Picard
Η απαρχαιωμένη δημοκρατία
Αυτός ο κόσμος που δείχνει ένα τρομακτικό πρόσωπο έχει μόνο μία βεβαιότητα: ο καπιταλισμός έχει πάντα τους ίδιους στόχους και τα ίδια εργαλεία. Ο καπιταλισμός δεν χρειάζεται πλέον τη δημοκρατία, έχει γίνει αντιπαραγωγική. Σε αντίθεση με τον 19ο αιώνα, όταν ήταν σημαντικό για το κράτος να χρηματοδοτεί δρόμους ή την κατάρτιση των γεωργών που ήθελαν να γίνουν εργάτες, δεν είναι πλέον κερδοφόρο να υπάρχει ισχυρή κράτος. Δεν είναι πλέον χρήσιμο να πληρώνουμε σήμερα υψηλό τίμημα για τις υποδομές: υπάρχουν παντού. Δεν είναι πλέον χρήσιμη ούτε η επένδυση στην εκπαίδευση ανθρώπων που δεν θα έχουν παραγωγικό ρόλο και οι οποίοι, με αυτή ακριβώς τη μόρφωση, θα μπορούσαν να επικρίνουν, να οργανωθούν, να αντισταθούν στην εκμετάλλευσή τους. Η εκπαίδευση εκτρέπεται, επικεντρώνεται στην τεχνική και όχι στην ανάπτυξη και την καλλιέργεια του ατόμου. Ο στόχος, ομολογούμενος ή όχι, είναι να καταστεί το εκπαιδευτικό σύστημα κερδοφόρο….
Οι σέκτες ασκούν την εξουσία τους σε αυτό το νέο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, με την αυξανόμενη αμφισβήτηση της δημοκρατίας, είτε από τους οικονομικά ισχυρούς και τους κράχτες τους, είτε από τους λαούς που έχουν κουραστεί να βλέπουν να ασκείται η ίδια πολιτική η οποία αυξάνει την εκμετάλλευσή τους.
Χρησιμοποιούν τις ελλείψεις που δημιουργούνται σταδιακά στην κοινωνία. Προσφέρουν κατάρτιση, εκπαιδευτική υποστήριξη στις ανατολικές χώρες, προώθηση σε οργανωμένες κοινωνίες, καταπολέμηση της τοξικομανίας. Εν ολίγοις, προτείνουν ένα πιο «ανθρώπινο» πρότυπο από αυτό της παγκόσμιας κοινωνίας, αναλαμβάνοντας αυτές τους προοδευτικά εγκαταλειπόμενους στόχους από τα παγκοσμιοποιημένα κράτη.
Είναι ιδεολογικά εξοικειωμένοι με τις κοινωνίες που διεισδύουν. Παρουσιάζονται απογοητευμένοι από την «υπερβολική» κατανάλωση, από το πνευματικό κενό των ανεπτυγμένων κοινωνιών και εμφανίζονται ότι αποτελούν μια “προσπάθεια για νόημα”. Βασίζονται στο “υπερβολικά λίγο” των παραμελημένων χωρών για να προσφέρουν άλλα πλούτη ή στη συνέχεια να πάρουν τη θέση μιας, ανύπαρκτης ή αδύνατο να συγκροτηθεί, πολιτικής αντιπολίτευσης.
Το «ουδετερόθρησκο κράτος» της …προοδευτικής Αριστεράς ήταν η νομιμοποίηση ουσιαστικά της κακουργηματικής δράσης των σεκτών, αφού νομικά, ως θρησκείες, θα εξομοιώνονταν με την Ορθόδοξη Εκκλησία!
Εχουν ειδική τεχνογνωσία και δημιουργούν συναίνεση, υποταγή, τυφλή υπακοή από τους οπαδούς. Προσάρμοσαν σε έναν αποξενωτικό στόχο όλες τις τεχνικές από τις διάφορες σχολές ψυχοθεραπείας. Ελέγχουν την παρενόχληση, την απειλή και χρησιμοποιούν τη δυσπιστία και τη μαύρη προπαγάνδα εναντίον των αντιπάλων τους (παρενόχληση, εκβιασμός).
Μέσα από υπεξαιρέσεις κεφαλαίων, αποτελούν οικονομικές αυτοκρατορίες: βιομηχανίες, όπως ο Μουν**, υπηρεσίες (εκπαίδευση, μηχανική) και νέα οικονομία όπως η Σαηεντολογία*** . Με τη μάζα των οπαδών τους, είναι δεξαμενές σχεδόν άμισθης και προσοδοφόρας χειρονακτικής εργασίας, όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μπορούν επίσης να αποτελέσουν πηγή επιστημονικών πειραμάτων.
