του Ανδρέα Νικολόπουλου, Συμβούλου Ασφαλείας*.
“Κάθε χρόνος φέρνει το δικό του βάρος”
Σερβική παροιμία
Αναβρασμός επικρατεί τις τελευταίες ημέρες, όχι μόνο στην Αν. Μεσόγειο και ευρύτερη Μέση Ανατολή, αλλά και στα Βαλκάνια. Στο προαιώνιο βόρειο γεωγραφικό βάθος του Ελληνισμού. Είναι άξια προβληματισμού η μη κάλυψη των όσων συμβαίνουν στο Μαυροβούνιο, από τα μ.μ.ε μας. Ελάχιστοι γνωρίζουν πως καθημερινά στις πόλεις του μικροσκοπικού κράτους, ξεχύνονται δεκάδες χιλιάδες πολίτες, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα τους στον εθνικό προσδιορισμό και τη λατρευτική ζωή.
Πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο;
Τον μήνα Δεκέμβριο, η αμφιλεγόμενη Κυβέρνηση του Μαυροβουνίου, με αμφιλεγόμενο τρόπο εισήγαγε προς διαβούλευση στο Κοινοβούλιο, τον εξής αμφιλεγόμενο νόμο: «Θρησκευτικά αντικείμενα και εκτάσεις που χρησιμοποιούνται από θρησκευτικές ενότητες εντός της Μαυροβουνιακής επικράτειας, τα οποία κατασκευάστηκαν ή αποκτήθηκαν με δημόσια έσοδα του κράτους ή τελούσαν υπό κρατική ιδιοκτησία μέχρι την 01/12/1918, ως πολιτιστική κληρονομιά του Μαυροβουνίου είναι ιδιοκτησία του κράτους. Θρησκευτικά αντικείμενα που θα βρεθούν ότι κατασκευάστηκαν στο έδαφος του Μαυροβουνίου με τις κοινοπραξίες των πολιτών μέχρι την 01/12/1918 είναι ιδιοκτησία του κράτους».
Ιστορικά και νομικά ο νόμος είναι προβληματικός γιατί από τον 17ο έως τον 19ο αι. Ανώτατος πολιτικός άρχοντας ήταν ο Μητροπολίτης Ζέτας. Το ίδιο πρόσωπο με διττό ρόλο. Τα κρατικά θέματα ήταν και εκκλησιαστικά και το αντίστροφο. Επίσης να σημειωθεί ότι την 01/12/1918 το Πριγκηπάτο ενώθηκε με το Βασίλειο της Σερβίας και αποτέλεσε κομμάτι του ενωμένου Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας!
Το 2019 η Σερβική ορθόδοξη εκκλησία πανηγύρισε τα 800 χρόνια πνευματικής ζωής και Ποιμαντικής Θεολογίας. Σε αυτά τα χρόνια ίδρυσε και λειτούργησε πολλές και σημαντικές για όλο τον Ορθόδοξο Κόσμο Εκκλησίες, Μονές και ευαγή Ιδρύματα, που καθαγίασαν με το Φως τους Άγιοι και Πατέρες της πίστης μας. Τα Άγια λείψανα που φυλάγουν και ευλογούν τους ιερούς τόπους, κινδυνεύουν ξανά, όπως και την περίοδο των κομμουνιστικών διωγμών.
Οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη θα προκαλούσε έκπληξη ένα κράτος που αυτοαποκαλείται Δημοκρατία, να ψήφιζε νομικό πλαίσιο για την καταστολή της ίδιας της δημοκρατίας. Όχι όμως στο Μαυροβούνιο όπου κατά την πρώτη Τιτοϊκή περίοδο έλαβαν χώρα ιδιαίτερα ειδεχθή εγκλήματα, με στόχο την μετατροπή των εκεί Σέρβων σε Μαυροβούνιους. Ένα ακόμη ψευδοέθνος της Σοσιαλιστικής Γιουγκοσλαβίας, μετά τους Μουσουλμάνους Βοσνιακούς και τους «Μακεδόνες». Χαρακτηριστική η παραφωνία των αριθμών της τελευταίας απογραφής (2011). Ενώ στο Μαυροβούνιο λοιπόν, ζουν 44.98% Μαυροβούνιοι, 28.73% Σέρβοι, 8.65% Μουσουλμάνοι Βοσνιακοί και 4.91% Αλβανοί, τη σερβική γλώσσα ομιλεί το 43% του πληθυσμού! Παρά την αφόρητη πίεση των τελευταίων 15 ετών. Παρά την ωμή κρατική πίεση στους μαθητές να δήλωναν γλώσσα τους τη «μητρική» και όχι τη σερβική. Αυτά έως ότου όρισαν τη μητρική ως νέα γλώσσα. Την Μαυροβουνιακή που από διάλεκτος αναβαθμίστηκε σε γλώσσα. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην ιστορική πρώτη απογραφή του Πριγκηπάτου (1909) οι Σέρβοι ήταν το 96% του πληθυσμού!
Ο νόμος ψηφίστηκε στο Κοινοβούλιο της χώρας στις 03:00 της 27/12/2019 με τους βουλευτές της αντιπολίτευσης υπό κράτηση και με 15μερη απαγόρευση εισόδου στο Κοινοβούλιο. Από τις 103 τροποποιητικές προτάσεις της αντιπολίτευσης δεν εγκρίθηκε καμία. Μία κοινοβουλευτική διαδικασία ασύστολα αντιδημοκρατική, αφού σε ζήτημα της Σερβικής Ορθόδοξης εκκλησίας ψήφισαν Μουσουλμάνοι και Καθολικοί βουλευτές, αφού σε ζήτημα της δεύτερης κυρίαρχης εθνότητας (Σερβικής) ψήφισαν Αλβανοί και Κροάτες βουλευτές. Πρέπει να τονιστεί ιδιαιτέρως η εξασφάλιση των περιουσιακών στοιχείων της Ισλαμικής κοινότητας και της Καθολικής Εκκλησίας με προγενέστερους νόμους…
Ο Πρόεδρος του Μαυροβουνίου Μ. Τζουκάνοβιτς υπέγραψε το νόμο τη δεύτερη ημέρα των Σερβικών Χριστουγέννων, παρά τη σκληρή καταδίκη από τους Υψηλότερους αξιωματούχους της Χριστιανοσύνης. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος χαρακτήρισε το νόμο άδικο και διαβεβαίωσε ότι δεν θα χορηγηθεί το Αυτοκέφαλο στη Μαυροβουνιακή ψευδοεκκλησία. Ο Πάπας Φραγκίσκος εξέφρασε την ανησυχία του. Ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος στάθηκε υπέρ της Σερβικής Εκκλησίας και απέναντι στην Κυβέρνηση του Μαυροβουνίου. Φυσικά και ο Πατριάρχης Βελιγραδίου τον καταδίκασε απερίφραστα. Χαρακτηριστική είναι η συμφωνία όλων των Ορθοδόξων εκκλησιών στον αφορισμό των βουλευτών που υπερψήφισαν τον εκτρωματικό νόμο.
Ωστόσο αυτό που ο Μ. Τζουκάνοβιτς δεν μπορούσε να φανταστεί ήταν η αυθόρμητη αντίδραση των Σέρβων. Οι Σέρβοι που με μία μικρή -ιστορικά- παύση, καταπιέζονταν τα τελευταία 65 χρόνια, έδειξαν απροσδόκητα τάσεις αντίστασης. Κάθε ημέρα πλημμυρίζουν δρόμοι, πλατείες, Ναοί από δεκάδες χιλιάδες πολίτες, που ψάλλοντας εκκλησιαστικούς ύμνους και τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια διαδηλώνουν την αντίθεση τους στην εγκριθείσα νομοθεσία. Μοναδικά τους όπλα οι άγιες εικόνες και τα μελισσοκέρια. Λαμβάνοντας υπόψιν τον πληθυσμό της χώρας, με βεβαιότητα δηλώνουμε ότι το 45% αυτού διαμαρτύρεται! Η υποστήριξη των Σέρβων του Μαυροβουνίου έγινε γρήγορα υπόθεση όλου του Σερβικού κόσμου. Πρώτοι οι Σέρβοι της γειτονικής Ερζεγοβίνης, με τον Μητροπολίτη Ζαχούμιου & Ερζεγοβίνης Δημήτριο και τους τέως Μητροπολίτες Αθανάσιο και Γρηγόριο -πλέον Φρανκφούρτης & πάσης Γερμανίας- ξεχύθηκαν στους δρόμους και κατευθύνθηκαν στους Ναούς για προσευχή.
