Μέτρο- όχι μόνο μέτρα- και από το κράτος

του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

Το κύριο θέμα των σημερινών «Ανιχνεύσεων» ήταν από το πρωί ένα κείμενο του politico.eu για την ελλιπή και καθυστερημένη αντίδραση της παγκόσμιας ηγεσίας στον κορονοϊό. Μάλιστα, το άρθρο είχε τον εντυπωσιακό τίτλο «πάνδημη ανικανότητα».

Είναι δύσκολο να πάρεις θέση σε τέτοια ζητήματα που άπτονται της ζωής των πολιτών και εξειδικευμένης γνώσης. Πάντως, ο κόσμος, σε επίπεδο κρατικών αποφάσεων, χωρίστηκε σε δύο τάσεις.

Την βρετανική που έχει αποδεχθεί την απώλεια κάποιων ζωών και δεν θα πάρει μέτρα περιορισμού της οικονομίας και την λοιπή ευρωπαϊκή, στην οποία συγκαταλέγεται και η Ελλάδα, όπου οι ζωές προκρίνονται της οικονομίας. Το ερώτημα εδώ είναι τι θα γίνει αν καταρρεύσει εντελώς η παγκόσμια οικονομία.

Σιγά σιγά, όμως, εμφανίζονται απόψεις που λένε πως οι μέχρι σήμερα απώλειες σε θανάτους δεν έχουν υπερβεί τις συνηθισμένες τέτοια εποχή. Πιστεύω πως είναι θέμα ημερών να δουν το φως της δημοσιότητας αυτές οι απόψεις. Είναι θέμα επιστημόνων να τις αντικρούσουν ή να τις αποδεχθούν και θα ακολουθήσει ο απλός κόσμος.

Ας έχουμε υπόψη πως με τα μέτρα που έχουν ληφθεί έχει, ήδη, καταστραφεί οικονομικά πολύς κόσμος. Και αυτό δεν μπορεί να περάσει αβρόχοις ποσί.

Δεν υπονοώ, απολύτως, τίποτε. Μπροστά στη ζωή οτιδήποτε άλλο είναι δευτερεύον αλλά θα πρέπει όλοι να δείξουν κατανόηση. Να μην προσπαθεί ο ένας να καταπιεί τον άλλο. Θα δούμε αν, προϊόντος του χρόνου, αναδειχθούν και άλλα ζητήματα που άπτονται της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Καλόν είναι, πάντως, η κυβέρνηση να προετοιμάζεται και για την ψυχολογική διαχείριση των  πολιτών.

Θα είχε ενδιαφέρον, όμως, να πληροφορηθούμε μερικά στατιστικά στοιχεία για θανάτους λόγω ασθενειών τα τελευταία χρόνια και να γίνει μια σύγκριση με φέτος.

Ας ευχηθούμε τα μέτρα να αποδώσουν, τα περιστατικά να μηδενιστούν και οι οικονομικές επιπτώσεις να είναι οι ελάχιστες δυνατές. Τα μέτρα, πάντως, να λαμβάνονται με σπουδή, σύνεση και φειδώ.

Η υπόθεση κορονοϊός, και, κυρίως, τα μέτρα αντιμετώπισής του έχουν αναδείξει και ορισμένα άλλα ζητήματα, ή, μάλλον, επιτάχυναν την εφαρμογή τους. Μπορεί να λειτουργήσει διαδικτυακά και πως, η παγκόσμια οικονομία πέραν των χρηματιστηριακών συναλλαγών;

Μπορεί να οργανωθεί αποτελεσματικά ένα κράτος ως προς την λειτουργία του; Μέτρα που θα εφαρμοσθούν αυτές τις ημέρες για κάθε είδους συναλλαγές από το σπίτι γιατί να μην μείνουν σε μόνιμη βάση στη λειτουργία του κράτους αν είναι αποδοτικά και εξυπηρετικά των πολιτών;

Το μεγάλο ζήτημα, όμως, που αναδεικνύει η κρίση των ημερών είναι η παγκοσμιοποίηση.

Το δίλημμα δεν είναι, πια, παγκοσμιοποίηση ή απομονωτισμός.  Το δίλημμα αυτό έχει ξεπερασθεί  προ πολλού και με την κρίση φάνηκε ο αναχρονισμός του.

Το μεγάλο ερώτημα είναι ποια παγκοσμιοποίηση. Εδώ πρέπει να καταναλώσουμε τη σκέψη μας και να οργανώσουμε τις δυνάμεις μας. Η παγκοσμιοποίηση ήρθε για να μείνει. Την επιβάλλουν οι νέες τεχνολογίες. Βεβαίως, η μορφή παγκοσμιοποίησης που πρέπει να προκρίνουμε, δεν καταργεί τα έθνη, ούτε τα εθνικά κράτη, δεν ισοπεδώνει  τις παραδόσεις και τις ιδιαιτερότητες των λαών.

Το περιεχόμενό της αναζητείται αλλά θα πρέπει να συγκροτηθεί πάνω στις δημοκρατικές και αποτελεσματικές λειτουργίες της ανθρώπινης κοινωνίας, μακριά από ολοκληρωτισμούς και δογματισμούς.

Βεβαίως θα αντιδράσουν στις νέες ιδέες οι δογματικοί του φιλελευθερισμού, του απομονωτισμού και κάθε είδους ολοκληρωτισμού δεξιού ή αριστερού.

Αλλά οι κοινωνίες προχωρούν εγκαταλείποντας τις πεπαλαιωμένες ιδέες και αναζητώντας νέες. Και το κύριο πρόταγμα της εποχής είναι ο συνδυασμός ελευθερίας και ισότητας.

Αυτό είναι το στοίχημα που καλούμαστε να κερδίσουμε.