ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ
Η αντιπαράθεση στον Ανατολική Μεσόγειο και στη Λιβύη αν δεν ελεγχθεί από ισχυρές δυνάμεις που θα επιβάλλουν ένα ειρηνευτικό πλαίσιο μπορεί να ξεφύγει και να αποτελέσει τη θρυαλλίδα μιας ευρύτερης αποσταθεροποίησης στη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια που θα απειλήσει την ειρήνη και στην Ευρώπη. Η μεταβατική περίοδος που διανύουμε, κατά την οποία επαναπροσδιορίζεται το παγκόσμιο σύστημα που πρόεκυψε από τις αλλαγές του 1989 προσφέρεται για μεγάλες αστάθειες.
Στον Α΄ και τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ήταν η επιθυμία της Γερμανίας να αναζητήσει ζωτικό χώρο για τις ανάγκες της βιομηχανίας της που οδήγησε στις πολεμικές τραγωδίες. Σήμερα, στο ρόλο του διεθνούς αμφισβητία και ταραξία βρίσκεται η Τουρκία.
Οι συσχετισμοί και οι αναλογίες δεν είναι ίδιες, αλλά η Τουρκία αν επιμείνει να ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές της Ελλάδας δεν υπάρχουν περιθώρια ελέγχου της κατάστασης.
Δεν είναι μόνο η αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας που δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. Η καταπάτησή τους από την Τουρκία είτε στο Καστελόριζο είτε στο Αιγαίο είτε νότια της Κρήτης θα είναι απλώς η αρχή για την ελληνική έκλειψη από την περιοχή. Όχι μόνο γεωπολιτική, αλλά και ως οντότητας. Ανθρώπινης, πολιτειακής και πολιτισμικής. Γι’ αυτό και η πιο διαλλακτική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αποδεχθεί μια υποχώρηση από όσα δικαιούται. Δεν πρόκειται για πετρέλαιο και αέριο, αλλά για κάτι ουσιαστικότερο. Τα διεθνή κέντρα που διαμορφώνουν τις εξελίξεις δεν μπορούν να το αγνοήσουν αυτό.
Είναι ορθή η απόφαση αλλαγής του στρατιωτικού δόγματος. Δεν υπάρχει θέμα τοπικής σύρραξης και ενός θερμού επεισοδίου. Αν υπάρξει αντιπαράθεση θα είναι γενική. Ολοκληρωτική. Ποιον συμφέρει μια ακραία ελληνική αποσταθεροποίηση; Ποιος πιστεύει πως μια πολεμική αναμέτρηση Ελλάδας-Τουρκίας θα αφήσει αλώβητα τα Βαλκάνια, την Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, ακόμη και την ίδια την Τουρκία; Προφανώς οι Τούρκοι ιθύνοντες θα γνωρίζουν πολύ καλά πως υπάρχουν αρκετοί που περιμένουν η χώρα τους να ανοίξει μέτωπο με την Ελλάδα για να διευκολυνθούν στις δικές τους επιδιώξεις.
Το μήνυμα αλλαγής του στρατιωτικού δόγματος στάλθηκε δυτικά και ανατολικά με τις αλλαγές στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων.
Και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνος Φλώρος και ο Διοικητής του Δ΄ Σώματος Στρατού Άγγελος Ιλαρίδης είναι στρατιωτικοί του κλίματος προετοιμασίας αναμέτρησης με την Τουρκία. Έχουν κάνει δηλώσεις στο πρόσφατο παρελθόν (τέτοιες δηλώσεις δεν γίνονται εν αγνοία της πολιτικής ηγεσίας) μετάθεσης της buffer zone από τη λογική τού «δεν διεκδικούμε τίποτε» σε πιο προχωρημένο επίπεδο. Και ο ελληνικός λαός θα πρέπει να αντιληφθεί πως εκείνο που πλέον διακυβεύεται δεν είναι κάποιο πετρέλαιο ή φυσικό αέριο για το οποίο δεν αξίζει να διακινδυνεύσει. Το ζήτημα είναι υπαρξιακό. Αν θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως πολιτειακή και πολιτισμική παρουσία στον ελλαδικό χώρο. Αυτή η επίδειξη αποφασιστικότητας είναι ίσως η μόνη που μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο.
Από τη Μέση Ανατολή ως τον Ατλαντικό υπάρχουν δύο χολερικές δυνάμεις που μονίμως απειλούν με αποσταθεροποίηση αν δεν ικανοποιούνται, πάντα, οι επιθυμίες τους. Η Γερμανία και η Τουρκία. Δυστυχώς, στον άξονά τους προστίθεται η Ρωσία του Πούτιν.