Μόνο στο μικρό Λιούμπινιε της Ανατολικής Ερζεγοβίνης, πόλης 3.500 κατοίκων, οι 2.000 ήταν στην προσευχή για τους αδερφούς τους του Μαυροβουνίου, γεμίζοντας ασφυκτικά τον Ιερό Ναό και τον μεγάλης έκτασης προαύλιο χώρο του! Το ίδιο στην υπόλοιπη Ρεπούμπλικα Σέρπσκα, στη Σερβία και παντού όπου οι Σέρβοι ζουν και ευημερούν. Είναι βέβαιο ότι ο Πρόεδρος Τζουκάνοβιτς δεν υπολόγιζε σε τέτοια αντίδραση. Πέτυχε κατά λάθος εκεί που πολλοί άλλοι πριν αυτόν είχαν αποτύχει. Ξύπνησε και ένωσε τους Σέρβους. Ξανά θυμόμαστε γιατί το Μαυροβούνιο -ιστορικά υπήρξε προπύργιο του Σερβικού έθνους, γι’αυτό και ονομαζόταν Σερβική Σπάρτη.
Είναι προφανές ότι πέραν του πολέμου κατά της Σερβικής ιδέας και της Ορθόδοξης πίστης, με αυτό το νόμο το κράτος θέλει να υφαρπάξει την εκκλησιαστική περιουσία. Το Μαυροβούνιο είναι μία χώρα με μικρή έκταση, που ασφυκτιά ανάμεσα σε τεράστιους ορεινούς όγκους και στενές παραθαλάσσιες λωρίδες, πυκνοδομημένες με υπερπολυτελή ξενοδοχεία και βίλες. Η οικονομία στηρίζεται στον τουρισμό και το real estate και ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης είναι η Σερβική ορθόδοξη εκκλησία.
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Μητροπολίτης Φρανκφούρτης & πάσης Γερμανίας Γρηγόριος ‘’ανήκει στην 
Μητρόπολη Μαυροβουνίου & Παραθαλασσίας έκταση 1.000.000 τ.μ σε γνωστή παραλία κοντά στην πόλη-σύμβολο της πολυτελούς διαβίωσης Μπούντβα,. Άραβες επιχειρηματίες θέλουν να επενδύσουν στον τομέα του τουρισμού και των πολυτελών κατοικιών εκεί’’.
Έχοντας γνώση και της οικονομικής διάστασης, δεν ακούγονται παράξενα τα λόγια του γνωστού Σέρβου Ακαδημαϊκού, με καταγωγή από το Μαυροβούνιο, Μ. Μπέτσκοβιτς: «Γιατί οι Μαυροβούνιοι ενδιαφέρονται τόσο για τις εκκλησίες μας, αφού στις τοιχογραφίες υπάρχουν Σέρβοι Άγιοι;!;
- Ο Ανδρέας Νικολόπουλος είναι Στρατηγικός Σύμβουλος Ασφαλείας MSc Στρατιωτικής επιστήμης και Στρατηγικής διοίκησης έργων ασφαλείας, Επιστημονικός συνεργάτης του Κέντρου Πρόληψης Εγκληματικότητας της Σερβίας. Στο παρελθόν εργάστηκε σε Ελλάδα, Ελβετία, Σερβία και Ρουμανία ως Διευθυντής ή Σύμβουλος Ασφαλείας