Επομένως, έχουν «αγαθά» προς πώληση: τη δική τους αιρετική παραγωγή – τις τεχνικές διανοητικής χειραγώγησης -, την οικονομική τους παραγωγή, το γιγάντιο υποταγμένο εργατικό τους δυναμικό, ακόμα και τους σταρ τους. Πωλούνται στον πλειοδότη, έναντι χρημάτων ή εξουσίας, στην υπηρεσία μιας ιδεολογίας ή ενός κράτους. Αλλά η συμφωνία ισχύει μόνο για κάποιο χρόνο και για συγκεκριμένες αποστολές.
Αντιστοιχία με την παγκοσμιοποίηση
Το παγκοσμιοποιημένο δόγμα βουλεύεται με τα αιρετικά δόγματα: το μικροεργαστήριο του μέλλοντος, οι αιρέσεις είναι ολοκληρωτικές ομάδες. Πρόκειται για τομείς ανομίας, δεδομένου ότι οι γκουρού ή οι επικεφαλής ασκούν ταυτόχρονα την εκτελεστική, τη νομοθετική και τη δικαστική εξουσία. Όπως στον ναζισμό ή τον σταλινισμό, ολόκληρη η ζωή είναι υπό έλεγχο και οι οπαδοί αναγκάζονται, με εξαναγκασμένη αποδοχή, να υπακούσουν και να εκτελούν τις εντολές. Τι καλύτερο για την παγκοσμιοποίηση απέναντι στη δημοκρατία που ενοχλεί και εμποδίζει;
Στα ερείπια των ουτοπιών ανθεί ένας ομφαλοσκοπικός ατομικισμός. Οι αιρέσεις τον ενισχύουν: δεν καλούν πλέον σε αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο, αλλά για αναζήτηση της αρμονίας με τον Κόσμο, του καλού για τον εαυτό μας, για πλήρη υγεία, που απαιτεί ενεργητικότητα ανά πάσα στιγμή. Η απώλεια οποιουδήποτε κριτικού πνεύματος δίνει τη θέσης της σε ψευδαισθήσεις και κάνει αποδεκτές τις προσβολές και τα γιατροσόφια στα μαθήματα αυτο-βελτίωσης, την αυξανόμενη εθελοντική δέσμευση για οιονεί δουλεία, από πνευματική κυριαρχία έως σεξουαλική υποταγή.
Τα πάντα στη σέκτα είναι εμπορεύσιμα: φροντίδα, φαγητό, εκπαίδευση … Όλα μπορούν να πουληθούν, είτε πρόκειται για παιδιά είτε για τη μήτρα των γυναικών, όπως δείχνουν τα προγράμματα κλωνοποίησης των Raelian****. Χρησιμοποιώντας τη μάζα των οπαδών του, και ειδικά τα «φτερά», αυτές τις γυναίκες που «έχουν επιλεγεί» και προορίζονται για προσωπική του χρήση, ο Claude Vorilhon, ο λεγόμενος «Raël», μπορεί να ξεκινήσει σε μια νέα επιχείρηση: την Κλωνοποίηση. Έχει τη δυνατότητα να πληρώνει επιστήμονες, να έχει εργαστήρια και θα κάνει πειράματα. Φτιάχνει περιουσία, παρασύροντας γονείς νεκρών παιδιών. Παίζει επίσης και προπαντός το παιχνίδι βιομηχανικών ομάδων που σκοντάφτουν στους νόμους της βιοηθικής. Προσθέτει στο Καλύτερο κόσμο***** Νο2 έναν εμπορικό τόνο που δεν υπήρχε στο μυθιστόρημα.
Όπως και στην περίπτωση της μαφίας, ο αιρετικός μαθητής ξεπερνά σταδιακά τον πολιτικό του δάσκαλο. Το ζήτημα του ποιος θα πάρει όντως την εξουσία δεν έχει ακόμη διευθετηθεί, αλλά τίθεται όλο και περισσότερο για όσους παρακολουθούν στενά το αιρετικό φαινόμενο.
*Η Catherine Picard (γεν. 1952) υπήρξε βουλευτής (1997-2002) του Σοσιαλιστικού κόμματος της Γαλλίας και εισηγήτρια του νόμου «Πικάρ – Αμπού» για την προστασία της γαλλικής νεολαίας από τη δράση των αιρετικών κινήσεων. Από το 2004 έως το 2019 διετέλεσε Πρόεδρος της Εθνικής Ενωσης των σωματείων υπεράσπισης της οικογένειας και του ατόμου –θυμάτων των αιρέσεων.
**H σέκτα του ελέγχει το 25% της νοτιοκορεάτικης οικονομίας! (Πικάρ)
** *Ο προϋπολογισμός της Σαηεντολογίας είναι ίσος με το άθροισμα των προϋπολογισμών της Ολλανδίας, του Βελγίου και του Λουξεμβούργου! (Πικάρ)
****Η σέκτα που ίδρυσε ο Κλωντ Βοριόν (γεν. 1946) μετά από δύο συναντήσεις με…εξωγήινους
*****Το μυθιστόρημα ουτοπία (1932) του Αλντους Χάξλεϋ
Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος
Πηγή: https://www.persee.fr/doc/raipr_0033-9075_2002_num_143_1_3759
