«Οι Τούρκοι αντιφρονούντες πάσχουν από κατάθλιψη κι οι νεο-έλληνες από ερντογανοφοβία»

Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected]   www.kalkis.eu

Μετά την τελευταία συνάντηση των 20 πλουσιοτέρων χωρών του κόσμου στην Ιαπωνία, και τις δηλώσεις του Ερντογάν αναφορικά με το τετ α τετ του με τον Τραμπ, οι νέο-έλληνες ξανάπεσαν στην αθεράπευτη ερντογανοφοβία τους. Εξ ου και η σχεδόν καθημερινή μαύρη τουρκική προπαγάνδα που μας δείχνει τα μούσκουλά της. Αν βλέπαμε την πραγματική διάσταση της τουρκικής δύναμης (στρατιωτικής, δημογραφικής, γαιωστρατηγικής), κι όχι μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς της φοβίας μας, αν δεν ασχολούμασταν κάθε μέρα με το τι είπε και τι δεν είπε ο Ερντογάν και ρίχναμε το βάρος μας αθόρυβα στην ενίσχυση των διεθνών συμμαχιών μας και στην αποτρεπτική δύναμη της Ελλάδας με εθνική ομοψυχία, εκτιμώ ότι θα είχε κοπάσει ο ερντογανικός λεονταρισμός. Η διπλή ήττα του Ερντογάν μέσα σε δυο μήνες στις δημοτικές εκλογές της Κωνσταντινούπολης απέδειξε ότι δεν είναι άχαστος κι ότι, ακόμα και οι καταπιεσμένοι Τούρκοι δεν τον φοβήθηκαν και τον έβαλαν στη θέση του. Εμείς γιατί «τρέμουμε» ;

Ποιος είναι επιτέλους ο Ερντογάν ; Ένας νταής που ερεθίζει όλο τον κόσμο και ντουνιά προκαλώντας την αντιπάθεια της συντριπτικής πλειοψηφίας των κρατών του κόσμου και των διεθνών θεσμικών οργανισμών. Φαντασιώνεται ότι θα παλινορθώσει την οθωμανική αυτοκρατορία, ανατρέποντας τις διεθνείς συνθήκες που την διέλυσαν! Εφαρμόζει μια ιμπεριαλιστική πολιτική στρατιωτικών επιχειρήσεων και ενεργειακών ερευνών που είναι εξ ορισμού κοστοβόρα-κι άρα μη βιώσιμη- με αβέβαια εδαφικά και κυρίως οικονομικά αποτελέσματα. Δηλαδή εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η αχίλλειος πτέρνα της Τουρκίας. Αν βήξουν αύριο η Ουάσινγκτον και οι Βρυξέλλες, θα πιάσει πνευμονία η τουρκική οικονομία. Και τότε πόση μεγάλη αξία θα έχει η υπεροπλία της Τουρκίας που έχει ανοιχτά μέτωπα στο Ιράκ, τη Συρία, τους Κούρδους, τη Λιβύη, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, την Κύπρο και την Ελλάδα ;

Ας έρθουμε τώρα να δούμε ποια είναι σήμερα η κατάσταση στην Τουρκία, σύμφωνα με το έγκυρο ρεπορτάζ της ανταποκρίτριας της ηλεκτρονικής έκδοσης της Le Monde στις 28-6-2019 Marie Jégo.

«Oι νέοι θέλουν έναν τρόπο ζωής πιο ελεύθερο, πιο δημοκρατικό και πιο άνετο. Ο Imamoglu το αντιλήφθηκε καλά, απευθυνόμενος στη γενιά που γεννήθηκε ταυτόχρονα με το κόμμα του Ερντογάν  και δεν γνώρισε παρά μόνο το AKP, το κυβερνών κόμμα από το 2002, με επικεφαλής τον Τούρκο πρόεδρο», δήλωσε στην εν λόγω δημοσιογράφο ο γνωστός στους Τούρκους Ihsan Eliaçik, θεολόγος, ηγέτης του κινήματος των αντικαπιταλιστών μουσουλμάνων, ο οποίος δέχεται επισκέπτες κάθε Τετάρτη στο πολιτιστικό κέντρο του στην περιοχή Balat, στον Κεράτιο Κόλπο.

Το κλίμα φόβου και καταπίεσης  που πνέει στην Τουρκία, όπου οι διάδρομοι των δικαστηρίων και των φυλακών έχουν καταστεί τόποι συναντήσεων των διωκομένων και των συγγενών τους, βύθισε τον τουρκικό πληθυσμό, ιδιαίτερα τους νέους, στην «κατάθλιψη», συνεχίζει ο Ihsan Eliaçik. «Τα τελευταία χρόνια, η πολιτική του

