Ας πούμε τα πράγματα έξω από τα δόντια για μια αφανή αλλά πολλαπλά επικίνδυνη υβριδική απειλή

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Επειδή παράγινε το κακό με ορισμένους προβεβλημένους «αναλυτές» που κοιτάζουν αφ’ υψηλού την λοιπή κοινωνική «πλέμπα», πουλώντας ειδημοσύνη επί παντός επιστητού και αναντικατάστατη αρμοδιότητα γνωμοδότησης στα πολιτικά κ.ά επιτελεία που παίρνουν τις αποφάσεις, θα θέλαμε να αποσαφηνίσουμε τα εξής:…

Πρώτον: Η γεωπολιτική περπατησιά μιας χώρας και συνακόλουθα η ιστορική διαδρομή ενός έθνους σε ένα περιβάλλον αντιθέσεων και συγκρούσεων, δεν είναι μια αράδα από συμβουλές προσαρμογής «σε αυτό που βρήκε», αλλά ένας ολοκληρωμένος στρατηγικός σχεδιασμός που πρέπει να βρίσκεται σε διαρκή αντιστοίχιση με κρίσιμες ιστορικές προκλήσεις,  πρώτιστη των οποίων είναι η αναγκαία και διαρκής γεωστρατηγική της χειραφέτηση.

Σκόρπιες ιδέες… Αποσπασματικές προτασούλες… Αδιαπραγμάτευτα μεταπολεμικά θέσφατα… Ιδεοληπτικές εμμονές… Και κάθε λογής εξυπνακισμοί που συντηρούν τον ρόλο του καλόβολου κομπάρσου για την χώρα… Δεν συνιστούν πρωτοποριακή στρατηγική σκέψη και δεν συμβάλουν ώστε να μπορέσει η χώρα να αλλάξει την μοίρα της… Αντιθέτως, αποτελούν μια φτηνή προσπάθεια συστημικής διεκπεραίωσης που αναπαράγει άλλοθι στα φοβικά σύνδρομα και στην πολιτική ατολμία.

Δεύτερον: Η συνολική γεωπολιτική υπόσταση της χώρας κατά την διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, έχει επιδεινωθεί δραματικά. Όσοι έχουν θέσει σκοπό της ύπαρξής τους, να συμβάλουν στην γεωπολιτική της απομείωση, διευκολύνοντας την μετατροπή της σε χρηστικό αναλώσιμο τρίτων, χωρίς λόγο… χωρίς ρόλο… και με μηδενική δυνατότητα εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού… Μπορούν να αισθάνονται υπερήφανοι για τα χτυπήματα στην πλάτη που θα εισπράξουν, απ’ όλους αυτούς που εργαλειοποίησαν για λογαριασμό τους, κρίσιμο εθνικό και γεωπολιτικό κεφάλαιο. Ωστόσο…

Στα κρίσιμα τετακέ που επιφυλάσσει η ιστορία, αναδεικνύεται και το πραγματικό μέγεθος της ζημιάς που έχει συντελεστεί. Και είναι τουλάχιστον θράσος, να προσδοκούν επιβράβευση και θετική αναγνώριση όσοι συνέβαλαν με τον τρόπο τους σε αυτήν την κατάντια, και στους οποίους το μόνο που αναγνωρίζεται απλόχερα, είναι η μεγάλη τους ιστορική ευθύνη για μια τέτοια εξέλιξη.

Τρίτον: Η κρισιμότητα των εξελίξεων της τελευταίας περιόδου, θέτει αντικειμενικά επί τάπητος μια σειρά από ζητήματα που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Ας απαριθμήσουμε τα πιο χαρακτηριστικά…

• Εκτεταμένος φυσιογνωμικός μεταμορφισμός στο εγγύς και ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον. Νέες δυναμικές προσεταιρισμών… Νέες συγκρουσιακές δυναμικές… Νέες ισορροπίες.

Με ποια ικανότητα στρατηγικής προσαρμοστικότητας παρακολουθεί η πατρίδα μας όλες αυτές τις αλλαγές;;;

• Επιθετική μετάλλαξη των ιδιαίτερων εθνικών στρατηγικών μικρών και μεγάλων δρώντων, που διεκδικούν λόγο, ρόλο και ζωτικό χώρο σε ένα περιβάλλον που τελεί υπό δραστική αναμόρφωση.

