Του Αλκη Καλλιαντζίδη, Οικονομολόγου, [email protected] www.kalkis.eu
Στο άρθρο μου που δημοσιεύθηκε στις 22-6-2019 στις Ανιχνεύσεις :
είχε προβλεφτεί με ακρίβεια από το τουρκικό ινστιτούτο δημοσκοπήσεων Konda η διαφορά νίκης 9% (54% 
των ψήφων) του Εκρέμ Ιμάμογλου από τον Binali Yildirim (45% των ψήφων) με κύριο σύνθημα του πρώτου «Όλα θα πάνε καλά» (Her Sey Güzel Olacak στα τούρκικα) το οποίο έγινε η κραυγή διαμαρτυρίας μιας αντιπολίτευσης που μέχρι την περασμένη Κυριακή φαινόταν ότι είχε χάσει την ελπίδα, όπως αναφέρει στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Libération στις 23-6-2019 ο δημοσιογράφος Jérémie Berlioux.
Κι έτσι ο αλαζών «άχαστος» Ερντογάν, που πρόσφατα αποκάλεσε τον Μακρόν ως πολιτικά «ατζαμή», ανέδειξε, έμμεσα πλην σαφώς, τον αμφισβητία του, Εκρέμ Ιμάογλου, για τις προεδρικές εκλογές του 2023, σημαδιακή ημερομηνία για τους Κεμαλιστές. 100 χρόνια από την ίδρυση της κεμαλιστικής Τουρκίας κατά το Ιακωβίνικο συγκεντρωτικό μοντέλο.
Πολύ περισσότερο από μια δημοτική εκλογή, αυτή η ψηφοφορία είχε την αξία ενός τεστ για τη δημοτικότητα του Ερντογάν και του κόμματός του AKP εν μέσω των σοβαρών οικονομικών δυσχερειών της Τουρκίας. Κάτω από την πίεση του περιβάλλοντός του και μετά από δύο ημέρες δισταγμών, ο Τούρκος πρόεδρος αποφάσισε να επιβάλει την ακύρωση της εκλογής του Ekrem Imamoglu, που κέρδισε στις 31 Μαρτίου, με μόνο 13.000 ψήφους επί περίπου 10 εκατομμύρια ψηφοφόρων. Ο νταής Ερντογάν έχασε το στοίχημά του. Η αυταρχική και εθνικιστική του στροφή έσβησε την αρχική φιλοευρωπαϊκή φιλελεύθερη εικόνα του και τον απέκοψε από τα πιο δυναμικά τμήματα της τουρκικής κοινωνίας, ιδιαίτερα των αστικών μεσαίων τάξεων. Για να είχε κερδίσει την περασμένη Κυριακή, δεδομένων των ψήφων του υποψηφίου της αντιπολίτευσης (806.000), το καθεστώς Ερντογάν θα έπρεπε να είχε καταφύγει σε μαζική καλπονοθεία. Κάτι που δεν το αποτόλμησε τελικά, αφού όλα τα μέσα δημοσιότητας του κόσμου είχαν πέσει πάνω του.