κόμματος του Ερντογάν ΑΚΡ έχει καταστεί τιμωρητική. Όλες οι δίκες, οι συλλήψεις αντιπάλων, δημοσιογράφων, ακαδημαϊκών, προκαλούν ταλαιπωρία, δυσφορία, οργή, κατάθλιψη. Έχει ξεπεραστεί ένα ανεκτό όριο, οι άνθρωποι έχουν ταλαιπωρηθεί. Λένε «φτάνει πια!», αναλύει ο 58χρονος συγγραφέας περισσότερων από 20 βιβλίων, εικονιζόμενος με το βυσσινή μπλουζάκι στη φωτογραφία της 6^ης Μαϊου 2019 του UMIT BEKTAS του REUTERS, κατά τη στιγμή της σύλληψής του από τους αστυνομικούς κατά τη διάρκεια της Iftar (του γεύματος νηστείας). Αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια του τελευταίου Ραμαζανιού, όταν η αστυνομία τον έσυρε στο έδαφος, ενώ μοιραζόταν τη σούπα φακής με τους νέους στο Istiklal, την μεγάλη λεωφόρο πεζών στην ευρωπαϊκή πλευρά της Κωνσταντινούπολης. Η ασκούμενη γενικευμένη καταπίεση των αντιφρονούντων δεν μπορούσε να αφήσει απέξω τον Ihsan Eliaçik, πατέρα 5 παιδιών. Δικάστηκε τον Απρίλιο του 2018 για «υποκίνηση στην τρομοκρατία», μετά από σχόλια που έκανε σε ένα συνέδριο, καταδικάστηκε δε σε πρώτο βαθμό σε φυλάκιση 6 ετών ! Από τότε, τα ταξίδια του περιορίστηκαν στα όρια της Κωνσταντινούπολης, εν αναμονή της έφεσής του.

Μια δεύτερη δικαστική έρευνα άνοιξε  εναντίον του Ihsan Eliaçik, για  «εξύβριση του προέδρου». Ερωτηθείς για την ικανότητα του Ερντογάν να συνέλθει από την ήττα του κόμματός του στην Κωνσταντινούπολη, ο συγγραφέας δήλωσε  απαισιόδοξος, επικαλούμενος την «τύφλωση» του τουρκικού νούμερο ένα, την «αδυναμία του να διαβάσει το μήνυμα» που έστειλε το εκλογικό σώμα της Πόλης, ενώ το κόμμα του ΑΚΡ  «εξαντλεί τα πυρομαχικά του».

Πώς το προεδρικό κόμμα έφτασε ως εδώ ;

Την εποχή της εμφάνισής τους πριν από 17 χρόνια, οι ισλαμο-συντηρητικοί είχαν προκαλέσει  την ίδια ελπίδα με εκείνη που σημείωσε τώρα ο Ekrem Imamoglu, το ανερχόμενο αστέρι του Λαϊκού Ρεπουμπλικανικού Κόμματος CHP της αντιπολίτευσης. Ο Ερντογάν ήταν τότε σε απόλυτη σύμπνοια με τον λαό του, υποσχόμενος τον πλουραλισμό, την ελευθερία, την ευημερία, τις μεταρρυθμίσεις. Οι ομιλίες του ήταν απαλλαγμένες από ιδεολογία, η οποία του επέτρεψε να συσπειρώσει τους συντηρητικούς, ένα μέρος της αριστεράς, τους Κούρδους, διάσημους διανοούμενους. Δεκα έξι χρόνια αργότερα, ο reis (το «αφεντικό», ένα από τα ψευδώνυμα του Ερντογάν) έχασε τη μαγική αφή του προς όφελος  του Ekrem Imamoglu, ο οποίος σε λίγες εβδομάδες έγινε ο νέος πρωταγωνιστής της τουρκικής πολιτικής σκηνής.

Η αιτία αυτής της δυσαρέσκειας πρέπει να αναζητηθεί «στην οικονομική κακοδιαχείριση, τον οικογενειακό χαρακτήρα του καθεστώτος, την απόσταση από την εκλογική βάση, την περιφρόνηση των Κούρδων». Οι ημέρες του ισλαμικού-συντηρητικού κόμματος τελειώνουν. Η Κωνσταντινούπολη ζει αυτήν την περίοδο στο ρυθμό των φημών για επικείμενη διάσπαση του AKP.

Πολλοί Τούρκοι πιστεύουν ότι η Τουρκία πρέπει να συνεχίσει να κοιτάζει προς την Ευρώπη αντί προς τη Ρωσία. «Χρειαζόμαστε ευρωπαϊκή δικαιοσύνη και ευρωπαϊκό δίκαιο. Μόνο από εμάς εξαρτάται να το κατορθώσουμε και να το καθιερώσουμε. Από την άλλη πλευρά, δεν θέλουμε το καπιταλιστικό μοντέλο», λέει ο πιστός στον Karl Marx μέχρι τις άκρες των νυχιών του, ιδιόρρυθμός θεολόγος Ihsan Eliaçik!

Επαγρύπνηση λοιπόν, προσγειωμένο θάρρος, ενδυνάμωση της οικονομίας μας για να ενισχύσουμε βιώσιμα την αποτρεπτική μας δύναμη και σταθερή λειτουργία της χώρας μας στις σωστές συμμαχίες της και στο σκληρό ευρώ.

Τον φόβο φαίνεται ότι τον εγκαταλείπουν ακόμα και οι διωκόμενοι Τούρκοι.

Εμείς γιατί να εγκλωβιζόμαστε σε αυτόν ;

Τόσο δειλοί γίναμε ;

.