Είναι αυτό το συνειδητό τρίπολο που συνεργάζεται και καθιστά τις εξελίξεις επικίνδυνες. Ο άλλος άξονας που διαμορφώθηκε (Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ, Αίγυπτος, Ιορδανία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Σαουδική Αραβία) είναι για να αντιμετωπίσει αυτήν την επικίνδυνη τριάδα. Και είναι επικίνδυνη η συνεργασία του πρώτου πόλου, διότι δείχνει να μην έχει ενδοιασμούς να αναδιαμορφώσει την περιοχή με την προβολή σκληρής ισχύος, όπως το επιδιώκει.
Μόλις η Ευρώπη ξέφυγε από τη δυνατότητά της να έχει στους κόλπους της μια ευρωπαϊκή Γερμανία και εξελίχθηκε σε γερμανική Ευρώπη, αποκαλύφθηκε για άλλη μια φορά η μύχια διάθεση των Γερμανών.
Να κυριαρχήσουν παντί τρόπω. Γι’ αυτό είναι λάθος η μετατροπή της Ευρώπης σε οικονομικό χώρο. Η Ευρώπη συγκροτήθηκε τύποις οικονομικά αλλά ουσία πολιτικά, για να ελέγξει τις (μονίμως) αποσταθεροποιητικές δυνάμεις από το να την οδηγήσουν σε νέο πόλεμο. Η γερμανική κυριαρχία αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.
Ο αποκλεισμός της Ελλάδας από τη Διάσκεψη του Βερολίνου για τους εμβριθείς αναλυτές δεν είχε το νόημα υποβάθμισης του ρόλου και της αξίας μιας μικρομεσαίας χώρας που μόνη της απαξιώθηκε. Έδειξε τις συμμαχίες που επιδιώκει το Βερολίνο. Το ίδιο αποκαλύπτει και η Πρωτοβουλία για τα Δυτικά Βαλκάνια που έχει πάρει πάλι η Γερμανία. Η Ελλάδα, αν και η πιο βαλκανική χώρα, αποκλείστηκε και από αυτήν την πρωτοβουλία.
Στο βάθος υπάρχει μια αμερικανογερμανική αντιπαράθεση. Η αντιπαράθεση αυτή δημιούργησε πόλους, και η Γερμανία θεωρεί πως η Ελλάδα βρίσκεται πιο κοντά στην Ουάσινγκτον. Αυτήν τη στάση της πληρώνει η Αθήνα από το Βερολίνο.
Μπορεί όμως η δύναμη που ηγείται της ΕΕ, η Γερμανία, να δημιουργεί προϋποθέσεις αποσύνθεσης της Ένωσης;
Ανάγκασε τη Βρετανία να αποχωρήσει, βρίσκεται απέναντι στη Γαλλία, υπονομεύει τα ελληνικά συμφέροντα και διαμορφώνει άξονες με δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Τουρκία. Το ζήτημα της γερμανικής συμπεριφοράς πρέπει να τεθεί στην Ένωση.
Η Ελλάδα κινείται, βεβαίως, στο πλαίσιο της Ατλαντικής Συμμαχίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά δεν μπορεί να έχει τόσο κακές σχέσεις με τη Ρωσία. Πρέπει να βρει τρόπους να τις βελτιώσει. Όπως και τις σχέσεις της με το Ιράν, το Ιράκ, τον Λίβανο και τη Συρία. Ακόμη και με τους Κούρδους. Αλλά και με την Τουρκία να διατηρήσει τις γέφυρες. Αν η Τουρκία εγκαταλείψει την αμφισβήτηση των ελληνικών δικαιωμάτων και δώσει μια καλή λύση στο Κυπριακό δεν μπορεί να είναι εκτός ορίζοντα η συνεργασία μαζί της, ακόμη και στα ενεργειακά. Ο τουρκικός λαός δεν είναι οι ορδές των πρώτων Μογγόλων.
Η Ιταλία και η Βουλγαρία θέλουν προσοχή. Η Αλβανία παρουσιάζει ιδιαιτερότητες, και στη Βόρεια Μακεδονία η θετική εξέλιξη είναι ο Ζόραν Ζάεφ.