Πόσο αναντίστοιχη είναι η πραγματική κατάσταση της χώρας με αυτήν την δυναμική διεργασία;;;

• Επιθετική κλιμάκωση της τουρκικής αναθεωρητικής στρατηγικής, κατά τρόπο και σε έκταση που δεν εξαντλείται μόνο σε μια νέα ποιότητα για τις διεθνείς της σχέσεις, αλλά ενσωματώνεται ως δυναμικό στοιχείο στα δομικά χαρακτηριστικά ενός νέου φιλόδοξου imperium που υπερβαίνει κατά πολύ τον παραδοσιακό χώρο δράσης.

Με ποιο αντιστάθμισμα υποδέχεται αυτές τις μεταβολές η Ελληνική εξωτερική πολιτική και κυρίως σε ποιο βαθμό έχει συνειδητοποιήσει αυτό που συντελείται στο εγγύς περιβάλλον;;;

• Επιθετική εισβολή του υβριδισμού στα γεωπολιτικά δρώμενα. Για την Ελλάδα, αυτή η μεταβολή εκδηλώνεται σε πολλαπλά επίπεδα και το σημαντικότερο είναι πως εκπορεύεται από περισσότερα του ενός κέντρα.

Ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Τουρκίας είναι εμφανής. Αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει να κουβεντιάσουμε για τα ονοματεπώνυμα αυτών που συνέβαλαν ( για να μην πούμε ότι επιδίωξαν) στην γενικευμένη στρατηγικής της αποδυνάμωση. Μια αποδυνάμωση που εκδηλώθηκε…

• Στην Οικονομία (Μνημόνια)…
• Στην αφαίμαξη της στρατηγικής της υποδομής (Κλείσιμο η αφελληνισμός των επιχειρήσεων και υποδομών κρίσιμης στρατηγικής σημασίας)…
• Στην βιομηχανική και παραγωγική της αποδόμηση (και στον συνειδητό μετασχηματισμό τα σε Φιλιππινέζα φτηνών συμπληρωματικών υπηρεσιών)…
• Στην εκτρωματική μετάλλαξή της σε παραμάγαζο των αφεντικών του κ. Πάιατ (έναντι μερικών φιλικών χτυπημάτων στην πλάτη αλλά εν μέσω εκβιασμών, απειλών και πολλαπλών ταπεινώσεων) κλπ…

Πως αντιδράσαμε σε αυτήν την πορεία του γενικευμένου γεωπολιτικού εκφυλισμού;;;

Και δυστυχώς οι δυσάρεστες διαπιστώσεις ΔΕΝ τελειώνουν εδώ. Μπορεί βέβαια οι «αναλυτές» της “γραμμής παραγωγής” να καμαρώνουν για την συμβολή τους στο αποτέλεσμα, αλλά εμείς έχουμε υποχρέωση να καταδείξουμε ορισμένες ακόμη κρίσιμες παραμέτρους που το συνθέτουν…

• Η ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού να διαχειριστεί στοχευμένα και μη προβλέψιμα ακόμη και από τον μπακάλη της γειτονιάς τις κρίσιμες εθνικές προκλήσεις είναι δεδομένη…
• Η εμμονή σε δεσμεύσεις, θεσμούς και παράγοντες που διαμορφώνουν ένα πλέγμα παραλυτικό για την χώρα, θεωρείται θέσφατο…
• Για την αναγκαία διπλωματικοπολιτική μεταστροφή της Εξωτερικής πολιτικής σε βαθμό που να διεκδικεί ρόλο πρωταγωνιστικό στην διαμόρφωση της ατζέντας, ούτε λόγος να γίνεται…
• Για την ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας στην περιφερειακή διαχείριση, ουδείς συζητά…
• Για την αναγκαία απάντηση στις πολλαπλές ταπεινώσεις, στις ψευδοϋποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα, και κυρίως στην προκλητικά ετεροβαρή μεταχείριση της χώρας από τους συμμάχους της, κανείς δεν μιλά…