Για κάποιον που οι οπαδοί του εξακολουθούν να τον αποκαλούν ακόμα «reis» (αφεντικό), πρόκειται για μια διπλή ήττα. Ο Ερντογάν, που ξεκίνησε την πολιτική του αναρρίχηση ως δήμαρχος της μητρόπολης του Βοσπόρου, θέλησε να υπενθυμίσει στους Τούρκους ότι «όποιος κερδίζει την Κωνσταντινούπολη κερδίζει την Τουρκία». Χάνοντας αυτήν την πόλη που παράγει το ένα τρίτο του εθνικού πλούτου, αυτό σημαίνει για το κόμμα του στην εξουσία ότι θα χάσει πολύτιμους πόρους (παράδες) για να τρέφει φίλους επιχειρηματίες και εκλογικούς πελάτες. Πράγματι, όπως δείχνει το παρακάτω γράφημα των δημοσιογράφων, του 
ηλεκτρονικού Le Monde στις 23-6-2019, Flavie Holzinger, Floriane Picard και Marie Jégo, η Κωνσταντινούπολη είναι η οικονομική πρωτεύουσα της Τουρκίας. Το 2017 η Πόλη παρήγαγε το 31,2 % του τουρκικού ΑΕΠ, έναντι του 9% της Άγκυρας, του 6,2 % της Σμύρνης και των υπολοίπων περιοχών της χώρας. Την ίδια χρονιά το κατά κεφαλήν εισόδημα των Κωνσταντινοπολιτών ανερχόταν σε 17.723 δολάρια, έναντι 14.253 δολαρίων στην Άγκυρα. Ο Ekrem Imamoglu, με την ευρεία επαναληπτική νίκη του, ήταν σε θέση να συνενώσει όλους τους αντιπολιτευόμενους τον Ερντογάν την περασμένη Κυριακή. Μπόρεσε να συγκεντρώσει τις ψήφους των απογοητευμένων από το ΑΚΡ, καθώς και εκείνων της αριστεράς και των 3.000.000 Κούρδων (κι ας τους κάλεσε ο Οτσαλάν να κάνουν αποχή, όπως παλιά στη χώρα μας είχε κάνει το ΚΚΕ) της Πόλης, των περιφρονημένων, των καταπιεσμένων, των φυλακισμένων Κούρδων δημάρχων που έχουν ένα αποφασιστικό εκλογικό βάρος. Όλοι αυτοί επέλεξαν σαφώς την αντιπολίτευση.
Έτσι λοιπόν ο μη ατζαμής Ερντογάν χάνει τώρα και τους μπόλικους παράδες του Δήμου της Κωνσταντινούπολης και συνένωσε την διασπασμένη αντιπολίτευση με την αλαζονεία και την έπαρσή του. Εξ ου και η διπλή του ήττα.
Για πρώτη φορά από το 2002, η άλλη Τουρκία είπε όχι στον Ερντογάν και αυτή αντιπροσωπεύει το μισό του εκλογικού σώματος. Βρήκε τη χαρισματική φιγούρα του Ιμάμογλου γύρω από την οποία μπλοκάρισε τον Σουλτάνο. Παρά την καταστολή που ακολούθησε το αποτυχημένο πραξικόπημα τον Ιούλιο του 2016, με 55.000 συλλήψεις και 150.000 απολυμένους δημόσιους υπαλλήλους, η τουρκική κοινωνία των πολιτών αντιστάθηκε. Ο αυταρχισμός ηττήθηκε την περασμένη Κυριακή.
Έτσι ο δικτάτορας Ερντογάν συνέχισε την αυτοπαγίδευσή του στο εσωτερικό της Τουρκίας. Πέρα από την εξωτερική του αυτοπαγίδευση, όπως έγραψα στις Ανιχνεύσεις στις 10-6-2019 :
Η εσωτερική παγίδευση είναι η εξής :
@ αν αφήσει τον Ιμάμογλου να αποδείξει τις ικανότητές του στην Πόλη, ενώ θεσμικά μπορεί να τον μποϋκοτάρει, θα τον ισχυροποιήσει ως μελλοντικό του αντίπαλο το 2023.
@ αν τον παρεμποδίσει στο αυτοδιοικητική του έργο (δεν του εγκρίνει τον προϋπολογισμό, οι αντιπολιτευόμενοι δημοτικοί σύμβουλοι που θα πλειοψηφούν στο δημοτικό συμβούλιο καταψηφίζουν συστηματικά τις προτάσεις του νέου Δημάρχου, π.χ.) θα τον καταστήσει εκ νέου «αδικημένο ήρωα».
Και οι Τούρκοι απέδειξαν την περασμένη Κυριακή ότι δεν ανέχονται την αδικία.
Καλά ξεμπερδέματα λοιπόν κ. Ερντογάν.
Μην τσιμπάτε στην καθημερινή προπαγάνδα και την μεγαλομανία του Ερντογάν αγαπητοί νέο-έλληνες.
Όμως και προσοχή στον αμφιλεγόμενο Πόντιο Εκρέμ Ιμάμογλου. Δείτε ποιοι φιγουράρουν εκ δεξιών του κυρίου Δημάρχου : ο Κεμάλ και ο νυν αρχηγός των κεμαλιστών που ισχυρίζεται ότι «φάγαμε 16 τουρκικά νησιά», σύμφωνα με την φωτογραφία του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων (AFP).