Ἡ Γερμανία ἔχει ἐπιβάλλει τούς δικούς της ρυθμούς ἀλλά, τό χαρακτηριστικό ἐπίτευγμα τῆς Εὐρώπης ἦταν ὁ πολιτισμός, τά κινήματα τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων της τά ὁποῖα πρόλαβε ἡ γενιά μου. Τά οἰκονομικά ἐπιτεὺγματα εἶναι ἀποτέλεσμα αὐτοῦ τοῦ πολιτισμοῦ, πού ἔχει στή ρίζα του τόν ἀρχαῖο Ἑλληνικό πολιτισμό. Οἱ κοινωνίες τῶν ἀνατολικῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης πού ζοῦσαν σέ κομμουνιστικά καθεστῶτα, δέν βίωσαν αὐτά τά κινήματα καί ἀνοίγονται στήν Εὐρώπη γνωρίζοντας τώρα μόνο τά τεχνολογικά ἐπιτεύγματα αὐτοῦ τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τή νέα γενιά στήν Ἑλλάδα, πού βιώνει μία εὐμάρεια, ἔνα νεοπλουτισμό, τήν κρίση, τήν τεχνολογία τῶν νέων μέσων ἀλλά ὄχι τά πολιτισμικά ἐπιτεύγματα ἑνός πολιτισμοῦ, ἐπιτεύγματα πού δέν ἦταν πάντα ἔτσι. Σάν νά ὑπάρχει μόνο ἡ τεχνολογία σάν ἐπίτευγμα αὐτοῦ τοῦ πολιτισμοῦ. Ὁ Χριστιανισμός ΄διαβάζεται ΄ ἀπό κάποιους σάν σκοταδισμός, γιατί ἔχει ἀποκοπεῖ ἀπό τίς ρίζες του στόν ἀρχαῖο Ἐλληνικό καί Ρωμαϊκό κόσμο, ἔχει ξεχασθεῖ ἤ διαστρεβλωθεῖ ἡ οὐσία του, οἱ πνευματικές ἀναζητήσεις τοῦ Βυζαντίου εἶναι σάν ἀνύπαρκτες καί ἀνάξιες λόγου, ἄς σκεφτοῦμε τούς τρεῖς Ἱεράρχες. Ὁ Ἑλληνικός κόσμος καί ἡ Ὀρθοδοξία μπορεῖ νά διαβασθεῖ καί νά κοινωνηθεῖ ἀπό ἐμᾶς. Φαίνεται ἐκτός ἀνάγκης, ἐκτός τῶν ἐπιτευγμάτων, ἐκτός ἀναγκαιότητας γιά τούς ἄλλους, ἀλλά ὁ κόσμος δέν εἶναι τά μηχανήματα ἀλλά κυρίως οἱ ἄνθρωποι.
Ἐνδιαφέρον παρουσιάζει καί μία συνέντευξη τοῦ Γ. Καραμπελιᾶ.
http://ardin-rixi.gr/archives/214853
“Μπορεί όμως η δύναμη που ηγείται της ΕΕ, η Γερμανία, να δημιουργεί προϋποθέσεις αποσύνθεσης της Ένωσης;
Η Γερμανία ήταν και είναι ο κακός δαίμονας της Ευρώπης και ιδιαίτερα τής Ελλάδας.
Ώρα να σηκώσουμε κεφάλι στην Γερμανία
Όντως μετά το 1989 και κυρίως μετά την πρώτη επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ και την Νατοικής εμπνεύσεως-χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασαφαλείας του ΟΗΕ- επέμβαση, διάλυση και καταστροφή της Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας από όλα τα Ευρωπαικά κράτη – κυρίως από την Βρετανία του κ.Τόνυ Μπλέρ-εκτός της Γερμανίας ,τα γεωπολιτικά πράγματα άλλαξαν οριστικώς .
Χάθηκαν για τους Ρώσους τα Βαλκανικά κράτη -τα οποία εκτός της Ελλάδος -ήταν για 45 χρόνια δικά τους -ήλθε στα πράγματα και ο εμπειρότατος ”κυπατζης” και γεωπολιτικός σκακιστής κ. Πούτιν ,που θα είναι Πρόεδρος εκεί μέχρι το 2024 -αν δεν σφάλλω- οπότε τα πράγματα ”πήραν τον δρόμο τους ”-σχεδόν ομαλά και αναμενόμενα- ,με την πρωτοφανή στην Ιστορία φιλία Ρωσίας και Τουρκίας και ένα κ.Ερντογάν ,που και τον υστεροφημία του Κεμάλ θέλει να ξεπεράσει και υλοποιεί την θέληση του Παντουρκισμού -ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ,για τον έλεγχο -αν όχι την κυριαρχία – στο Αιγαίο ,που δεν κατάφεραν να το εξασφαλίσουν το 1947 στο Παρίσι.
Ο κ.Σαββίδης τα γνωρίζει καλύτερα όλων μας αυτά τα θέματα ,γιατί τα παρακολουθούσε ιδιαίτερα τα της Γιουγκοσλαβίας από το 1993.
Να τα ”ξαναβρούμε -λέμε – με την Ρωσία ,αλλά δεν θα ξαναβρεθεί νέος Κώστας Καραμανλής ως πρωθυπουργός να ξαναδοκιμάσει .