Οι λέξεις: Τελεσίγραφο… Βέτο… Μονομέρεια… Χειραφέτηση… Καταγγελία… Απειθαρχία… Διεθνής πρωτοβουλία… Αποχώρηση… Είναι λέξεις απαγορευμένες στο σαβουάρ βιβρ της προκλητικής δουλοπρέπειας…

• Φτάσαμε στο αίσχος της Λέσβου και της Χίου, και αυτή η πρωτοφανής διχαστική πρόκληση, χαρακτηρίζεται απλή κυβερνητική απερισκεψία που πρέπει απλώς να συγχωρεθεί…
• Φτάσαμε να το’ χει ο κόσμος τούμπανο, κι εμείς να καμαρώνουμε για το κρυφό μας το καμάρι, πως η επιλογή της κυβέρνησης στο λαθρομεταναστευτικό, είναι πολιτική εποικισμού και όχι υπεύθυνης εθνικής διαχείρισης με όρους εθνικής ασφάλειας…

Φτάσαμε στην ιδιότυπη κήρυξη πολέμου εκ μέρους της Τουρκίας, με τις Καστανιές να συνθλίβονται… Στρατός και αστυνομία να επιχειρούν, και όλο το υπόλοιπο νομικοπολιτικό και διπλωματικό πλαίσιο να αντιμετωπίζεται ωσάν να είναι απλώς… Τετάρτη.

• Οι πρέσβεις δεν κλήθηκαν εκτάκτως. Ούτε της Ευρώπης…. Ούτε των μονίμων μελών του ΣΑ…
• Διάβημα δεν έγινε…
• Απελάσεις δεν είχαμε… Απελάσαμε τον πρέσβη της Λιβύης για το τουρκολιβυκό έκτρωμα, αλλά ο Τούρκος πρέσβης παραμένει ακλόνητος στην θέση και στον ρόλο του. Ομοίως και ο πρόξενος στην Κομοτηνή…
• Αναστολή της λειτουργίας του Προξενείου της επιτιθέμενης δύναμης δεν υπήρξε…
• Τελεσίγραφο στην Ευρώπη δεν τέθηκε…
• Επιθετική διαχείριση του Λαθρομεταναστευτικού με τρόπο που να τουμπάρει την παρτίδα δεν υπήρξε…

Τι ακριβώς προτείνετε λοιπόν αξιότιμοι κύριοι «αναλυτές»;;; Τι συμβουλέψατε το επιτελείο των άτολμων που δεν μερίμνησε ούτε τις κάμερες να απομακρύνει από τον χώρο των επιχειρήσεων;;; Επικοινωνία με αποδέκτη τους πολίτες μετά το φιάσκο στα νησιά;;;

Σε ποια λογική προτείνατε να κινηθεί η αντιμετώπιση της γενικής και πολυεπίπεδης δοκιμασίας στην οποία θέτει αυτές τις ώρες ο Ερντογάν, τον μηχανισμό, τα όρια και την πολιτική ελίτ της χώρας;;;

Ποιά μηνύματα ιεραρχήσατε πως έπρεπε να δοθούν και ποιούς αποδέκτες τοποθετήσατε ψηλά στην λίστα;;;

Για ποιόν ακριβώς λόγο καμαρώνετε για τον σημαντικό και αναντικατάστατο ρόλο σας;;; Επειδή μέσα στο γενικό χαμό προτείνετε περισσότερες παροχές στο καζίνο των νταβατζήδων;;; Για να πάει, ΠΟΥ η χώρα με αυτήν την περπατησιά;;;

Σε κάθε περίπτωση κύριοι, τα πράγματα εισέρχονται σε ιδιαιτέρως κρίσιμη καμπή, και το να καθορίζει ΑΥΤΗ η ελίτ το περιεχόμενο των πολιτικών και των κρίσιμων αποφάσεων, νομίζουμε πως συνιστά την πρώτιστη υβριδική απειλή για τον τόπο.

Αν δεν ξεμπερδέψουμε ΧΘΕΣ από αυτόν τον καρκίνο και τα «καμάρια» του, ο τόπος μας δυστυχώς δεν έχει μέλλον…