Σίγουρα μας έβλαψαν και το γεγονός ότι ”παραδοθήκαμε” εύκολα και στο Σκοπιανό και οι κάποιες ”εξυπνάδες ” των κ.κ. Τσίπρα και Κοτζιά με τις απελάσεις Ρώσων διπλωματών.
ΟΠΟΤΕ ,ξανά οπότε, επειδή το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον ”θα κοιμηθούμε ,όπως -και εμείς ,αλλά και οι σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαική Ένωση – στρώσαμε”.
Ένα είναι το παρήγορο .
Η σημερινή κυβέρνηση ”μας ξεσηκώνει”, την ακολουθεί και ελπίζουμε η στρατιωτική ηγεσία να πανετοιμάσει ”τα στρατά”και έχουμε συμμάχους εναντίον των Τούρκων όλα τα κράτη της Μεσογείου και τις ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας αν ”ανακατευθεί” στην Ανατολική Μεσόγειο .
Η Γερμανία -που μας έκανε και πολύ κακό ,αλλά μας ”ταίζει”-έστω και ”κοροιδεύοντάς μας (ιδιαίτερα τον Ιουλίο του 2015) δεν θα εμπλακει σε πολέμους ,αλλά δεν θα τα ”σπασει” για χατήρι μας από τώρα με την Τουρκία ,την από αιώνος στενή σύμμαχό της ,όταν εμείς διώχναμε τον Βασιλιά μας Κων/νο και την Γερμανίδα γυναίκα του Σοφία – χωρίς δημοψήφισμα και κακήν κακώς το 1917 και τους πολεμήσαμε στα οχυρά του Μεταξά στο Ρούπελ .
Την Εθνικη Ιστορία δεν την ξεχνάς -όπως εμείς ,χρόνια τώρα-.
Εαν με “τουρκικο λαο” εννοουμε αυτο που στα αγγλικα θα λεγαμε Turkish people αυτος πραγματι δεν εχει καμια ιδιαιτερη σχεση με τις ορδες των Μογγολων, καθως απο καθαρα γενετικη αποψη ειναι κατα κυριο λογο ενας βαλκανικος λαος. Το γεγονος ομως οτι στην Ελλαδα χρησιμοποιουνται οι οροι “Μογγολοι” και “Τουρκομογγολοι” ως προς τους Τουρκους με υβριστικο/υποτιμητικο τροπο αποδεικνυει το ποσο αδαεις και ανιστορητοι ειναι οι νεοελληνες, καθως το γεγονος οτι το Βυζαντιο επεζησε μεχρι τα μεσα του 15ου αιωνα οφειλεται σε παρα πολυ μεγαλο βαθμο στον καταλυτικο ρολο που διαδραματισαν οι Μογγολοι και οι Τουρκομογγολοι στην Ευρασια απο τον 13ο εως τον 15ο αιωνα, οποτε και αποτελεσαν παραγοντα κατα βαση φιλικο προς τον ελληνισμο. Οι Μογγολοι ηταν που το 1243 νικησαν το πρωτο τουρκικο κρατος της Μικρας Ασιας, αυτο του σουλτανατου του Ρουμ, καθιστωντας το υποτελες τους, κατι που οδηγησε τελικα στην διαλυση του, ενω οι Τουρκομογγολοι (ορος που επιστημονικα αναφερεται στους μογγολικους πληθυσμους που εγκατασταθηκαν στην Κεντρικη Ασια μετα την καταλυση της αυτοκρατοριας της Κοβαρεσμιας απο τον Τζενγκις Χαν, συγκροτωντας το χανατο Τσαγκαται) νικησαν τους Οθωμανους στην μαχη της Αγκυρας(εχοντας πρωτα υποχρεωσει τον οθωμανικο στρατο να λυσει την πολιορκια της Κωνσταντινουπολης, που βρεθηκε τοτε στα προθυρα της πτωσης) το 1402 και προκαλωντας ετσι της προσωρινη διαλυση του οθωμανικου κρατους, δινοντας με αυτο τον τροπο παραταση μισου αιωνα ζωης στο Βυζαντιο.
ρ’ εσύ φραγκοφορεμένε190,
άν είσαι εβραιοχαζαρότουρκος μέ βρετανικό(εκτός τών άλλων) διαβατήριο,
μή ντραπείς νά μάς τό πείς,
έ;!
Ναρκωτικα παιρνεις;
αυτοί πού παίρνουν ναρκωτικά έχουν αργά αντανακλαστικά,
σάν τά δικά σου,
βαλτέ παλιάνθρωπε,
γενοκτόνε τών τόνων
Οποιος δεν εχει κατι ουσιαστικο να πει, βριζει.